Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-153/10/AP
z 28 kwietnia 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-153/10/AP
Data
2010.04.28



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
potrącalność kosztów
użytkowanie (używanie)
zapłata jednorazowa


Istota interpretacji
Czy wydatki związane z zakupem „praw korzystania z praw udziałów” stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 stycznia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 02 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem „praw korzystania z praw udziałów” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem „praw korzystania z praw udziałów”.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 19 marca 2010 r. znak: IBPBI/2/423-153/10/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 02 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w miesiącu styczniu 2010 r. zakupił od udziałowców spółki z o.o. będących osobami fizycznymi prawo „korzystania z praw udziałów" na okres 10 lat za kwotę 344.744 zł. Równolegle zakupił w ramach praw pierwokupu udziały od zbywającego je syndyka masy upadłościowej (udziałowca spółki) za kwotę 161.626 zł. W wyniku tych transakcji Wnioskodawca kontroluje ponad 50% udziałów w spółce. Do m-ca stycznia 2010 r. Wnioskodawca posiadał 11,8% udziałów w spółce.

W uzupełnieniu wniosku Spółka dodatkowo wyjaśniła, iż pod pojęciem „prawo korzystania z praw udziałów” rozumie czynność polegającą na zawarciu umowy o ustanowieniu użytkowania udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, pomiędzy udziałowcem będącym osobą fizyczną, a Wnioskodawcą, w oparciu o przepisy art. 265 kc w związku z art., 187 ksh na okres 10 lat. Użytkowanie jest odpłatne i cena za cały 10 letni okres użytkowania została uiszczona jednorazowo. Na treść prawa użytkowania składa się uprawnienie do użytkowania prawa oraz do pobierania pożytków prawa, w szczególności dywidendy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z zakupem „praw korzystania z praw udziałów” stanowią koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym 2010...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku opatrzonego datą 29 marca 2009 r. - data wpływu 02 kwietnia 2010 r.), cena nabycia użytkowania udziałów będzie stanowić koszt uzyskania w momencie poniesienia, tj. dacie zapłaty.

Celem ustanowienia użytkowania na udziałach jest możliwość uzyskania w przyszłości większych przychodów w postaci dywidendy, co wskazuje, iż poniesiony wydatek jest powiązany z przychodami.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania źródła przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla ich osiągnięcia bądź związku ze źródłem przychodu.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

  • koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
  • koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy). Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o ustanowieniu użytkowania udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Użytkowanie to jest odpłatne a cena jaką Spółka zapłaciła za 10 letni okres użytkowania udziałów została uiszczona jednorazowo.

Użytkowanie jest jednym z ograniczonych praw rzeczowych, wyrażającym się w obciążeniu rzeczy prawem do jej używania i pobierania jej pożytków, a uregulowanym na gruncie prawa cywilnego przez przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) - art. 252-284, poza tym podlega ogólnym przepisom dotyczącym ograniczonych praw rzeczowych - art. 244-251.

Użytkowaniem może zostać obciążona rzecz ruchoma, nieruchomość (ewentualnie jej oznaczona część bądź udział we współwłasności) albo stosownie do art. 265 § 1 Kodeksu cywilnego prawo. Może być ono odpłatne albo nieodpłatne, ograniczone terminem albo bezterminowe.

Stosownie do art. 187 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), o przejściu udziału, jego części lub ułamkowej części udziału na inną osobę oraz o ustanowieniu zastawu lub użytkowania udziału zainteresowani zawiadamiają spółkę, przedstawiając dowód przejścia bądź ustanowienia zastawu lub użytkowania. Przejście udziału, jego części lub ułamkowej części udziału oraz ustanowienie zastawu lub użytkowania jest skuteczne wobec spółki od chwili, gdy spółka otrzyma od jednego z zainteresowanych zawiadomienie o tym wraz z dowodem dokonania czynności.

Umowa spółki może przewidywać, że zastawnik lub użytkownik udziału może wykonywać prawo głosu (art. 187 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na nabycie ww. prawa użytkowania udziałów nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji przedmiotowe wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki, w świetle cytowanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem wykazania, że był on racjonalny co do zasady i został prawidłowo udokumentowany.

Wydatki te należy uznać za koszty pośrednie, gdyż stanowią one koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Uznanie wydatków na nabycie „praw korzystania z praw udziałów” za koszty pośrednie oznacza, iż na mocy przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegać będą one potrąceniu w dacie poniesienia, a jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Odpowiednio do postanowień ust. 4e omawianego artykułu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Stwierdzić należy, że kwota poniesiona na nabycie „praw korzystania z praw udziałów”, odnosi się do pełnego okresu obowiązywania umowy użytkowania tych praw, który w omawianym przypadku przekracza rok podatkowy (w przedstawionym stanie faktycznym wynosi 10 lat).

Zatem, poniesiony wydatek jako koszt dotyczący ściśle określonego czasu trwania umowy korzystania z praw, przekraczającego rok podatkowy, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek ten nie może zatem zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie jego poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania dotyczącego nabycia udziałów wydano odrębne postanowienie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj