INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24.09.2009 r. sygn. akt III SA/Wa 702/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2008 r. (data wpływu 18.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania próbek produktów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.09.2008 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania próbek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży artykułów medycznych i ortopedycznych. Klientami Spółki są placówki służby zdrowia. Główną formą sprzedaży produktów są nieograniczone przetargi publiczne ogłaszane przez szpitale w Biuletynie Zamówień Publicznych.

W ramach prowadzonej działalności Strona przekazuje nieodpłatnie próbki swoich produktów w ramach:

1. przetargów — nieodpłatne przekazanie próbek produktów stanowi wymóg zamieszczony w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia,
2. badań klinicznych prowadzonych przez M. na terenie Polski (wprowadzenie nowych produktów na rynek),
3. działalności marketingowej służącej prezentacji nowych produktów.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy nieodpłatne przekazanie próbek produktów w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w ramach: przetargów, badań klinicznych oraz działalności marketingowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w tym wszelkie przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Spółka wskazuje, iż przede wszystkim należy zauważyć, iż przekazywanie próbek wyrobów medycznych ma związek z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. W niektórych przypadkach takie wymogi stawia zamawiający, jako warunek uczestnictwa w przetargu. W przypadku badań klinicznych, mających na celu wprowadzenie nowego produktu na rynek, ze swej istoty konieczne jest fizyczne przekazywanie wyrobów medycznych wybranym przez Spółkę placówkom medycznym celem ich przebadania. W takim przypadku inicjatywa wychodzi od Spółki, tj. Spółka zgłasza się do wybranej placówki medycznej (o ile ta wyrazi na to zgodę) z propozycją przeprowadzenia badań nad wyrobem, który Spółka zamierza wprowadzić na rynek, przydatności i zastosowania w przeprowadzaniu zabiegów medycznych, itp. W ten sposób Spółka uzyskuje cenne informacje, które pomagają Spółce w podjęciu decyzji odnośnie wprowadzenia danego wyrobu na rynek lub zaniechania tych działań. Na podstawie uzyskanych, dzięki tym badaniom, informacjom Spółka może sprecyzować swoją ofertę, przedstawiać innym potencjalnym nabywcom więcej informacji o właściwościach wyrobu, ich oddziaływaniu na pacjentów dotkniętych danym schorzeniem, przygotować bardziej szczegółowy katalog produktów Spółki, itd. Innymi słowy im więcej Spółka wie o działaniu danego produktu w konkretnych przypadkach, tym większe ma szanse przekonania potencjalnych klientów do nabycia jej produktów. Tak więc próbki wyrobów medycznych, przekazywanych przez Spółkę placówkom służby zdrowia celem przebadania ich przydatności w konkretnych przypadkach oraz podjęcia na tej podstawie decyzji o wprowadzaniu na rynek, należy traktować jak przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Również próbki przekazywane w ramach działań marketingowych należy traktować jako przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Spółka przekazuje próbki w różnych okolicznościach, np. w trakcie warsztatów, kongresów i konferencji. Spółka przekazuje próbki lekarzom odpowiednich specjalności, którzy w swej codziennej praktyce muszą korzystać z określonych produktów medycznych (w takim przypadku celem Spółki jest przekonanie tych osób do swoich produktów, a tym samym, aby placówki medyczne, w których pracują dani lekarze, zamawiały produkty Spółki, a nie jej konkurentów). W ramach działań marketingowych Spółka przekazuje też pojedyncze sztuki wyrobów tym oddziałom poszczególnej placówki medycznej, do których przyjmowani są pacjenci, w leczeniu których zastosowanie mogłyby znaleźć produkty Spółki. Niejednokrotnie w takich przypadkach zabiegi medyczne przeprowadzane są w obecności przedstawicieli Spółki.

Inna kategoria próbek, przekazywanych w ramach działań marketingowych, to próbki niepełnowartościowe, tzw. demo z napisem „not for human use” (co można swobodnie przetłumaczyć jako „nie do używania dla celów klinicznych”), wykorzystywane wyłącznie w prezentacjach, a następnie pozostawiane w placówkach medycznych do demonstrowania produktów Spółki.

Należy zwrócić uwagę, iż fakt nieodpłatnego przekazania danej rzeczy innemu podmiotowi nie może być automatycznie traktowany jak nieodpłatne przekazanie prezentu. Zawsze bowiem należy zbadać związek nieodpłatnego przekazania towaru z działalnością podatnika, a ponadto należy odróżnić przekazywanie (choćby nawet potencjalnym kontrahentom, celem nawiązania współpracy, itp.) drogich gadżetów, alkoholi, itp. rzeczy, od przekazywania przedmiotów, które podatnik produkuje lub którymi handluje (tu: wyrobów medycznych).

O ile w tym pierwszym przypadku nieodpłatne przekazanie towaru nosi wszelkie znamiona prezentu, o tyle w przypadku przekazania potencjalnemu kontrahentowi minimalnej ilości towaru w celu zachęcenia do nabycia większej ilości towarów nie może być traktowane jako nieodpłatne przekazanie prezentu, lecz jako wydanie towaru na cele związane z przedsiębiorstwem. Taka czynność nie podlega opodatkowaniu VAT, nawet jeżeli wcześniej podatnik odliczył podatek naliczony przy zakupie tego towaru, co znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 20 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1268/07) orzekł: Jeżeli podatnik w celu promocji reklamy swojej działalności przekazuje nieodpłatnie towary swoim klientom, to takie przekazanie ma związek z prowadzonym przezeń przedsiębiorstwem. A zatem, nieodpłatne wydanie nagród klientom firmy w ramach programu lojalnościowego nie podlega VAT”. Z kolei w innym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2007 r. (sygn. akt. III SA/Wa 599/07) Sąd stwierdził, iż „Z treści art. 7 ust. 2 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług wynika, że dostawą towarów są także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Ustawodawca za takie uznał te, które są dokonywane przez podatnika na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. To ostatnie zastrzeżenie, umiejscowione we wstępnej części art. 7 ust. 2 powołanej ustawy, odnosi się również do wyliczonych przykładowo czynności, wśród których znalazło się także przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a to oznacza, że cel przekazania towarów jest niezbędnym elementem dopełniającym zakres znaczeniowy tych czynności”. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/07) stwierdzając, iż: Jeżeli podatnik przekazuje nieodpłatnie towary należące do jego przedsiębiorstwa na cele związane z promocją i reklamą, a czynność ta jest bezpośrednio związana z jego działalnością gospodarczą wówczas przekazanie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z promocją działalności podatnika nie jest sprzedażą w rozumieniu przepisów VAT-u. A zatem, po stronie podatnika nie powstaje obowiązek ewidencjonowania powyższych czynności za pomocą kasy rejestrującej.

Spółka przekazuje próbki wyrobów medycznych na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem która to czynność nie podlega opodatkowaniu VAT. Jednak oprócz tego należy dodać, iż czynności wykonywane przez Spółkę nie powinny podlegać VAT ze względu na treść art. 7 ust 3 w związku z ust 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT przepisu ust. 2 (dotyczącego nieodpłatnego przekazania towarów na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem) nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. W myśl art. 7 ust. 7 ustawy przez próbkę rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Odnosząc powyższe warunki do pierwszego rodzaju próbek, opisanych w stanie faktycznym, nie ulega wątpliwości, iż spełniają one warunki opisane w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT. Przede wszystkim w takim przypadku Spółka, podobnie jak każdy inny podmiot zamierzający uczestniczyć w przetargu, jest zobowiązana przekazać próbki zamawiającemu. Ze swej istoty zatem ich wręczenie nie będzie miało charakteru handlowego, skoro Spółka nie ma innego wyjścia, lecz musi spełnić wszystkie warunki zamówienia publicznego, aby wziąć w nim udział, w tym także ten warunek. W takich przypadkach Spółka przekazuje możliwie najmniejszą ilość próbek, które z jednej strony pozwolą zamawiającemu (placówce medycznej) poznać właściwości zamawianego produktu, przekonać o przewadze nad produktami konkurencji a z drugiej strony — mając na uwadze wielkość zamówienia — nie stanowią dla zamawiającego żadnej realnej wartości, tj. zamawiający, poza poznaniem właściwości produktów medycznych na podstawie dostarczonych próbek, możliwości ich przetestowania, itd., nie uzyskuje żadnego realnego przysporzenia.

Innymi słowy z punktu widzenia wielkości potencjalnego zamówienia ilość próbek przekazywanych przez Spółkę zamawiającemu może być traktowana właśnie jako „niewielka ilość towaru reprezentująca określony rodzaj lub kategorię”. Ze swej bowiem istoty nie jest celem Spółki przekazanie zamawiającemu, w ramach przymusowego dostarczania próbek, takiej ich ilości, aby następnie zamawiający mógł złożyć mniejsze zamówienie, albo aby łączna ilość wyrobów medycznych (otrzymanych w ramach przymusowych próbek oraz w ramach zamówienia) starczyła zamawiającemu na okres dłuższy, itd.

Przedstawione wyżej uwagi można w znacznej części odnieść także do próbek przekazywanych przez Spółkę placówkom medycznym w ramach badań klinicznych. Również w takich przypadkach Spółka przekazuje placówkom medycznym możliwie najmniejszą ilość wyrobów, aby placówka medyczna mogła je przebadać, sprawdzić Ich działanie w różnych przypadkach i przekazać Spółce informacje z tym związane. Ze swej bowiem istoty nie jest w interesie Spółki przekazywanie placówkom medycznym — w ramach próbek do testowania — takiej ilości wyrobów medycznych, która zaspokoi potrzeby tych placówek albo dzięki którym placówki medyczne będą mogły pozwolić sobie na zamawianie zdecydowanie mniejszej ilości produktów Spółki. Nie jest możliwe przetestowanie przez placówkę medyczną działania danego wyrobu na pacjentach w sposób inny niż przekazanie pewnej — możliwie najmniejszej — ilości tych wyrobów. W interesie Spółki jest, aby ilość wyrobów przekazanych, do ilości jakie Spółka może sprzedać potencjalnym nabywcom w ramach zamówień (głownie publicznych) była jak najmniejsza, ale równocześnie aby była to ilość wystarczająca do przeprowadzenia badań, które dadzą Spółce informacje potrzebne do podjęcia decyzji o wprowadzeniu produktu na rynek oraz opracowaniu wszelkich szczegółów z tym związanych (np. bardziej szczegółowych informacji o produkcie w katalogach przekazywanych potencjalnym nabywcom wraz z próbkami produktów).

Próbki przekazywane w ramach działań marketingowych lekarzom (w trakcie seminariów, szkoleń, konferencji) czy szpitalom w ramach demonstracyjnych również są przekazywane w minimalnych ilościach celem przekonania osób, które otrzymują te próbki do produktów Spółki. O ile jednak w przypadku próbek przekazywanych placówkom medycznym w celu badań klinicznych Spółka przede wszystkim oczekuje na wyniki tych badań, o tyle w przypadku przekazywania w ramach działalności marketingowej Spółka oczekuje zamówień na produkty, do właściwości których przekonali się lekarze otrzymujący próbki podczas szkoleń, konferencji, itp., a także szpitale, które otrzymały próbki demonstracyjne.

Jednym z podstawowych kryteriów, jakim należy się kierować ustalając, czy przekazywane towary mają charakter próbek jest także cel ich przekazania. Wynika to z art. 7 ust 7 ustawy o VAT (tj. nie może to być charakter handlowy); także WSA w Warszawie, w wyroku z 8 maja 2008 r. (III SA/Wa 2185/08) stwierdził iż o uznaniu wyrobu za próbkę powinien decydować cel w jakim go przekazano, a więc umożliwienie sprawdzenia towaru przed zakupem. Taki właśnie cel przyświeca Spółce bez względu na to, w jakich okolicznościach opisanych w stanie faktycznym, przekazywane są próbki, tyle że w przypadku próbek przymusowych chęć zapoznania się z towarem, który będzie przedmiotem ewentualnego zamówienia zastrzega zamawiający, natomiast w przypadku próbek przekazywanych w celach badań klinicznych oraz w ramach działań marketingowych to Spółce zależy na tym by potencjalni nabywcy lub ich przedstawiciele zapoznali się z produktami Spółki, ich właściwościami (a dodatkowo — w przypadku badań klinicznych — aby placówki badające te produkty przekazały wyniki badań Spółce).

Spółka stoi na stanowisku, iż wydawanie próbek wyrobów medycznych w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym powinno być klasyfikowane albo jako przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem albo jako wydanie próbek w rozumieniu art. 7 ust 7 ustawy o VAT. Bez względu na to, którą kwalifikację przyjmiemy, w żadnym z tych przypadków Spółka nie wykona czynności opodatkowanej VAT. Ponadto potwierdzenie trafności każdej z tych tez znajdziemy w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w doktrynie prawa podatkowego.

Z uwagi na to, iż Wniosek Spółki nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji Podatkowej ( tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) pismem z dnia 11.12.2008 r. znak IPPP1-443-1749/09-2/IZ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wezwał Stronę do jego uzupełnienia poprzez wskazanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 18.12.2008 r. (data wpływu 22.12.2008 r.) do sprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Spółka podtrzymała swoje stanowisko prawne przedstawione we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa, iż przekazywanie towarów w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu VAT, a podstawy prawne tych twierdzeń są dwie, tj. art. 7 ust. 2 albo ust. 7 ustawy o VAT.

Ponadto Strona podniosła, iż bezzasadne została wezwana do uzupełnienia rzekomych braków wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, skoro w samym wniosku Spółka jednoznacznie przedstawiła swoje stanowisko w sprawie, tj. brak konieczności naliczania VAT należnego oraz wskazała podstawy prawne tego stanowiska, tj. art. 7 ust. 2 oraz ust. 7 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, iż w ocenie organu podatkowego Strona nie uzupełniła wniosku w zakresie wskazanym w wezwaniu z dnia 11.12.2008 r. dnia postanowieniem z dnia 31.12.2008 r. nr IPPP1-443-1749/08-4/IZ pozostawiono wniosek Spółki bez rozpatrzenia.

W dniu 14.01.2009 r. do Tut. Organu wpłynęło zażalenie Podatnika na powyższe postanowienie.

Ponownie rozpatrując sprawę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów postanowieniem z dnia 16.02.2009 r. znak IPPP1-443-1749/08-6/IZ utrzymał mocy postanowienie z dnia 31.12.2008 r. pozostawiające bez rozpatrzenia wniosek Spółki z dnia 16.09.2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania próbek produktów.

Na powyższe rozstrzygnięcie, zachowując ustawowy termin Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniosła o uchylenie w żałości zaskarżonego postanowienia z dnia 16.02.2009 r. znak IPPP1-443-1749/08-6/IZ oraz poprzedzającego go postanowienia z dnia 31.12.2008 r. znak IPPP1-443-1749/08-4/IZ o pozostawieniu przedmiotowego wniosku bez rozpatrzenia.

Wyrokiem z dnia 24.09.2009 r. sygn. akt III SA/Wa 702/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 30 grudnia 2008 r. nr IPPP1-443-1749/08-4/IZ i stwierdził, że uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu w całości.

W wydanym wyroku Sąd nie podzielił stanowiska organu, iż wniosek Skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Op. w zakresie braku przedstawienia jednoznacznego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Z powołanego przepisu wynika bowiem, iż wnioskodawca jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Nie określa on jednak, w jakiej formie i jak szczegółowo powinno zostać zaprezentowane własne stanowisko wnioskodawcy. Tym bardziej nie można wywodzić jak to uczynił organ podatkowy, że prezentowane stanowisko ma być jednoznaczne w tym sensie, że ocena stanu faktycznego opisanego we wniosku powinna być oparta na jednym przepisie oraz, że nie może być dokonana w oparciu o więcej niż jeden przepis.

Zarówno zatem ze względu na treść powołanego przepisu, jak i na cel instytucji prawnej, z którą jest związana zawarta w nim regulacja, nie można wymagać, aby wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko w sprawie w sposób szczegółowy i poparty wywodem prawnym. Sposób wyrażania tego stanowiska może być różny, zależnie od tego, jakich okoliczności dotyczy stan faktyczny, jaki jest stopień jego skomplikowania, jak dużo problemów prawnopodatkowych zgłasza w związku z nim wnioskodawca. Istotne jest, aby z treści całego wniosku można było wywieść, jaki jest jego pogląd prawny co do problemu lub poszczególnych problemów prawnopodatkowych, których rozwiązania oczekuje on od organu.

Wobec powyższego Sąd stwierdził, że Strona w sposób wystarczający i dostatecznie jasny przedstawiła swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego opisanego we wniosku. Skarżąca spółka we wniosku o wydanie interpretacji przedstawiła własne stanowisko w sprawie, według którego dokonywane przez nią czynności nie podlegają opodatkowaniu i jako uzasadnienie prawne tego stanowiska przytoczyła przepisy art. 7 ust. 3 w związku z ust. 7 u.p.t.u. z 2004 r. oraz art. 7 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r. Wniosek o wydanie interpretacji zawierał pogląd prawny Skarżącej spółki w odniesieniu do braku obowiązku wykazywania podatku VAT należnego z tytułu przekazywanych towarów

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24.09.2009 r. sygn. akt III SA/Wa 702/09 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Czynnością zrównaną z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W myśl ust. 3 ww. artykułu przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Zgodnie z ust. 7 art. 7 przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Strona w ramach prowadzonej działalności przekazuje nieodpłatnie próbki swoich produktów w ramach przetargów, badań klinicznych, działalności marketingowej. Spółka wskazała, iż przedmiotowe przekazania spełniają definicje próbek, o której mowa w ust. 7 art. 7 ustawy o podatku od towarów, gdyż Strona przekazuje minimalne ilości produktu, a ich przekazanie nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. Ponadto Strona wskazała, iż przedmiotowe próbki związane są z prowadzoną działalnością .

Zdaniem Spółki, wydawanie próbek wyrobów medycznych w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym powinno być klasyfikowane albo jako przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem albo jako wydanie próbek w rozumieniu art. 7 ust 7 ustawy o VAT. Bez względu na to, którą kwalifikację Strona przyjmie, w żadnym z tych przypadków Spółka nie wykona czynności opodatkowanej VAT.

Z analizy wyżej wymienionych przepisów wynika, iż za dostawę towarów nie uznaje się czynności nieodpłatnego przekazania próbek, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ww. ustawy, co tym samym powoduje, iż nie wypełniona zostaje regulacja zawarta w art. 5 ust. 1 pkt ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane wyżej przepisy uznać należy za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż nieodpłatne przekazanie próbek produktów stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na to, iż powołany przez Stronę zapis art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług jest wystarczający do uznania stanowiska Wnioskodawcy odnośnie braku obowiązku opodatkowania transakcji nieodpłatnych wydań próbek towarów za czynność niepodlegającą opodatkowaniu tut. Organ podatkowy nie odniósł się do drugiego z argumentów przedstawionych przez Stronę w złożonym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.