INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu 18 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymanym dofinansowaniem od zakładu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2009 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymanym dofinansowaniem od zakładu na zakup i montaż monitoringu w autobusach komunikacji miejskiej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła z Zakładem umowę prewencyjną, zgodnie z którą Zakład w ramach prowadzonej działalności mającej na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszaniu skutków wypadków ubezpieczeniowych, zobowiązał się dofinansować zadanie prewencyjne polegające na zakupie i montażu monitoringu w autobusach komunikacji miejskiej kwotą 30 000,00 złotych brutto z funduszu prewencyjnego. Kwota została przekazana na rachunek bankowy Spółki dnia 31 lipca 2009 r.

1. W miesiącu wrześniu 2009 roku Spółka zainstalowała monitoring w 5 autobusach. Wartość zakupu i instalacji każdego jednego monitoringu wynosiła 12 331,96 zł, z czego część kosztu w wysokości 6000 zł została sfinansowana z środków otrzymanych z firmy ubezpieczeniowej.

W miesiącu wrześniu 2009 r. dokonała zwiększenia wartości początkowej autobusów, w których zainstalowano monitoring o koszt zainstalowanego monitoringu. Wartość początkową każdego autobusu, od którego naliczana jest amortyzacja zwiększono w sposób następujący:

1. dla celów rachunkowych o 12 331,96 zł,
2. dla celów podatkowych o 6 331,96 zł.

Nie zwiększono wartości początkowej autobusów, od których naliczana jest amortyzacja podatkowa o kwotę sfinansowaną przez firmę ubezpieczeniową. W wyniku powyższego, od miesiąca października 2009 roku amortyzacja autobusów, w których zainstalowano monitoring dla celów rachunkowych jest wyższa od amortyzacji dla celów podatkowych. Dlatego też, przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów koszty bilansowe korygujemy o amortyzację rachunkową autobusów, a powiększamy o amortyzację podatkową autobusów.

Jednostka nie zaliczyła do przychodów podatkowych otrzymanych środków z Zakładu na zakup i montaż monitoringu w autobusach komunikacji miejskiej.

2. W związku z tym, że otrzymana z Zakładu kwota to kwota brutto dofinansowania, nie odliczyliśmy całego podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej zakup i montaż monitoringu w autobusach od podatku należnego o nieodliczoną część podatku naliczonego powiększyliśmy wartość monitoringu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane dofinansowanie z Zakładu na zakup i montaż monitoringu w autobusach komunikacji miejskiej, który spowodowało ulepszenie autobusów, rodzi skutki podatkowe w postaci opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a odpisy amortyzacyjne od tej części wartości ulepszenia autobusów, która została zrefundowana przez firmę ubezpieczeniową, stanowią koszt uzyskania przychodu...
2. Czy prawidłowo postąpiliśmy nieodliczając całości podatku naliczonego wykazanego w fakturze wykonawcy monitoringu od podatku należnego i zwiększyliśmy o tą kwotę wartość monitoringu...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że środki pieniężne przekazane przez firmę ubezpieczeniową na zakup i montaż monitoringu w autobusach, który spowodował wzrost ich wartości początkowej nie rodzi żadnych skutków podatkowych w postaci opodatkowania (art. 12 ust. 4 pkt 6a i art. 16 ust. 1 pkt 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), a odpisy amortyzacyjne od tej części wartości inwestycji, która została zrefundowana, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (…). Tak określony dochód stanowi – w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy – przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Oznacza to, że środki jakie wpływają na rachunek danego podmiotu stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jego przychód.

Natomiast w myśl z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki niepodlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wymienia przepis art. 16 tej ustawy. Zatem wszystkie wydatki wymienione w tym przepisie, które zostały podatnikowi zwrócone, wyłączone są z jego przychodów. Powyższe oznacza również, że zwrot wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów stanowi przychód dla celów podatkowych. Natomiast zwrot wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów nie stanowi przychodu.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust.1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcje, adaptację lub modernizacje w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych, a pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wydatki związane z ulepszeniem powiększają wartość początkową środków trwałych i od tak ustalonej wartości dokonuje się odpisów amortyzacyjnych według ustalonej stawki, które to odpisy dopiero stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 6 ustawy. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Dodać jednak należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, zgodnie z powyższym przepisem, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w tej części, w której otrzymano zwrot poniesionych wydatków, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Cytowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy miałby więc zastosowanie wówczas, gdyby Jednostka otrzymała zwrot poniesionych wydatków.

Jednakże z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

• Jednostka posiadała środki trwałe w postaci autobusów, a następnie

• uzyskała od towarzystwa ubezpieczeniowego środki pieniężne, które przeznaczyła na ulepszenia tych istniejących środków trwałych (innymi słowy przedmiotowe środki nie dotyczyły wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków), by w dalszej kolejności

• we wrześniu 2009 roku dokonać zakupu i instalacji systemów monitoringu.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Spółkę art. 16 ust. 1 pkt 48 cyt. ustawy albowiem wypłaconego dofinansowania nie można rozpatrywać w kategoriach zwrotu wydatków na nabycie lub wytworzenie składników majątku trwałego w rozumieniu ww. przepisu.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sytuacji, przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania.

Dodatkowo, na marginesie sprawy wskazać należy, że dofinansowanie z zakładu nie jest również wymienione w art. 17 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog dochodów zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. powołanej ustawy, wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zakres ww. przepisu dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów mających prawo ich udzielać, o ile zostaną wydatkowane na otrzymanie, zakup lub wytworzenie środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych, objętych odpisami amortyzacyjnymi.

Zatem w tej części otrzymana przez podatnika kwota dofinansowania nie jest zwolniona z podatku dochodowego, bowiem zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 17 ust. 1 pkt 21 cyt. ustawy podatkowej, zwolnieniu od podatku podlegają tylko ww. dochody podatników otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych.

Natomiast, jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, Spółka:

• posiadała środki trwałe w postaci autobusów, następnie

• uzyskała od towarzystwa ubezpieczeniowego środki pieniężne, które przeznaczyła na ulepszenia tych istniejących środków trwałych (kwota została przekazana na rachunek bankowy Spółki dnia 31 lipca 2009 r.), w dalszej kolejności

• we wrześniu 2009 roku dokonała zakupu i instalacji systemów monitoringu.

Zatem otrzymana przez podatnika kwota dofinansowania nie jest zwolniona z podatku dochodowego.

Reasumując, kwota dofinansowania otrzymana przez Spółkę na zakup systemu monitorowania, dotycząca modernizacji środków trwałych, stanowi – na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód. W art. 12 ust. 4 określono rodzaje przychodów, których nie zalicza się do przychodów podatkowych. Brak w nim wyłączenia z opodatkowania przychodu pochodzącego z przedmiotowego dofinansowania z zakładu ubezpieczeń. Wbrew twierdzeniu Spółki, otrzymane przez Jednostkę środki pieniężne na dofinansowanie zakupu wskazanych we wniosku systemów monitoringu nie będą, w związku z brzmieniem art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, wyłączone z opodatkowania. Kwota otrzymanego od ubezpieczyciela dofinansowania na modernizację środka trwałego stanowi dla Spółki przychód podatkowy, natomiast odpisy amortyzacyjne od części wartości środka trwałego, która została kwotą dofinansowania, będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów – przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy nie znajdzie w przedmiotowym przypadku zastosowania.

Podnieść należy także, że godnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa określa, że przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot i przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę podatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W konsekwencji powyższa interpretacja obejmuje swym zakresem ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, nie dotyczy zaś przepisów o rachunkowości, gdyż tut. organ nie ma w tej mierze stosownych uprawnień.

Końcowo należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji, ponieważ mając na uwadze treść przepisu art. 14b Ordynacji podatkowej, tut. Organ wydając interpretację indywidualną prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego, które może być przeprowadzone w toku czynności kontrolnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.