INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26.11.2009 r. (data wpływu 01.12.2009 r.) nie uzupełnione na wezwanie w przedmiocie braków formalnych wniosku z dnia 19.01.2010 r. Nr IPPB4/415-799/09-2/JK2 (data nadania 19.01.2010 r., data odbioru 22.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na zakup leków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na zakup leków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 7 lat choruje na ciężką chorobę, która uniemożliwia utrzymanie w pionie kręgosłupa. W efekcie choroby nie może się poruszać samodzielnie. Obecnie porusza się przy pomocy chodzika, ale lekarz wskazuje, że w niedługim czasie będzie poruszał się na wózku. Wnioskodawca w 2009 r. otrzymał stałe orzeczenie o niepełnosprawności - II grupa. Wnioskodawca jest często hospitalizowany i w ostatnim czasie otrzymuje bardzo intensywne leczenie farmakologiczne, które jest kosztowne, zaś leki trudne do zdobycia. W związku z tym musi je sprowadzać pocztą wysyłkową, np. z Krakowa od firmy P, takie jak: koenzym Q10, srebro koloidalne, reumoseen, itp. oraz zastrzyki z Niemiec z Baden Baden za euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może leki i medykamenty wspomagające leczenie odliczyć przy rozliczeniach podatku za 2009 r....
2. Jak wygląda takie rozliczenie za leki kupione za euro...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, może odliczyć od dochodu te zakupy, gdyż leki przepisuje lekarz specjalista i na wszystkie posiada faktury z aptek bądź z firmy trudniącej się sprowadzaniem tych leków i medykamentów wspomagających z zagranicy. Wnioskodawca został poinformowany telefonicznie w Krajowej Informacji Podatkowej, iż by móc odliczyć przedstawione powyższe wszystkie faktury lekarz prowadzący powinien postawić na nich swoją imienną pieczątkę, choć to nie jest konieczne.

Pismem z dnia 19.01.2010 r. Nr IPPB4/415-799/09-2/JK2 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do drugiego pytania zawartego we wniosku.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22.01.2010 r., wyznaczony 7 dniowy termin do uzupełnienia powyższego wezwania upłynął z dniem 29.01.2010 r. i w tym terminie Wnioskodawca nie uzupełnił wniosku.

Zatem interpretacja indywidualna zostanie wydana w zakresie pytania Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 wniosek pozostawiony zostanie bez rozpatrzenia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    a. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
    b. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    a. na turnusie rehabilitacyjnym,
    b. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
    c. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
    
    

Powyższy przepis wymienia więc enumeratywnie wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14. (ust. 7c).

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od 7 lat choruje na ciężką chorobę, która uniemożliwia utrzymanie w pionie kręgosłupa. W efekcie choroby nie może się poruszać samodzielnie. Obecnie porusza się przy pomocy chodzika, ale lekarz wskazuje, że w niedługim czasie będzie poruszał się na wózku. Wnioskodawca w 2009 r. otrzymał stałe orzeczenie o niepełnosprawności II grupa. Wnioskodawca jest często hospitalizowany i w ostatnim czasie otrzymuje bardzo intensywne leczenie farmakologiczne, które jest kosztowne, zaś leki trudne do zdobycia.

Wydatki poniesione na zakup leków podlegają odliczeniu, o ile spełniają cechy „leku”, tzn. mieszczą się w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i lekarz specjalista stwierdził, że są one konieczne do stosowania przez okres stały lub czasowy.

Jeżeli zatem ponosi Pan wydatki na zakup leków, co do których lekarz specjalista stwierdził, że powinien je Pan stosować (stale lub czasowo), ma Pan prawo odliczyć wydatki poniesione na ten cel w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.

Wysokość wydatków na zakup leków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dokumentem w rozumieniu tego przepisu jest dokument, który zawiera dane personalne osoby niepełnosprawnej ponoszącej wydatek na ten cel. Dokumentem takim jest faktura VAT. Paragon natomiast, który nie pozwala zidentyfikować osoby, która dokonała zakupu nie jest dokumentem, o którym mowa w powyższym przepisie.

Zatem, ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w 2009 roku będą mogły zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2009 rok, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust.7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Jednocześnie jednak podkreślić należy, iż wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 ww. ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.