Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1275/12-2/MM
z 13 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2012r. (data wpływu 17 grudnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy filtrów i części zamiennych do samochodów. W związku z prowadzoną działalnością współpracuje z wieloma kontrahentami, będącymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W latach 2011 i 2012 zostały wystawione faktury sprzedaży ze ściśle określonym terminem płatności dla kilku kontrahentów. Przychody z tej sprzedaży zostały wykazane w deklaracji VAT-7 i został od nich odprowadzony podatek należny na rachunek urzędu skarbowego.

Kontrahenci w momencie zakupu towaru i wystawienia faktury byli zarejestrowani jako podatnicy VAT i są zarejestrowani nadal jako podatnicy VAT czynni. Kontrahenci nie są w trakcie likwidacji, ani postępowania upadłościowego. Niestety kontrahenci spółki okazali się nieuczciwi i nie uregulowali należności. Nieściągalne wierzytelności zostały uprawdopodobnione, ponieważ nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności, zaś kontrahenci unikają kontaktu z wierzycielem w taki sposób, który wskazuje, że nie mają zamiaru uregulować długu. Wierzytelności nie zostały jeszcze przedawnione, ponieważ nie upłynął termin 2 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności Spółki nie zostały zbyte.

Spółka wysyłała wezwania do zapłaty, za pośrednictwem firmy windykacyjnej, działającej w imieniu Wnioskodawcy. Wezwania nie zostały odebrane, zaś przesyłki wróciły z adnotacją „niepodjęte w terminie”, „adresat nieznany”, „adresat wyprowadził się”. Z uwagi na upływ terminu 180 dni Wnioskodawca postanowił dokonać korekty należnego podatku VAT. Informacje o zamiarze skorygowania należnego podatku od towarów i usług zostały wysłane do dłużników, ale również nie zostały odebrane. Korespondencja wróciła z takimi samymi adnotacjami, jak wezwania do zapłaty. Zawiadomienie o zamiarze korekty wysłane były na adres ujawniony bądź na fakturze, bądź w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub w KRS (jeśli chodzi o podmioty tam zarejestrowane). Wnioskodawca dokłada więc należytej staranności, aby korespondencja została wysłana na właściwy, dostępny Wnioskodawcy adres dłużnika.

Pomimo braku potwierdzenia odbioru korespondencji, w postaci zawiadomienia o zamiarze korekty, Wnioskodawca chciałby skorzystać z możliwości korekty należnego podatku od towarów i usług od należności nieściągalnych (tzw. ulgi za złe długi) zgodnie z art. 89a ustawy o VAT. Dłużnicy wielokrotnie nie odbierają korespondencji od wierzycieli, w konsekwencji uzyskanie potwierdzenia odbioru w pewnych sytuacjach nie będzie możliwe. Może zdarzyć się tak, że dłużnik poda adres nieaktualny, bądź też nie dopełni obowiązku aktualizacji danych adresowych.

Pomiędzy Wnioskodawcą a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy doręczenie Wnioskodawcy przez operatora pocztowego informacji o nie podjęciu przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego w terminie lub z oznaczeniem „adresat nieznany”, „adresat wyprowadził się” po spełnieniu wszystkich innych przesłanek, uprawnia Wnioskodawcę do korekty podatku VAT należnego od należności nieściągalnych, zgodnie z art. 89a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy dłużnik nie odbierze przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego lub nie dopełnia obowiązku zgłoszenia zmiany danych adresowych w powszechnie dostępnych rejestrach, w wyniku czego przesyłki zawierające zawiadomienie o zamiarze korekty wracają z adnotacją „adresat nieznany” Wnioskodawca ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1, na podstawie art. 89b ust. 5, może zastosować przepisy art. 150 i następne Ordynacji podatkowej, stanowiące o instytucji doręczenia zastępczego i w konsekwencji ma prawo do skorzystania z prawa do korekty wykazanego na fakturach należnego podatku VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia I I marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2—21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy o VAT. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawiania faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. W sytuacji, gdy sprzedawca (podatnik) wystawi fakturę, zaś dłużnik za nią nie zapłacił podatnik pozostaje stratny, ponieważ nie uzyskuje ani zapłaty za sprzedany towar, a ponadto zobowiązany jest w całości pokryć podatek należny, który również nie zostanie mu w drodze zapłaty sfinansowany przez nabywcę towarów. W ustawie o podatku VAT została rozwiązana kwestia dotycząca możliwości rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, którą regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy. Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2—5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy). W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia od otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   
   

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia. Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy). W myśl art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy, że Wnioskodawca spełnia zasadnicze warunki uprawniające do dokonania korekty należnego podatku VAT. Z opisu stanu faktycznego wynika, że w latach 2011 i 2012 Wnioskodawca wystawiał faktury sprzedaży, z terminem płatności, dla kilku kontrahentów. Przychody z tej sprzedaży zostały wykazane w deklaracji VAT-7 i został odprowadzony podatek należny na rachunek Urzędu Skarbowego. Kontrahenci w momencie zakupu towaru byli zarejestrowani jako podatnicy VAT i są nadal, i nie są w trakcie likwidacji i postępowania upadłościowego. Dłużnicy na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Niestety kontrahenci okazali się nieuczciwi i nie uregulowali należności. Nieściągalne wierzytelności zostały uprawdopodobnione, ponieważ nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności, ale nie zostały jeszcze przedawnione, ponieważ nie upłynął termin 2 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności nie zostały zbyte. Wszelkie próby wysyłania wezwań do zapłaty oraz informacje o zamiarze skorygowania podatku od towarów i usług należnego, zostały wysłane do dłużników, ale zostały nieodebrane przez dłużników („nie podjęto w terminie”) lub wróciły z adnotacją „adresat nieznany”. Pomiędzy Wnioskodawcą a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2—4 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy warunek skorzystania z ulgi za złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika. Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika, podatnik — wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorygowaniem z ulgi za złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga za złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo, tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5, do zawiadomienia dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach z Ordynacji podatkowej. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. W innym bowiem przypadku, gdyby możliwość korekty uzależnić od faktycznego otrzymania potwierdzenia zawiadomienia od dłużnika przepis pozostawałby martwy, ponieważ z doświadczenia życiowego wynika, że dłużnik, który pozostaje w tak dużej zwłoce w zapłacie za fakturę będzie unikał kontaktu z wierzycielem.

Zgodnie z art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej, w razie niemożności doręczenia pisma w trybie doręczenia zwykłego t.j. w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149 poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczenia pisma przez pocztę. Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej. Ordynacja przewiduje skutek doręczenia wraz z upływem terminu powtórnego zawiadomienia Zgodnie z dalszymi przepisami Ordynacji podatkowej z rozdziału „Doręczenia”, do którego odsyła art. 89b ust. 5 ustawy o VAT osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub miejscu prowadzenia działalności. W przypadku, gdy adres podmiotu, jest niezgodny z odpowiednim rejestrem lub nie istnieje pisma pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. W razie zaniedbania obowiązku poinformowania organu o zmianie miejsca do doręczeń podatnik ponosi negatywne skutki z tym związane. Doręczenia pod dotychczasowy adres uznaje się za skuteczne. Powyższe zasady doręczeń, odnoszące się do postępowania podatkowego prowadzonego przez organ Wnioskodawca jest uprawniony stosować w zakresie zawiadomień kierowych do dłużnika w związku z realizacją procedury korekty podatku VAT należnego. Zasady powyższe należy stosować również w odniesieniu do zawiadomień kierowanych do dłużników — osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Jeżeli zawiadomienie przesyłane jest na adres ujawniony w rejestrze przedsiębiorców, tj. Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Tym samym jeżeli Wnioskodawca otrzymuje zwrot wysłanego zawiadomienia o zamiarze korekty z adnotacją „niepodjęte w terminie”, „adresat nieznany”, „adresat wyprowadził się” pomimo, że wysłał zawiadomienie na adres ujawniony na fakturze i w CEIDG należy stwierdzić, że został spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług i uprawnionym będzie do dokonania korekty podatku, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko potwierdza szereg interpretacji podatkowych m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 18.11.2011r., sygn. IPTPP2/443-486/11-2/PM lub dnia 5.01.2012 r., sygn. IPTPP1/443-879/11-2/RG; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30.08.2010r.. sygn. IBPP2/443-493/10/WN; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28.09.2010r., sygn. IPPP2/443-527/10-4/RR; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26.08.2009r.. sygn. IPPP2/443-621/09-4/PW; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. ITPP/443-1217/10/KM oraz z dnia 5 listopada 2009 r. ITPP1/443-773/10/KM.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości powyższego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2013r., bowiem przedmiotowy wniosek wpłynął w dniu 17.12.2012r., a Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy o VAT).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia.

Z kolei art. 89b ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749.), pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.
   
   

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

• poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
  
• pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
  
  
  

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej - na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej - pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy filtrów i części zamiennych do samochodów. W związku z prowadzoną działalnością współpracuje z wieloma kontrahentami, będącymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W latach 2011 i 2012 zostały wystawione faktury sprzedaży ze ściśle określonym terminem płatności dla kilku kontrahentów. Przychody z tej sprzedaży zostały wykazane w deklaracji VAT-7 i został od nich odprowadzony podatek należny na rachunek urzędu skarbowego. Kontrahenci w momencie zakupu towaru i wystawienia faktury, byli zarejestrowani jako podatnicy VAT i są zarejestrowani nadal jako podatnicy VAT czynni. Kontrahenci nie są w trakcie likwidacji, ani postępowania upadłościowego. Kontrahenci spółki nie uregulowali należności. Nieściągalne wierzytelności zostały uprawdopodobnione, ponieważ nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności, zaś kontrahenci unikają kontaktu z wierzycielem w taki sposób, który wskazuje, że nie mają zamiaru uregulować długu. Wierzytelności nie zostały jeszcze przedawnione, ponieważ nie upłynął termin 2 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności Spółki nie zostały zbyte.

Spółka wysyłała wezwania do zapłaty, które nie zostały odebrane, zaś przesyłki wróciły z adnotacją „niepodjęte w terminie”, „adresat nieznany”, „adresat wyprowadził się”. Z uwagi na upływ terminu 180 dni Wnioskodawca postanowił dokonać korekty należnego podatku VAT. Informacje o zamiarze skorygowania należnego podatku od towarów i usług zostały wysłane do dłużników, ale również nie zostały odebrane. Korespondencja wróciła z takimi samymi adnotacjami, jak wezwania do zapłaty. Zawiadomienie o zamiarze korekty wysłane były na adres ujawniony bądź na fakturze, bądź w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub w KRS.

Odnosząc się do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego zauważyć należy, że możliwość skorzystania z korekty nieściągalnych wierzytelności powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Jednym z warunków do skorzystania z ww. ulgi jest obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy o VAT wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy zgodzić się ze Spółką, że wysłanie przez wierzyciela na wszystkie znane Spółce adresy dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego niezależnie od skutku doręczenia (otrzymanie zwrotki opisanej: „adresat wyprowadził się”, „adresat nieznany”, „niepojęte w terminie” itp.), stosownie do przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie doręczenia zastępczego, uznaje się za skuteczne.

W konsekwencji Wnioskodawca ma możliwość dokonania korekty, na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, w trybie określonym w art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, bowiem z treści wniosku wynika, że zostały spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 89a ust. 2 ustawy VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.