2018.11.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.580.2018.1.AK
z 2 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT, podatek), zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (jako podatnik VAT -UE). Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy A., będącej jednym z czołowych dostawców technologii dla przemysłu motoryzacyjnego na świecie. Portfolio produktów oferowanych przez grupę A. obejmuje między innymi następujące towary: układy wydechowe, systemy ogrzewania, elektryczne systemy ogrzewania, układy klimatyzacyjne czy samochodowe urządzenia sterujące.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostawy powyższych towarów m.in. w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej: Nabywcy). Wysyłka towarów w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę WDT następuje każdorazowo ze zlokalizowanego na terytorium Polski magazynu Spółki do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę, znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

W celu zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do powyższych transakcji, Spółka, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium Polski.

i. Kopia faktury.

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, iż każdorazowo jest on w posiadaniu kopii faktury, która zawiera w szczególności:

dane Nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
numer i datę wystawienia faktury,
adres wysyłki, nazwę/opis/kod towaru,
ilość i wagę netto towaru,
numer i datę zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (delivery note/Lieferschein albo sales order),
warunki i sposób dostawy wskazujące w zależności od zastosowanych reguł Incoterms:
1. miejsce załadunku towarów (określone jako magazyn Spółki) lub
2. miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej,).

Spółka pragnie poinformować, że powyższe faktury są wystawiane przez Wnioskodawcę bądź w imieniu i na rzecz Spółki przez Nabywcę, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT (tzw. self billing).

ii. Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Wnioskodawca sporządza również do każdej wystawionej faktury dokument (delivery note/Lieferschein) stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, który zawiera m.in.:

datę i numer zamówienia Nabywcy,
nazwę/opis/kod towaru,
ilość i waga netto towaru,
w niektórych przypadkach również liczbę opakowań.

iii. Zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dokonane dostawy.

Co więcej, Spółka sporządza zbiorcze zestawienia faktur, którymi udokumentowano dostawy dokonane w danym okresie na rzecz Nabywcy (zestawienie zawiera m.in. następujące dane: numer faktury dokumentującej dostawę, datę wystawienia faktury oraz kwotę należną z tytułu dokonania dostawy). Gotowa lista wystawionych przez Spółkę faktur dokumentujących WDT jest przesyłana Nabywcom drogą elektroniczną. Dostarczane Nabywcy zestawienie zawiera każdorazowo informację (w języku obcym lub polskim), że jego celem jest uzyskanie potwierdzenia, że towary, których dostawa została udokumentowana fakturami o wskazanych na tym zestawieniu numerach, zostały dostarczone do ich miejsca przeznaczenia na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Rzeczona lista, po zakończeniu danego okresu, którego dotyczy (będącego zazwyczaj okresem miesięcznym) jest przesyłana Nabywcy (zazwyczaj w 8-10 dniu miesiąca następnego).

Spółka pragnie przy tym wskazać, iż możliwe są następujące scenariusze postępowania Nabywcy w odniesieniu do otrzymanych zestawień:

Nabywca (względnie podmiot uprawniony do działania w jego imieniu – na przykład spółka, która jest odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów w grupie) potwierdza, że informacje zawarte w zestawieniu są prawidłowe poprzez przesłanie stosownej wiadomość do Spółki drogą elektroniczną;
Nabywca (względnie podmiot uprawniony do działania w jego imieniu – na przykład spółka, która jest odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów w grupie) odsyła Spółce podpisany oryginał lub skan zestawienia;
Spółce nie jest przekazywana przez Nabywcę informacja zwrotna co do otrzymanego zestawienia – dotyczy to przypadków, w których w razie niedokonania przez Nabywcę potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, towary uznaje się za dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego – stosownie do ustnych ustaleń poczynionych między działami księgowości/logistyki Wnioskodawcy i Nabywcy, potwierdzonych dodatkowo informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu.

Mając na uwadze powyższe, zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadku i obejmuje odpowiednio:

I. w przypadku 1.:

kopię faktury, na której widnieją wskazane w punkcie (i) powyżej dane;
specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane w punkcie (ii) powyżej dane;
potwierdzone przez Nabywcę lub podmiot działający w jego imieniu zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym, objętym tym zestawieniem okresie – przy czym potwierdzenie to może nastąpić zarówno poprzez przesłanie drogą elektroniczną wiadomości, której treść wskazuje na akceptację informacji zawartych w zestawieniu, jak i poprzez przesłanie (w formie elektronicznej lub tradycyjnej) podpisanego zestawienia.

II. przypadku 2.:

kopię faktury, na której widnieją wskazane w punkcie (i) powyżej dane;
specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane w punkcie (ii) powyżej dane;
zbiorcze zestawienie faktur, które dokumentują dokonane na rzecz Nabywcy w okresie, którego dotyczy zestawienie dostawy – przy czym uznaje się, że zestawienie to zostało potwierdzone z uwagi na niezgłoszenie przez Nabywcę zastrzeżeń do jego treści do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, do którego dokument ten się odnosi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W świetle powyższego Wnioskodawca zwraca się do organu z pytaniem, czy w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w dwóch przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT – znajduje zastosowanie opodatkowanie stawką VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w dwóch przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT – znajduje zastosowanie opodatkowanie stawką VAT 0%.

Uzasadnienie.

1. Zastosowanie stawki 0% dla WDT.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT „rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”, z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Mając na uwadze powyższe, wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego transakcje realizowane przez Spółkę na rzecz Nabywców spełniają powyższą definicję.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do opodatkowania VAT transakcji WDT co do zasady znajduje zastosowanie 0% stawka VAT. Jednakże w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT określone zostały warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku.

I tak, zgodnie z treścią przywołanego przepisu, „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE”.

Odnosząc się do powyższego, należy zaznaczyć, że wskazana możliwość stosowania w odniesieniu do WDT stawki 0% nie stanowi wyjątku od reguły, ale powinna być postrzegana jako reguła, od której wyjątkiem jest obowiązek zastosowania stawki krajowej (w przypadku niespełnienia warunków określonych w przywołanym przepisie). Powyższe stanowisko jest aprobowane przez krajowe sądy administracyjne. Na uwagę w tym przedmiocie zasługuje przykładowo wyrok z dnia 16 stycznia 2012 r. o sygn. akt III SA/Wa 1220/11, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie podkreślił, że „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która – wbrew stanowisku Organów – w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”. Z uwagi na powyższe należy więc przyjąć, że zasadą jest opodatkowanie dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką VAT 0%, nie zaś stawką krajową.

Jak zostało wyjaśnione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – Nabywcy, na rzecz których Spółka dokonuje dostaw, posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany im przez właściwe państwo członkowskie. Co więcej, sam Wnioskodawca także jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. W konsekwencji należy stwierdzić, że warunki określone w punktach 1 i 3 cytowanej powyżej regulacji zostały w analizowanej sprawie spełnione.

Tym samym dla oceny, czy Spółka jest uprawniona do stosowania w odniesieniu do realizowanych dostaw stawki VAT 0%, konieczne jest dokonanie analizy wypełnienia przez Wnioskodawcę warunku określonego w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w zakresie posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów z terytorium Polski i ich dostarczenie do Nabywcy (lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium innego państwa członkowskiego.

Jak wynika z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, za dowody potwierdzające powyższe czynności uznaje się:

otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju dokumenty przewozowe, które jednoznacznie wskazują, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli powyższe dokumenty nie potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty potwierdzające, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, przede wszystkim takie jak:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym złożone przez niego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający dokonanie zapłaty za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, wówczas będzie to inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający, że nabywca przyjął towar na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Spółka pragnie przy tym podkreślić, iż jej zdaniem, powyższy katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, w związku z czym podatnik ma prawo udowodnić fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również dokumentami, które nie zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

2. Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10)

Zdaniem Spółki – w kontekście rozpatrywanej sprawy – należy zwrócić szczególną uwagę na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt spraw I FPS 1/10.

W powołanej uchwale poszerzony skład siedmiu sędziów NSA – odnosząc się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prounijnej art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT – stwierdził, że: „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W przedmiotowej uchwale NSA również jednoznacznie wskazał, że określony w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT katalog dokumentacji nie jest zamknięty i tym samym należy go stosować z uwzględnieniem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w świetle którego „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”.

Dodatkowo NSA wyraźnie podkreślił, że określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT dowody nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. W konsekwencji – jeżeli posiadane przez podatnika dokumenty wskazane w tych przepisach zawierają pewne braki formalne lub jeżeli podatnik nie dysponuje wszystkimi z wymienionych dokumentów – podatnik ma prawo posłużyć się innymi dowodami, które potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Mając na uwadze powyższe, Spółka jest zdania, że dla zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustaw VAT. Za wystarczające, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać posiadanie jednego z dowodów wymienionych we wskazanym przepisie wraz z innymi dokumentami wyliczonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, nieprzedstawionymi w tym przepisie), jeżeli łącznie potwierdzają one w sposób jednoznaczny dokonanie dostawy towarów do finalnego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

3. Analiza dokumentacji zgromadzonej przez Spółkę.

a. Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie wprowadza wymogu gromadzenia dokumentacji potwierdzającej dokonanie WDT wyłącznie w formie papierowej. W konsekwencji, zdaniem Spółki, akceptowalne jest, aby niektóre z dokumentów dodatkowych przyjmowały formę dokumentów elektronicznych lub też były Wnioskodawcy przesyłane w formie elektronicznej. Na zasadność powyższego wniosku wskazuje m.in. analiza wyroku z dnia 25 lutego 2006 r. o sygn. akt III SA/WA 2140/07, w którym WSA w Warszawie wskazał, iż: „nie ma wymogu aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyższe podejście jest również aprobowane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2010 r. o sygn. IPPP3/443-154/10-4/KC podkreślił, iż w sytuacji, gdy: „po dokonanej dostawie, kontrahenci odsyłają podpisany i opieczętowany dokument do Wnioskodawcy, faxem lub drogą elektroniczną. (...) nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej wskazanym dokumentom, które dostarczone są w formie elektroniczne lub za pomocą faxu do Wnioskodawcy. Zasadniczo, na tle uregulowań art. 42, dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu”.

Stanowisko to zostało także zaakceptowane w interpretacji indywidulanej z dnia 2 listopada 2009 r. sygn. IBPP3/443-596/09/IK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zaznaczył, że „dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty te mogą być również przesłane faksem lub mailem, jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Powyższe w ocenie Spółki wskazuje, że zarówno otrzymywane przez nią drogą elektroniczną potwierdzenie, że informacje zawarte w zbiorczym zestawieniu dostaw są prawidłowe, jak i skan podpisanego zestawienia, stanowią dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

b. Dokumentacja gromadzona przez Spółkę.

Wnioskodawca w odniesieniu do dokonanej WDT, jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, każdorazowo posiada kopię faktury oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

W dokumentacji Spółki brak jest jednak dokumentów przewozowych. Spółka gromadzi natomiast dodatkową dokumentację, o której mowa w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, która w jej ocenie w sposób jednoznaczny potwierdza dokonanie dostawy towarów, tj. korespondencję handlową, która stanowi potwierdzenie nabywcy o doręczeniu mu towarów będących przedmiotem WDT.

W ocenie Spółki, mając na uwadze treść uchwały NSA z dnia 11 października 2011 r. o sygn. akt I FPS 1/10, dla zastosowania w odniesieniu do WDT stawki VAT 0% nie jest konieczne zgromadzenie przez podatnika wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Konieczne jest jedynie posiadanie jednego ze wskazanych w tym przepisie dowodów wraz z innymi dokumentami, które zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT – dokumenty te łącznie bowiem jednoznacznie potwierdzają dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że brak dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania 0% stawki VAT, jeżeli jednocześnie gromadzi ona dokumentację dodatkową, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT i zebrane dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny potwierdzają dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W świetle powyższego, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż w jego ocenie gromadzone dokumenty jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem WDT opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) w innym państwie członkowskim.

Uwagi wstępne – kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku posiadane przez Spółkę.

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, posiada ona każdorazowo zarówno kopię faktury, dokumentującej dostawę, jak również określoną w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która wskazuje jednoznacznie, jakie towary były przedmiotem dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę. Podkreślenia przy tym wymaga, że wystawiana przez Spółkę faktura spełnia także rolę dokumentu, który dokumentuje przebieg dokonywanej transakcji.

Wnioskodawca pragnie bowiem wyjaśnić, iż z brzmienia art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że posiadana przez niego dokumentacja powinna w sposób jednoznaczny wskazywać, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym konieczne jest wykazanie, iż towary, które zostały dostarczone do Nabywcy w innym niż Polska kraju członkowskim stanowią te same towary, które zostały wydane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski.

Należy mieć przy tym na uwadze, iż co do zasady przebieg transportu towarów prezentowany jest za pomocą dokumentu przewozowego CMR, który zawiera dane pozwalające na identyfikację towarów, miejsce ich załadunku oraz miejsce przeznaczenia. Spółka jednakże stoi na stanowisku, iż w braku takiego dokumentu gromadzone przez nią dowody pozwalają na stwierdzenie spełnienia powyższych przesłanek.

Przede wszystkim bowiem należy zaznaczyć, iż towary są każdorazowo wysyłane przez Wnioskodawcę z magazynu Spółki znajdującego się na terytorium Polski oraz dostarczane do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Jednocześnie wystawiana przez Spółkę faktura wskazuje warunki dostawy, z których – w przypadku zastosowania niektórych reguł Incoterms – wynika również miejsce, z którego towary zostały wydane: jest to każdorazowo miejsce znajdujące się na terytorium Polski (np. magazyn Spółki). Przedmiotowa faktura wskazuje ponadto, iż wykazane na niej towary mają zostać dostarczone do określonego miejsca na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (adres wysyłki).

Co więcej, potwierdzenie dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia następuje poprzez przesyłane do Nabywcy zbiorcze zestawienie dostaw (dowód w postaci przedmiotowego zestawienia został szczegółowo przeanalizowany w dalszej części uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy).

Biorąc przy tym pod uwagę, iż zestawienie to zawiera numery wystawionych przez Spółkę faktur – w jej ocenie za bezsporne należy uznać, iż towary dostarczone do Nabywcy (tj. do określonego miejsca w innym niż Polska kraju członkowskim) oraz towary wydane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski to te same towary, wymienione szczegółowo na fakturze i w specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, sporządzonej przez Wnioskodawcę.

Przypadek 1.

Dokumenty gromadzone w ramach pierwszego z przypadków opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, zawierają każdorazowo – obok kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku opisanych szczegółowo powyżej – potwierdzone przez Nabywcę (lub podmiot działającą w jego imieniu) zbiorcze zestawienie faktur (które dokumentuje dostawy dokonane w danym okresie), przy czym potwierdzenie to może nastąpić zarówno w drodze złożenia przez Nabywcę podpisu na otrzymanym zestawieniu, jak i w formie przesłanej drogą elektroniczną wiadomości, w której nabywca potwierdza informacje zawarte w zestawieniu.

Spółka pragnie przy tym zwrócić uwagę, iż Nabywca w rzeczonym zestawieniu oświadcza, iż towary będące przedmiotem WDT (identyfikowane za pomocą podanych w tym zestawieniu numerów faktur) zostały do niego dostarczone. Zatem z treści oświadczenia jednoznacznie wynika, iż oznaczone wymienionymi numerami faktur dostawy towarów zostały zrealizowane, tj. towary te zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W konsekwencji – pomimo braku dokumentu przewozowego – przedmiotowe zestawienie, łącznie z fakturą i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, w sposób jednoznaczny potwierdzają, że będące przedmiotem dostawy towary zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wyznaczonego przez Nabywcę) na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Przypadek 2.

Powyższe uwagi, w ocenie Wnioskodawcy, mają zastosowanie również do sytuacji, w której Nabywca co prawda nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego zestawienia dostaw, niemniej jednak, z ustnych ustaleń pomiędzy działami księgowości/logistyki obydwu stron oraz informacji zawartych w przedmiotowym zestawieniu wynika, iż w przypadku braku otrzymania od Nabywcy potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego zestawienie dotyczy, uznaje się, że Nabywca potwierdza tym samym, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, taki dokument ma jednakową moc dowodową, jak zestawienie dostaw potwierdzone przez Nabywcę. Należy bowiem zwrócić uwagę, że termin na potwierdzenie otrzymania towarów ustalony przez strony każdorazowo daje kontrahentowi możliwość przeprowadzenia szczegółowej weryfikacji danych zawartych w otrzymanym od Wnioskodawcy zestawieniu oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści (jest to bowiem średnio około 7-10 dni). Nie budzi przy tym wątpliwości, iż każdy racjonalny podmiot zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dokonywanych na jego rzecz dostaw (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Nabywcy).

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż w ocenie Wnioskodawcy brak zgłoszenia przez Nabywcę zastrzeżeń może być postrzegany jako jego oświadczenie woli – zgodne z ustnymi ustaleniami stron oraz informacją zawartą na przedmiotowym zestawieniu (stanowiącą, iż nieprzekazanie informacji zwrotnej jest w istocie równoznaczne z potwierdzeniem otrzymania towarów, których dostawę, dokumentują faktury, których numery wymienione zostały w zestawieniu dostaw).

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa cywilnego, „bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego”. Taką formę złożenia oświadczenia woli dopuszcza przykładowo uregulowanie przepisu art. 682 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodek cywilny, zgodnie z którym „jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertę zawarcia umowy w ramach swej działalności, brak niezwłocznej odpowiedzi poczytuje się za przyjęcie oferty”.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu zwrócić uwagę, że w analizowanym przypadku, stosownie do ustaleń stron, brak odpowiedzi na przesłane zestawienie w określonym terminie oznacza jego akceptację. Tym samym, zdaniem Spółki, powyższy dokument jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Nabywcę.

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi, przesłane do Nabywcy niezakwestionowane przez niego zestawienie, łącznie z fakturą oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzają w sposób niebudzący wątpliwości, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski i następnie (ii) dostarczone do Nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wskazana dokumentacja dodatkowa (opisane powyżej, zestawienie dostaw) wspólnie z dokumentami podstawowymi, tj. fakturą wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, upoważniają Spółkę do zastosowania w odniesieniu do WDT stawki VAT 0%.

I. Stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512 1 38/16 2/PR, której organ w analogicznym stanie faktycznym zgodził się z wnioskodawcą, że posiadane przez niego dokumenty, tj. kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dokonane dostawy „jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państw członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT”.

Podobnie wypowiedział się ten sam organ w interpretacji z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-329/15-2/PR, w interpretacji z dnia 14 września 2015 r., sygn. ILPP4/4512 1 208/15-2/HW oraz w interpretacji z dnia 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443 646/14-2/BA.

Ponadto stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych i wyrokach sądów administracyjnych powołanych poniżej:

w interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. 0114 KDIP1 2.4012.182.2017.1.PC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „skoro, pomimo braku dokumentu przewozowego, Spółka posiada/będzie posiadała zbiorcze zestawienie potwierdzające otrzymanie towarów wyszczególnionych na fakturach w danym miesiącu [potwierdzone również poprzez tzw. milczącą akceptację – przyp. Wnioskodawcy], kopię faktur zawierającą specyfikację dostarczanego towaru, potwierdzony przez firmę transportową z chwilą załadunku towaru dokument WZ zawierający specyfikację towaru wydanego z magazynu Spółki, oraz potwierdzenie zapłaty za towar, należy uznać, że jest/będzie uprawniona do opodatkowania dostaw towarów stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów 0% stawką VAT”;
w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. 0112 KDIL1 3.4012.94.2017.1.AP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że „zgodnie z prawidłową wykładnią przepisów ustawy o VAT dotyczących dokumentacji WDT, dla udowodnienia prawa podatnika do stosowania stawki 0% VAT wystarczające jest posiadanie dokumentów łącznie potwierdzających, że dostawa wewnątrzwspólnotowa faktycznie nastąpiła. Takimi dokumentami mogą być w szczególności przedstawione w opisie stanu faktycznego (...) i zdarzenia przyszłego (...) wniosku dokumenty potwierdzające fakt wywiezienia i dostarczenia do innego kraju UE towarów będących przedmiotem WDT”, tj. zbiorcze zestawienia „faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie rozliczeniowym”, które będą „przesyłane do Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego” dotyczą – „w praktyce, zazwyczaj będzie to okres miesięczny, a Wnioskodawca będzie przesyłał to zestawienie w ciągu 8-10 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego. Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uprawniona by przyjąć, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie będzie zgłaszał zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia”;
w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2016 r. o sygn. 3063-ILPP1 -3.4512.162.2016.1.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej – odnosząc się do analogicznej sprawy, jak będąca przedmiotem interpretacji przywołanej powyżej – również podzielił stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości stosowania stawki VAT 0% w przypadku posiadania zbiorczego zestawienia faktur potwierdzającego, że WDT rzeczywiście miało miejsce, przy czym zestawienie to może zostać zaakceptowane przez nabywcę w drodze tzw. milczącej akceptacji;
w interpretacji indywidualnej z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. IBPP4/443-399/13/LG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż „w świetle wyżej powołanych przepisów z uwzględnieniem uchwały NSA sygn. akt I FPS 1/10 stwierdzić należy, że jeśli przed dniem złożenia deklaracji podatkowej VAT Wnioskodawca będzie posiadał wskazane dokumenty i dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, w tym pisemne oświadczenie nabywcy, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (...). Tym samym będzie on uprawniony do uznania tak udokumentowanej transakcji za WDT i zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”;
w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. ILPP4/443-108/13-4/BA, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż „Zainteresowany nie posiada kompletu dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy. (...) Wnioskodawca nie posiada dokumentu przewozowego (CMR). Posiada jednak kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (packing list) oraz Oświadczenie Nabywcy, które potwierdza fakt dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Z oświadczenia Nabywcy nie wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski. Fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski wynika z dokumentu magazynowego znajdującego się w dokumentacji Zainteresowanego (...). Przenosząc powyżej opisaną sytuację na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Zainteresowanego dokumenty wskazane powyżej za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego”;
wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. I SA/Bd 926/09), dotyczący sytuacji, w której wnioskodawca dokonujący WDT nie dysponował żadnym dokumentem przewozowym, a jedynie potwierdzeniem od kontrahenta, w którym ten poświadczał, że otrzymał towar udokumentowany daną fakturą oraz wskazywał miejsce, gdzie nastąpiło wydanie przedmiotowego towaru (na terytorium danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej). WSA w Bydgoszczy uznał wówczas, iż „(...) w przypadku podjęcia przez stronę starań dla uzyskania potwierdzenia dostawy towarów od przewoźnika odpowiadającego (...) warunkom dokumentu przewozowego i niemożliwości jego otrzymania, sam brak tego dokumentu nie może być podstawą pozbawienia spółki, niejako automatycznie, prawa do stosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli inne posiadane przez nią dokumenty (kopia faktury, specyfikacja sztuk załadunku, pismo od kontrahenta zawierające stwierdzenie, że otrzymał on towar oraz wskazanie miejsca wydania towaru) potwierdzają fakt, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce”. Stanowisko WSA w Bydgoszczy zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 maja 2011 r. (sygn. akt I FSK 639/10).

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż posiadane przez nią, wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dokumenty w sposób jednoznaczny potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania stawki VAT 0% z tytułu dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i tym samym Spółka powinna być uprawniona do zastosowania dla tych dostaw stawki VAT 0%.

Mając na względzie przedstawioną powyżej argumentację Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w dwóch przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT – znajduje zastosowanie opodatkowanie stawką VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych powołanych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach i tylko do nich się zawężają.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników dotyczących konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie i nie mogą one decydować o niniejszym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń oraz
zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin