INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 11 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 22 lutego 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej, zabudowanej, będącej przedmiotem egzekucji komorniczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 22 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej, zabudowanej, będącej przedmiotem egzekucji komorniczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jest podatnikiem tego podatku, dokonującym w trybie egzekucji sprzedaży towarów będących własnością dłużnika. Dłużnicy solidarni (Pan Grzegorz B. i Pan Henryk B.) nie są podatnikami podatku od towarów i usług oraz nie prowadzą ani nie prowadzili niezależnej działalności gospodarczej jako osoby fizyczne. Prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki handlowej (spółka z o.o.) do 2004 r. Nieruchomość, dla której prowadzona jest KW jest działką zabudowaną. Część budynków znajdujących się na terenie ww. nieruchomości była wykorzystywana przez spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (nie udało się ustalić na podstawie jakiego tytułu prawnego – czy umowy użyczenia, czy aportu). Dłużnicy oświadczyli, że dokonano zakupu przed 1993 r., również wszelkie budowle na działce 51 zostały ukończone przed tym rokiem. Ponadto nieruchomość ta była przedmiotem dzierżawy, umowa była zawarta na okres od 12 stycznia 2004 r. do 12 stycznia 1029 r., tj. na 25 lat. Zgodnie z umową obu dłużnikom, jako wydzierżawiającym, przysługiwał czynsz dzierżawny w kwocie 3.600 zł płatny rocznie, z dołu po upływie każdej 5-latki. Nie udało się Pani ustalić, czy do dnia 12 stycznia 2009 r. dzierżawca zapłacił wydzierżawiającym ustaloną kwotę z tytułu czynszu.

Przedmiotowa nieruchomość została sprzedana w dniu 20 maja 2009 r. na I licytacji, a więc pomiędzy zawarciem umowy dzierżawy (2004 r.) a sprzedażą nieruchomości KW (2009 r.) upłyną okres dłuższy niż 5 lat.

Dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, poszczególnych obiektów posadowionych na tej nieruchomość, w wysokości odpowiadającej co najmniej 30% jej wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w drodze egzekucji sądowej, nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu, dla której Sąd Rejonowy prowadzi KW, stanowiącej współwłasność dłużników solidarnych (braci) posiadających po #189; udziału – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też jest od ww. podatku zwolniona...

Zdaniem Wnioskodawcy w zaistniałych stanach faktycznych, sprzedaż (dostawa) w drodze egzekucji sądowej nieruchomości dłużników jest zwolniona od podatku, na podstawie art. 43 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Oznacza to, że organy egzekucyjne i komornicy sądowi stają się płatnikami tego podatku, jednakże tylko od tych czynności, które – gdyby wykonywane były przez podatnika podatku od towarów i usług – rodziłyby obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów. Aby więc ww. organy egzekucyjne i komornik sądowy stały się płatnikiem tego podatku, dłużnik musi być podatnikiem podatku od towarów i usług i podlegać obowiązkowi podatkowemu z tego tytułu.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), należy obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy wynika, iż za towary uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego przepisu wynika, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednocześnie na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Podstawą opodatkowania - w myśl art. 29 ust. 1 ustawy – jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt lub jego część jest posadowiony.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest świadczeniem wzajemnym - umożliwia korzystanie z nieruchomości i pobieranie z niej pożytków po stronie dzierżawcy, a po stronie wydzierżawiającego otrzymywanie umówionego czynszu, tak więc oddanie w ramach umowy dzierżawy osobie trzeciej nieruchomości, skutkuje uzyskaniem korzyści majątkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 20 maja 2009 r. komornik sądowy dokonał sprzedaży nieruchomości (działki 51), dla której jest prowadzona KW. Dłużnicy solidarni (dwaj bracia) nie są podatnikami podatku od towarów i usług, nie prowadzą i nie prowadzili niezależnej działalności gospodarczej jako osoby fizyczne. Prowadzili natomiast do 2004 r. działalność w formie spółki z o.o., w której wykorzystywany był przedmiotowy grunt. Nieruchomość na dzień sprzedaży była działką zabudowaną. Część budynków znajdujących się na jej terenie była wykorzystywana przez spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast od dnia 12 stycznia 2004 r. była przedmiotem dzierżawy, na podstawie umowy zawartej przez dłużników z osobą trzecią, na okres od 12 stycznia 2004 r. do 12 stycznia 2029 r. Zgodnie z umową wydzierżawiającym przysługiwał czynsz. Dłużnicy oświadczyli, że zakupu gruntu dokonano przed 1993 r., przed tym rokiem zostały ukończone budowle, które się na nim znajdują oraz że nie ponosili wydatków na ulepszenie poszczególnych obiektów w wysokości odpowiadającej co najmniej 30% wartości początkowej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego w kontekście definicji zawartych w art. 2 pkt 14 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwala na stwierdzenie, że dokonana przez komornika dostawa ww. nieruchomości została dokonywana po pierwszym zasiedleniu (zakupu dokonano przed 1993 r., dłużnicy nie ponieśli nakładów inwestycyjnych, które przekroczyłyby 30 % wartości początkowej, nieruchomość została oddana do użytkowania osobom trzecim, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu - umowa dzierżawy) a od pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zbycie przedmiotowej nieruchomości, tj. budynków wraz z gruntem, na którym są posadowione, jest zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.