INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 26 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przedpłaconych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przedpłaconych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka), będący pracodawcą zobowiązanym do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zawarł w dniu 6 sierpnia 2009r. z działającymi w Spółce Organizacjami Związkowymi Porozumienie w sprawie przyznawania pracownikom świadczenia socjalnego z dodatkowego odpisu z zysku na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych Spółki. Na mocy tego Porozumienia pozostała (tj. po odliczeniu 20% odpisu dodatkowego na Wspólny Fundusz Świadczeń Socjalnych Grupy Kapitałowej X S.A.) kwota dodatkowego odpisu z zysku na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych została przeznaczona na świadczenia socjalne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Spółki. Jednocześnie Strony Porozumienia postanowiły, że ww. pozostała kwota odpisu podlegać będzie rozdzieleniu pomiędzy Oddziały oraz Zakład Główny Spółki, w sposób uzależniony od liczby pracowników uprawnionych do świadczenia socjalnego z dodatkowego odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w danym progu przychodów na osobę w rodzinie określonym w Porozumieniu.
Świadczenie socjalne jest przekazywane w formie zasilenia kart przedpłaconych. W celu realizacji postanowień ww. Porozumienia Spółka zawarła Umowę z wyspecjalizowanym podmiotem świadczącym usługi w zakresie dostarczania kart przedpłaconych. W uwarunkowaniach przedmiotowej sprawy karty przepłacone to karty emitowane przez Bank S.A i wydawane przez wyspecjalizowany podmiot, działające w systemie Visa Electron. Zasilanie kart przepłaconych odbywa się poprzez wpłacanie przez Spółkę na konto podane przez wyspecjalizowany podmiot kwoty stanowiącej równowartość limitów doładowań tych kart. W praktyce zasilanie kart przedpłaconych polega na przelaniu na rzecz wyspecjalizowanego podmiotu całkowitej kwoty zasilenia kart oraz przesłania specyfikacji z informacjami o numerach ID kart i kwotami, jakimi te karty mają być zasilone. Użytkowanie karty przedpłaconej polega na tym, że użytkownik (tj. pracownik) dokonuje zapłaty przy użyciu karty u akceptantów oznaczonych emblematem Visa Electron, w tym również na odległość (np. w Internecie). W praktyce pracownik może zatem płacić środkami zgromadzonymi na karcie za towary i usługi za pośrednictwem terminali płatniczych, jak również w sieci Internet. Transakcje potwierdzone są podpisem lub podaniem nr CVV (przez Internet).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do zdarzenia polegającego na przekazaniu środków pieniężnych, w ramach świadczenia socjalnego z dodatkowego odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, na zasilenie kart przedpłaconych przeznaczonych dla pracowników, stosuje się podatkowe zwolnienie przedmiotowe - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł – wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym zdarzenie polegające na przekazaniu środków pieniężnych na zasilenie kart przedpłaconych przeznaczonych dla pracowników korzystać będzie z podatkowego zwolnienia przedmiotowego – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380, 00 zł – wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cytując art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy wnioskodawca wskazał, że na uwagę zasługuje fakt, że rzeczony przepis w zacytowanym wyżej brzmieniu obowiązuje od dnia 22 sierpnia 2009r. i nową treść otrzymał na podstawie ustawy z dnia 17 lipca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2009r. Nr 125, poz. 1037, dalej „ustawa nowelizująca”). Zgodnie z przepisem przejściowym zawartym w art. 2 ustawy nowelizującej „Ustawa ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009r.”. Oznacza to, że znowelizowana treść art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie miała zastosowanie w niniejszej sprawie albowiem środki pieniężne na zasilenie kart przedpłaconych są przekazywane przez Spółkę począwszy od miesiąca sierpnia 2009r. W poprzednim brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowił, że „Wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi”. Powyższe oznacza, że ustawa nowelizująca poszerzyła przedmiotowy zakres zwolnienia podatkowego przewidzianego w rzeczonym artykule o świadczenia o charakterze pieniężnym, sfinansowanym w całości w związku z działalnością socjalną ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Przez działalność socjalną art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) rozumie: „usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.”

Według wnioskodawcy, z treści zacytowanego przepisu wynika jednoznacznie, że do zakresu pojęcia „działalność socjalna” zaliczane powinny być również przedmiotowe świadczenia w postaci środków pieniężnych przekazywanych przez Spółkę na zasilenie kart przedpłaconych (rozumiane jako materialna pomoc finansowa, przekazywana w formie pieniężnej). Powyższe oznacza, że przedmiotowe świadczenie w postaci środków pieniężnych przekazywanych przez Spółkę na zasilenie kart przedpłaconych przeznaczonych dla pracowników, stanowi świadczenie pieniężne, sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w związku z działalnością socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, tj. świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pieniężny charakter środków przekazywanych na zasilenie kart przedpłaconych potwierdzony został w wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 507/2004 (LexPolonica nr 1044712), zgodnie z którym: „Zakupy z tzw. kart przedpłaconych nie mogą być traktowane jak świadczenia rzeczowe”. Brak rzeczowego charakteru kart przepłaconych potwierdził również Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni w interpretacji prawa podatkowego z 18 stycznia 2007r. (znak: DF/415-3/07/DC). Przedmiotowe świadczenia nie stanowią również „bonów, talonów lub innych znaków” albowiem faktycznym świadczeniem dla pracownika są tu środki pieniężne zasilające karty przedpłacone, nie zaś same karty. Z tych względów świadczenie wnioskodawcy będzie stanowiło dla pracowników świadczenie pieniężne wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m. in. wymienia się stosunek pracy.

W świetle art. 12 ust. 1 pow. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009r.

Jak wynika z powołanego powyżej znowelizowanego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
2. źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
3. wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł,
4. świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
   
   

W związku z powyższym, od 1 stycznia 2009r. zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) karta płatnicza – to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie np. pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, z którego wynika, że udostępnione pracownikom karty przedpłacone służą im do płatności za towary i usługi w punktach, które akceptują emblemat znajdujący się na karcie (Visa Electron) oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydana pracownikom karta przedpłacona jest środkiem płatniczym (bez względu na to, czy istnieje możliwość wypłaty gotówki, czy tylko płatność) - de facto działającym jak karta bankomatowa (karta płatnicza – zgodnie z art. 63 prawa bankowego).

Jednak dla ustalenia czy karty przedpłacone korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotnym jest przeanalizowanie zawartej przez wnioskodawcę umowy z Bankiem.

Jeżeli w momencie zasilenia karty - środki pieniężne, które są przypisane tejże karcie stają się własnością pracownika, to przekazane na zasilenie tych kart środki finansowe można uznać za świadczenie pieniężne korzystające ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów osiągniętych od 01 stycznia 2009r., do wysokości - nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł, pod warunkiem, że świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Natomiast, jeżeli przedmiotowe karty przedpłacone nie dają pracownikom prawa własności do środków finansowych, którymi są zasilane, a więc środki te pozostają zawsze własnością pracodawcy, to należy karty te uznać za rodzaj znaku uprawniającego jedynie do wymiany ich na towary lub usługi. W tym przypadku otrzymane przez pracownika w postaci karty przepłaconej świadczenie nie stanowi świadczenia rzeczowego ani świadczenia pieniężnego korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Przedmiotowe świadczenia stanowić będą wówczas dla pracowników przychody ze stosunku pracy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.