Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-543/12-3/AMN
z 24 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę z firmą na świadczenie usług medycznych dla wybranych pracowników i ich rodzin, tzw. pakiet medyczny. Wynagrodzenie za świadczenie usług medycznych jest ustalone łącznie za grupę pracowników, na podstawie analizy danych dotyczących pracowników i ich rodzin, ponieważ osoby te są w różnym wieku, różnego stanu cywilnego, różnej płci, mają różnej wielkości rodziny i są w różniącym się od siebie stanie zdrowia. Wynagrodzenie za ww. świadczenie jest płacone jako stały miesięczny ryczałt za tą grupę. Nie jest znana jednostkowa kwota przychodu przypadająca na danego pracownika.

Wniosek uzupełniono w dniu 22 sierpnia 2012 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że świadczenia medyczne dotyczą dodatkowych świadczeń wykraczających poza Kodeks pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze znajomością kwoty przychodu przypadającego na grupę pracowników i brakiem znajomości kwoty przychodu jednego pracownika, można uznać że powstaje przychód u jednego pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych czy tylko u grupy pracowników?
2. W jaki sposób należy ustalić przychód jednostkowy dla pracownika objętego wraz z rodziną pakietem medycznym w sytuacji, w której wartość świadczenia medycznego jest ustalona całościowo dla grupy osób i ich rodzin, tak aby zaistniał komplet elementów stosunku prawno-podatkowego p. d. o. f?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość świadczeń medycznych nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie powinno się uwzględnić wartości tych świadczeń w podstawie obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od pracowników. Zgodnie z wyrokiem Sądu WSA w Poznaniu z 23 września 2011 r. (ISA/Po407/11) ustawa o podatku od osób fizycznych nie daje podstaw do ustalania przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzielenie kosztów świadczenia przez liczbę pracowników. Nie ma możliwości ustalenia wysokości otrzymanego nieodpłatnego świadczenia w stosunku do konkretnego pracownika a podatnikiem według tej ustawy może być tylko osoba fizyczna, a nie grupa osób (art. 3 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.). Brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawno-podatkowego przesądza o tym, że niemożliwe jest powstanie obowiązku podatkowego. Tym samym niemożliwe jest ustalenie zobowiązania podatkowego w takim zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, określone zostały źródła przychodów, do których należy między innymi, wymieniony w pkt 1, stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy lub stosunkiem pokrewnym.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione – według cen zakupu.

Należy wskazać, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin „nieodpłatne świadczenie” obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z firmą na świadczenie tzw. dodatkowych usług medycznych (wykraczających poza zakres świadczeń medycznych określonych w Kodeksie pracy) dla wybranych pracowników i ich rodzin.

Zatem, jeżeli pracodawca oprócz kosztów opieki medycznej nad pracownikiem opłaca również pakiet medyczny za członka rodziny pracownika, wówczas łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika oraz członka rodziny pracownika stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pakiet medyczny członków rodziny pracowników jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członkowie rodziny nie otrzymaliby tego świadczenia.

W konsekwencji wartość abonamentu dotyczącego usług dodatkowych, opłaconych przez Wnioskodawcę - pracodawcę za pracownika i członków jego rodziny, Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika i członków jego rodziny z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej) dającego prawo do świadczeń medycznych. Objęcie pracownika i członków jego rodziny nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników i ich rodzin nieobowiązkową opieką medyczną, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik może nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz pracowników i ich rodzin nie będzie korzystanie przez tych pracowników z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście zrealizowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika jakim będzie możliwość skorzystania z takich usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom i członkom ich rodzin przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

Konieczne jest dodanie stwierdzenia, iż fakt, że dokonywanie opłat odbywa się w sposób zryczałtowany, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę. Ilość pracowników i członków ich rodzin objętych świadczeniem oraz ich dane osobowe winny bowiem znaleźć się w posiadaniu Wnioskodawcy. W rezultacie można więc wskazać każdą osobę oraz okres, w którym była uprawniona wraz z członkami rodziny do korzystania z wykupionych usług medycznych. Uwzględniając następnie wysokość zapłaconego ryczałtu za świadczenie usług medycznych oraz ilość uprawnionych, można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne, na które Wnioskodawca się powołuje, nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość zapłaconej kwoty przypadać będzie na danego pracownika. To w interesie Zainteresowanego – jako podmiotu, na którym ciążą obowiązki płatnika – leży, aby takich problemów technicznych unikać.

Zatem, w przypadku zawarcia przez Spółkę umowy z firmą na świadczenie usług medycznych dla wybranych pracowników i ich rodzin, tzw. pakietu medycznego, opłacanego łącznie za grupę pracowników, na podstawie analizy danych dotyczących pracowników i ich rodzin, wartość pakietu medycznego stanowi przychód ww. pracowników ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość pieniężną usług medycznych świadczonych dla wybranych pracowników i ich rodzin, dla celów podatkowych należy ustalić, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według cen zakupu. Ceną w tym przypadku jest wynagrodzenie płacone usługodawcy za objęcie pracownika i członków jego rodziny opieką medyczną, niezależnie od tego z jakiej ilości świadczeń uprawnione osoby w rzeczywistości skorzystały. Tak ustaloną wartość usług medycznych opłaconą przez pracodawcę za pracownika i członków jego rodziny należy doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie w związku ze znajomością kwoty przychodu przypadającego na grupę pracowników i znajomością ilości uprawnionych pracowników oraz członków ich rodzin, należy uznać że powstaje przychód u jednego pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych, a nie u grupy pracowników.

Przychód jednostkowy dla pracownika objętego wraz z rodziną pakietem medycznym w sytuacji, w której wartość świadczenia medycznego jest ustalona całościowo dla grupy osób i ich rodzin, należy ustalić dzieląc poniesiony przez pracodawcę koszt zakupu przedmiotowych świadczeń medycznych, przez liczbę osób, dla których wykupiono świadczenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł, podobnie jak orzeczenia prezentujące odmienne stanowisko, np. uchwała NSA w Warszawie z dnia 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10, uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt II FPS 7/10, wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 1356/08, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 września 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 354/09, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 listopada 2009 r. sygn. III SA/Wa 1016/09.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.