INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 roku (data wpływu 19 października 2009 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pomocy finansowej, w formie zapomogi udzielanej emerytowi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez byłego pracodawcę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pomocy finansowej, w formie zapomogi udzielanej emerytowi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez byłego pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Sąd Rejonowy wypłacił ze środków ZFŚS zapomogę emerytowi, z którym łączył go uprzednio stosunek pracy. Zapomoga w wysokości 400 zł została wypłacona w związku z trudna sytuacją materialną emeryta. Od kwoty zapomogi, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 naliczono zryczałtowany podatek w wysokości 40 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od wypłaconej zapomogi należy naliczyć zryczałtowany podatek dochodowy, czy też zastosować zwolnienie od podatku dochodowego, określone w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłaty zapomogi, w związku z trudną sytuacją materialną emeryta należy zastosować art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i naliczyć 10% zryczałtowany podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 26 wskazanej ustawy, wolne od podatku są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Biorąc powyższe pod uwagę zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 26 podlegają te zapomogi, które nie są świadczeniami pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (pkt 40), oraz świadczeniami z pomocy społecznej (pkt 79).

Z powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi wypłacone z tytułów wskazanych w tym przepisie, do wysokości wyznaczonej kwotą 2280 zł w danym roku podatkowym.

Podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą się w przypadkach wymienionych w tym przepisie oraz czy kwota zapomogi nie przekracza wskazanego limitu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji indywidualnych zdarzeń losowych. Jest to zwrot o charakterze klauzuli generalnej i winien być oceniany w odniesieniu do każdego indywidualnego przypadku. W orzecznictwie sądowym przyjęto zasadę, że w przypadku, gdy użyty w prawie podatkowym termin nie jest w przepisach bliżej określony, to wykładnia takiego pojęcia winna się odbywać na gruncie rozumienia użytych słów w języku potocznym.

Pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” należy zatem rozumieć wszelkie zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć i które są niezależne od osoby, nawet przy zachowaniu należytej staranności; takimi zdarzeniami są np. kradzieże, włamania, zagubienie rzeczy, nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu.

Za „klęskę żywiołową” przyjąć z kolei należy zdarzenie spowodowane niszczycielskim działaniem sił przyrody, jak powodzie, huragany, ulewne deszcze, uderzenia piorunów, gradobicie, itp.

Przez „długotrwałą chorobę” należy rozumieć chorobę, która wymaga długotrwałego leczenia, a z medycznego punktu widzenia określana jest jako choroba przewlekła, nieuleczalna, wrodzona.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca, w związku z trudną sytuacją materialną wypłacił emerytowi zapomogę z ZFŚS.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż trudna sytuacja materialna nie stanowi „indywidualnego zdarzenia losowego”, które byłoby przesłanką do zwolnienia zapomogi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również wskazać, iż w myśl art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń,
• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub od związków zawodowych (nie ma znaczenia czy udzielającym świadczenie jest podmiot będący byłym zakładem pracy świadczeniobiorcy czy też inny podmiot),
• kwota świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Oznacza to, że zwolnienie na mocy powołanego przepisu ustawy podatkowej dotyczy jedynie otrzymywanych przez emerytów i rencistów świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów pieniężnych w zamian tych świadczeń, którymi są np. bilety do kina, teatru, karnety na basen czy siłownię, paczki świąteczne do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Nadwyżka ponad tę kwotę podlega natomiast opodatkowaniu.

W związku z tym pomoc finansowa w postaci zapomogi wypłacona przez pracodawcę emerytowi, w przypadku trudnej sytuacji materialnej nie może korzystać również ze zwolnienia od podatku dochodowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Zatem, wskazana przez Sąd zapomoga, wypłacona w związku z trudną sytuacją materialną emeryta stanowić będzie przychód emeryta, otrzymany w związku z łączącym go uprzednio stosunkiem pracy, który winien być opodatkowany zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten stanowi, że płatnik jest obowiązany pobrać zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności i odprowadzić go w sposób określony w przepisach art. 41 ust. 4 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.