INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu 30 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 19 marca 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportu do spółki prawa handlowego, w postaci ustanowionego w tym celu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej czynności oraz opodatkowania opłat rocznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportu do spółki prawa handlowego, w postaci ustanowionego w tym celu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej czynności oraz opodatkowania opłat rocznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2010 r. zamierza wnieść wkład (aport) do spółki prawa handlowego (sp. z o.o.). Przedmiotem aportu będzie ustanowione w tym celu prawo użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Miasta. Ww. nieruchomość przeznaczona i wykorzystywana jest pod wysypisko śmieci, składa się z 20 działek o łącznej pow. 11,2771 ha. Teren jest częściowo ogrodzony o różnym stopniu zużycia elementów ogrodzeniowych. Przy wjeździe na teren wysypiska usytuowany jest budynek portierni i waga najazdowa. Budynek pochodzi sprzed lipca 1993 r. Do budynku portierni doprowadzona jest sieć wodno-kanalizacyjna, natomiast do urządzeń wagowych znajdujących się w budynku portierni, doprowadzona jest energia elektryczna. Część działek zapełniona jest śmieciami, natomiast pozostały teren jest pusty. Według zaświadczenia Urzędu Gminy teren, na którym położone są działki, od 1 stycznia 2004 r. nie posiada uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Urząd nie wydał również decyzji o warunkach zabudowy zmieniającej użytkowanie tej nieruchomości. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, niektóre działki położone są w obszarze komunalnego wysypiska odpadów stałych, zaś inne położone są w obszarze ograniczonego użytkowania wokół wysypiska. Wartość rynkowa nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem aportu, została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego (z wyłączeniem wartości budynków).

Zgodnie z art. 13 ust. 3, art. 51 ust. 4 i art. 56 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) i stanowiskiem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 20 sierpnia 2001 r., pierwsza opłata z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego nie jest pobierana, natomiast będą pobierane opłaty roczne, które będą zawierały podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle obecnych przepisów Miasto ma ponieść ciężar ekonomiczny podatku od towarów i usług od wniesionego aportem, do spółki prawa handlowego, ustanowionego prawa użytkowania wieczystego i jeżeli tak, to co będzie podstawą opodatkowania i kiedy powstanie obowiązek podatkowy w zakresie tego podatku...
2. Czy opłaty roczne za oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste powinny być obciążone podatkiem od towarów i usług...

Wnioskodawca powołał art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca w art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 przez dostawę towarów rozumie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste i zbycie tych praw. Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 16 b) ustawy, w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Z przepisów tych wynika, że oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste i zbycie tych praw podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy zwykłej sprzedaży podatek wykazuje sprzedawca, natomiast nabywca płaci go w cenie. Przy aportach sytuacja jest inna, gdyż wnoszący aport nie otrzymuje w zamian za wniesiony wkład kwoty, w której byłby zawarty podatek, lecz udziały, których wartość nie powinna zawierać w sobie podatku od towarów i usług. Według wyżej wymienionych przepisów wspólnik (Miasto) oprócz udziałów powinien także otrzymać od spółki, do której wnoszony jest aport, kwotę stanowiąca równowartość podatku należnego z tytułu wniesionego aportu. W przeciwnym wypadku zostałaby naruszona neutralność tego podatku. Gdyby bowiem wspólnik (Miasto) nie otrzymał od spółki zwrotu podatku należnego od aportu, wówczas sam musiałby ponieść jego ekonomiczny ciężar. Jednocześnie dla spółki podatek ten (wynikający z faktury wspólnika, dokumentującej wniesienie aportu) byłby podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu na zasadach ogólnych, co stawiałoby ją w uprzywilejowanej sytuacji, albowiem z jednej strony nie płaciłaby podatku, z drugiej – miałaby prawo do jego odliczenia. Jeżeli Wnioskodawca doliczy podatek od towarów i usług w wysokości 22 % do wartości wniesionego aportu w postaci ustanowionego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych to nie doliczy tego podatku do opłat rocznych pobieranych za oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych. Postępując inaczej opodatkowałby nieruchomość gruntową podatkiem podwójnie.

Odnośnie obowiązku podatkowego Wnioskodawca uważa, że terminem zapłaty podatku będzie moment wniesienia udziałów do spółki. Natomiast podstawą opodatkowania będzie wartość rynkowa nieruchomości wykazana w operacie szacunkowym sporządzonym na okoliczność przekazania nieruchomości aportem do spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonego do spółki.

Z kolei w myśl art. 238 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa ww. art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym, w rozumieniu powołanego wcześniej art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, występuje odpłatna dostawa, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W przypadku dostawy realizowanej w drodze aportu (wkładu niepieniężnego) nie mamy do czynienia z ustaleniem ceny, która ze swej istoty ma charakter subiektywny. Wobec tego dla ustalenia podstawy opodatkowania stosować należy art. 29 ust. 9 ustawy, w myśl którego w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Przez wartość rynkową – w myśl art. 2 pkt 27b ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, jaką w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju, w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się :

1. w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny.

Czynność wniesienia wkładu niepieniężnego na pokrycie kapitału zakładowego spółki – jako specyficzne zdarzenie prawne i ekonomiczne, którego celem jest „wymiana" praw majątkowych przysługujących wspólnikowi do przedmiotu aportu na prawa do udziałów w spółce – ma charakter odpłatny, ponieważ świadczeniu wnoszącego aport odpowiada otrzymanie udziałów w spółce, które mają wymierną wartość ekonomiczną.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi – na co wskazuje ust. 4 powołanego artykułu.

W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu (art. 19 ust. 16b ustawy).

W związku z powyższym a contrario brak otrzymanej opłaty w całości lub w części powoduje, że w tej części nie powstaje obowiązek podatkowy, o ile nie upłynął jeszcze termin płatności poszczególnych opłat pobieranych z ww. tytułu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wprowadza żadnych szczególnych regulacji dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego dla wniesienia aportu.

W myśl art. 158 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), jeżeli wkładem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu pokrycia udziału ma być w całości albo w części wkład niepieniężny (aport), umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot tego wkładu oraz osobę wspólnika wnoszącego aport, jak również liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów.

Stosownie do art. 257 § 1 ww. ustawy K.s.h., jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje nie na mocy dotychczasowych postanowień umowy spółki przewidujących maksymalną wysokość podwyższenia kapitału zakładowego i termin podwyższenia, może ono nastąpić jedynie przez zmianę umowy spółki. Jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje na podstawie dotychczasowych postanowień umowy spółki, przy zachowaniu wymagań określonych w § 1, oświadczenia dotychczasowych wspólników o objęciu nowych udziałów wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 257 § 3). Stosownie natomiast do art. 262 § 1 i § 4 ustawy K.s.h. podwyższenie kapitału zakładowego zarząd zgłasza do sądu rejestrowego. Podwyższenie kapitału zakładowego następuje z chwilą wpisania do rejestru.

Na podstawie ww. przepisów należy przyjąć, że towary będące przedmiotem aportu, które wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki, uznaje się za przeniesione na spółkę. Zobowiązanie wspólnika w umowie spółki co do wniesienia wkładów oznacza, że z tą chwilą są one własnością spółki. Spółka ma prawo żądania wydania danego prawa, jak również pożytków, które ono niesie. Zatem z chwilą zawarcia umowy spółki wspólnik uzyskuje korzyść w postaci udziałów w tej spółce. Natomiast regulacja zawarta w przepisie art. 262 K.s.h. wymaga od zarządu spółki złożenia do sądu rejestrowego wniosku o zarejestrowanie podwyższenia kapitału zakładowego, który musi zostać złożony wraz z wymaganymi dokumentami, po zaistnieniu zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, tj. po zawarciu umowy spółki, bądź zmiany tej umowy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powyższe oznacza, iż w dacie zawarcia umowy spółki lub w dacie zmiany tej umowy, w związku z przystąpieniem wspólnika do spółki, dochodzi do przeniesienia prawa własności do przedmiotu wkładu a wspólnik otrzymuje zapłatę (udziały) w zamian za wniesiony wkład rzeczowy (aport). Zatem wniesienie aportu jest czynnością odpłatną, zaś wynagrodzenie wspólnika (zapłatę) stanowią udziały w spółce wydane w zamian za wniesiony majątek w dacie zawarcia (zmiany) umowy spółki.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Miasto, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, planuje w przyszłości wniesienie wkładu (aportu) do spółki z o.o., którego przedmiotem będzie ustanowione w tym celu prawo użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Miasta. Wartość rynkowa nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem aportu została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego (z wyłączeniem wartości budynków).

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w związku z opisaną we wniosku czynnością wniesienia do spółki z o.o. aportu ustanowionego w tym celu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, otrzymany zostanie przez Miasto udział w kapitale zakładowym ww. spółki, a więc czynność ta stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w powołanym wcześniej art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć przy tym należy, iż bez znaczenia w niniejszej sprawie jest fakt, że w przypadku zbycia wskazanego wyżej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej nie pobiera się pierwszej opłaty. Jak bowiem wcześniej wskazano, dla celów ustawy o podatku od towarów i usług, o odpłatnym charakterze czynności dostawy towaru (w tym przypadku aportu ustanowionego w tym celu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej) decyduje istnienie adekwatnego związku pomiędzy dostawą, a zapłatą, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie, gdyż Miasto otrzyma w zamian za dostawę towaru (użytkowania wieczystego gruntu) udział w kapitale zakładowym spółki z o.o.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w cyt. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i rozporządzeń wykonawczych do niej, nie przewidują dla czynności oddania gruntów w użytkowanie wieczyste możliwości zastosowania obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku. Nie przewidują tego również dla należnych za użytkowanie opłat rocznych.

Tym samym do czynności wniesienia aportem prawa użytkowania wieczystego gruntów, jak również do pobieranych opłat rocznych za użytkowanie nieruchomości gruntowych zastosowanie znajdzie stawka 22 %, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

W kwestii określenia podstawy opodatkowania wskazać należy, iż z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu dokonanej sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego tj. wartość netto (bez podatku).

Jednak należy zauważyć, że to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę za którą dokonują transakcji, a nie organ podatkowy. Wobec powyższego analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestii wartości dokonanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego, podstawą opodatkowania będzie wartość rynkowa nieruchomości wykazana w operacie szacunkowym sporządzonym na okoliczność przekazania nieruchomości aportem do spółki. Jednakże Miasto nie wskazało, czy wycena dokonana przez rzeczoznawcę będzie, czy też nie będzie uwzględniała kwotę podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wartość transakcji wniesienia do spółki aportem przedmiotowej nieruchomości w oparciu o zewnętrzną wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę nie uwzględniającą kwoty podatku od towarów i usług, będzie stanowiła podstawę opodatkowania, w przeciwnym wypadku (wycena w wartości brutto) podstawą opodatkowania będzie kwota należna z tytułu dokonanej sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Obowiązek podatkowy z tytułu wniesienia aportu w postaci ustanowionego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej do spółki z o.o. w zamian za udziały w tej spółce, powstanie w sposób określony w art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania przedmiotu aportu, którym jest dzień podpisania umowy spółki.

Zatem Miasto niewłaściwe uzależniło powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wniesienia przedmiotowego aportu powołując przepis art. 19 ust. 16b) ustawy, od – jak wskazało w stanowisku – terminu zapłaty, określonego jako dzień otrzymania udziałów spółki. Wskazany przez Wnioskodawcę przepis ma zastosowanie do określenia obowiązku podatkowego dla pobieranych przez Miasto opłat rocznych, wynikających z faktu użytkowania wieczystego gruntu przez spółkę, a nie do czynności przekazania aportem przedmiotowej nieruchomości.

Końcowo odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy należy podkreślić, iż – wbrew opinii wyrażonej we wniosku – zastosowanie 22% stawki zarówno do czynności wniesienia aportu, jak i w odniesieniu do opłat rocznych, nie prowadzi do podwójnego opodatkowania, jako że następstwem zbycia przez Miasto użytkowania wieczystego gruntu jest otrzymanie udziałów w spółce z o.o., dla którego obowiązek podatkowy powstaje na podstawie przepisów art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast wnoszone przez spółkę opłaty roczne, wynikają z faktu użytkowania wieczystego tego gruntu, dla których obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 16b ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.