Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-491/12-4/AO
z 1 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

• terapię logopedyczną,
• karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe,
• kurs języka angielskiego,
• paczki i bony towarowe dla pracowników,
• bony podarunkowe dla dzieci,
• wigilię pracowniczą.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej Spółką) zajmuje się produkcją różnego rodzaju pojemników, palet, skrzyń i skrzyniopalet. Spółka jest aktywna na rynkach międzynarodowych, współpracuje z podmiotami zagranicznymi. Udziałowcem Spółki jest podmiot szwajcarski.

W zakresie swojej działalności, Spółka zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi liczne wydatki związane z zapewnianymi świadczeniami pozapłacowymi, do których zalicza: terapię logopedyczną, wejścia na basen, karnety wejściowe na wydarzenia sportowe, rehabilitację, kurs języka angielskiego, bony podarunkowe dla dzieci, bony towarowe dla pracowników oraz koszty z tytułu zorganizowania wigilii dla pracowników. Świadczenia te służą motywowaniu pracowników, poprawieniu ich efektywności oraz atmosfery wśród załogi. Spółka do tej pory przez ostrożność traktowała ww. wydatki jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Obecnie jednak rozważa zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo, w piśmie z dnia 13 lutego 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka wskazała, co następuje.

Pracownicy, uczestniczący w terapii logopedycznej są pracownikami działu sprzedaży. W ocenie Spółki, umiejętność poprawnego wysławiania się przez tych pracowników jest niezbędna dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Umiejętności pracowników zdobyte podczas terapii logopedycznej mają istotny wpływ na poprawę wizerunku Spółki w kontekście relacji biznesowych łączących Ją z kontrahentami.

Z kolei kurs języka angielskiego jest niezbędny pracownikom dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków z racji tego, iż właścicielem Spółki jest podmiot szwajcarski. W związku z tym, korespondencja z podmiotem tym odbywa się w języku angielskim. Ponadto, Spółka utrzymuje relacje handlowe z zagranicznymi kontrahentami, z którymi pracownicy Spółki komunikują się głównie w języku angielskim, w związku z czym koniecznym jest, aby pracownicy Spółki posiadali umiejętność co najmniej komunikatywnego posługiwania się tym językiem.

W kwestii źródła finansowania Spółka wskazuje, iż wydatki na:

1. karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe,
2. paczki i bony towarowe dla pracowników,
3. bony podarunkowe dla dzieci,
4. wigilię pracowniczą

finansuje ze środków obrotowych.

Spółka pragnie również wyjaśnić, że wartość ww. wydatków przyznawanych danemu pracownikowi nie jest uzależniona od sytuacji majątkowej danego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka prosi o potwierdzenie, że wydatki na:

1. terapię logopedyczną;
2. karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe;
3. kurs języka angielskiego;
4. paczki i bony towarowe dla pracowników;
5. bony podarunkowe dla dzieci;
6. wigilię pracowniczą

– będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 ze zm.)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego (pkt 1 i pkt 3 ww. pytania).

Wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe, paczki i bony towarowe dla pracowników oraz wigilię pracowniczą (pkt 2, pkt 4 oraz pkt 6 ww. pytania) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 01 marca 2013 r. nr ILPB3/423-491/12-5/AO.

Natomiast wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bony podarunkowe dla dzieci (pkt 5 ww. pytania) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 01 marca 2013 r. nr ILPB3/423-491/12-6/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na:

1. terapię logopedyczną;
2. karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe;
3. kurs języka angielskiego;
4. bony towarowe dla pracowników;
5. bony podarunkowe dla dzieci;
6. wigilię pracowniczą

– będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, powyższe wydatki nie mieszczą się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące terapii logopedycznej.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka ponosi wydatki na terapię logopedyczną swoich pracowników. Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem Spółki, terapia logopedyczna ma wpływ na poprawę wymowy i prezencji pracownika, lepszą relację z klientem, a w konsekwencji wpływa na lepszy odbiór Spółki wśród kontrahentów co ma przełożenie na wzrost przychodów ze sprzedaży.

Spółka stoi na stanowisku, że terapia logopedyczna ma charakter quasi - szkoleniowy, ponieważ nie polega ona na zdobywaniu konkretnej wiedzy, ale poprawie umiejętności interpersonalnych. Podkreślenia wymaga, iż organy podatkowe w wydawanych interpretacjach opowiadają się za możliwością zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na szkolenia dla pracowników. Stanowisko to potwierdza przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 31 grudnia 2008 r. sygn. ILPB3/423W-89/08-2/BN, uznając, że: „kosztami uzyskania przychodów są także wydatki dotyczące szkoleń podnoszących wiedzę ogólną pracowników nawet wykraczającą poza wymogi pracy danego pracownika”.

Tym samym, w opinii Spółki, wydatki na terapię logopedyczną będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Wydatki te wykazują bowiem związek z przychodem Spółki, a jednocześnie nie mieszczą się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące kursu języka angielskiego.

Zgodnie z przedstawionym na wstępie stanem faktycznym, Spółka prowadząc swoją działalność gospodarczą, często ma kontakt z zagranicznymi kontrahentami.

Wysłanie pracowników na kurs języka angielskiego ma duży wpływ na zdolność komunikowania się pracowników z zagranicznymi kontrahentami, a w konsekwencji na wzrost przychodów i konkurencyjności Spółki. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników poprzez naukę języka angielskiego przyczynia się do nawiązywania i podtrzymywania kontaktów gospodarczych z podmiotami zagranicznymi. Zatem poniesione wydatki na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis art. 17 Kodeksu pracy wskazuje ponadto, iż pracodawca jest obowiązany ułatwić pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Art. 103¹ § 1 stanowi, że przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Spółka poprzez wysyłanie pracowników na kurs języka angielskiego stara się wypełniać postanowienia powyższego artykułu Kodeksu pracy.

Nie ulega wątpliwości, że poziom wykształcenia i kwalifikacji pracowniczych ma istotny wpływ na przychody pracodawcy. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 13 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1354/97: „Podnoszenie kwalifikacji pracowniczych ma wpływ na osiąganie przez firmę przychodów i powinno być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodów, choć taki wydatek trudno wiązać z konkretnym przychodem. Jest to koszt ogólny działalności firmy, podobnie jak płace pracowników i inne tego typu koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa”.

Ponadto, w interpretacji z dnia 14 maja 2010 r. sygn. IPPB1/415-203/10-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że: „Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż podnoszenie kwalifikacji zawodowych przedsiębiorcy poprzez naukę języków obcych stwarza możliwość nawiązania i podtrzymywania kontaktów gospodarczych z kontrahentami zagranicznymi. Zatem poniesione wydatki na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując, jeżeli ponoszone wydatki na naukę języków obcych w postaci kursu oraz egzaminu potwierdzającego poziom opanowania języków obcych, będą miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji wpływ na powstanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości przychodu, to wydatki na ten cel mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jednakże pod warunkiem ich należytego udokumentowania”.

Tym samym, w opinii Spółki, wydatki na kurs języka angielskiego dla pracowników będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, z uwagi na ich pośredni wpływ na przychód Spółki oraz fakt, iż nie mieszczą się one w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, na podstawie przedstawionych argumentów, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie ww. wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Należy podkreślić, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne itp.

Jednakże nie każde świadczenie na rzecz pracownika, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku Spółka w zakresie swojej działalności, zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi liczne wydatki związane z zapewnianymi świadczeniami pozapłacowymi, do których zalicza m.in. terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego. Spółka wskazała, iż pracownicy uczestniczący w terapii logopedycznej są pracownikami działu sprzedaży, a umiejętność poprawnego wysławiania się przez tych pracowników jest niezbędna dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Ponadto, umiejętności pracowników zdobyte podczas terapii logopedycznej mają istotny wpływ na poprawę wizerunku Spółki w kontekście relacji biznesowych łączących Ją z kontrahentami. Z kolei kurs języka angielskiego jest niezbędny pracownikom dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków z racji tego, iż właścicielem Spółki jest podmiot szwajcarski. W związku z tym, korespondencja z podmiotem tym odbywa się w języku angielskim. Ponadto, Spółka utrzymuje relacje handlowe z zagranicznymi kontrahentami, z którymi pracownicy Spółki komunikują się głównie w języku angielskim, w związku z czym koniecznym jest, aby pracownicy Spółki posiadali umiejętność co najmniej komunikatywnego posługiwania się tym językiem.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego dla Jej pracowników, których celem jest podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych, a umiejętności i wiedza zdobyta przez pracowników Spółki w trakcie uczestnictwa w tych zajęciach jest niezbędna dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych, jako wydatki spełniające przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. pozostające w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami i niewymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego dla Jej pracowników będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.