Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-322/12-3/EWW
z 15 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności stanowią usługę, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności stanowią usługę, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką, której istotą działania jest tworzenie i obsługa miejsca do dystrybucji produktów i towarów żywnościowych, florystycznych oraz kwiatów. Na terenie Wnioskodawcy sprzedają swoje produkty i towary producenci, ogrodnicy i handlowcy głównie z Wielkopolski. Nabywcami tych produktów i towarów żywnościowych, florystycznych i kwiatów są przede wszystkim sklepy i kwiaciarnie (dalej: kupujący, placówki handlowe), działające w różnych formach organizacyjnych i prawnych, które sprzedają, nabyte w ilościach hurtowych na terenie Wnioskodawcy produkty i towary, klientom detalicznym (dalej: konsumenci). Wnioskodawca jest i będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca pobiera opłaty:

• za możliwość sprzedaży na jego terenie,
• za możliwość dokonywania zakupów na jego terenie.

Opłaty te stanowią przychody Wnioskodawcy, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz obrót, o którym mowa w art. 29 ust. l ustawy o VAT, nie korzystający ze zwolnienia z VAT.

Z działalnością Wnioskodawcy związane są następujące zależności:

• im większy popyt ze strony konsumentów, na produkty i towary sprzedawane przez kupujących, zaopatrujących się na terenie Wnioskodawcy, tym więcej wjazdów kupujących na jego teren,
• im więcej wjazdów kupujących na teren Wnioskodawcy, tym większy przychód w rozumieniu ustawy o CIT i tym większy obrót w rozumieniu ustawy o VAT, osiągnie Wnioskodawca,
• im większy popyt ze strony konsumentów, na produkty i towary sprzedawane przez kupujących, zaopatrujących się na terenie Wnioskodawcy, tym większy popyt na produkty i towary oferowane przez sprzedających na jego terenie,
• im większy popyt na produkty i towary, oferowane przez sprzedających na terenie Wnioskodawcy, tym większe zapotrzebowanie na powierzchnie handlowe, przez niego oferowane,
• im większe zapotrzebowanie na powierzchnie handlowe, oferowane przez Wnioskodawcę, tym większe jego przychody i tym większy jego potencjał rozwojowy.
  
  

W interesie Wnioskodawcy jest aby:

• jak najwięcej sprzedających oferowało jak największe ilości swoich produktów i towarów na jego terenie,
• jak najwięcej kupujących, możliwie najbardziej częstotliwie, dokonywało jak największych zakupów od sprzedających na terenie Wnioskodawcy.
  
  

W interesie kupujących jest aby:

• jak najwięcej konsumentów nabywało oferowane w ich punktach sprzedażowych produkty i towary, zakupione na terenie Wnioskodawcy.
  
  

Wspólnie Wnioskodawca i kupujący mają więc interes w tym, aby popyt wśród konsumentów, na produkty i towary, oferowane przez sprzedających na terenie Wnioskodawcy, był jak największy.

Ponieważ znak towarowy - „P z W.” utrwalił się wśród konsumentów żywności, jako synonim zdrowych, świeżych i wielkopolskich produktów i towarów żywnościowych, a znak towarowy „K z W.”, jako synonim wysokiej jakości towarów florystycznych oraz kwiatów, Wnioskodawca i kupujący zdecydowali się na realizację wspólnych programów promocyjno-reklamowych (dalej: programy), zmierzających do umocnienia pozytywnego wizerunku produktów i towarów sprzedawanych na terenie Wnioskodawcy oraz zwiększenia popytu konsumenckiego na przedmiotowe produkty i towary.

Przedmiotowe programy promocyjno-reklamowe będą polegały na wykonaniu przez Wnioskodawcę aranżacji graficznej witryn placówek handlowych, biorących udział w akcji (dalej: aranżacje, aranżacje graficzne). Na aranżację graficzną składać się będą w szczególności: projekt graficzny witryny, wykonanie drukowanych materiałów reklamowych w postaci wielkoformatowych naklejek zgodnie z przedmiotowym projektem graficznym oraz naniesienie przedmiotowych naklejek na witryny placówek handlowych. Wykonanie przedmiotowych aranżacji ma na celu informowanie potencjalnych klientów detalicznych, że w danej placówce handlowej (sklep) można kupić zdrowe, świeże i wielkopolskie produkty i towary, a w przypadku punktów florystycznych (kwiaciarnia) można nabyć w najlepszej jakości towary florystyczne i kwiaty. Potwierdzeniem ich jakości jest znak towarowy, promujący W.

Aranżacje witryn wykona (częściowo lub w całości przy pomocy podwykonawców) Wnioskodawca, który poniesie również koszty realizacji aranżacji witryn. Natomiast placówki handlowe udostępnią nieodpłatnie swoje witryny, w celu umieszczenia na nich przedmiotowych aranżacji.

Aranżacje graficzne witryn nie będą stanowić ich renowacji czy naprawy, zarówno przed oklejeniem, jak i po oklejeniu witryny te będą stanowiły pełnowartościowe witryny sklepowe. Przedmiotowe aranżacje nie będą przysparzały żadnego efektu ekonomicznego placówkom handlowym, poza względami marketingowymi, których celem jest zwiększenie sprzedaży oferowanych produktów i towarów, co stanowi również bezpośrednią korzyść dla Wnioskodawcy, poprzez wzrost zakupów dokonywanych przez kupujących od sprzedających na jego terenie.

Wnioskodawca i placówki handlowe oczekują następujących potencjalnych korzyści z podjętych wspólnie programów promocyjno-reklamowych.

Potencjalne korzyści dla placówek handlowych (sklepy i kwiaciarnie):

• wzrost popytu na sprzedawane produkty i towary,
• wzrost przychodów i zysków,
• umocnienie pozycji na lokalnym rynku detalicznym.
  
  

Potencjalne korzyści dla Wnioskodawcy.

Krótkookresowe:

• zwiększenie ilości wjazdów na jego teren, a tym samym zwiększenie jego przychodów.
  
  

Średniookresowe:

• zwiększenie świadomości znaku towarowego Wnioskodawcy wśród konsumentów oraz umocnienie jego pozytywnego wizerunku,
• umocnienie wizerunku Wnioskodawcy, jako miejsca, w którym oferowane produkty i towary żywnościowe są zdrowe, świeże i wielkopolskie, a w przypadku kwiatów i artykułów florystycznych najwyższej jakości.
  
  

Długookresowe:

• umocnienie pozycji Wnioskodawcy jako miejsca spotkania się podaży i popytu w zakresie oferowanych produktów i towarów,
• zwiększenie zainteresowania miejscami handlowymi oferowanymi na jego terenie, które może przyczynić się do zwiększenia ilości oferowanych produktów i towarów oferowanych na jego terenie, a więc i zwiększenie potencjału gospodarczego Wnioskodawcy.
  
  

Przedmiotowe programy promocyjno-reklamowe można porównać do umieszczania przez podmioty dysponujące prawem do innych renomowanych znaków handlowych materiałów reklamowych w punktach sprzedażowych, w tym również grafik na witrynach sklepowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonanie przez Wnioskodawcę aranżacji witryn sklepowych w ramach realizowanych razem z placówkami handlowymi wspólnych programów promocyjno-reklamowych, stanowi odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie. Wykonanie przez niego aranżacji witryn sklepowych w ramach realizowanych razem z placówkami handlowymi wspólnych programów promocyjno reklamowych, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług przez Wnioskodawcę, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Rozważając, czy wykonanie przez Wnioskodawcę przedmiotowych aranżacji graficznych stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu powołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy ocenić charakter i gospodarczy sens jego współpracy z placówkami handlowymi w programach promocyjno-reklamowych.

Oceniając charakter przedmiotowych działań należy stwierdzić, że będą miały one charakter wspólnych akcji promocyjno-reklamowych, mających na celu zwiększenie efektywności sprzedaży usług, świadczonych przez Wnioskodawcę i zwiększenia wolumenu towarów sprzedawanych przez placówki handlowe, biorące udział w przedmiotowych programach.

Adresatem przedmiotowych programów promocyjno-reklamowych jest klient detaliczny, który widząc odpowiednio zaaranżowaną graficznie witrynę w placówce handlowej, w szczególności oznaczoną znakiem „P z W.” lub „K z W.”, otrzymuje informację, że w danym miejscu można nabyć wysokiej jakości artykuły spożywcze lub florystyczne. Nabycie przez klienta detalicznego tych produktów w danym miejscu przynosi korzyści zarówno placówce handlowej, jak i Wnioskodawcy.

Działania Wnioskodawcy i placówek handlowych mają charakter współpracy biznesowej, podjętej w celu osiągnięcia wspólnego dla nich efektu ekonomicznego, z którego obydwie strony uzyskują określone korzyści. W takim przypadku można mówić o swego rodzaju kooperacji działań, ukierunkowanej na zachęcenie klienta detalicznego do zakupu towaru w placówce handlowej, co z kolei skutkuje intensyfikacją korzystania z usług Wnioskodawcy przez daną placówkę handlową.

Jak słusznie zauważył NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1788/07), przy ustalaniu przedmiotu opodatkowania w przypadku umów kooperacyjnych, należy uwzględniać wynikający z nich podstawowy cel, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego.

Celem wspólnych programów promocyjno-marketingowych jest uzyskanie poprzez oddzielne, lecz skoordynowane i wspólne działania partnerów (Wnioskodawcy i placówek handlowych), określonego rezultatu, o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich dla celów podatku VAT nie można oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, której końcowym efektem, ma być obopólna korzyść partnerów:

• zachęcenie jak największej ilości klientów detalicznych do dokonania zakupów towarów (pochodzących z terenu Wnioskodawcy) w placówkach handlowych,
• zwiększenie sprzedaży usług przez Wnioskodawcę, na co wpływ ma zachęcenie jak największej ilości klientów detalicznych do dokonania zakupów towarów w placówkach handlowych.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, między uczestnikami programu promocyjno-reklamowego, nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż:

• nie jest możliwa ich racjonalna wycena,
• istotą przedmiotowych programów nie jest wzajemne świadczenie usług pomiędzy Wnioskodawcą i placówkami handlowymi, gdyż nie z tych działań osiągają oni korzyść, lecz z osiągnięcia wspólnego celu podjętej współpracy promocyjno-reklamowej, nakierowanej na korzystne dla nich zachowanie klientów detalicznych.
  
  

Wskazać przy tym należy, że tego rodzaju wspólna akcja promocyjna, wymaga współdziałania obydwu podmiotów, lecz rezultat ich działania jest niepewny. Oczywiście w ramach podejmowanych w ramach akcji działań, obydwaj partnerzy (Wnioskodawca i placówki handlowe) promują siebie jak i partnera współpracy, lecz nie świadczą w ten sposób wzajemnych usług odpłatnych, lecz czynności mające na celu pozyskanie klientów detalicznych, co ma przyczynić się do osiągnięcia korzyści zarówno przez placówki handlowe, uczestniczące w akcji jak i przez Wnioskodawcę.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będą u każdego z partnerów efekty ich wspólnego programu promocyjno-reklamowego, czyli zakup towarów w placówkach handlowych przez klientów detalicznych i świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz danej placówki handlowej. W tym bowiem momencie uczestnicy programów uzyskują wynagrodzenie z tytułu jego prowadzenia, opodatkowane podatkiem VAT.

Reasumując, nie stanowią wzajemnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wspólne działania promocyjno-marketingowe Wnioskodawcy i zaopatrujących się na jego terenie placówek handlowych, których celem jest zachęcenie klientów detalicznych do dokonania zakupów towarów w placówkach handlowych przez klientów detalicznych, które to towary pochodzą z terenu Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, wykonanie przez Wnioskodawcę aranżacji witryn sklepowych w ramach realizowanych wspólnych programów promocyjno-marketingowych, nie stanowi odpłatnego świadczenia przez niego usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, iż opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Reasumując, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Jak wynika z opisu sprawy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca tworzy i obsługuje miejsca do dystrybucji produktów i towarów żywnościowych, florystycznych oraz kwiatów. Na jego terenie sprzedają swoje produkty i towary producenci, ogrodnicy i handlowcy głównie z Wielkopolski. Nabywcami tych produktów i towarów żywnościowych, florystycznych i kwiatów są przede wszystkim sklepy i kwiaciarnie (placówki handlowe), które sprzedają, nabyte w ilościach hurtowych na terenie Zainteresowanego produkty i towary, klientom detalicznym (konsumentom). Spółka jest i będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Pobiera ona opłaty za możliwość sprzedaży oraz za możliwość dokonywania zakupów na jej terenie. Opłaty te stanowią dla niej obrót, o którym mowa w art. 29 ust. l ustawy, niekorzystający ze zwolnienia z VAT. W interesie Wnioskodawcy jest aby: jak najwięcej sprzedających oferowało jak największe ilości swoich produktów i towarów na jego terenie oraz aby jak najwięcej kupujących, możliwie najbardziej częstotliwie, dokonywało jak największych zakupów od sprzedających na jego terenie. W interesie kupujących jest natomiast aby jak najwięcej konsumentów nabywało oferowane w ich punktach sprzedażowych produkty i towary, zakupione na terenie Zainteresowanego. Tym samym, Spółka i kupujący mają interes w tym, aby popyt wśród konsumentów, na produkty i towary, oferowane przez sprzedających na jej terenie, był jak największy.

Wnioskodawca poinformował, że ponieważ znak towarowy - „P z W.” utrwalił się wśród konsumentów żywności, jako synonim zdrowych, świeżych i wielkopolskich produktów i towarów żywnościowych, a znak towarowy „K z W.”, jako synonim wysokiej jakości towarów florystycznych oraz kwiatów, zarówno on, jak i kupujący zdecydowali się na realizację wspólnych programów promocyjno-reklamowych, zmierzających do umocnienia pozytywnego wizerunku produktów i towarów sprzedawanych na jego terenie oraz zwiększenia popytu konsumenckiego na przedmiotowe produkty i towary.

Przedmiotowe programy promocyjno-reklamowe będą polegały na tym, że ze swojej strony Zainteresowany wykona aranżacje graficzne witryn placówek handlowych, biorących udział w akcji, na które składać się będą w szczególności: projekt graficzny witryny, wykonanie drukowanych materiałów reklamowych w postaci wielkoformatowych naklejek zgodnie z przedmiotowym projektem graficznym oraz naniesienie przedmiotowych naklejek na witryny placówek handlowych. Natomiast placówki handlowe udostępnią nieodpłatnie swoje witryny, w celu umieszczenia na nich przedmiotowych aranżacji.

Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca lub placówki handlowe otrzymywały jakiekolwiek wynagrodzenie od drugiej strony z tytułu czynności wykonywanych w ramach realizacji programów promocyjno-reklamowych.

Wykonanie przedmiotowych aranżacji ma na celu informowanie potencjalnych klientów detalicznych, że w danej placówce handlowej można kupić zdrowe, świeże i wielkopolskie produkty i towary, a w przypadku punktów florystycznych można nabyć w najlepszej jakości towary florystyczne i kwiaty. Potwierdzeniem ich jakości jest znak towarowy, promujący W.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wspólnie podjęte działania w celu realizacji przedmiotowych programów promocyjno-reklamowych pozostaną ze sobą powiązane i skoordynowane. Nie oznacza to jednak świadczenia wzajemnych odpłatnych usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Każdy z uczestników programów działał bowiem będzie we własnym interesie, gdzie celem wykonywania czynności nie będzie dokonanie przysporzenia o charakterze materialnym na rzecz kontrahenta. W tak przedstawionej sytuacji, odpłatność nie może być więc utożsamiana z niedającymi się precyzyjnie określić korzyściami ekonomicznymi z danej transakcji.

Zatem w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że Spółka nie będzie świadczyła na rzecz swoich partnerów (placówek handlowych) jakichkolwiek usług. Należy zauważyć bowiem, iż nie każde współdziałanie, współpraca czy też wspólne przedsięwzięcie podejmowane przez podmioty gospodarcze opiera się na prostym schemacie odpłatnej ekwiwalentnej wymiany świadczeń (usług i towarów). W rozpoznawanej sprawie chodzi o skoordynowane w czasie, wspólne przedsięwzięcie podejmowane przez Zainteresowanego wraz z innymi podmiotami gospodarczymi, których celem po jego stronie będzie zwiększenie liczby podmiotów sprzedających i kupujących jak największe ilości towarów na jego terenie. Celem placówek handlowych będzie natomiast to, aby jak najwięcej konsumentów nabywało oferowane w ich punktach sprzedażowych produkty i towary, zakupione na terenie Spółki.

Analiza udzielonych informacji wskazuje jednoznacznie, że w niniejszej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, aby wykonywane przez Wnioskodawcę czynności aranżacji witryn w placówkach handlowych uznać za odpłatne świadczenie usług. Z przedstawionych informacji wynika bowiem, iż placówek tych nie będzie można uznać za bezpośrednich beneficjentów tych czynności. W przedmiotowym przypadku natomiast, beneficjentem wykonywanych przez Zainteresowanego aranżacji, będzie m.in. on sam. Ponadto, adresatami (beneficjentami końcowymi) będą klienci detaliczni dokonujący zakupu określonych produktów w placówkach handlowych. Co więcej, wykonanie przedmiotowych aranżacji przez Spółkę nie odbędzie się za wynagrodzeniem.

Jako podsumowanie powyższej analizy przepisów obowiązującego prawa w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy należy przytoczyć pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 października 2008 r. sygn. akt I FSK 291/08. W orzeczeniu tym NSA stwierdził m.in., iż „Jeżeli współdziałanie takie dotyczy wspólnego programu marketingowego, pomiędzy jego uczestnikami nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., gdyż po pierwsze nie da się ich racjonalnie wycenić, a po drugie w przedsięwzięciu takim nie chodzi o wzajemne świadczenie usług pomiędzy uczestnikami działań kooperacyjnych, gdyż nie z tych działań osiągają bezpośrednią i jasno zindywidualizowaną korzyść, lecz z osiągnięcia wspólnego celu podjętej współpracy nakierowanej na korzystne dla nich zachowania osób trzecich (konsumentów banku i partnera)”.

Zatem wspólnych programów promocyjno-reklamowych, które zamierzają prowadzić Zainteresowany wraz z placówkami handlowymi nie będzie można uznać za usługi świadczone wzajemnie między partnerami. Następstwem tego jest brak opodatkowania podjętych wzajemnych działań.

W rozpatrywanym przypadku Spółka oraz jej partnerzy podejmując wspólne działania w ramach ww. programów, działać będą w celu osiągnięcia własnych korzyści. Brak bezpośredniej korzyści dla partnera z działań podejmowanych przez Wnioskodawcę nie pozwoli uznać czynności podejmowanych przez niego w ramach wspólnych programów za świadczenie usług. W konsekwencji czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wykonanie aranżacji witryn sklepowych w ramach realizowanych razem z placówkami handlowymi wspólnych programów promocyjno reklamowych, nie będą stanowić odpłatnego świadczenia usług przez Wnioskodawcę, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji indywidualnej rozpatrzono wniosek w podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności stanowią usługę, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT. Pozostałe zakresy w podatku od towarów i usług rozpatrzone zostały w interpretacjach indywidualnych z dnia 15 października 2012 r. nr ILPP4/443-322/12-2/EWW oraz ILPP4/443-322/12-4/EWW. Natomiast w podatku dochodowym od osób prawnych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.