INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 214/09 z dnia 29 lipca 2009 roku (data wpływu 02 października 2009 roku) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2008r. (data wpływu 28 lipca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymywanych premii pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymywanych premii pieniężnych.

Przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa tzn. nie zawierał dokumentu wskazującego na umocowanie osoby, która podpisała przedmiotowy wniosek, do jednoosobowego reprezentowania ww. Spółki w sprawie objętej wnioskiem.

Brak tego dokumentu nie pozwalał organowi podatkowemu na właściwe ustosunkowanie się do zadanego problemu, dlatego też, zgodnie z uzasadnieniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2009r. sygn. III SA/Wa 214/09 - na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 13 października 2009r. znak IPPP2/443-1211/08-5/ASi/KOM Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia ww. wniosku poprzez:

• przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osoby, która przedmiotowy wniosek podpisała
  
  

Spółka pismem z dnia 22 października 2009r. ( data wpływu 26 października 2009r.) wymagane zagadnienie uzupełniła.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca korzysta z usług wielu firm, w tym współpracuje z firmą R. W umowie wiążącej te dwa podmioty Strony postanowiły, iż w przypadku zrealizowania przez Spółkę umów leasingu o wartości przekraczającej w danym okresie ustalony pułap, Spółce wypłacona zostanie premia pieniężna. Spółka, otrzymując tego typu premię, nie wystawia faktur VAT, a jedynie dokumentuje fakt otrzymania przedmiotowej premii notą księgową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając jedynie noty księgowe, a nie faktury VAT, w związku z otrzymaną od kontrahenta premią pieniężną przyznawaną w konsekwencji osiągnięcia odpowiedniego pułapu obrotów w transakcjach z danym kontrahentem...

Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku otrzymywania przez nią premii pieniężnych od swoich kontrahentów w związku z przekroczeniem pewnego poziomu obrotów, nie jest zobowiązana wystawiać faktur VAT potwierdzających fakt otrzymania przedmiotowych premii, a wystarczającym dokumentem potwierdzającym to zdarzenie jest nota księgowa. Za trafnością powyższego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1) danej czynności nie można opodatkować dwa razy (raz jako sprzedaży i ponownie jako premii za taką sprzedaż (zakup)), potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 roku (sygn. akt I FSK 94/06). Sąd stwierdził: „Zauważyć także trzeba, że opodatkowanie - jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru - nabycia określonej ilości towaru, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz, jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi, jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. (...) Podwójne opodatkowanie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 84 oraz w pewnym sensie w art. 217 Konstytucji”;

Na temat zasady zakazu podwójnego opodatkowania w krajowym systemie prawa podatkowego, w szczególności na gruncie podatku od towarów i usług, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Konstytucyjny i Naczelny Sąd Administracyjny. Tytułem przykładu można wskazać na orzeczenie Trybunału z dnia 25 października 2004 r., sygn. akt SK 33/03, OTK-A 2004/9/94 oraz uchwałę 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 rok (sygn. akt FPS 2/02);

2) przedstawiona powyżej argumentacja świadczy jednoznacznie, iż podstawowym celem wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, w konsekwencji także podatku od towarów i usług, jest wyeliminowanie podwójnego opodatkowania tych samych transakcji. Tym samym za niedopuszczalne należy uznać opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży, raz jako sprzedaży - dostawy towaru, drugi zakupu towaru -jako usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT. Skonstatować wobec powyższego należy, iż za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie osiągniętych przez nabywcę towarów. Premia wypłacona przez sprzedawcę, w przypadku osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi;

3) mając powyższe na względzie w ocenie Wnioskodawcy otrzymanie premii pieniężnej nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko takie zostało potwierdzone przez sądy administracyjne w następujących wyrokach:

• wyrok z 28 sierpnia 2007 roku (sygn. akt I FSK 1109/06), w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż jeżeli premia wypłacana jest za osiągnięcie przez podatnika określonego pułapu obrotów z tytułu zakupów u jednego kontrahenta, to nie podlega opodatkowaniu”;
• wyrok z dnia 6 lutego 2008r. (sygn. akt III SA/Wa1967/07),w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podkreślił, że premia to skutek opodatkowanych już wcześniej zakupów. Nabycie prawa do bonusu nie jest odrębną usługą podlegającą VAT. Gdyby tak przyjąć, ta sama czynność zostałaby podwójnie opodatkowana.
  
  

4) z analizy przytoczonych orzeczeń wynika, iż premie pieniężne są obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług (nie powodują powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług) wobec czego na podatniku nie ciąży obowiązek wystawienia faktury VAT i „naliczenia należnego podatku VAT” z tego tytułu. Zgodnie bowiem z art. 106 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Przepis ten nakłada na podatników obowiązek wystawienia faktury VAT jedynie w przypadku dokonania czynności podlegających regulacjom Ustawy o VAT. Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w przytoczonych już orzeczeniach sądów administracyjnych, jak również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe (w szczególności w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 września 2007 roku, nr 1401/PH-l/4407/14-46/07/KO, z której wynika, że ‚„otrzymany przez stronę od kontrahenta bonus roczny za osiągnięcie odpowiedniego poziomu obrotów nie rodzi obowiązku podatkowego w VAT. Przekazanie bonusu należy udokumentować notą księgową”. Stanowisko to potwierdził również Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z 23 lipca 2007 roku (nr 1471/VUR2/443-27/07/MK).

Podsumowując należy wskazać, iż w związku z tym, iż otrzymanie przez Spółkę premii pieniężnej, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, czynność ta nie skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury VAT, a do jej potwierdzenia wystarczy wystawienie noty księgowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

W celu intensyfikacji sprzedaży towarów, podatnicy podejmują różnorodne działania, w efekcie których, wypłacane są tzw. premie pieniężne. W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r.

Zgodnie z § 13 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą, która – zgodnie z § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia – powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   a. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   b. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż bonus z noty księgowej przyznawany jest Wnioskodawcy w przypadku zrealizowania przez niego umów leasingu o wartości przekraczającej w danym okresie ustalony pułap. Spółka otrzymując tego typu premię, nie wystawia faktur VAT, a jedynie dokumentuje fakt jej otrzymania notą księgową.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy, należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie, otrzymanie przez Wnioskodawcę (bonusu) premii pieniężnej za zrealizowanie przez niego umów leasingu o wartości przekraczającej w danym okresie ustalony pułap, nie jest związane z jakimkolwiek świadczeniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz dostawcy.

W tym konkretnym przypadku Wnioskodawca otrzymujący bonus nie świadczy zatem na rzecz dostawcy, usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem czynność ta u Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że w tej konkretnej sytuacji bonus (premia pieniężna) nie jest u Wnioskodawcy opodatkowany podatkiem VAT ponieważ jego udzielenia za osiągnięcie określonego pułapu nie należy traktować jako wynagrodzenia za świadczenie jakichkolwiek usług, należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć jednak należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę bonusu (premii pieniężnej) za zrealizowanie przez niego umów leasingu o wartości przekraczającej w danym okresie ustalony pułap w sytuacji przedstawionej we wniosku, tj. gdy bonus ten ustalany jest na podstawie obrotu w danym okresie rozliczeniowym.

Interpretacja ta nie dotyczy natomiast skutków podatkowych wypłacania opisanego bonusu (premii pieniężnej) przez dostawcę Wnioskodawcy i nie wywołuje żadnych skutków prawnych dla kontrahenta Wnioskodawcy wypłacającego ten bonus (premię pieniężną).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo stwierdzić należy, że powołane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z ze zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.