INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 25.09.2009 r. Wnioskodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego przy ul. S w W. W spisanej w tym dniu umowie sprzedaży w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni zobowiązała się do zapłaty kwoty 101.500,00 zł ze środków własnych, natomiast pozostała część długu miała być pokryta z zaciągniętego kredytu hipotecznego. Wpłata kwoty 101.500,00 zł miała zostać dokonana na rachunek bankowy sprzedających Ewy W, Mirosława W i Grażyny W, który został wskazany w § 3 umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego. W dniu 27.09.2009 r. została zawarta umowa darowizny pomiędzy darczyńcami Mirosławem i Wandą B, a ich córką Elżbietą B (obdarowaną).

Darczyńcy oświadczyli, że znana jest im treść przedmiotowej umowy sprzedaży z dnia 25.09.2009 r. Dlatego przedmiotem darowizny jest prawo majątkowe w postaci nieodpłatnego zwolnienia z długu obdarowanej (ich córki Elżbiety B) wobec wierzycieli Ewy W, Mirosława W i Grażyny W. Celem nieodpłatnego zwolnienia obdarowanej z długu wobec wierzycieli, darczyńcy zobowiązali się przekazać na rachunek bankowy sprzedających, wskazany w umowie sprzedaży z dnia 25.09.2009 r. w § 3 pkt a), kwotę 101.500,00 zł w ciągu 2 dni od dnia podpisania przedmiotowej umowy darowizny. obdarowana wyraziła zgodę na zwolnienie jej z długu w powyższy sposób. W dniu 28.09.2009 r. został dokonany przelew z rachunku bankowego darczyńców na rachunek bankowy wierzycieli wskazany w umowie sprzedaży z dnia 25.09.2009 r. w § 3 pkt a.

Wnioskodawczyni w ciągu 5 lat poprzedzających wskazane nabycie na podstawie umowy darowizny z dnia 27.09.2009 r. nie była obdarowywana przez rodziców.

Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni (obdarowanej) w dniu powstania obowiązku – ul. B.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni objęta jest zwolnieniem podatkowym wskazanym w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli zgłosi nabycie prawa majątkowego właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego... Czy też w zaistniałym stanie faktycznym należy zastosować zwykłe zasady opodatkowania nabywców zaliczanych do I grupy podatkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni uważa, iż jest objęta zwolnieniem podatkowym ujętym w normie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, o ile zgłosi nabycie prawa majątkowego właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. do dnia 28 marca 2010 r. Przedmiotem darowizny było prawo majątkowe w postaci zwolnienia z długu Wnioskodawczyni poprzez zaspokojenie jej wierzycieli. W cywilnej konstrukcji umowy darowizny przysporzenie na rzecz obdarowanego może także dokonać poprzez zmniejszenie jego pasywów. Z tego powodu w takiej umowie darowizny znajduje się zapis o świadczeniu na rzecz osoby trzeciej – wierzyciela obdarowanego. Takie stanowisko Wnioskodawczyni opiera się na stanowisku WSA w Rzeszowie, wyrażonym w prawomocnym wyroku z dnia 01.12.2008 r. sygn. I SA/Rz 591/08. Sąd analizował sytuację zbliżoną do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Sąd uzasadnił, iż „w doktrynie przyjmuje się, że darowizna obejmuje m.in. takie prawo jak prawo wieczystego użytkowania, prawo rzeczowe ograniczone, a także nieodpłatne zwolnieni z długu, przelew wierzytelności, zwalniające przejęcie długu. (…) Takie przejęcie długu ma cechy darowizny, ponieważ następuje przysporzenie na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy, ale jej przedmiotem nie są środki pieniężne, lecz prawo majątkowe (wierzytelność). Wartość tego prawa jest wartością dokonanej darowizny”. Sąd więc uznał, iż z uwagi na to, iż przelew został dokonany z rachunku bankowego darczyńcy, na rachunek bankowy wierzyciela obdarowanego, to nie można mówić o darowiźnie środków pieniężnych obdarowanemu, a o darowiźnie prawa majątkowego. W tej sytuacji nie ma zastosowania art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, aczkolwiek obdarowana jest zwolniona z podatku na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy, skoro środki pieniężne wskazane w umowie darowizny zostały przelane przez darczyńcę bezpośrednio na rachunek bankowy wierzyciela obdarowanej i miały na celu wykonanie zobowiązania za obdarowana. Przy darowiźnie środków pieniężnych, obdarowany otrzymuje środki pieniężne i może nimi swobodnie dysponować. wnioskodawczyni wskazuje, że w jej sytuacji została zwolniona z konkretnego długu i na ten cel zostały bezpośrednio przekazane środki pieniężne darczyńców.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli przedmiotem nabycia jest prawo majątkowe polegające na obowiązku świadczeń powtarzających się na rzecz nabywcy, a wartość tego prawa nie może być ustalona w chwili powstania obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania ustala się w miarę wykonywania tych świadczeń. Naczelnik urzędu skarbowego może jednak za zgodą podatnika przyjąć za podstawę opodatkowania prawdopodobną wartość świadczeń powtarzających się za cały czas trwania obowiązku tych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 25.09.2009 r. Wnioskodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W spisanej w tym dniu umowie sprzedaży w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni zobowiązała się do zapłaty kwoty 101.500,00 zł ze środków własnych, natomiast pozostała część długu miała być pokryta z zaciągniętego kredytu hipotecznego. Wpłata kwoty 101.500,00 zł miała zostać dokonana na rachunek bankowy sprzedających. W dniu 27.09.2009 r. została zawarta umowa darowizny pomiędzy rodzicami Wnioskodawczyni, jako darczyńcami, a Wnioskodawczynią, jako obdarowaną. Darczyńcy oświadczyli, że znana jest im treść przedmiotowej umowy sprzedaży z dnia 25.09.2009 r. Wnioskodawczyni jest zdania, że przedmiotem darowizny jest prawo majątkowe w postaci nieodpłatnego zwolnienia z długu obdarowanej wobec wierzycieli. Celem nieodpłatnego zwolnienia obdarowanej z długu wobec wierzycieli, darczyńcy zobowiązali się przekazać na rachunek bankowy sprzedających, wskazany w umowie sprzedaży z dnia kwotę 101.500,00 zł w ciągu 2 dni od dnia podpisania przedmiotowej umowy darowizny. Obdarowana wyraziła zgodę na zwolnienie jej z długu w powyższy sposób. W dniu 28.09.2009 r. został dokonany przelew z rachunku bankowego darczyńców na rachunek bankowy wierzycieli wskazany w umowie sprzedaży z dnia 25.09.2009 r. Wnioskodawczyni wskazała, że w ciągu 5 lat poprzedzających nabycie na podstawie umowy darowizny z dnia 27.09.2009 r. nie była obdarowywana przez rodziców.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

W przypadku, gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny są środki pieniężne, w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku, oprócz warunku zgłoszenia nabycia tych środków w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, występuje warunek udokumentowania przekazania tych środków na rachunek bankowy nabywcy lub jego rachunek prowadzony przez SKOK albo za pośrednictwem poczty. Warunek do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn nie jest spełniony również wtedy, gdy środki pieniężne zostaną przekazane na rachunek osoby trzeciej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż darowizna, którą Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi na fakt, iż udokumentowaniem darowizny jest przelew z rachunku bankowego darczyńców na rachunek bankowy wskazany w umowie sprzedaży sprzedających, a nie dowód otrzymania środków pieniężnych przez Wnioskodawczynię od rodziców, jako obdarowanej. Warunek do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie został spełniony, ponieważ środki pieniężne zostały przekazane na rachunek osoby trzeciej, w tym przypadku wierzycieli.

W związku z powyższym na Wnioskodawczyni, jako obdarowanej ciążył obowiązek - zgodnie z treścią art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, złożenia zeznania (SD-3) w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego - właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego ze względu na miejsce zamieszkania obdarowanej w dniu powstania obowiązku podatkowego.

Dodatkowo należy wskazać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w nim zawarte dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.