INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 09.12.2009 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 15.01.2010 r.) uzupełnione pismem (data nadania 03.03.2010 r., data wpływu 08.03.2010 r.) na wezwanie z dnia 22.02.2010 r. (data nadania 22.02.2010 r., data doręczenia 26.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów za 2010 r. uzyskanych na terytorium Arabii Saudyjskiej i możliwość skorzystania z „ulgi abolicyjnej” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów za 2010 r. uzyskanych na terytorium Arabii Saudyjskiej i możliwość skorzystania z „ulgi abolicyjnej”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca obecnie przebywa na stałe w Arabii Saudyjskiej na platformach wiertniczych. W 2009 roku nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce, utrzymuje się wyłącznie z dochodów uzyskanych w Arabii Saudyjskiej. W Polsce nie będzie składał zeznania podatkowego za 2009 rok.

W 2010 roku Wnioskodawca chciałby wrócić do Polski ze względów rodzinnych, chciałby zawrzeć związek małżeński. Miejscem Jego stałego pobytu będzie Polska, a będzie pracować w Arabii Saudyjskiej co drugi miesiąc, czyli będzie 1 miesiąc w Polsce i 1 miesiąc w Arabii. Wnioskodawca przewiduje, że w Polsce nie będzie osiągał żadnych przychodów.

Wnioskodawca jest kawalerem, nie ma żadnych ruchomości w Polsce, ale chciałby się ożenić i wrócić do Polski w 2010 r. Z Polską w chwili obecnej nie łączą Wnioskodawcy żadne powiązania gospodarcze ani rodzinne. Jego zamiarem jest powrót.

W związku z powyższym Wnioskodawca chciałby rozliczać się w Polsce.

Pismem z dnia 22.02.2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca będzie musiał składać w Polsce zeznanie roczne z osiągniętych dochodów za 2010 r.... Jeśli tak, to jaką metodą...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien rozliczać się od łącznej sumy dochodów i od podatku odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Jak wskazuje Wnioskodawca w Arabii Saudyjskiej nie płaci się podatku, ponieważ jest tam taki system podatkowy, że podatki są zawarte w cenach produktów. W związku z powyższym uważa, że może na podstawie art. 27g ust. 2 odliczyć kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Według Wnioskodawcy, w przypadku braku dochodów w Polsce podatek wyniesie 0 zł.

Jeżeli wróci w 2010 r. na stałe do Polski, to powinien rozliczyć się w Polsce z dochodów osiągniętych w Arabii Saudyjskiej na podstawie art. 27g ust. 2. Podatek w Polsce wyniesie wtedy 0 zł.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a dodany z dniem 01 stycznia 2007 r. przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż obecnie przebywa Pan na stałe w Arabii Saudyjskiej na platformach wiertniczych, w 2009 roku nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce, utrzymuje się wyłącznie z dochodów uzyskanych w Arabii Saudyjskiej. Jest Pan kawalerem, nie ma żadnych ruchomości w Polsce. W 2010 r. chciałby się Pan ożenić i wrócić do Polski. W chwili obecnej z Polską nie łączą Pana żadne powiązania gospodarcze ani rodzinne. Pana zamiarem jest powrót. W 2010 r. miejscem stałego pobytu będzie Polska, natomiast pracować będzie Pan w Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca wskazał również, iż w Arabii Saudyjskiej nie płaci się podatku, ponieważ jest tam taki system podatkowy, że podatki są zawarte w cenach produktów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia obowiązku złożenia w Polsce zeznania rocznego za 2010 r. i możliwość skorzystania z „ulgi abolicyjnej”.

Biorąc zatem pod uwagę opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w 2010 r. od momentu powrotu do Polski będzie miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce.

Jednocześnie, jak wynika z treści wniosku, w 2010 r. będzie Pan osiągał dochody z tytułu pracy wykonywanej w Arabii Saudyjskiej. W Polsce nie będzie Pan osiągał żadnych przychodów. Polska nie zawarła odrębnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Arabią Saudyjską. W takim przypadku, dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jak to ma miejsce w niniejszym przypadku.

Jednocześnie, na podstawie art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Zgodnie z art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Reasumując, metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną jako metodę proporcjonalnego zaliczenia stosujemy wówczas, gdy:

• została określona w konkretnych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, lub
• dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
  
  

Zgodnie z powyższym, oczywiście, w przypadku gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w 2010 r. z pracy w Arabii Saudyjskiej będą podlegały w Polsce opodatkowaniu, przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok nie będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą), ponieważ jak wskazał Wnioskodawca w Arabii Saudyjskiej nie płacił podatku od uzyskanych tam dochodów. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie miał możliwości zastosowania odliczenia wynikającego z treści art. 27g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym dochód osiągnięty w 2010 r. za pracę wykonywaną na terenie Arabii Saudyjskiej (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca będzie miał obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym na zasadach obowiązujących w Polsce. W takim bowiem przypadku nie będzie miało miejsce ryzyko podwójnego opodatkowania przychodów z pracy wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdyż będą one opodatkowane wyłącznie w Polsce, czyli w kraju w którym Wnioskodawca będzie miał miejsce zamieszkania.

Ponadto, należy dodać, iż zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy).

Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 7 ww. ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, iż przychody osiągane w walutach obcych, w myśl art. 11 ust. 3 i 4 ustawy przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe zastosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, lub bank nie ogłasza kursu walut, do przeliczenia przychodu uzyskanego przez podatnika na złote, stosuje się kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w 2010 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany złożyć zeznanie o osiągniętych w Arabii Saudyjskiej dochodach i opodatkować je podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad obowiązujących w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.