INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu 28 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego przez Spółkę powstałą przez wydzielenie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty naliczonego podatku przez Spółkę powstałą przez wydzielenie. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.) o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

B. Sp. z o.o. (dalej Spółka) prowadziła działalności gospodarczą w dwóch obszarach. Pierwszym były badania, produkcja i dystrybucja leków. Natomiast drugim zarządzanie i utrzymanie nieruchomości, w tym zwłaszcza ośrodków szkoleniowych. Spółka została w dniu 1 października 2009 r. podzielona w trybie art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h. poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki z o.o. P. (spółka nowozawiązana). Wydzielenie organizacyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa B. Sp. z o.o. obejmującej wszystkie nieruchomości Spółki wraz ze środkami trwałymi, wyposażeniem, umowami związanymi z tymi nieruchomościami i pracownikami zajmującymi się ich obsługą zostało przeprowadzone na podstawie uchwały zarządu Spółki z dnia 19 grudnia 2008 r. do dnia 27 kwietnia 2009 r., tj. do dnia zatwierdzenia planu podziału Spółki.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa miało charakter zarówno organizacyjny, jak i finansowy.

Wydzielenie organizacyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa objęło wszystkie nieruchomości Spółki dzielonej wraz ze środkami trwałymi, ich wyposażeniem oraz umowami związanymi z tymi nieruchomościami. Zgodnie z art. 23¹ Kodeksu pracy, doszło też do przejścia na Spółkę wydzieloną pracowników zajmujących się obsługą nieruchomości. Wskazać należy, iż wydzielony majątek umożliwił Spółce z o.o. P. uzyskanie samodzielności finansowej. Częścią wydzielonego majątku były środki pieniężne, które zwiększały niezależność i samodzielność finansową Wnioskodawcy. Z momentem zarejestrowania wydzielenia, Spółka z o.o P. rozpoczęła samodzielne ewidencjonowanie przepływów finansowych, przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem działalności. Wnioskodawca założył własne księgi handlowe obejmujące wszelką dokumentację dotyczącą wydzielonego majątku i prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Ponadto, Zainteresowany założył własny rachunek bankowy i stał się podmiotem praw i obowiązków wynikających z umów najmu, umów o pracę, jak również wynikających z prawa podatkowego.

Te wszystkie czynności pozwalają Spółce z o.o. P. funkcjonować na rynku jako niezależne przedsiębiorstwo, które samodzielnie w oparciu o własne środki majątkowe realizuje zadania gospodarcze. Przeprowadzone wyodrębnienie przedsiębiorstwa, odpowiadało zatem definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wyrażonej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, co znajduje potwierdzenie w fakcie, iż Spółka z o.o. P. posiada samodzielność finansową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka z o.o. P., jako nabywca majątku Spółki dzielonej (Spółki z o.o. B.), będzie zobowiązana do korekty podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, podział Spółki z o.o. B., zgodnie z treścią art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h, poprzez przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki na Spółkę z o.o. P., nie spowoduje ograniczenia zakresu prawa tej Spółki do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z majątkiem będącym przedmiotem wydzielenia. Ponadto Wnioskodawca (Spółka z o.o. P.) nie będzie zobowiązana do korygowania kwoty podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem środków trwałych będących przedmiotem wydzielenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa została zdefiniowana w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, jako „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. W analizowanym przypadku zespół składników przeniesionych do Spółki z o.o. P. spełnia niewątpliwie powyższą definicję.

Przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wyłączający z zakresu tej ustawy opodatkowanie transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy rozumieć jako implementację art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od warności dodanej (Dz. U. UE. L. 06.347.1) – dalej Dyrektywa 112. Przepis Dyrektywy 112 brzmi następująco: „W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.” Treść art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie wskazuje, aby ustawodawca polski skorzystał z możliwości ograniczenia zakresu implementowanego przepisu z uwagi na zapobieżenie zakłóceniom konkurencji bądź też uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania przez wykorzystanie zasady braku dostawy (art. 19 Dyrektywy 112). Jednocześnie zauważyć należy, iż „transakcją zbycia”, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa. Nie budzi wątpliwości, że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych podział dokonywany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowozawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku.

Złożoność procedur związanych z podziałem spółki nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest ich końcowy efekt – przeniesienie własności. Zatem podział spółki przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 531 K.s.h., spółki nowozawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Powołany przepis stanowi wyjątek od zakazu sukcesji administracyjnoprawnej. Potwierdzeniem powyższej regulacji na gruncie prawa podatkowego jest art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż „osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.” Art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że „przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.” Naczelną zasadą wynikającą z ustawy o VAT jest powiązanie prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego ściśle z osobą podatnika, co m.in. oznacza, że odliczenia podatku naliczonego VAT od podatku należnego VAT może dokonać jedynie zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nowozawiązana (Spółka z o.o. P.) powstała w wyniku wydzielenia, przeprowadzonego zgodnie z planem podziału, wchodzi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki dzielonej, w tym również w zakresie podatku VAT w zakresie związanym ze „zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa”, która została przeniesiona do Spółki nowozawiązanej. Oznacza to, że przedmiotem sukcesji będzie też prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, jakie przysługiwało Spółce z o.o. B., w związku ze sprzedażą opodatkowaną, która była prowadzona przez Spółkę B. i P. – odpowiednio przez zorganizowane części przedsiębiorstwa, które przeszły na rzecz Wnioskodawcy i zorganizowaną część przedsiębiorstwa, która została w Spółce. Biorąc pod uwagę, że przedmiotowa transakcja podziału spółki spełnia przesłanki art. 529 ust. 1 pkt 4 K.s.h, oraz w świetle przytoczonych powyżej przepisów Spółka z o.o. P. wchodzi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki dzielonej, w tym również w zakresie podatku VAT związanego ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawową przesłanką warunkującą prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Tak więc, jeśli podatek naliczony, którego sukcesorem jest Spółka z o.o. P. będzie związany z czynnościami opodatkowanymi, spółce tej będzie przysługiwało prawo do jego odliczenia. Potwierdzeniem przedstawionego stanowiska jest m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 listopada 2008 r. (sygnatura IPPP1-443-1593/08-3/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Sp. z o.o. B. została podzielona w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy Kodeks spółek handlowy, poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki z o.o. P. (spółka nowozawiązana). Wobec powyższego, nastąpiło wydzielenie organizacyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa B. Sp. z o.o. obejmujące wszystkie nieruchomości tej Spółki wraz ze środkami trwałymi, wyposażeniem, umowami związanymi z tymi nieruchomościami i pracownikami zajmującymi się ich obsługą. Wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa miało charakter zarówno organizacyjny, jak i finansowy.

Przeprowadzone wyodrębnienie przedsiębiorstwa odpowiada definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wyrażonej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 2 pkt 27e ustawy definiuje pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wobec powyższego, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na fakt, że podzielony majątek Spółki z o.o. B. spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wynikającą z art. 2 pkt 27e ustawy, zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w przedmiotowej sprawie dokonano podziału spółki w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zgodnie z którym podział spółek handlowych może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Natomiast, zgodnie z art. 93c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. W myśl art. 93c § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku podziału osoby prawnej następuje sukcesja jej praw i obowiązków. Zakres sukcesji związany jest z przydzielonymi w planie podziału składnikami majątku. Warunkiem sukcesji jest, aby majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy) oraz obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, w poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna, bowiem na mocy art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego (…).

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie do treści art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów, środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia (aportu) przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy. Z jego treści wynika, że w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości i jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Reasumując, Wnioskodawca jako nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będący następcą prawnym spółki dzielonej, jeżeli nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości, zobowiązany jest do dokonania korekty podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej, wchodzi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki dzielonej, w tym również w zakresie podatku VAT związanego ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego korekty podatku naliczonego przez Spółkę powstałą przez wydzielenie. Natomiast w kwestii korekty podatku przez Spółkę z o.o. B. w związku z nabyciem środków trwałych będących przedmiotem wydzielenia wydano postanowienie o odmowie wszczęcia z dnia 11 stycznia 2010 r. nr ILPP2/443-1468/09-4/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.