Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1681/10/PP
z 25 listopada 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-1681/10/PP
Data
2010.11.25
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
księgowanie kosztów
księgowanie kosztów
potrącalność kosztów
potrącalność kosztów
remont środków trwałych
remont środków trwałych
remonty
remonty
Istota interpretacji
Czy od 2009 roku prawidłowe będzie, przy zmianie dla celów rachunkowych od 2009 roku zasad rozliczania kosztów remontów, wynikającej ze zmiany zasad (polityki) rachunkowości, polegającej na zaliczaniu wydatków związanych z remontami jednorazowo do kosztów rachunkowych w dniu na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt, zaliczanie takich kosztów także do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w dniu ich poniesienia (tj. w dniu na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt np. na podstawie otrzymanej faktury)?
Wniosek ORD-IN 2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania remontów w kosztach uzyskania przychodów po zmianie zasad polityki rachunkowości – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 27 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania remontów w kosztach uzyskania przychodów po zmianie zasad polityki rachunkowości. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Spółka prowadzi swą podstawową działalność gospodarczą w zakresie przewozów kolejowych i obsługi bocznic. Spółka jest również właścicielem 80 szt. lokomotyw i około 1300 szt. wagonów kolejowych które wydzierżawia innym podmiotom. W związku z posiadaniem taboru kolejowego Spółka ponosi wydatki na przeglądy okresowe, naprawy rewizyjne i naprawy główne. Przeglądy i naprawy taboru dokonywane są zgodnie z cyklami naprawczymi wynikającymi z „Dokumentacji Technicznej Systemu Utrzymania" (DTSU). Tak więc użytkowany tabor kolejowy podlega planowemu i obowiązkowemu przeglądowi i naprawie zgodnie z obowiązującymi dla każdego typu wagonu cyklami. Przedmiotowe naprawy (remonty) taboru kolejowego obejmują czynności polegające na przywróceniu stanu technicznego pogorszonego na skutek zwykłego użytkowania. Spółka zgodnie z przyjętą w 2008 roku polityką rachunkowości w zakresie rozliczania kosztów pomiędzy okresami sprawozdawczymi, zaliczała do czynnych rozliczeń międzyokresowych poniesione wydatki z tytułu remontów wagonów. Wydatki te wykazywane były w wielkości nominalnej, po uprzednim upewnieniu się, że przyniosą jednostce korzyści w przyszłości. Odpisy rozliczeń międzyokresowych w zakresie powyższych kosztów planowano rozliczyć stosownie do upływu czasu. Spółka uznawała za dzień poniesienia kosztu - w myśl art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dzień ujęcia kosztu w księgach, którym był dzień przeksięgowania kosztu w odpowiedniej wysokości z rozliczeń międzyokresowych czynnych w koszty bieżącego okresu (miesiąca). W roku 2009 Spółka zmieniała zasadę rozliczania remontów głównych i rewizyjnych taboru kolejowego. Wiązało się to ze zmianami właścicielskimi, jakie miały miejsce w roku 2009, a mianowicie zmiana przynależności do Grupy kapitałowej na Grupę B. Niemiecka spółka X, zbyła w 2009 roku akcje Spółki na rzecz spółki wchodzącej w skład Grupy Y, która to wchodzi w skład Grupy Z.. Grupa Y. zatrudnia około 88.000 pracowników i posiada około 2.000 oddziałów na całym świecie w 130 krajach, jest jednym z wiodących dostawców zintegrowanych usług logistycznych. W ramach Z, Y. jest częścią grupy firm zajmujących się transportem i logistyką. W skład całej Grupy B. wchodzi ponad 500 spółek mających swe lokalizacje na całym świecie. Bezpośrednim udziałowcem Spółki jest Y.R.P., której większościowym akcjonariuszem (posiadającym prawie 98% akcji) jest obecnie spółka z Grupy Y. o nazwie A. Sp. z o.o. Ze względu na wskazane zmiany właścicielskie w akcjonariacie Spółki i związaną z tym przynależność do nowej Grupy Kapitałowej, Spółka podlega nowym rygorom konsolidacyjnym wynikającym z krajowych i międzynarodowych przepisów o rachunkowości. Nowe uwarunkowania właścicielskie i konsolidacyjne zobowiązują Spółkę do stosowania zasad rachunkowości obowiązujących w Grupie Kapitałowej Z, tak by zachowane były zasady porównywalności sprawozdań finansowych spółek podlegających konsolidacji w Grupie. Zgodnie z zasadami i polityką rachunkowości obowiązującymi w Grupie, Spółka zobowiązana jest m.in. do rozliczania kosztów remontów taboru kolejowego bezpośrednio w koszty bilansowe. Zasady te nie przewidują możliwości rozliczania kosztów remontów taboru kolejowego w czasie dla celów bilansowych, co jednocześnie oznacza, że ponoszone na remonty wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, a momentem tym będzie dzień ujęcia kosztu w księgach (który z kolei będzie zgodny z dniem wykazanym na dokumencie księgowym (fakturze) jako dzień sprzedaży odpowiedniej usługi na rzecz Spółki). Zmiana zasad (polityki) rachunkowości nastąpiła ze skutkiem od pierwszego dnia bilansowego 2009 roku. Pozostałe na ten dzień do rozliczenia w czasie koszty remontów taboru dokonywanych w latach ubiegłych Spółka, do celów rachunkowych, rozliczyła w ujęciu z kapitałami własnymi w pozycji zysk/strata z lat ubiegłych, na dzień zmiany zasad rachunkowości tj. na dzień 1 stycznia 2009 roku. Oznacza to, że kwota kosztów remontów poniesionych w latach poprzednich, w wartości na dzień 1 stycznia 2009 r., pozostająca na koncie rozliczeń międzyokresowych zaksięgowana została w korespondencji z kontem, na którym ujmuje się skutki zmiany w polityce rachunkowości, oraz zaprezentowana została w bilansie w pozycji kapitałów własnych - zysk (strata) z lat ubiegłych. Takie rozliczenie poniesionych wydatków na remonty w księgach rachunkowych spowodowało, że koszty te nie obciążyły wyniku rachunkowego Spółki za 2009 r. (zostały one bowiem ujęte jako koszty lat poprzednich). Pozostałe na dzień 1 stycznia 2009 r. do rozliczenia w czasie koszty remontów taboru dokonywanych w latach ubiegłych Spółka chce dla celów podatkowych zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów, w dniu zmiany zasad (polityki) rachunkowości, tj. na dzień 1 stycznia 2009 r. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy od 2009 roku prawidłowe będzie, przy zmianie dla celów rachunkowych od 2009 roku zasad rozliczania kosztów remontów, wynikającej ze zmiany zasad (polityki) rachunkowości, polegającej na zaliczaniu wydatków związanych z remontami jednorazowo do kosztów rachunkowych w dniu na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt, zaliczanie takich kosztów także do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w dniu ich poniesienia (tj. w dniu na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt np. na podstawie otrzymanej faktury)... Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. - dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Spółka kwalifikuje ponoszone koszty przeglądów i napraw do kosztów pośrednich, gdyż w jej ocenie koszty bezpośrednie obejmują jedynie wydatki, które są bezpośrednio związane z danymi przychodami, natomiast w przypadku kosztów pośrednich nie występuje bezpośrednia relacja wydatku z uzyskiwanymi przychodami. Koszty pośrednie stanowią wydatki, które nie mają ścisłego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jednak ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów. Koszty pośrednie to koszty związane z całokształtem działalności i funkcjonowaniem Spółki. Tak więc w związku z tym, że kosztów napraw i przeglądów taboru kolejowego nie sposób powiązać bezpośrednio z przychodami stanowią one koszty inne niż bezpośrednie, tzw. koszty pośrednie. Począwszy od 1 stycznia 2007 r. ustawodawca, w art. 15 ust. 4 - 4e updop, wprowadził odrębne zasady dotyczące momentu rozpoznawania kosztów dla celów podatkowych, w zależności od tego czy dany wydatek w sposób bezpośredni można powiązać z konkretnym przychodem, czy też wydatek ten dotyczy całokształtu działalności podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4e updop za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy zatem wskazać, iż na gruncie obowiązujących przepisów przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e updop (z wyjątkami określonymi w tym przepisie, tj. kosztami rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych). W konsekwencji zdaniem Spółki, zgodnie z powyższymi przepisami updop, ujęcie rachunkowe danego wydatku wyznacza datę poniesienia kosztu podatkowego, a zatem determinuje traktowanie podatkowe wydatku na gruncie updop, tj. zaliczenie odpowiednio do kosztów bezpośrednich bądź pośrednich. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji wydanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w następujących pismach:
Spółka pragnie pokreślić, iż przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, dalej; ustawa o rachunkowości) zezwalają na zmianę zasad (polityki) rachunkowości, w szczególności obejmującą zmianę polegającą na zaliczaniu bezpośrednio w koszty rachunkowe wydatku rozliczanego uprzednio w czasie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe. Takie podejście znajduje także odzwierciedlenie w obecnym brzmieniu updop, która w art. 15 ust. 4d wskazuje na sposób ujęcia kosztów pośrednich, które co do zasady powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia - dotyczy to zarówno kosztów pośrednich rozpoznawanych na gruncie przepisów z zakresu rachunkowości jednorazowo jako koszty, jak i kosztów pośrednich rozliczanych w czasie. Reasumując Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami updop, w przypadku obowiązywania w Spółce zasad (polityki) rachunkowości zgodnych z przepisami ustawy o rachunkowości, powinna ona dostosować rozliczenia kosztów na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych do obowiązujących zasad (polityki) rachunkowości. Mając na uwadze przytoczone powyżej stanowisko Spółki poparte interpretacjami indywidualnymi, analogicznie jak w odniesieniu do zaliczania kosztów remontu taboru do czynnych rozliczeń międzyokresowych zgodnie z polityką rachunkowości przyjętą przez Spółkę od początku 2008 r., Spółka stwierdza, że prawidłowa będzie także, pod względem przepisów updop, zmiana zasad rozliczania kosztów remontów, wynikająca ze zmiany zasad (polityki) rachunkowości, polegająca na zaliczaniu wydatków związanych z remontami taboru w koszty uzyskania przychodów bezpośrednio w dniu ich ujęcia w księgach. Dniem tym będzie np. data sprzedaży wykazana na zakupowej fakturze źródłowej. Spółka pragnie wskazać, iż zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów bilansowych na dzień ujęcia kosztu w księgach, zgodnie z obowiązującymi zasadami i polityką rachunkowości obowiązującymi w Grupie, jest zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości. Jak wskazano powyżej moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest, w myśl przepisów updop, uzależniony od odpowiedniego rozpoznania takiego elementu kosztowego w ujęciu bilansowym. W konsekwencji, jeśli Spółka zalicza wydatki na remont taboru do kosztów bilansowych bezpośrednio na dzień ujęcia kosztu w księgach, to również dla celów podatkowych wydatki te w całości kwalifikowane powinny być bezpośrednio i jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów na dzień ujęcia kosztu w księgach. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:
Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:
Co więcej, dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwie udokumentowanie. Updop nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów, jednakże na mocy art. 9 ust. 1 nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m. Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w związku z posiadaniem taboru kolejowego ponosi wydatki na przeglądy okresowe, naprawy rewizyjne i naprawy główne. Użytkowany tabor kolejowy podlega planowemu i obowiązkowemu przeglądowi i naprawie zgodnie z obowiązującymi dla każdego typu wagonu cyklami. W związku ze zmianami w strukturze własnościowej Spółki, od 2009 roku nastąpiła zmiana polityki rachunkowości, polegająca na zaliczaniu wydatków związanych z remontami jednorazowo do kosztów rachunkowych w dniu, na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o rachunkowości, przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych tak, aby za kolejne lata informacje z nich wynikające były porównywalne. Wykazane w księgach rachunkowych na dzień ich zamknięcia stany aktywów i pasywów należy ująć w tej samej wysokości, w otwartych na następny rok obrotowy księgach rachunkowych. W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, w celu rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji jednostka może, ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego, bez względu na datę podjęcia decyzji, zmienić dotychczas stosowane rozwiązania na inne, przewidziane ustawą. Zmiana dotychczas stosowanych rozwiązań wymaga również określenia w informacji dodatkowej wpływu tych zmian na sprawozdania finansowe wymagane innymi przepisami prawa, jeżeli zostały one sporządzone za okres, w którym powyższe rozwiązania uległy zmianie. W przypadku takim należy w sprawozdaniu finansowym jednostki za rok obrotowy, w którym zmiany te nastąpiły, podać przyczyny tych zmian, określić liczbowo ich wpływ na wynik finansowy oraz zapewnić porównywalność danych sprawozdania finansowego dotyczących roku poprzedzającego rok obrotowy, w którym dokonano zmian. W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Wskazanie w art. 15 ust. 4e updop, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach prowadzonych w oparciu o uregulowania ww. ustawy o rachunkowości. Jeżeli zatem Spółka, dla celów bilansowych przedmiotowe wydatki rozlicza jednorazowo, to powinna je w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym art. 15 ust. 4e updop. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Jednocześnie należy stwierdzić, iż zagadnienia dotyczące zaliczania do czynnych rozliczeń międzyokresowych ponoszonych wydatków remontowych, jak również zmiany polityki rachunkowości jednostki regulują przepisy o rachunkowości, do interpretacji których nie jest uprawniony tut. Organ. Przepisy tej ustawy nie są bowiem przepisami prawa podatkowego, a zatem nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Tym samym zasady i prawidłowość zapisów w księgach rachunkowych nie były weryfikowane przez tut. Organ. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.