INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnej wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnej wierzytelności. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 7 lutego 2007 r. wystawił fakturę VAT za wykonane usługi na rzecz zleceniodawcy. Data sprzedaży za wykonaną usługę przypada na 30 listopada 2006 r., zaś termin płatności za fakturę został wyznaczony na dzień 9 marca 2007 r. Ponieważ faktura VAT została wystawiona niezgodnie z ustawowym terminem, Zainteresowany dokonał stosownej korekty deklaracji VAT i uregulował należny podatek wraz z odsetkami. Wobec faktu, że do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji podmiot na rzecz którego dokonano usługi nie uregulował zapłaty zobowiązania oraz od dnia 7 lutego 2007 r. nie upłynęły 2 lata, Wnioskodawca zamierza – w oparciu o art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług – dokonać rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że kwota należności nie została uregulowana w żadnej formie. Zleceniodawca w momencie świadczenia usługi spełniał ustawową definicję podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny i nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wnioskodawca oraz zleceniodawca są podatnikami VAT czynnymi. Wierzytelność nie została zbyta. Między wierzycielem oraz dłużnikiem nie istnieje związek wynikający z art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT. Usługa, którą świadczył Zainteresowany jest usługą budowlaną, a termin wystawienia faktury wynika z ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że kierując wniosek o interpretację przepisów prawa zwrócił się z zapytaniem, czy fakt wystawienia faktury po ustawowym terminie uprawnia do odzyskania VAT od nieściągalnej wierzytelności oraz, że gdyby nie zostały spełnione pozostałe ustawowe warunki nie kierowałby wniosku o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawcy przysługuje rozliczenie podatku VAT od nieściągalnej wierzytelności...

Czy fakt wystawienia faktury po ustawowym, terminie nie pozbawia Zainteresowanego takiego rozliczenia podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu rozliczenie podatku VAT od nieściągalnej wierzytelności w myśl art. 89a ustawy o VAT niezależnie od faktu, że faktura VAT dokumentująca sprzedaż usługi została wystawiona po terminie. Zgodnie z obecnymi unormowaniami prawnymi od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dnia 7 lutego 2007 r. wystawił fakturę VAT za wykonane usługi na rzecz zleceniodawcy. Data sprzedaży za wykonaną usługę przypada na 30 listopada 2006 r., zaś termin płatności za fakturę został wyznaczony na 9 marca 2007 r. Ponieważ faktura VAT została wystawiona niezgodnie z ustawowym terminem. Zainteresowany dokonał stosownej korekty deklaracji VAT i uregulował należny podatek wraz z odsetkami. Zainteresowany wskazał, że kwota należności nie została uregulowana w żadnej formie. Zleceniodawca w momencie świadczenia usługi spełniał ustawową definicję podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny i nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wnioskodawca oraz zleceniodawca są podatnikami VAT czynnymi. Wierzytelność nie została zbyta. Między wierzycielem oraz dłużnikiem nie istnieje związek wynikający z art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT. Usługa, którą świadczy Zainteresowany jest to usługa budowlana, a termin wystawienia faktury wynika z ustawy o VAT.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 , 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Minister Finansów na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, określił w § 5 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, co powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Stosownie do powołanego przepisu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano montażowych.

Na mocy § 11 ust. 1 rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 rozporządzenia).

Obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 1, w chwili wydania towaru lub wykonania usługi. Mimo że jest to zasada generalna, to jednak w praktyce ma ona zastosowanie stosunkowo rzadko w obrocie pomiędzy podatnikami.

W praktyce gospodarczej obowiązek podatkowy powstaje najczęściej zgodnie z zasadą określoną w art. 19 ust. 4 ustawy, tj. w chwili wystawienia faktury VAT, ale nie później niż 7. dnia od daty wydania towaru czy też wykonania usługi. Zasada ta obowiązuje wszystkich podatników, którzy na mocy art. 106 ust. 1 ustawy obowiązani są do udokumentowania transakcji dostawy towarów czy też świadczenia usług fakturą VAT (chyba, że przepisy szczególne stanowią inaczej). Należy podkreślić, że w przypadkach gdy obowiązek podatkowy powstaje na zasadzie szczególnej, wówczas moment wystawienia faktury pozostaje bez wpływu na moment, w którym powstaje obowiązek podatkowy. Obowiązek podatkowy powstaje wówczas niezależnie od wystawienia faktury, wystawienie faktury zaś nie może w szczególności wpłynąć na wcześniejsze rozpoznanie obowiązku podatkowego.

Jednak również i te przepisy powiązane są z przepisami dotyczącymi zasad wystawiania faktur zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. (wyżej zacytowany § 11 ust. 2).

W przedmiotowej sprawie fakturę należało wystawić nie wcześniej niż z momentem wykonania usługi (30 listopada 2006 r.) i nie później niż 30 grudnia 2006 r. Zatem obowiązek podatkowy, jak i konieczność wystawienia faktury zgodnie z przepisami, powstały w 2006 r.

W konsekwencji, faktura VAT wystawiona w dniu 7 lutego 2007 r. w stosunku do przedmiotowej wierzytelności narusza przepisy ustawy i rozporządzenia i tym samym nie spełnia przesłanki art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy.

Reasumując, Zainteresowany nie może skorygować podatku należnego z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi, w oparciu o przepis art. 89a z uwagi na fakt wystawienia faktury VAT dokumentującej wykonaną usługę z naruszeniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Jednocześnie tut. Organ pragnie zwrócić uwagę na przepis art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Niezbędnym w celu wydania interpretacji indywidualnej było uzupełnienie informacji dotyczącej opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, co też tut. Organ uczynił wzywając Zainteresowanego.

Tut. Organ pragnie również zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2010 r. weszło w życie rozporządzenie z dnia 18 grudnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 222, poz. 1760).

I tak, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., powołany w niniejszej interpretacji przepis § 11 ust. 1 otrzymał brzmienie: w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a, ust. 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.