Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-456/12-4/NS
z 16 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 4 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 4 lipca 2012 r.), w którym przeredagowano opis stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu z dnia 2 lipca 2012 r.).

Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest świadczenie usług dla ludności m. in. wywóz nieczystości, zarządzanie cmentarzem, utrzymanie terenów zielonych, sprzątanie ulic i placów, obsługa strefy płatnego parkowania, usuwanie śniegu. W przypadku usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług w pozycji 140-153 oraz 174 i 175 obowiązek podatkowy powstaje z upływem terminu płatności wynikającego z wystawionej faktury VAT. W ramach świadczonych przez Zainteresowanego usług dodatkowych z racji posiadanego sprzętu specjalistycznego takiego jak podnośnik koszowy czy koparko-ładowarka, Spółka wynajmuje ww. sprzęt do określonych zadań. Zawsze wynajęcie sprzętu odbywa się z operatorem. Różnicę stanowi zakres faktycznie świadczonych usług. W zależności od zakresu czynności wynikających z indywidualnych zleceń Wnioskodawca określa obowiązek podatkowy wynikający z danej czynności. I tak np. wg zleceń są to m. in. usługi usuwania śniegu z dachu, przygotowanie terenu pod budowę (niwelacja) czy np. wynajęcie podnośnika koszowego z operatorem przez spółkę telekomunikacyjną, gdzie zakres czynności Zainteresowanego ogranicza się jedynie do uruchomienia podnośnika koszowego z pracownikiem telekomunikacji czy zakładów energetycznych w celu naprawy np. uszkodzonych przewodów. Spółka dodała, że to nie Wnioskodawca naprawia uszkodzone przewody, a uprawniony pracownik danych np. zakładów energetycznych. Określając obowiązek podatkowy Zainteresowany zawsze odnosi daną usługę do odpowiedniej klasyfikacji PKWiU. Wynajem sprzętu budowlanego z obsługą operatorską Spółka klasyfikuje wg PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Natomiast wynajem podnośnika koszowego Wnioskodawca zawsze odnosi do prac faktycznie wykonywanych np. jeżeli usuwa śnieg z dachów to symbol PKWiU wg klasyfikacji określa jako 81.29.12.0 „Usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu”; natomiast w przypadku, kiedy nie wykonuje żadnych innych prac oprócz pracy podnośnika koszowego z operatorem klasyfikuje tak samo jak w przypadku wynajmu sprzętu budowlanego z operatorem, tj. 43.99.90.0. Początkowo Zainteresowany klasyfikował ww. usługę jako 77.39.19.00 „Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn i urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”; teraz Spółka wie, że błędnie, bo jest tam zapis, że bez obsługi, a Wnioskodawca zawsze wynajmuje podnośnik koszowy z kierowcą. Ostatecznie Zainteresowany sądzi, że należy tę usługę sklasyfikować jako usługę budowlaną i określić obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy najem sprzętu budowlanego z obsługą operatorską do wykonywania prac ziemnych stanowi usługę budowlaną z obowiązkiem podatkowym zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2d ustawy o podatku od towarów i usług? Czy wynajem podnośnika koszowego z operatorem do zadań, które realizuje zleceniodawca własnymi siłami roboczymi stanowi typową usługę najmu, a obowiązek podatkowy należałoby wówczas rozpoznać zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi najmu sprzętu budowlanego z obsługą operatorską do prac ziemnych stanowią na potrzeby ustalenia obowiązku podatkowego usługę budowlaną i obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi (PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych). Natomiast najem podnośnika koszowego dla potrzeb ustalenia obowiązku podatkowego Zainteresowany traktuje indywidualnie biorąc pod uwagę charakter faktycznie świadczonej usługi i tak np. usługa najmu podnośnika koszowego w celu usunięcia śniegu z dachu wykonana przez pracowników Spółki traktowana jest jako usługa usunięcia śniegu i obowiązek podatkowy powstaje wówczas z chwilą upływu terminu płatności określonego na fakturze VAT. Natomiast najem podnośnika koszowego w celu np. wykonania naprawy uszkodzonych przewodów telekomunikacyjnych przez pracowników (...), początkowo Zainteresowany klasyfikował jako 77.39.19.00 „Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn i urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”; teraz Spółka wie, że błędnie, bo jest tam zapis, że bez obsługi, a Wnioskodawca zawsze wynajmuje podnośnik koszowy z kierowcą. Ostatecznie Zainteresowany sądzi, że należy tę usługę sklasyfikować jako usługę budowlaną i określić obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2d ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, w myśl którego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi – art. 19 ust. 4 ustawy.

Od tych ogólnych zasad, ustawodawca określił szereg wyjątków ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

Na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług:

1. transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami,
2. spedycyjnych i przeładunkowych,
3. w portach morskich i handlowych,
4. budowlanych lub budowlano-montażowych.
   
   

Z kolei stosownie do treści art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Natomiast w świetle art. 19 ust. 15 ustawy, w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-4 i 7 10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Należy podkreślić, iż dyspozycja art. 19 ust. 13 ustawy, jest przepisem szczególnym, zarówno do przepisu art. 19 ust. 1, jak i ust. 4 ustawy, i ma pierwszeństwo przy określeniu momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT dla dostaw towarów i świadczenia usług w tych przepisach wskazanych. Ustawodawca nie przewidział bowiem możliwości wyboru przez podatnika sposobu ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tych świadczeń.

Z powyższych regulacji wynika, iż ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje szczególny tryb powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych i budowlano-montażowych, jednocześnie jednak nie powołując symboli statystycznych dla tego rodzaju usług.

Należy jednak zauważyć, iż odstąpienie od uznania klasyfikacji statystycznych za podstawowe źródło wytycznych umożliwiających identyfikację usług dla potrzeb opodatkowania VAT (tj. zarówno stawki podatku, jak i obowiązku podatkowego), nie wyłącza możliwości ich dalszego pomocniczego zastosowania.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Roboty budowlane na gruncie PKWiU z roku 2008 sklasyfikowane są w sekcji F w dziale 41, 42 i 43. Roboty te należy – z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług – klasyfikować jako usługi.

Dział 41 obejmuje roboty ogólnobudowlane dotyczące wszystkich rodzajów budynków oraz budowę kompletnych budynków mieszkalnych, budynków biurowych, budynków handlowych oraz innych budynków użyteczności publicznej, budynków gospodarstw rolnych itp. na własny rachunek lub na zlecenie. W grupowaniach działu 41 zawarte są prace związane ze wznoszeniem, rozbudową, nadbudową, odbudową, przebudową, remontem oraz montażem budynków z elementów prefabrykowanych o charakterze stałym lub tymczasowym.

Dział 42 obejmuje roboty związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej. W grupowaniach działu 42 mieszczą się roboty budowlane związane ze wznoszeniem, rozbudową, odbudową, przebudową, remontem, montażem budynków z elementów prefabrykowanych o charakterze stałym lub czasowym.

Dział 43 obejmuje specjalistyczne roboty budowlane związane z budową budynków oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej, prowadzone przez wykonawców posiadających specjalistyczne umiejętności i specjalny sprzęt (m. in. budowanie fundamentów, roboty betoniarskie, murarskie, kamieniarskie, montowanie i demontowanie rusztowań, wykonywanie pokryć dachowych), montaż konstrukcji stalowych, wynajem sprzętu z operatorem, roboty wykończeniowe i wykonywanie instalacji budowlanych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż podstawową działalnością Wnioskodawcy jest świadczenie usług dla ludności m. in. wywóz nieczystości, zarządzanie cmentarzem, utrzymanie terenów zielonych, sprzątanie ulic i placów, obsługa strefy płatnego parkowania, usuwanie śniegu. W ramach świadczonych przez Zainteresowanego usług dodatkowych z racji posiadanego sprzętu specjalistycznego takiego jak podnośnik koszowy czy koparko-ładowarka, Spółka wynajmuje ww. sprzęt do określonych zadań. Zawsze wynajęcie sprzętu odbywa się z operatorem. Różnicę stanowi zakres faktycznie świadczonych usług. W zależności od zakresu czynności wynikających z indywidualnych zleceń Wnioskodawca określa obowiązek podatkowy wynikający z danej czynności. I tak np. wg zleceń są to m. in. usługi usuwania śniegu z dachu, przygotowanie terenu pod budowę (niwelacja) czy np. wynajęcie podnośnika koszowego z operatorem przez spółkę telekomunikacyjną, gdzie zakres czynności Zainteresowanego ogranicza się jedynie do uruchomienia podnośnika koszowego z pracownikiem telekomunikacji czy zakładów energetycznych w celu naprawy np. uszkodzonych przewodów. To nie Wnioskodawca naprawia uszkodzone przewody, a uprawniony pracownik danych np. zakładów energetycznych. Określając obowiązek podatkowy Zainteresowany zawsze odnosi daną usługę do odpowiedniej klasyfikacji PKWiU. Wynajem sprzętu budowlanego z obsługą operatorską Spółka klasyfikuje wg PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Natomiast wynajem podnośnika koszowego Wnioskodawca zawsze odnosi do prac faktycznie wykonywanych np. jeżeli usuwa śnieg z dachów to symbol PKWiU wg klasyfikacji określa jako 81.29.12.0 „Usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu”; natomiast w przypadku, kiedy nie wykonuje żadnych innych prac oprócz pracy podnośnika koszowego z operatorem klasyfikuje tak samo jak w przypadku wynajmu sprzętu budowlanego z operatorem, tj. 43.99.90.0.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż o ile faktycznie opisane we wniosku usługi najmu sprzętu budowlanego z obsługą operatorską do wykonywania prac ziemnych oraz podnośnika koszowego z operatorem do zadań, które realizuje zleceniodawca własnymi siłami roboczymi, należy zaklasyfikować do grupowania PKWiU 43.99.90.0, a więc jako roboty budowlane, wówczas obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z tytułu świadczenia tych usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty za wykonanie danej usługi, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia jej wykonania, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy. Natomiast w sytuacji, gdy wynajem ww. sprzętu do określonych prac nie może zostać zaklasyfikowany do symbolu PKWiU 43.99.90.0 jako roboty budowlane, wtedy obowiązek podatkowy powstaje w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Należy nadmienić, iż prawidłowy zapis powoływanego przez Wnioskodawcę przepisu art. 19 ust. 13 pkt 2d ustawy o podatku od towarów i usług, brzmi następująco: art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d.

Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania usług wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Zainteresowanego.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii obowiązku podatkowego dla usługi najmu podnośnika koszowego w celu usunięcia śniegu z dachu przez pracowników Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.