INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 07 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań integracyjnych pracowników w lokalach gastronomicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 stycznia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań integracyjnych pracowników w lokalach gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług spawalniczo-monterskich, konstrukcji metalowych i ich części. Zatrudnia ponad 100 pracowników na różnych stanowiskach pracy. W celu zwiększenia jakości i wydajności pracy pracowników, jak też budowania trwałych i silnych relacji, pracodawca organizuje spotkania andrzejkowe, wigilijne w lokalu gastronomicznym (restauracji). Pracodawca pokrywa koszty usług gastronomicznych, organizacji spotkań, wynajęcia sali oraz usług związanych z podawaniem napojów udokumentowanych fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty organizacji spotkań integracyjnych pracowników stanowią, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone na organizację spotkań opisanych w stanie faktycznym, jako koszty pracownicze, pośrednio związane z uzyskiwanymi przez zakład pracy przychodami, winny być uznane za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki wymienione w stanie faktycznym, niniejszego wniosku służą motywowaniu oraz integrowaniu pracowników i budowaniu zespołów. Ponadto spotkania takie wpływają również pośrednio na poprawę atmosfery w miejscu pracy i umacnianiu wzajemnych relacji, budują więź między pracownikami a pracodawcą. Powyższe ma ukierunkowanie na wzrost poziomu uzyskiwanych przychodów poprzez poprawę efektywności i jakości wykonywanej przez pracowników pracy, redukcję kosztów (np. związanych z rotacją pracowników).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),
• nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• zostały należycie udokumentowane.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów.

Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

W ramach tych wydatków mieszczą się tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników itp. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizowania imprez integracyjnych.

Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy, zacieśnianie więzi wśród pracowników i zintegrowanie pracowników z pracodawcą. To w konsekwencji powinno przełożyć się na lepszą pracę oraz zwiększenie efektywności pracy, a tym samym ma to bezpośredni wpływ na wyniki pracy, tj. osiągane przychody.

Jednocześnie zauważyć należy, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki związane z organizacją spotkań integracyjnych, dotyczące wyłącznie pracowników (bez członków ich rodzin). Należy również zwrócić uwagę na formalny wymóg udokumentowania poniesionych wydatków. W tym przypadku obok dowodów księgowych należy sporządzić dokumentację, z której jednoznacznie będzie wynikać integracyjny (a nie np. reprezentacyjny, czy rekreacyjny) charakter imprezy oraz że została ona skierowana wyłącznie do pracowników. Dokumentami takimi mogą być np. umowa z firmą organizującą takie imprezy, program imprezy, lista obecności itp.

Nadmienić również należy, że jeżeli jednak świadczenia realizowane w ramach imprezy integracyjnej stanowić będą działalność socjalną, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to wówczas należałoby przyjąć, iż wydatki ponoszone na organizację takiej imprezy nie podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych. Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 42 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki ponoszone na działalność socjalną, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, również wówczas, gdy zostaną poniesione ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Podkreślić także należy, iż jeżeli wśród wydatków Wnioskodawcy związanych z organizacją imprez integracyjnych dla pracowników znajdują się wydatki na napoje alkoholowe to koszty te podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że konsumpcja alkoholu, jako jeden z elementów organizowanych imprez integracyjnych mógłby współtworzyć motywacyjno - organizacyjny ich charakter, a więc pozwalałby wypełnić przesłankę art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla pracowników można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jeśli powyższy wydatek zostanie poniesiony ze środków obrotowych firmy, nie ma na celu udzielenia pomocy socjalnej dla pracowników, tj. nie mieści się w zakresie działalności socjalnej oraz nie dotyczy wydatków na napoje alkoholowe - o ile spełniona została zasadnicza przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. o ile zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.