INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 28 czerwca 2010r.) uzupełnionym w dniu 09 września 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont środków trwałych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont środków trwałych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 06 września 2010r. Znak: IBPBI/2/423-853/10/MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 09 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem energii elektrycznej i cieplnej. W jednostce organizacyjnej Spółki zainstalowane są agregaty prądotwórcze (silnik + generator) służące do produkcji energii elektrycznej i cieplnej z gazu pochodzącego z odmetanowania kopalń. Agregaty te stanowią własność Spółki i są wyodrębnionymi środkami trwałymi z rodzaju 343 Klasyfikacji Środków Trwałych. Konieczność obowiązkowych remontów agregatów - po przepracowaniu 48 000 rg wynika z dokumentacji techniczno-ruchowej. Zakres tego remontu jest zawsze stały i określony przez producenta silnika. Zostaje on rozszerzony w przypadku stwierdzenia przez serwis, podczas wykonywania remontu, konieczności wykonania dodatkowych prac lub wymian części silnika.

W 2009 roku Spółka zawarta z niemiecką firmą umowę na wykonanie, w okresie od listopada 2009 do czerwca 2010, remontu 3 agregatów prądotwórczych. Parametry techniczne agregatów na dzień oddania na majątek wynosiły:

Agregat nr 1 - 3,2 MWel

Agregat nr 2-3,2 MWel,

Agregat nr 3- 2,7 MWel, w latach późniejszych został podwyższony do 3,0 MWel.

Zakres rzeczowy prac określono w umowie.

W miesiącu październiku 2009 pierwszy agregat (rok produkcji 2000) został zdemontowany z fundamentów i specjalnym transportem przewieziony do Niemiec, gdzie został rozmontowany do najmniejszego detalu. Wszystkie elementy zostały dokładnie umyte, a następnie w obecności przedstawicieli Spółki zweryfikowane. W wyniku tej weryfikacji do wymiany na nowe zakwalifikowano: tuleje cylindrów, łożyska korbowodów, łożyska główne, tuleje korbowodów, sworznie tłokowe, korbowody, tłoki, pierścienie tłokowe, tłumik drgań, odpowietrzenie skrzyni korbowej, świece, łożyska generatora, sprzęgło: silnik - generator, nowe sworznie do mocowania głowic cylindrów, korpusy turbo, wałek z kołem turbiny. Po ponownym zmontowaniu, przeprowadzeniu prób, agregat został ponownie przetransportowany do Spółki i zamontowany na fundamentach. Z pozostałymi 2 agregatami (rok produkcji 1997 i 2000) postąpiono podobnie w okresie od miesiąca lutego do czerwca 2010.

Zgodnie z umową wykonawca remontu udziela 12 miesięcznej gwarancji na wykonaną usługę. Po wykonanym remoncie wydłużono okres używania agregatów o 48 000 rg każdy. Dzięki zastosowaniu zmodernizowanych podzespołów agregaty zostały doprowadzone do obecnie najnowszego seryjnego stanu technicznego, zapewniającego wyższą pewność ruchową, dyspozycyjność oraz redukcję zużycia oleju - co zmniejszy koszty eksploatacyjne. Wynika to z zastosowania podzespołów, w których zastosowano najnowsze rozwiązania techniczne i materiałowe. Wzrost dyspozycyjności, wyższa pewność ruchowa, redukcja zużycia oleju oraz spadek kosztów eksploatacji nastąpi w stosunku do stanu oddania agregatów na majątek Spółki.

Parametry techniczne agregatów przed dokonanym remontem wynosiły odpowiednio 2,7 MWel, 2,7 MWel oraz 2,4 MWel. Przyczyną spadku mocy było ich normalne zużycie eksploatacyjne. Parametry techniczne po remoncie agregatów nie uległy zmianie i ponownie wynosiły odpowiednio 3,2 MWel, 3,2 MWel, 3,0 MWel.

Ponadto w związku z remontem agregatów Spółka poniosła koszty: remontu urządzeń związanych technologicznie z agregatem, demontażu i ich ponownego montażu oraz koszty transportu do kontrahenta niemieckiego i z powrotem. W trakcie remontu wystąpiły też różnice kursowe wynikające z płatności za faktury. Ogółem wydatki poniesione na remont stanowią od 28% - 41% wartości początkowej agregatów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 09 września 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 09 września 2010r.) Spółka wskazała, iż począwszy od dnia 01 stycznia 2007r. stosuje metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższa zasada została zgłoszona przez Spółkę pismem z dnia 23 stycznia 2007r. do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli, zgodnie z przyjętą przez Spółkę polityką rachunkowości, wydatki na tak znaczący remont generalny Spółka będzie rozliczać w czasie, stosownie do upływu czasu pomiędzy kolejno następującymi remontami tj. 48 000 rg - około 6 lat, to czy powinna je potrącać w dacie ich poniesienia czy rozliczać proporcjonalnie do długości okresu, zgodnie z art. 15 ust. 4d... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego. W tej sytuacji, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na remont agregatów Spółka powinna rozliczać w czasie proporcjonalnie do długości okresu pomiędzy kolejno następującymi remontami generalnymi tj. 48 000 rg - ok 6 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f – 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Zasady księgowania kosztów określone zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż Spółka zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości wydatki na remonty generalne agregatów prądotwórczych (środków trwałych) będzie rozliczać w czasie.

Jeżeli zatem Spółka, dla celów bilansowych koszty remontów środków trwałych rozlicza w czasie, to powinna je w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym wyżej cytowany art. 15 ust. 4e updop.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1, wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.