INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009r. (data wpływu 27 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku VAT należnego w związku z niedoborem zawinionym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku VAT należnego w związku z niedoborem zawinionym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie handlu materiałami budowlanymi, w momencie zakupu towarów handlowych podatek VAT naliczony podlega odliczeniu, gdyż cały zakup związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W magazynie towarów handlowych została przeprowadzona inwentaryzacja. W wyniku jej przeprowadzenia ustalono niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne. Niedobór został uznany za zawiniony będący następstwem zaniedbania osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzone mienie. Kwotą niedoboru po kompensacie nadwyżek został obciążony pracownik, osoba ta uznała roszczenie i zobowiązała się do spłaty długu. Niedobory te nie zostały ujęte w kosztach przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w aktualnie obowiązującym stanie prawnym zaistnienie niedoboru zawinionego, którym zostaje obciążony pracownik powoduje obowiązek naliczenia podatku VAT należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążenie osoby materialnie odpowiedzialnej wartością niedoboru nie pociąga za sobą obowiązku naliczenia podatku VAT należnego, gdyż czynność ta nie jest wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT oraz w myśl art. 7 oraz art. 8 ustawy nie stanowi dostawy towarów i świadczenia usług. Zdaniem Wnioskodawcy niedobór powstały w wyniku inwentaryzacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, niedobór towarów zawiniony, którym zostaje obciążona osoba materialnie odpowiedzialna nie powoduje żadnych konsekwencji w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie handlu materiałami budowlanymi, w momencie zakupu towarów handlowych podatek VAT naliczony podlega odliczeniu, gdyż cały zakup związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W magazynie towarów handlowych została przeprowadzona inwentaryzacja. W wyniku jej przeprowadzenia ustalono niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne. Niedobór został uznany za zawiniony będący następstwem zaniedbania osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzone mienie. Kwotą niedoboru po kompensacie nadwyżek został obciążony pracownik, osoba ta uznała roszczenie i zobowiązała się do spłaty długu. Niedobory te nie zostały ujęte w kosztach przedsiębiorstwa.

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z wniosku, w wyniku przeprowadzonej przez Wnioskodawcę inwentaryzacji, został ujawniony niedobór zawiniony towarów.

Dokonując analizy przywołanych przepisów stwierdzić należy, że wystąpienie niedoborów zawinionych u podatnika, co do zasady, nie ma znaczenia na gruncie należnego podatku od towarów i usług. Niedobory towarów nie stanowią bowiem ani dostawy towarów, ani świadczenia usług.

Zatem, w związku z powstaniem niedoborów zawinionych u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek w podatku VAT należnym – czyli obowiązek opodatkowania powyższych niedoborów podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego, w związku z niedoborem zawinionym zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.