INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 1 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2010 r., (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług nieudokumentowanych fakturą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 15 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług nieudokumentowanych fakturą.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczy usługi transportu wewnątrzwspólnotowego i spedycji. Kierowcy odbywający podróże służbowe nabywali w państwach członkowskich Unii Europejskiej usługi, nie zawsze otrzymując od nierezydentów faktury, lecz inne dokumenty tj.:

• notę za umożliwienie pojazdowi wjechanie na terminal kontenerowy, która nie zawiera nazwy firmy, a jedynie adnotację, iż „należność zawiera 19% VAT (€1,60)”,

• paragon za dokonanie wysyłki dokumentów faksem, który zawiera VAT,

• bilet za przewóz pojazdu promem, który nie zawiera danych firmy i pojazdu, a jedynie 7% VAT,

• pokwitowanie potwierdzające zapłatę za wykonaną usługę przeładunku towaru.

Powyższe usługi wykonane w 2010 r. dla siedziby Spółki, świadczone były przez nierezydentów nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług od importu usług, w przypadku nie posiadania faktur wystawionych przez nierezydenta, lecz innych dokumentów, jak nota, paragon, bilet promowy czy pokwitowanie...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż nabyte usługi zostały obciążone podatkiem od wartości dodanej kraju, w którym były wykonane, a przy ich nabywaniu sprzedający „nie badają”, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, Spółka nie ma obowiązku rozpoznania importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Na mocy ust. 3 tegoż artykułu, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Przez import usług – w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojecie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczy usługi transportu wewnątrzwspólnotowego i spedycji. Na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej nabyła w 2010 r. od nierezydentów nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, usługi w zakresie: umożliwienia pojazdowi wjechania na terminal kontenerowy, dokonania wysyłki dokumentów za pośrednictwem faksu, przewozu pojazdu promem, czy przeładunku towaru. Przedmiotowe usługi nie były udokumentowane fakturą, a odpowiednio notą, paragonem, biletem lub pokwitowaniem.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy należy zauważyć, że w związku z tym, iż usługi były świadczone na rzecz Spółki, jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem ich świadczenia i opodatkowania było terytorium Polski tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada swoją siedzibę.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowe usługi świadczone były przez podmioty nie posiadające siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, podatnikiem dla ww. usług – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - jest usługobiorca, tj. Spółka, która jest podatnikiem z tytułu importu tych usług.

Z powołanych przepisów art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że w sytuacji, kiedy miejsce świadczenia i opodatkowania przypada na państwo, w którym usługobiorca posiada siedzibę, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia importu usług jest zawsze usługobiorca niezależnie od tego, czy podatek został rozliczony w kraju nabycia, na podstawie innego dokumentu niż faktura.

Reasumując należy stwierdzić, że Spółka ma obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług pomimo, iż przedmiotowe usługi zostały udokumentowane innymi dokumentami niż faktura.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług, w przypadku braku stosownych adnotacji na fakturze dokonano w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-173a/10/RS.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.