Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-491/12-5/AO
z 1 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe, paczki i bony towarowe dla pracowników oraz wigilię pracowniczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

• terapię logopedyczną,
• karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe,
• kurs języka angielskiego,
• paczki i bony towarowe dla pracowników,
• bony podarunkowe dla dzieci,
• wigilię pracowniczą.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej Spółką) zajmuje się produkcją różnego rodzaju pojemników, palet, skrzyń i skrzyniopalet. Spółka jest aktywna na rynkach międzynarodowych, współpracuje z podmiotami zagranicznymi. Udziałowcem Spółki jest podmiot szwajcarski.

W zakresie swojej działalności, Spółka zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi liczne wydatki związane z zapewnianymi świadczeniami pozapłacowymi, do których zalicza: terapię logopedyczną, wejścia na basen, karnety wejściowe na wydarzenia sportowe, rehabilitację, kurs języka angielskiego, bony podarunkowe dla dzieci, bony towarowe dla pracowników oraz koszty z tytułu zorganizowania wigilii dla pracowników. Świadczenia te służą motywowaniu pracowników, poprawieniu ich efektywności oraz atmosfery wśród załogi. Spółka do tej pory przez ostrożność traktowała ww. wydatki jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Obecnie jednak rozważa zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo, w piśmie z dnia 13 lutego 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka wskazała, co następuje.

Pracownicy, uczestniczący w terapii logopedycznej są pracownikami działu sprzedaży. W ocenie Spółki, umiejętność poprawnego wysławiania się przez tych pracowników jest niezbędna dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Umiejętności pracowników zdobyte podczas terapii logopedycznej mają istotny wpływ na poprawę wizerunku Spółki w kontekście relacji biznesowych łączących Ją z kontrahentami.

Z kolei kurs języka angielskiego jest niezbędny pracownikom dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków z racji tego, iż właścicielem Spółki jest podmiot szwajcarski. W związku z tym, korespondencja z podmiotem tym odbywa się w języku angielskim. Ponadto, Spółka utrzymuje relacje handlowe z zagranicznymi kontrahentami, z którymi pracownicy Spółki komunikują się głównie w języku angielskim, w związku z czym koniecznym jest, aby pracownicy Spółki posiadali umiejętność co najmniej komunikatywnego posługiwania się tym językiem.

W kwestii źródła finansowania Spółka wskazuje, iż wydatki na:

1. karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe,
2. paczki i bony towarowe dla pracowników,
3. bony podarunkowe dla dzieci,
4. wigilię pracowniczą

finansuje ze środków obrotowych.

Spółka pragnie również wyjaśnić, że wartość ww. wydatków przyznawanych danemu pracownikowi nie jest uzależniona od sytuacji majątkowej danego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka prosi o potwierdzenie, że wydatki na:

1. terapię logopedyczną;
2. karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe;
3. kurs języka angielskiego;
4. paczki i bony towarowe dla pracowników;
5. bony podarunkowe dla dzieci;
6. wigilię pracowniczą

– będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 ze zm.)? –

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe, paczki i bony towarowe dla pracowników oraz wigilię pracowniczą (pkt 2, pkt 4 oraz pkt 6 ww. pytania).

Wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego (pkt 1 i pkt 3 ww. pytania) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 01 marca 2013 r. nr ILPB3/423-491/12-4/AO.

Natomiast wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bony podarunkowe dla dzieci (pkt 5 ww. pytania) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 01 marca 2013 r. nr ILPB3/423-491/12-6/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na:

1. terapię logopedyczną;
2. karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe;
3. kurs języka angielskiego;
4. bony towarowe dla pracowników;
5. bony podarunkowe dla dzieci;
6. wigilię pracowniczą

– będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, powyższe wydatki nie mieszczą się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące karnetów wejściowych na basen i imprezy sportowe.

Jak zostało wskazane w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka ponosi wydatki na wejściówki na basen oraz imprezy sportowe na rzecz swoich pracowników w celu ich lepszego zmotywowania do pracy oraz związania ze Spółką. Wydatki te pozostają tym samym w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Ponoszone są one w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem mają wpływ na wielkość osiągniętych przychodów i z takim założeniem podjęto decyzję o wprowadzeniu możliwości korzystania przez pracowników z przedmiotowych karnetów.

Polityka Spółki (pracodawcy) nakazuje dbać o utrzymanie kondycji fizycznej pracowników poprzez ich uczestnictwo w zajęciach sportowych. Decyzja o ponoszeniu przedmiotowych wydatków przez Spółkę motywowana jest faktem, że aktywność ruchowa zapobiega powstawaniu chorób oraz zwiększa stymulację korzystnych dla zdolności do pracy fizycznej i umysłowej czynników, a także neutralizuje stresy. Zarówno pracodawca jak i pracownicy otrzymywane wejściówki traktują jako bonus, który jest jednym z pozapłacowych elementów systemu motywacyjnego. Na dodatek wejściówki takie są obecnie coraz powszechniejszym standardem na rynku pracy. W ocenie Spółki, zapewnienie pracownikom możliwości dbania o kondycję fizyczną wpływa na poprawę efektywności pracy oraz na zmniejszenie wskaźnika frustracji czy odejść pracowników ze Spółki. Jest niezmiernie istotne dla efektywności działania pracodawcy i jego przedsiębiorstwa, aby wskaźnik ten był jak najniższy, ponieważ zatrudnienie nowego pracownika wiąże się np. z ponoszeniem kosztów rekrutacji, szkoleń wstępnych na konkretnym stanowisku, zarówno tych zewnętrznych jak i wewnętrznych. Zadowolony, zrelaksowany i wypoczęty pracownik jest bardziej wydajny i lepiej zmotywowany do wykonywania swojej pracy, co przekłada się na uzyskiwane przez Spółkę dochody.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wskazujących na stanowisko organów podatkowych, np. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 grudnia 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-1780/10/PC: „Podsumowując, w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca może, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki, na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów na siłownie i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport)” oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 listopada 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-957/11/SD: „Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu kart umożliwiających bezpłatne korzystanie z różnego rodzaju obiektów i zajęć sportowych (m.in. basenów, siłowni, kortów tenisowych, sal gimnastycznych) są pośrednio związane z jej działalnością. Udział pracowników w tego typu spotkaniach służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, wzajemnej wymianie informacji związanej z wykonywaną pracą, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przedkłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów”.

Tym samym, w opinii Spółki, wydatki na karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Wydatki te spełniają bowiem przesłankę związku z przychodem w rozumieniu art. 15 ust. 1, a jednocześnie nie mieszczą się w katalogu pozycji wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w myśl. art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące paczek i bonów towarowych dla pracowników.

Zgodnie z przedstawionym na wstępie stanem faktycznym, Spółka ponosi wydatki na bony towarowe dla pracowników w celu ich lepszego zmotywowania do pracy, związania ze Spółką oraz budowania poczucia lojalności wobec Spółki.

Spółka finansuje zakup bonów ze środków obrotowych, a ich rozdział na rzecz pracowników nie następuje według kryteriów socjalnych, o których mowa w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, tzn. przekazując pracownikom bony, Spółka nie kieruje się wyznacznikami sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników. Spółka przekazuje pracownikom bony towarowe w celu budowania wśród nich lojalności wobec pracodawcy, podnoszenia ich motywacji oraz polepszania panującej w firmie atmosfery. Działania te mają podnieść wydajność i produktywność pracowników, wykazują zatem związek z przychodem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wprawdzie za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o ZFŚS - poza świadczeniami urlopowymi (art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jak jednak wyjaśniono na wstępie, przekazywanie przez Spółkę pracownikom bonów nie nosi znamion działalności socjalnej w rozumieniu przepisów o ZFŚS, jest natomiast działaniem motywacyjnym, służącym podniesieniu poziomu lojalności pracowników wobec pracodawcy. W związku z tym, Spółka finansuje bony towarowe dla pracowników ze środków własnych (obrotowych).

Z tego względu Spółka uważa, że może uwzględnić w swoich kosztach podatkowych wydatki na nabycie paczek i bonów dla pracowników, albowiem są one finansowane ze środków własnych (obrotowych), a świadczenie nie ma cech działalności socjalnej w rozumieniu przepisów o ZFŚS.

Prawidłowość ww. stanowiska potwierdza pismo Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach z dnia 19 października 2006 r. nr PDPD/423-22/06: „Wydatki poniesione przez podatnika ze środków obrotowych na zakup bonów towarowych dla wszystkich pracowników (bez oceny stopnia ich sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki poniesione na rzecz pracowników”.

Również pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 marca 2009 r. nr ILPB3/423-21/09-2/MC potwierdza stanowisko Spółki: „Ponieważ podatnik przy zakupie bonów zostaje obciążony prowizją oraz opłatą manipulacyjną, a wydatek nie może być sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, należy go sfinansować ze środków obrotowych. Ustawodawca nie wykluczył z kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracownika (z wyjątkiem wydatków o charakterze socjalnym). Tym samym koszty prowizji oraz opłaty manipulacyjnej za bony zakupione dla pracowników uznać należy za koszty uzyskania przychodu”.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów są kosztami uzyskania przychodów. Ponadto należy zaznaczyć, że art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymieniający wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu, nie będzie miał w przedstawionym stanie faktycznym zastosowania.

Podsumowując, Spółka jest zdania, iż ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na bony towarowe dla pracowników ponoszonych ze środków obrotowych.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące wigilii pracowniczej.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka ponosi wydatki na organizację wigilii pracowniczej w celu zintegrowania pracowników z firmą oraz między sobą, poprawy atmosfery pracy i wzrostu motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Imprezy takie organizowane są wyłącznie dla pracowników firmy.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów są kosztami uzyskania przychodów.

W wyżej wymienionym przypadku, Spółka uważa, że poniesione wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jako że skutkują one poprawą atmosfery pracy oraz stosunków między pracownikami. Tak więc spotkania takie mają służyć budowaniu motywacji do pracy u pracowników i w ten sposób wpływać na jej efektywność, co uzasadnia zaliczenie przeznaczanych na taki cel środków jako kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu, zawarte w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdą tu zastosowania.

Możliwość zaliczenia wydatków na organizację wigilii pracowniczej do kosztów uzyskania przychodu potwierdzają znane Spółce interpretacje organów podatkowych, przykładowo interpretacja dokonana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. ILPB3/423-119/07-2/MC, która wskazuje, iż w przypadku uczestnictwa w spotkaniu wigilijnym członków rodzin pracowników, za koszt uzyskania przychodu przedsiębiorca może uznać jedynie koszty w części przeznaczonej dla pracowników. Powyższe potwierdza także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. ILPB3/423-113/09-8/MC.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy pismem z dnia 21 maja 2008 r. sygn. ITPB3/423-101/08/MK stwierdził, że: „W przypadku, gdy wydatki poniesione zostały na zorganizowanie imprezy okolicznościowej oraz spotkań integracyjnych mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych”.

Tym samym, wydatki na wigilię pracowniczą będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Reasumując, na podstawie przedstawionych argumentów, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie ww. wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe, paczki i bony towarowe dla pracowników oraz wigilię pracowniczą uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.