INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia … grudnia 2009r. (data wpływu ….grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży klientom bonów towarowych uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu ….grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży klientom bonów towarowych uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Xxx S.A. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży towarów. W celu intensyfikacji sprzedaży Spółka dokonuje sprzedaży bonów towarowych (dalej zwanych „Bonami”). Bony to dokumenty wystawione na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniające do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki.

Klientami Spółki są osoby fizyczne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej - nabywający Bony poprzez zapłatę ich ceny nominalnej. Decyzja dotycząca realizacji Bonu w sklepie Spółki bądź jego przekazania innej osobie będzie należała do klienta z zastrzeżeniem, że Bony nie będą podlegały realizacji po upływie terminu ich ważności. W przypadku, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów będzie niższa od wartości nominalnej Bonu, klient nie otrzyma zwrotu różnicy. Jeżeli natomiast wartość zakupów będzie przewyższała wartość Bonu, klient będzie zobligowany do uiszczenia stosownej dopłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż klientom Bonów, uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki i otrzymanie zapłaty nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Spółki odpłatne przekazanie Bonów nie podlega podatkowi od towarów usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U z roku 2004. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej jako „Ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami według definicji z art. 2 ust. 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowie lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W ocenie Spółki, powyższa definicja nie kwalifikuje przedmiotowych Bonów do grupy towarów. Są to jedynie dokumenty uprawniające do wymiany na towary o określonej wartości. Z uwagi ponadto na okoliczność, iż przekazanie Bonów nie spełnia także zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definicji świadczenia usług, zatem przekazanie Bonów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odpłatne przekazanie Bonów nie stanowi również otrzymania zaliczki w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ w momencie wydania Bonów i otrzymania zapłaty strony transakcji nie wiedzą, jakie towary zostaną nabyte i opłacone przez klienta Bonami.

Podobne stanowisko wyraził także Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z 26 czerwca 2009 roku, znak ILPP1/443-420/09-4/BP, Dyrektor Izby Skarbowej z Warszawy w decyzji z 17 kwietnia 2009 roku, znak IPPP1-443-87/09-5/BS oraz Dyrektor izby Skarbowej w Bydgoszczy w decyzji z 11 grudnia 2008 roku, znak ITPB3/423-507/08/AM.

Organ podatkowy w ostatniej z ww. decyzji stwierdził: „bon towarowy nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa”. Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do otrzymywania w oznaczonym terminie pewnego świadczenia. Należy zatem uznać, iż wydanie (sprzedaż) bonu nie jest wydaniem towaru ani świadczeniem usługi”.

Podsumowując, zdaniem Spółki w obecnym stanie prawnym przekazanie Bonów nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie sprzedaży towarów i rejestracji tego faktu w systemie kasowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar, w myśl art. 2 pkt 6 - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT głosi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka dokonuje sprzedaży bonów towarowych (dalej zwanych „Bonami”). Bony to dokumenty wystawione na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniające do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki. Klienci nabywają Bony poprzez zapłatę ich ceny nominalnej. Bony nie będą podlegały realizacji po upływie terminu ich ważności. W przypadku, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów będzie niższa od wartości nominalnej Bonu, klient nie otrzyma zwrotu różnicy. Jeżeli natomiast wartość zakupów będzie przewyższała wartość Bonu, klient będzie zobligowany do uiszczenia stosownej dopłaty.

Czynności sprzedaży bonów nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust.1 ustawy o VAT. Bon stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Spółki. Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Spółki, a w konsekwencji również wydania bonu nie można również określić jako świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 3. Wpłata środków pieniężnych jest bowiem dokonywana z tytułu wydania bonu, który nie jest towarem.

Reasumując, czynność odpłatnego przekazania bonu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, gdyż Bon nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6, ani też nie spełnia definicji usługi zawartej w art. 8 ust. 3 ustawy o VAT. W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych Bonów nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.