INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 19 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 02 i 04 grudnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego zapomogi zdrowotnej wypłacanej pracownikowi lub emerytowi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego zapomogi zdrowotnej wypłacanej pracownikowi lub emerytowi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 23 listopada 2009r. Znak: IBPB II/1/415-807/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 02 i 04 grudnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wypłaca pracownikowi lub emerytowi zapomogę finansowaną ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wypłata nastąpi na podstawie zaświadczenia lekarskiego o treści: „Pacjent pozostaje w stałym leczeniu w tutejszej przychodni, choroba przewlekła”. Powyższe zaświadczenie wydaje lekarz medycyny – specjalista chorób wewnętrznych. Na zaświadczeniu widnieje pieczęć Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. Wnioskodawca wskazuje, iż regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie precyzuje terminu choroba przewlekła, ani nie określa dokumentów zaświadczających o prawie do zapomogi zdrowotnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słuszne jest zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych zapomogi zdrowotnej do kwoty 2280 zł wypłaconej pracownikowi lub emerytowi przyznanej na podstawie zaświadczenia lekarskiego o przewlekłej chorobie wystawionego przez lekarza chorób wewnętrznych, a nie przez lekarza konkretnej specjalności medycznej, bez wskazania rodzaju choroby...

Zdaniem wnioskodawcy, zapomogi zdrowotne wypłacane pracownikom lub emerytom do kwoty 2280 zł na podstawie zaświadczeń lekarskich wystawianych przez lekarzy chorób wewnętrznych bez wskazania rodzaju choroby mogą być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 26. Przepis ten nie nakłada możliwości takiego zwolnienia jedynie w przypadku wystawienia zaświadczenia przez lekarzy konkretnych specjalności medycznych; nie nakłada również obowiązku wpisywania rodzaju choroby, gdyż jak wiadomo jest to tajemnica lekarska. Zatem, jeżeli lekarz medycyny (nawet internista), który bezspornie jest specjalistą w dziedzinie zdrowia i bierze na siebie odpowiedzialność za treść wystawionego zaświadczenia, wystawi zaświadczenie o przewlekłym, długotrwałym lub stałym leczeniu to stanowi to podstawę do zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zapomogi zdrowotnej przyznanej na podstawie takiego zaświadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i pkt 79.

W związku z tym, że ustawodawca nie definiuje użytych w powołanym wyżej przepisie pojęć, należy odwołać się do literalnego brzmienia niniejszego przepisu. Do chorób długotrwałych zaliczyć należy zatem wszelkie choroby przewlekłe, jak również takie, które mają długotrwały przebieg i wymagają leczenia w sposób stały lub przez długi okres. Nie sposób jednak odwołać się do konkretnych ram czasowych przesądzających o tym, jak długo ma trwać choroba, by możliwe było objęcie zapomogi wypłacanej w związku z tą chorobą zwolnieniem z opodatkowania. Powyższe nakazuje więc analizowanie każdego przypadku indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest zapisów określających sposób dokumentowania zdarzeń uprawniający do skorzystania z ww. zwolnienia od podatku dochodowego. Skoro zatem ustawa nie definiuje szczególnego udokumentowania zdarzeń należy, kierując się przepisem art. 180 ustawy Ordynacja podatkowa, jako dowód dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Zasadność wypłaty zapomogi powinna być udokumentowana aktualnymi dowodami, potwierdzającymi stan faktyczny. W przypadku braku należytego udokumentowania zdarzenia zapomoga stanowi – w przypadku pracownika wnioskodawcy – przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy na zasadach określonych w art. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku natomiast emeryta – zapomoga podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4, tj. z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy.

W przypadku długotrwałej choroby fakt jej zaistnienia winien być udokumentowany np. zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę lub lekarza rodzinnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wypłaci z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pracownikowi lub emerytowi zapomogę pieniężną na podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza chorób wewnętrznych bez wskazania rodzaju choroby.

W świetle powyższego wypłacona przez wnioskodawcę pracownikowi lub emerytowi zapomoga w związku z długotrwałą chorobą, poświadczona odpowiednimi dokumentami, tj. odpowiednim zaświadczeniem lekarskim potwierdzającym długotrwałą chorobę, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.