INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu styczniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał dostawy dla kontrahenta niemieckiego. Sprzedaż ta została uznana przez niego za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru (WDT), gdyż na dzień sporządzenia deklaracji VAT kontrahent był zarejestrowanym podatnikiem VAT w Niemczech dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, ponadto dysponował odpowiednimi potwierdzeniami wywozu i dostarczenia do nabywcy towarów. W chwili obecnej okazało się, że kontrahent zarejestrował się do celów dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech dopiero w dniu 25 lutego 2009 r., nie w styczniu 2009 r. Spółka posiada jednak informację, iż kontrahent wykazał i rozliczył przedmiotową transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w Niemczech. Ponadto twierdzi on, iż w momencie dokonania transakcji był w trakcie procedury rejestracyjnej do wykonywania czynności wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozliczenie przedmiotowej transakcji jako WDT i zastosowanie 0% stawki podatku VAT jest prawidłowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja stanowi WDT i w związku z tym zastosowana 0% stawka podatku /AT jest prawidłowa. Zwolnienie dla dostawy towarów wywożonych do innego państwa członkowskiego, realizowane w Polsce poprzez stosowanie 0% stawki podatku VAT, jest fundamentalnym, konstrukcyjnym elementem zasad opodatkowania transakcji wspólnotowych. Podstawowe warunki powyższego zwolnienia zostały zawarte w art. 138 Dyrektywy 112/2006/WE oraz uzupełnione przepisami art. 139. Ich szczegółowa analiza prowadzi do wniosku, że zostały określone w taki sposób, aby zapewnić objęcie zwolnieniem tych samych transakcji, które z punktu widzenia nabywcy i kraju przeznaczenia zostaną uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 Dyrektywy 112/2006/WE. Wystąpienie zatem tych samych elementów transakcji powinno prowadzić do rozpoznania z jednej strony zwolnionej (wewnątrzwspólnotowej) dostawy towarów, a z drugiej opodatkowanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zatem, zgodnie z powyższymi regulacjami istotą zwolnienia sprzedawcy towarów w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z rozliczenia podatku VAT jest założenie, iż rozliczenie to nastąpi przez nabywcę towaru. Ze względu na taką konstrukcję rozliczania podatku, podatnicy biorący udział w transakcjach wewnątrzwspólnotowych zobowiązani są posiadać europejskie numery NIP. Celem tychże numerów jest identyfikacja podatników oraz zapewnienie kontroli prawidłowości rozliczeń podatku. Inaczej rzecz ujmując, celem identyfikacji podatkowej jest zapewnienie sprawdzenia, czy podatek rzeczywiście został rozliczony przez nabywcę towaru. Powyższe oznacza, iż posiadanie właściwego i ważnego numeru NIP służy czynnościom kontrolnym i technicznym, nie jest zaś samodzielną przesłanką, która może modyfikować podstawową zasadę neutralności podatku VAT. W związku z powyższym, jeżeli spółka niemiecka po dokonaniu transakcji uzyskała numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i prawidłowo zadeklarowała podatek w Niemczech, należy uznać, iż zasada neutralności VAT została zachowana i podatek został prawidłowo rozliczony. Stanowisko Spółki potwierdza także definicja WDT wskazana w orzeczeniu ETS C-409 w spawie Teleks plc i inni. ETS potwierdził w niej, iż „Przesłanka ta (wystąpienia WDT zwolnionej z VAT), związana jest z przekroczeniem granic pomiędzy państwami członkowskimi, jest bowiem elementem konstytutywnym czynności wewnątrzwspólnotowej, który odróżnia ją od czynności dokonywanej w obrębie jednego państwa. W konsekwencji uznanie danej dostawy lub nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi (...) wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz, że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawcy”.

Zatem, skoro fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów był bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku /AT (w polskich warunkach prawo do zastosowania 0% stawki) przysługiwało Spółce, nawet jeśli we właściwym czasie nie zostały spełnione pewne wymogi formalne po stronie nabywcy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na mocy art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL - art. 97 ust. 10 ustawy.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Art. 41 ust. 3 stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z powyższych przepisów wynika, że dla dokonania odpowiedniej kwalifikacji danej dostawy należy zwrócić uwagę na warunki, pod jakimi dostawa może być uznana za wewnątrzwspólnotową. Transakcje te podlegają opodatkowaniu wg stawki 0%, a zakwalifikowanie danej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej jest niezwykle korzystne. Bowiem po stronie dostawcy w kraju nie wystąpi w takim przypadku obowiązek zapłaty podatku, który przeniesiony zostanie na nabywcę mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa Wspólnoty. Równocześnie polski dostawca zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Pierwszym warunkiem, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy - jest to drugi warunek konieczny, który wymaga, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Aby jednak dana czynność została uznana za taką dostawę, konieczne jest spełnienie wielu warunków odnoszących się do dostawcy oraz do nabywcy. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru. W przypadku gdy niespełnione zostaną określone warunki podmiotowe, wówczas wywóz następujący w wykonaniu dostawy nie będzie wewnątrzwspólnotową dostawą.

Warunki podmiotowe określa cytowany wcześniej przepis art. 13 ust. 2 ustawy. Wynika z niego, że warunkiem koniecznym po stronie dostawcy do rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru jest posiadanie przez niego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierającego dwuliterowy kod, nadanego nabywcy przez państwo członkowskie inne niż Polska i podanie tego numeru na fakturze dokumentującej dostawę towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w miesiącu styczniu 2009 r. dokonał dostawy dla kontrahenta niemieckiego, który w momencie dokonywania dostawy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT w Niemczech dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Rejestracji dokonał dopiero w dniu 25 lutego 2009 r.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, w styczniu 2009 r. dokonując dostawy towarów na rzecz kontrahenta niemieckiego, nie spełnił warunku określonego w art. 13 ust. 2 ustawy, czyli dokonał dostawy towarów dla nabywcy, który w momencie dokonywania tej transakcji nie był podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym, dostawy tej nie można uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W konsekwencji dostawca towaru winien potraktować tę dostawę jako dostawę na terytorium kraju i opodatkować ją wg stawki właściwej dla danego towaru.

Reasumując, rozliczenie przedmiotowej transakcji jako WDT i zastosowanie do niej 0% stawki podatku VAT było nieprawidłowe.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę wyroku ETS z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 The Queen i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise, dotyczącego zwolnienia od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej, w przypadku gdy dostawca, który działał w dobrej wierze i przedstawił dowody uprawniające do zastosowania zwolnienia, a dowody te okazały się fałszywe, przy założeniu, że dostawca nie uczestniczył w oszustwie, tut. Organ informuje. Bezpośrednie odniesienie do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który zapadł w konkretnej sprawie podatnika jest możliwe tylko w przypadku, gdy mamy do czynienia z identycznym lub podobnym stanem faktycznym. Wyłącznie w takiej sytuacji można uznać, czy wydając interpretację indywidualną organ stosuje się, czy też nie, do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przedmiotem powołanego wyroku było zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej w sytuacji, w której ze względu na oszustwo popełnione przez nabywcę, o którym zbywca nie wiedział i nie mógł się dowiedzieć, towary w rzeczywistości nie opuściły terytorium państwa członkowskiego dostawy. W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji mamy natomiast do czynienia z dostawą, która nie spełnia definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ zwraca uwagę, iż z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zmieniająca brzmienie art. 97 ust. 10 ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.