Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.535.2018.4.AT
z 5 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 13 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu stanowią koszty uzyskania przychodów, potrącalne w momencie ich poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu stanowią koszty uzyskania przychodów, potrącalne w momencie ich poniesienia.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 stycznia 2019 r. Znak: 0112-KDIL2-3.4012.686.2018.2.IP, 0111-KDIB2-1.4010.535.2018.3.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest głównie świadczenie kompleksowych usług w zakresie turystyki górskiej. Spółka planowała debiut na Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: „GPW”). Wprowadzenie akcji Spółki do obrotu giełdowego miało odbyć się w formie pierwotnej oferty publicznej, której przedmiotem były jedynie już istniejące akcje Spółki.

Upublicznienie akcji Spółki na rynku giełdowym nie miało się wiązać z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tzn. nie była planowana emisja nowych akcji Spółki. Nie planowano również podwyższenia wartości nominalnej akcji już istniejących. Akcje wprowadzane do obrotu miały pochodzić od obecnych akcjonariuszy Spółki. W związku z planowanym debiutem giełdowym Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej.

Wśród takich wydatków można wyróżnić m.in. następujące pozycje:

• koszty usług prawnych (np. opracowanie harmonogramu oferty publicznej, sporządzenie prawnej i biznesowej części prospektu emisyjnego, reprezentowanie Spółki w postępowaniach przed Komisją Nadzoru Finansowego, przeprowadzenie due diligence do celów wprowadzenia akcji na giełdę, przygotowanie projektów uchwał, umów i innych dokumentów niezbędnych w toku oferty publicznej, pozostałe doradztwo prawne związane z wprowadzeniem akcji do obrotu giełdowego w formie pierwotnej oferty publicznej);
• koszty usług audytorskich (np. wsparcie w sporządzeniu części finansowej prospektu emisyjnego, badanie sprawozdań finansowych na potrzeby oferty publicznej, wydanie listów poświadczających, usługi doradcze w zakresie sporządzania informacji finansowych na potrzeby debiutu giełdowego, weryfikacja różnego typu informacji finansowych komunikowanych w ramach oferty publicznej, udział w spotkaniach z Komisją Nadzoru Finansowego);
• koszty promocji oferty publicznej (np. doradztwo marketingowe i PR, opracowanie strategii reklamowej i przeprowadzenie kampanii promocyjnej w celu przyciągnięcia potencjalnych inwestorów,
• inne (np. koszty notarialne, koszty tzw. usług Virtual Data Room, opłaty za wypisy z ewidencji gruntów).
  
  

Ponoszenie przez Spółkę wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej wynikało z faktu, że wprowadzenie akcji do obrotu giełdowego jest procesem niezwykle skomplikowanym zarówno z perspektywy formalno-prawnej jak i organizacyjnej. W związku z tym, w celu sprawnego i efektywnego, przygotowania i przeprowadzenia debiutu giełdowego Spółka zaangażowała podmioty posiadające specjalistyczną wiedzę i doświadczenie w tym zakresie, które sprawnie przeprowadzą ją przez cały proces przygotowawczy wejścia na GPW. Ponadto, część z ponoszonych przez Spółkę wydatków wiąże się wprost z wykonaniem obowiązków, które zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego obrotu oraz o spółkach publicznych, spoczywają na Spółce jako emitencie.

W trakcie procesu wchodzenia na GPW pojawiło się sporne zagadnienie prawne dotyczące możliwości wprowadzenia do obrotu publicznego akcji Spółki. Otóż aktualny stan prawny, tj. przepisy ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1405 ze zm.) przyznają Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa („KOWR”) prawo pierwokupu akcji tych spółek, które są właścicielami nieruchomości rolnych. Ponieważ Spółka posiada nieruchomości rolne, ze względu na charakter prowadzonej przez Spółkę, to zdaniem Komisji Nadzoru Finansowego wskazane przepisy uniemożliwiają przeprowadzenie oferty publicznej akcji Spółki na GPW bez naruszenia prawa pierwokupu KOWR. Spółka i jej doradcy prawni byli odmiennego zdania w tym zakresie i prowadzone były działania wyjaśniające te wątpliwości prawne poprzez wymianę licznych pism z KNF.

W związku z przedłużaniem się tego procesu (proces trwał już ponad rok czasu), podjęto decyzję o zarzuceniu tej koncepcji dalszego działania Spółki - złożyły się na to dwie przyczyny. Uznano też, że sam proces przygotowawczy pozwolił osiągnąć znaczną część celów jakie Spółka miała osiągnąć poprzez wejście na GPW. Z kolei spór prawny z KNF i nieustępliwe stanowisko KNF spowodowały, iż uznano, że nie ma obecnie możliwości skutecznego przeprowadzenia oferty publicznej akcji Spółki na GPW. W związku z tym, na wniosek Spółki, Komisja Nadzoru Finansowego wydała decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie zatwierdzenia prospektu emisyjnego.

Spółka uzyskała interpretację, iż wydatki poniesione w związku z planowanym wejściem na GPW stanowią koszty uzyskania przychodu – Znak: 0111-KDIB2-1.4010.6.2017.1.BKD. Jednak na moment składania wniosku w roku 2017 nie zakładano, iż proces wejścia na GPW zostanie zarzucony i w związku z tą okolicznością postanowiono zadać dwa pytania do zaistniałego stanu faktycznego.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 5 lutego 2019 r. wskazano m.in., że Spółka po procesie przygotowawczym jest gotowa do podjęcia ponownego wejścia na giełdę w znacznie krótszym czasie i przy znacznie niższych kosztach. Ponadto spółka przeszła szereg procedur kontrolnych wykonywanych przez niezależnych audytorów na potrzeby wejścia giełdę, co pozwoliło na ujawnienie obszarów wymagających zmian oraz poprawienie istniejących procesów zarządczych administracyjnych oraz księgowych. Poprawa efektywności funkcjonowania (np. zmniejszenie kosztów działalności, czy lepsze wykorzystanie majątku) wpływa korzystnie na kondycję Spółki, a zatem także zdolność generowania przychodów. Ujawnienie obszarów wymagających zmian oraz poprawienie istniejących procesów zarządczych, administracyjnych oraz księgowych bez wątpienia przyczyniło się do poprawy funkcjonowania Spółki a tym samym wykazuje pośredni związek z przychodami Spółki tzn. zabezpiecza istniejące źródła przychodów. Wydatki poniesione na wejście na giełdę są tym samym zbliżone do wydatków np. na doradztwo biznesowe niezależnych podmiotów które pozwalają na usprawnienie funkcjonowania Spółki.

Na koniec Wnioskodawca zwraca uwagę że sam fakt, iż wydatki poniesione przez Spółkę w momencie ich poniesienia wykazywały związek z przychodami Spółki (co zostało potwierdzone w interpretacji pozyskanej przez Spółkę Znak: 0111-KDIB2-1.4010.6.2017.1. BKD) w ocenie Wnioskodawcy jest wystarczający do zakwalifikowania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Rezygnacja z wejścia na giełdę jest bowiem swego rodzaju zaniechaniem inwestycji, ale racjonalnym zaniechaniem, do którego ma prawo każdy prowadzący działalność gospodarczą przedsiębiorca i w przypadku którego podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Spółka podkreśla więc, iż znaczenie powinna mieć obiektywna możliwość osiągnięcia określonych celów, a nie ich faktyczne osiągnięcie, gdyż analiza racjonalności poniesienia wydatku odbywa się przed jego poniesieniem, a nie następczo.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, potrącalne w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, tak, wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, potrącalne w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

W ocenie Spółki na moment poniesienia wydatków Spółka uzyskała prawo do ujęcia przedmiotowych wydatków kosztach uzyskania przychodu co zostało potwierdzone interpretacją indywidualną. Brak jest w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa o PDOP) przepisów wskazujących, iż w przypadku kosztów o charakterze pośrednim, a takimi były wydatki poniesione związane z planowanym wejściem na GPW, jakiekolwiek zdarzenie następcze może spowodować konieczność skorygowania ujęcia w kosztach uzyskania przychodu poniesionych wydatków. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10 wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej polegającej na wprowadzeniu do obrotu giełdowego już istniejących akcji Spółki, bez podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

W trakcie procesu wchodzenia na GPW, w związku z przedłużaniem się tego procesu (proces trwał już ponad rok czasu), podjęto decyzję o zarzuceniu tej koncepcji dalszego działania Spółki.

Sam proces przygotowawczy pozwolił osiągnąć znaczną część celów jakie Spółka miała osiągnąć poprzez wejście na GPW. Z kolei spór prawny opisany w stanie faktycznym z KNF i nieustępliwe stanowisko KNF spowodowały, iż uznano, iż nie ma obecnie możliwości skutecznego przeprowadzenia oferty publicznej akcji Spółki na GPW.

Dalsze wydłużanie procesu wejścia na GPW oznaczałoby dalsze trwanie Spółki w stanie przejściowym co było stanem niepożądanym i powodującym, iż znaczna część istotnych zasobów osobowych Spółki była zaangażowana w proces wejścia na GPW i nie mogła tych zasobów użyć do prowadzenia działań służących rozwojowi Spółki w podstawowym obszarze jej działalności.

Należy podkreślić, że Spółka w związku z przygotowaniem wejścia na GPW wdrożyła wewnętrzne procedury i działania, które w zasadzie pozwalają w każdej chwili podjąć zarzucony proces wejścia na GPW i jest gotowa do przestrzegania wysoce sformalizowanych procedur giełdowych w zakresie przekazywania informacji o jej sytuacji finansowej.

Ponieważ jak wskazano wyżej brak jest w ustawie przepisów wskazujących, iż w przypadku kosztów o charakterze pośrednim jakiekolwiek zdarzenie następcze może spowodować konieczność skorygowania ujęcia w kosztach uzyskania przychodu poniesionych wydatków to tym samym należy uznać, iż skoro związek poniesionych wydatków istniał na moment ich ponoszenia to np. decyzja o wycofaniu się z procesu wejścia na GPW nie ma wpływu na wcześniejsze ujęcie tych wydatków w kosztach uzyskania przychodu. W tym miejscu należy podkreślić, iż na moment podjęcia decyzji o zarzuceniu procesu wejścia na GPW była to najbardziej racjonalna decyzja jaką mogła podjąć Spółka, a tym samym również patrząc na poniesione wydatki z perspektywy tej decyzji wykazują one związek z przychodami, gdyż tak jak wskazano wcześniej dzięki tym wydatkom osiągnięto część celów jakie zamierzano osiągnąć poprzez wejście na GPW, a także przestano wydatkować dalsze środki na proces wejścia na GPW i można było zaoszczędzone środki wydatkować na inne cele a zwolnione zasoby Spółki skierować do realizacji innych zadań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”), do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Z kolei treść art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ww. ustawy zostały wyłączone.

Wobec powyższego, koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio zorientowane na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Wskazać więc należy, że wydatków związanych w sposób wyraźny i bezpośredni z czynnościami mającymi na celu podwyższenie kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem odnoszą się one do przychodu niestanowiącego przychodu podatkowego w myśl powołanego art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, zatem nie spełniają zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego.

W przedmiotowej sprawie Spółka wskazała, że upublicznienie akcji Spółki na rynku giełdowym nie miało się wiązać z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tzn. nie była planowana emisja nowych akcji Spółki, nie planowano również podwyższenia wartości nominalnej akcji już istniejących, a akcje wprowadzane do obrotu miały pochodzić od obecnych akcjonariuszy Spółki.

Zatem, nie można uznać, że omawiane wydatki poniesione w związku przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej są związane z przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu wskazanymi w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i na tej podstawie nie powinny być one wyłączone z kosztów uzyskania przychodu, co oznacza, że ich charakter oceniany jest jedynie pod kątem spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Innymi słowy, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Przy ocenie czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem decydujące znaczenie ma moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zauważyć należy, że „pośrednie” koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest przede wszystkim ocena charakteru związku przyczynowego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych tj. art. 15 ust. 4, 4b-4d.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) – w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czy w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc się zatem do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z planowanym wprowadzeniem Spółki na Giełdę Papierów Wartościowych, do którego jednak finalnie nie doszło, podkreślić należy, że jak wskazał Wnioskodawca, w jego ocenie, Spółka po procesie przygotowawczym jest gotowa do podjęcia ponownego wejścia na giełdę w znacznie krótszym czasie i przy znacznie niższych kosztach. Ponadto spółka przeszła szereg procedur kontrolnych wykonywanych przez niezależnych audytorów na potrzeby wejścia giełdę, co pozwoliło na ujawnienie obszarów wymagających zmian oraz poprawienie istniejących procesów zarządczych administracyjnych oraz księgowych. Poprawa efektywności funkcjonowania (np. zmniejszenie kosztów działalności, czy lepsze wykorzystanie majątku) wpływa korzystnie na kondycję Spółki, a zatem także zdolność generowania przychodów. Ujawnienie obszarów wymagających zmian oraz poprawienie istniejących procesów zarządczych, administracyjnych oraz księgowych bez wątpienia przyczyniło się do poprawy funkcjonowania Spółki a tym samym wykazuje pośredni związek z przychodami Spółki tzn. zabezpiecza istniejące źródła przychodów. Wydatki poniesione na wejście na giełdę są tym samym zbliżone do wydatków np. na doradztwo biznesowe niezależnych podmiotów które pozwalają na usprawnienie funkcjonowania Spółki.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki poniesione w związku z planowanym przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) w sytuacji zaniechania tego projektu mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spełnione bowiem są przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy – przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki (ponoszone są w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i mają na celu zabezpieczenie przez nią źródła przychodów). Ponadto, wydatki te nie mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy. Ww. wydatki, jako tzw. koszt pośredni, mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych, w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 4d i 4e updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy

– Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.