INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009r. (data wpływu 14 stycznia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy otrzymaną przez Wnioskodawczynię kaucję gwarancyjną należy opodatkować podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy otrzymaną przez Wnioskodawczynię kaucję gwarancyjną należy opodatkować podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w grudniu 2009r. zawarła umowę na wykonanie usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W tejże umowie zawarła klauzulę, że „Dla zabezpieczenia płatności zamawiający przekaże w dniu podpisania umowy kaucję gwarancyjną. Kaucja gwarancyjna podlega zwrotowi w terminie 7 dni od dnia dokonania płatności końcowej”.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że zamierza zawierać takie umowy również w przyszłości. Wysokość kaucji gwarancyjnej ustalana będzie do każdej umowy tak by zabezpieczała w jak najlepszy sposób jej interes finansowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymaną kaucję gwarancyjną należy opodatkować podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana kaucja gwarancyjna nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie można zatem kaucji traktować jak zaliczki, zadatku, przedpłaty, gdyż podlega ona zwrotowi po uregulowaniu przez zamawiającego płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 2 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Przepisy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji.

Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1994r.:

• zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności;
• zadatek to suma pieniędzy wręczana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;
• przedpłata to część ceny towaru wypłacana w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie,
• rata to część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie;
• kaucja to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania; zastaw; zabezpieczenie.
  
  

Z przytoczonych definicji wynika więc, że zaliczka, zadatek, przedpłata, rata oraz kaucja wiążą się z przekazaniem środków pieniężnych do dyspozycji kontrahenta, natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może zostać ona wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania.

Ustanowienie kaucji ma zatem charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że kaucja jest ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Co do zasady, kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po wykonaniu umowy. W tym wypadku pobrana kaucja nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zdarza się jednak, że wpłacona kaucja zostaje zaliczona, zgodnie z postanowieniami stron umowy, na poczet przyszłej należności za dostawę towarów lub wykonanie usługi. Wówczas kaucja stanowi obrót, o którym mowa w ww. art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i będzie rodzić obowiązek podatkowy w terminach przewidzianych w ustawie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w grudniu 2009r. zawarła umowę na wykonanie usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W tejże umowie zawarła klauzulę, że „Dla zabezpieczenia płatności zamawiający przekaże w dniu podpisania umowy kaucję gwarancyjną. Kaucja gwarancyjna podlega zwrotowi w terminie 7 dni od dnia dokonania płatności końcowej”.

Wnioskodawczyni zamierza zawierać takie umowy również w przyszłości. Wysokość kaucji gwarancyjnej ustalana będzie do każdej umowy tak by zabezpieczała w jak najlepszy sposób jej interes finansowy.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż pobierana przez Wnioskodawczynię kaucja będąca zabezpieczeniem wykonania umowy, która jest zwracana kontrahentowi w terminie 7 dni od dnia dokonania płatności końcowej, nie jest obrotem w rozumieniu ww. art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Trzeba w tym miejscu podkreślić, iż powyższe rozstrzygniecie ogranicza się jedynie do kwestii opodatkowania kaucji gwarancyjnej w sytuacji gdy, po uregulowaniu płatności przez zamawiającego usługę, zostaje mu ona zwrócona.

Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług kaucji gwarancyjnej, o której mowa we wniosku, w przypadku, gdy nie zostanie spełniony, zastrzeżony w umowie, warunek jej zwrotu w terminie 7 dni od dnia dokonania płatności końcowej, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem zapytania i w tym zakresie Wnioskodawczyni nie przedstawiła własnego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.