INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009r. (data wpływu 30 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku VAT co do należności uznanych jako nieściągalne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku VAT co do należności uznanych jako nieściągalne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2005r. wystawił na Firmę „A” dwie faktury VAT za świadczone usługi, od tych faktur Wnioskodawca w terminie odprowadził należny podatek VAT.

Firma „A”, na którą wystawiono faktury, nie zapłaciła Wnioskodawcy należności brutto tych faktur, a występowała w latach 2007-2008 do Sądu Upadłościowego, który wreszcie w 2008r. ogłosił upadłość likwidacyjną.

Wierzytelności wynikające z tych faktur zostały zaliczone do wierzytelności upadłościowych ale bezpowrotnie stracone i Wnioskodawca dokonując aktualizacji księgowej kwotę netto z tych faktur zaliczył do kosztów uzyskania przychodów, a odprowadzoną kwotę VAT odliczył z bieżącego należnego VAT-u.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłacony do Urzędu Skarbowego przez Wnioskodawcę podatek VAT, a nie zapłacony przez adresata faktury, a następnie nieściągalny, bo firma została upadłościowo zlikwidowana, a wierzytelność stracona dla Wnioskodawcy – może być przez niego skutecznie odliczona z bieżącego należnego VAT-u...

Zdaniem Wnioskodawcy, należny i zapłacony VAT, który nie został mu zapłacony przez dłużnika na skutek upadłości likwidacyjnej jego firmy po dokonaniu aktualizacji i odpowiedniej korekty, bez ograniczenia czasowego wynikającego z art. 89a ustawy o VAT podlega odliczeniu od bieżącego należnego VAT.

Skoro przepisy dopuszczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych należności netto, to w drodze analogii i sprawiedliwości należy interpretować, że również stracony przez Wnioskodawcę zapłacony VAT podlega odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Przepisem art. 1 pkt 45 i 46 ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) zostały wprowadzone, z mocą obowiązującą od dnia 1 grudnia 2008r., zmiany brzmienia ww. art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponieważ problem, przedstawiony w przedmiotowym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego, wiąże się z tymi zmianami, stąd też wskazane poniżej przepisy przywołane zostały w brzmieniu aktualnym dla stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2005r. wystawił na Firmę „A” dwie faktury VAT za świadczone usługi, od tych faktur Wnioskodawca w terminie odprowadził należny podatek VAT.

Firma „A”, na którą wystawiono faktury, nie zapłaciła Wnioskodawcy należności brutto tych faktur, a występowała w latach 2007-2008 do Sądu Upadłościowego, który wreszcie w 2008r. ogłosił upadłość likwidacyjną.

Wierzytelności wynikające z tych faktur zostały zaliczone do wierzytelności upadłościowych ale bezpowrotnie stracone i Wnioskodawca dokonując aktualizacji księgowej kwotę netto z tych faktur zaliczył do kosztów uzyskania przychodów, a odprowadzoną kwotę VAT odliczył z bieżącego należnego VAT-u.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT poprzez dokonanie przedmiotowej korekty, jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są łącznie warunki wskazane w ust. 2 tego artykułu.

Natomiast w przedmiotowej sprawie wierzytelności powstały w roku 2005, a tym samym licząc od końca roku, w którym zostały wystawione faktury dokumentujące przedmiotowe wierzytelności minęło więcej niż 2 lata. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma możliwości skorygowania podatku należnego od ww. wierzytelności na podstawie przepisu art. 89a ustawy o VAT. W związku z powyższym stało się zbędne badanie pozostałych warunków zawartych w cyt. przepisach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.