Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.828.2018.1.RM
z 31 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej Spółka/Wnioskodawca) jest spółką kapitałową, posiadającą siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Rzeczypospolitej. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT, podatek), zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (jako podatnik VAT UE). Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą opakowań z tworzyw sztucznych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostawy oferowanych przez siebie towarów między innymi w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT) na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej Nabywcy). Wysyłka towarów następuje każdorazowo z magazynu Spółki zlokalizowanego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę, znajdującego się na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego Unii Europejskiej.

W celu zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do powyższych transakcji, Spółka zgodnie z art. 42 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 nr 2174 tj. z dnia 21 listopada 2018 r., dalej: ustawa o VAT) gromadzi dokumenty potwierdzające okoliczność, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Z uwagi na fakt, iż czasami występują trudności w uzyskaniu potwierdzenia od Nabywcy, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE, Spółka celem udokumentowania dokonywanych transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i ich rozliczenia przy zastosowaniu stawki 0% VAT wykorzystuje następujące dokumenty:

1. zamówienie złożone przez Nabywcę,
2. faktury dokumentujące sprzedaż zawierające między innymi następujące dane:
   1. dane Spółki,
   2. dane Nabywcy, w tym właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany Kontrahentowi przez właściwe dla niego państwo członkowskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
   3. numer i datę wystawienia faktury,
   4. informację o numerze dokumentu WZ (wydano na zewnątrz),
   5. w przypadku, gdy miejsce dostawy różni się od siedziby nabywcy, oprócz adresu Kontrahenta wskazane jest miejsce dostarczenia towarów,
3. specyfikację towarów (dokument WZ),
4. potwierdzenie dokonania przelewu,
5. list przewozowy,
6. specyfikację wysyłkową przewoźnika (Delivery Note), określającą specyfikę poszczególnych sztuk ładunku,
7. potwierdzenie dostawy sporządzone przez przewoźnika (dalej Potwierdzenie dostawy).
   
   

Z powyższych dokumentów jednoznacznie wynika gdzie znajduje się magazyn, z którego towary zostały przekazane do wysyłki a także miejsce dostarczenia towaru. Spółka dysponuje również oświadczeniem przewoźnika, który jednoznacznie stwierdza, że towary zostały dostarczone do Nabywcy, tj. poza terytorium Polski, do innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej.

W ramach złożonego oświadczenia przesłanego drogą elektroniczną przewoźnik potwierdza, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione poza terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Oświadczenie zawiera następujące informacje:

1. nazwę przewoźnika,
2. dane Spółki,
3. miejsce pierwotnego odbioru towaru,
4. dane odbiorcy towarów wraz ze wskazaniem miejsca dostawy,
5. numer przesyłki oraz dokumentu WZ,
6. ilość przesyłek oraz ich waga,
7. data odbioru towaru przez Nabywcę.
   
   

Dokument ten nie został przez przewoźnika odręcznie podpisany, natomiast w miejscu wskazującym nazwisko osoby wystawiającej dokument - widnieją wydrukowane dane osoby, która dokument ten wystawiła.

Potwierdzenie dostawy ma formę oświadczenia przewoźnika, a dane zawarte w tymże oświadczeniu zawierają wszystkie wymagane przepisami prawa elementy listu przewozowego CMR.

Dokument ten jest przesłany w formie elektronicznej oraz wystawiany jednostronnie przez osobę upoważnioną przez przewoźnika. Dostarczany jest do Spółki drogą elektroniczną po odebraniu towaru przez Nabywcę.

Wynika to z faktu, że oświadczenie generowane jest z systemu firmy przewozowej, która dokonuje potwierdzenia dostarczenia towarów z wykorzystaniem urządzeń elektronicznych (terminali), na których nabywca składa podpis specjalnym rysikiem. Po złożeniu podpisu przez Nabywcę informacja o doręczeniu towarów zostaje odnotowana drogą elektroniczną w systemie przewoźnika. Przewoźnik nie drukuje dokumentu potwierdzającego dostarczenie towarów zawierającego podpis Nabywcy.

Należy wskazać, że Wnioskodawca posiada poza wskazanym dokumentem również zamówienie złożone przez Nabywcę, faktury dokumentujące sprzedaż, dokument WZ, potwierdzenie dokonania przelewu przez Nabywcę, list przewozowy oraz specyfikację przewoźnika (Delivery Note), które to dokumenty potwierdzają ponad wszelką wątpliwość, że towar w rzeczywistości został dostarczony do innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Ponadto dane wskazane w potwierdzeniu dostawy towarów wystawionym przez przewoźnika są zgodne z danymi zawartymi w pozostałych dokumentach potwierdzających prawo do zastosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT (numeru dokumentu WZ, specyfikacja wysyłkową przewoźnika (Delivery Note), wystawiona przez Spółkę fakturą).

Zdaniem spółki posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają, że towary w rzeczywistości opuściły terytorium RP, oraz że zostały przekazane Nabywcy (na podstawie tychże dokumentów Spółka jest w stanie wykazać, że towary w rzeczywistości opuściły terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz że zostały przekazane Nabywcy).

Ponadto, zapłata za towar w większości przypadków następuje po dostarczeniu towaru do Nabywcy, co stanowi zdaniem Spółki wiarygodną informację o tym, że towar dotarł do Nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie opisanego stanu faktycznego, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym powyżej - w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT - znajduje zastosowanie opodatkowanie stawką VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym powyżej - w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT - znajduje zastosowanie opodatkowanie stawką VAT 0%.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 42 ust 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Odnosząc się do powyższego, należy zaznaczyć, że wskazana możliwość stosowania w odniesieniu do WDT stawki 0% nie stanowi wyjątku od reguły, ale powinna być postrzegana jako reguła, od której wyjątkiem jest obowiązek zastosowania stawki krajowej (w przypadku niespełnienia warunków określonych w przywołanym przepisie).

Powyższe stanowisko jest aprobowane przez krajowe sądy administracyjne. Na uwagę w tym przedmiocie zasługuje przykładowo wyrok z dnia 16 stycznia 2012 r. o sygn. akt III SA/Wa 1220/11, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie podkreślił, że „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową.”

Z uwagi na powyższe należy więc przyjąć, że zasadą jest opodatkowanie dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką VAT 0%, nie zaś stawką krajową.

Jak zostało wyjaśnione w opisie stanu faktycznego - Nabywcy, na rzecz których Spółka dokonuje dostaw, posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany im przez właściwe państwo członkowskie. Co więcej, sam Wnioskodawca także jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W konsekwencji należy stwierdzić, że warunki określone w punktach 1 i 3 cytowanej powyżej regulacji zostały w analizowanej sprawie spełnione.

Odnośnie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 przywołanej regulacji, w myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, są nimi następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
   
4. (uchylony),
   

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Brzmienie przytoczonych regulacji wskazuje, iż transakcje WDT podlegają opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, iż zostaną spełnione określone wymogi formalno-prawne. Mając na uwadze przytoczony powyżej stan faktyczny należy stwierdzić, że warunki, po których zrealizowaniu Spółka ma prawo zastosować 0% stawkę VAT - zostały przez nią spełnione.

Należy podkreślić, że powyższej wskazany katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, w związku z czym podatnik ma prawo udowodnić fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również dokumentami, które nie zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W zakresie warunku wymagającego posiadania przez Spółkę odpowiednich dokumentów potwierdzających dostarczenie towaru do kraju państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski należy wskazać, że Wnioskodawca dysponuje co do zasady zarówno dokumentami przewozowymi jak i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku sporządzaną przez przewoźnika.

Ponadto w posiadaniu Spółki znajdują się dodatkowe dokumenty, w tym:

1. faktury dokumentujące sprzedaż zawierające między innymi następujące dane:
   
2. specyfikacje towarów (dokument WZ),
   
3. potwierdzenie dokonania przelewu,
   
4. potwierdzenie dostawy sporządzone przez przewoźnika,
   

- które łącznie bezsprzecznie potwierdzają faktyczne dokonanie dostawy towarów na terytorium kraju Wspólnoty innego niż Polska oraz ich dostarczenie do odbiorcy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. 0112-KDIL1- 3.4012.94.2017.1.AP Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że „zgodnie z prawidłową wykładnią przepisów ustawy o VAT, dotyczących dokumentacji WDT dla udowodnienia prawa podatnika do stosowania stawki 0% VAT wystarczające jest posiadanie dokumentów łącznie potwierdzających, że dostawa wewnątrzwspólnotowa faktycznie nastąpiła.

Powyższe stanowisko potwierdzają również liczne interpretacje prawa podatkowego wydane w takich samym bądź bardzo zbliżonych stanach faktycznych.

W interpretacji z dnia 31 października 2017 roku, znak 0115-KDIT1-3.4012.497.2017.2.AT, Dyrektor Izby Informacji Skarbowej potwierdził, że „o ile faktura wystawiona przez Wnioskodawcę, POD [proof of delivery/potwierdzenie dostawy), łącznie z pozostałymi dokumentami (Wnioskodawca zwraca uwagę, że gromadzi dowody określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT) - potwierdzają przyjęcie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - to upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej”.

Dla przykładu można wskazać również interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 listopada 2018 roku znak: 0112-KDIL1-3.4012.580.2018.1.AK czy też interpretację z dnia 10 grudnia 2014 roku znak: IBPP4/443-490/14/BP, w której stwierdzono, że „należy zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentom otrzymanym w formie elektronicznej. Jeżeli są to dokumenty, nie budzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody, o których mowa w powołanych przepisach ustawy.”

W kontekście rozpatrywanej sprawy - należy zwrócić szczególną uwagę na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt spraw I FPS 1/10.

W powołanej uchwale poszerzony skład siedmiu sędziów NSA - odnosząc się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prounijnej art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT - stwierdził, że: „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”

W przedmiotowej uchwale NSA również jednoznacznie wskazał, że określony w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT katalog dokumentacji nie jest zamknięty i tym samym należy go stosować z uwzględnieniem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2018.800 tj. z dnia 27 kwietnia 2018 r.) w świetle którego „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.”

Mając na uwadze powyższe przedstawiony stan faktyczny, przepisy prawa, stanowisko organów oraz sądów administracyjnych należy stwierdzić, że Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki podatku VAT w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, na zasadach określonych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Jednocześnie, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje na rzecz nabywców z innych państw członkowskich Unii Europejskiej wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT). Wnioskodawca gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Zdarza się, że występują trudności w uzyskaniu potwierdzenia od Nabywcy, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE. Spółka, dla udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i ich rozliczenia przy zastosowaniu stawki VAT w wysokości 0% wykorzystuje następujące dokumenty: złożone przez Nabywcę zamówienie, faktury dokumentujące sprzedaż (zawierające między innymi takie dane jak dane Spółki, dane Nabywcy - w tym właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany Kontrahentowi przez właściwe dla niego państwo członkowskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, numer i datę wystawienia faktury, informację o numerze dokumentu WZ (wydano na zewnątrz), informacje o miejscu dostarczenia towarów - oprócz adresu Kontrahenta w przypadku, gdy miejsce dostawy i siedziba nabywcy różnią się), specyfikację towarów (dokument WZ), potwierdzenie dokonania przelewu, list przewozowy, specyfikację wysyłkową przewoźnika (Delivery Note), która określa specyfikę poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenie dostawy sporządzone przez przewoźnika (Potwierdzenie dostawy). Wnioskodawca dysponuje również oświadczeniem przewoźnika, w którym przewoźnik potwierdza, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione poza terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Potwierdzenie dostawy ma formę oświadczenia przewoźnika, a dane zawarte w tymże oświadczeniu zawierają wszystkie wymagane przepisami prawa elementy listu przewozowego CMR. Oświadczenie zawiera nazwę przewoźnika, dane Wnioskodawcy, miejsce pierwotnego odbioru towaru, dane odbiorcy towarów wraz ze wskazaniem miejsca dostawy, numer przesyłki oraz dokumentu WZ. Oświadczenie wskazuje ilość przesyłek oraz ich wagę a także datę odbioru towaru przez Nabywcę. Oświadczenie generowane jest z systemu firmy przewozowej i przesyłane do Wnioskodawcy drogą elektroniczną po odebraniu towaru przez Nabywcę. Firma przewozowa potwierdza dostarczenie towarów przy użyciu urządzeń elektronicznych (terminali), na których nabywca składa podpis specjalnym rysikiem. Po złożeniu podpisu przez Nabywcę informacja o doręczeniu towarów zostaje odnotowana w systemie przewoźnika (drogą elektroniczną). Przewoźnik nie drukuje dokumentu potwierdzającego dostarczenie towarów zawierającego podpis Nabywcy. Oświadczenie nie zawiera odręcznego podpisu przewoźnika – zawiera dane osoby wystawiającej dokument. Dane zawarte w Oświadczeniu są zgodne z danymi zawartymi w pozostałych dokumentach (dokumencie WZ, specyfikacji wysyłkowej przewoźnika (Delivery Note), fakturze wystawionej przez Spółkę).

W większości przypadków zapłata za towar w następuje po dostarczeniu towaru do Nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z posiadanymi dokumentami może stosować na podstawie art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy stawkę VAT 0%.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednocześnie w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik możne także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co możne przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec powyższego dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Przy czym powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że Wnioskodawca słusznie rozpoznał, że względem dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT posiadając wskazane dokumenty.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokumentuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów fakturą, w której wskazuje m.in. dane Nabywcy, w tym właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez właściwe państwo członkowskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, numer i datę wystawienia faktury, informację o numerze dokumentu WZ, adres Kontrahenta a w przypadku gdy miejsce dostawy i siedziba Nabywcy różnią się - Wnioskodawca wskazuje informację o miejscu dostarczenia towarów. Ponadto Wnioskodawca posiada zamówienie złożone przez Nabywcę towarów, specyfikację towarów (dokument WZ), list przewozowy, specyfikację wysyłkową przewoźnika (Delivery Note) określającą specyfikę poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenie dokonania przelewu (przy czym w większości przypadków zapłata za towar w następuje po dostarczeniu towaru do Nabywcy) oraz potwierdzenie dostawy sporządzone przez przewoźnika, który jednoznacznie stwierdza, że towary zostały dostarczone Nabywcy do innego kraju członkowskiego UE. Potwierdzenie dostawy ma formę Oświadczenia przewoźnika, które Wnioskodawca otrzymuje drogą elektroniczną - po odebraniu towaru przez Nabywcę. Oświadczenie zawiera m.in. miejsce pierwotnego odbioru towaru, dane odbiorcy towarów wraz ze wskazaniem miejsca dostawy, numer przesyłki i dokumentu WZ, ilość przesyłek, ich wagę a także datę odbioru towaru przez Nabywcę. Oświadczenie zawiera wszystkie wymagane przepisami prawa elementy listu przewozowego CMR. Przy czym jak wskazał Wnioskodawca - dane wskazane w wystawionym przez przewoźnika potwierdzeniu dostawy towarów oraz w pozostałych dokumentach (dokumencie WZ, specyfikacji wysyłkowej przewoźnika, fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę) są zgodne. Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają, że towary w rzeczywistości opuściły terytorium RP i zostały przekazane Nabywcy.

Zatem, skoro Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada wskazane dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, ma prawo stosować do dokonanych dostaw stawkę VAT w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ustawy.

Wobec powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że w niniejszej sprawie, w oparciu o informacje przedstawione przez Wnioskodawcę, jako element stanu faktycznego przyjęto, że Wnioskodawca realizuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz Nabywców z innych niż Polska krajów członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym wydana interpretacja nie rozstrzyga, czy faktycznie dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywców stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.