Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.40.2019.1.BSA
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2019 r. (data wpływu do Organu 30 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ww. ustawy, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do zrealizowania przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia,

czy realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ww. ustawy, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do zrealizowania przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w branży budowlanej oraz w branży eksploatacji parkingów kubaturowych wyłącznie w Polsce. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca aktualnie uczestniczy w przetargu, w rezultacie którego może zawrzeć w przyszłości umowę koncesji na roboty budowlane (dalej: „umowa koncesji”), w rozumieniu ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz.U. z 2009 r., Nr 19 poz. 101, dalej: „ustawa o koncesji”).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 (winno być: art. 1 ust. 2 pkt 1) ww. ustawy o koncesji (w brzmieniu obowiązującym w 2009 r. – przypis Organu), koncesjonariusz na podstawie umowy koncesji zawieranej z koncesjodawcą zobowiązuje się do wykonania przedmiotu koncesji za wynagrodzeniem, które stanowi w przypadku koncesji na roboty budowlane - wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy. Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy o koncesji, przez roboty budowlane należy rozumieć roboty budowlane w rozumieniu przepisów o zamówieniach publicznych. Z kolei, koncesjonariusz oznacza podmiot, z którym zawarto umowę koncesji (art. 2 pkt 2 ustawy o koncesji). Zgodnie z art. 3 ustawy o koncesji, koncesjodawcą mogą być - między innymi - organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki oraz państwowe jednostki budżetowe. Zgodnie z art. 26 ustawy o koncesji, do udzielania przez koncesjonariuszy zamówień publicznych w celu wykonania przedmiotu koncesji stosuje się art. 131 oraz dział III rozdział 4a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2164, z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1986, z późn. zm.). Zgodnie z postanowieniami Rozdziału 2 „ Postępowanie o zawarcie umowy koncesji”, ustawy o koncesji, postępowanie to wszczynane jest w drodze publicznego ogłoszenia o koncesji, którego celem jest dokonanie przez koncesjodawcę wyboru zainteresowanego podmiotu, którym zostanie zawarta umowa koncesji na roboty budowlane. Po opublikowaniu ogłoszenia, zainteresowane podmioty składają wnioski o zawarcie umowy koncesji. Następnie, koncesjodawca zaprasza do udziału w negocjacjach kandydatów, którzy złożyli odpowiednie wnioski. Prowadzone negocjacje mogą dotyczyć wszystkich aspektów koncesji, w tym aspektów technicznych, finansowych i prawnych. O zakończeniu negocjacji koncesjodawca informuje wszystkich kandydatów. Koncesjodawca zaprasza do złożenia ofert kandydatów, z którymi prowadził negocjacje przesyłając im opis warunków koncesji. Koncesjodawca wyznacza termin składania ofert, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty. Koncesjodawca wybiera ofertę najkorzystniejszą spośród ofert spełniających wymagania określone w opisie warunków koncesji, na podstawie stosownych kryteriów oceny.

Zgodnie z postanowieniami Rozdziału 3 „Umowa koncesji”, ustawy o koncesji, we wskazanym terminie, koncesjodawca zawiera umowę z oferentem, którego oferta została uznana za najkorzystniejszą. Umowa koncesji wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. Umowa koncesji zawiera między innymi: określenie przedmiotu koncesji, termin wykonania przedmiotu koncesji, sposób wynagrodzenia koncesjonariusza, określenie płatności koncesjodawcy na rzecz koncesjonariusza (o ile dotyczy) oraz normy jakościowe, wymagania i standardy stosowane przy wykonywaniu przedmiotu koncesji. W umowie koncesji, jeżeli wynika to z przedmiotu koncesji, mogą być zawarte postanowienia dotyczące warunków dopuszczalności podwykonawstwa. Okres, na który zostaje zawarta umowa koncesji, powinien uwzględniać zwrot nakładów koncesjonariusza poniesionych w związku z wykonywaniem koncesji i w przypadku koncesji na roboty budowlane nie może być dłuższy niż 30 lat. W przypadku gdy przewidziany okres zwrotu nakładów koncesjonariusza poniesionych w związku z wykonywaniem koncesji jest dłuższy niż powyżej wskazany okres umowa może zostać zawarta na okres dłuższy. Pod pewnymi warunkami koncesjodawca może zawrzeć z koncesjonariuszem dodatkową umowę na wykonanie robót budowlanych nieobjętych koncesją, jeżeli z uwagi na okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili zawierania umowy koncesji, stały się one niezbędne do wykonania określonego w koncesji obiektu budowlanego. Łączna wartość dodatkowej umowy na roboty budowlane nie może przekroczyć 50% wartości koncesji.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż aktualnie bierze udział w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji na roboty budowlane z jednostką samorządu terytorialnego, której przedmiotem jest zaprojektowanie, sfinansowanie, wybudowanie i eksploatacja ogólnodostępnych, płatnych, podziemnych obiektów parkingowych wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Jak wskazano w preambule umowy koncesji, zamiarem koncesjodawcy jest doprowadzenie do wybudowania wielopoziomowych obiektów parkingowych podziemnych na terenie miasta, przeznaczonych dla potrzeb obsługi mieszkańców oraz innych użytkowników dróg publicznych. Obiekty parkingowe, pozwolą na zmniejszenie liczby miejsc parkingowych na powierzchni i tym samym doprowadzą do podwyższenia standardów świadczenia usług parkingowych w centrum miasta, a także poprawy warunków komunikacji. Wnioskodawca wskazał, że w myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W szczególności zadania własne jednostki samorządu terytorialnego obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej oraz gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Wracając do wątku głównego, Wnioskodawca wyjaśnia, iż zgodnie z umową koncesji, do zakresu przedmiotu koncesji należeć będzie między innymi opracowanie kompletnej dokumentacji projektowej, w tym uzyskanie niezbędnych decyzji wymaganych do realizacji budowy obiektów parkingów, wykonanie wszelkich robót związanych z budową obiektów parkingów, uzyskanie pozwolenia na użytkowanie obiektów parkingowych oraz eksploatacja i utrzymanie obiektów parkingowych przez czas trwania - określonego w umowie koncesji - okresu eksploatacji. Zakres prac i czynności, do wykonania których zobowiązany będzie koncesjonariusz (czyli Wnioskodawca w przypadku zawarcia z nim umowy koncesji) w trakcie realizacji przedmiotu koncesji obejmować będzie między innymi wykonanie dokumentacji projektowej, wykonanie robót budowlanych oraz realizację czynności faktycznych i prawnych związanych z eksploatacją obiektów parkingowych. Zgodnie z umową koncesji, przez wynagrodzenie koncesjonariusza z tytułu realizacji przedmiotu koncesji należy rozumieć prawo do eksploatacji obiektów parkingowych udzielone koncesjonariuszowi. Po dokonaniu czynności odbioru końcowego danego obiektu, koncesjonariusz wystawi i doręczy koncesjodawcy fakturę VAT z tytułu wykonanych robót budowlanych oraz zaprojektowania danego obiektu, a koncesjodawca wystawi koncesjonariuszowi fakturę z tytułu sprzedaży prawa do eksploatacji obiektu parkingowego. Przez prawo do eksploatacji należy rozumieć prawo do pobierania pożytków oraz prawo do korzystania z obiektu parkingowego na zasadach określonych w umowie.

Koncesjonariusz nie jest uprawniony do świadczenia na obiektach parkingowych przekazanych koncesjonariuszowi do eksploatacji, usług innych niż usługi uzgodnione przez strony. Przez cały okres obowiązywania umowy koncesji obiekty parkingowe stanowić będą własność koncesjodawcy i będą ujawnione w ewidencji majątkowej koncesjodawcy, w której będą podlegały amortyzacji zgodnie z przepisami prawa. Jednocześnie, koncesjonariusz zobowiązany jest do ciągłego eksploatowania parkingów zgodnie z ich przeznaczeniem, umową koncesji i obowiązującymi przepisami prawa. Do koncesjonariusza należeć będzie obsługa osób korzystających z wybudowanych obiektów parkingowych oraz pobieranie opłat za parkowanie które stanowią przychód wyłączny koncesjonariusza. Koncesjonariusz zobowiązany jest utrzymywać obiekty parkingowe zgodnie z zasadami gospodarności, dobrego zarządzania oraz z zachowaniem należytej staranności.

Co więcej, koncesjonariusz zobowiązany jest zapewnić osobom posiadającym adres zamieszkania lub zameldowania w granicach strefy buforowej danej lokalizacji obiektu parkingowego, miesięczne abonamenty całodobowe. W celu zwiększenia dostępności użytku publicznego obiektów parkingowych, umowa koncesji zastrzega również zakaz korzystania z miejsc lub powierzchni parkingowych na „wyłączność”. Dodatkowo zgodnie z brzmieniem umowy koncesji, koncesjonariusz nie może kwestionować, że na terenie strefy buforowej miasto przeznacza bezpłatne miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych, innych osób, którym przysługują bezpłatne miejsca na podstawie prawa innego niż przepisy ustanawiane przez radę miasta lub prezydenta miasta, osób, którym miasto zobowiązane jest przyznać bezpłatne miejsca parkingowe w wykonaniu orzeczeń sądowych, ambasad państw, którym przysługują bezpłatne miejsca na zasadzie wzajemności, które w obszarze strefy buforowej nie będą mogły być usunięte po wybudowaniu obiektu parkingowego.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż w przypadku podpisania wskazanej powyżej umowy koncesji, celem jej realizacji (tj. zaprojektowania, sfinansowania, wybudowania i eksploatacji ogólnodostępnych obiektów parkingowych) możliwe jest, że Wnioskodawca zaciągnie krótkoterminowe i/lub długoterminowe kredyty (pożyczki) zarówno u podmiotów niepowiązanych (banków), jak i podmiotów powiązanych (spółek z grupy kapitałowej Wnioskodawcy). W umowach dotyczących tych kredytów (pożyczek) przewidziane będzie odpowiednie (rynkowe) oprocentowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ww. ustawy, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do zrealizowania przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z poźn. zm.; dalej: „ustawa o PDOP”) i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ww. ustawy, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brat pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

I. Stan prawny.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% tzw. podatkowej EBITDA (tj. kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przy chodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m. oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej). Zgodnie z art. 15c ust. 3 ustawy o PDOP, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Z kolei w art. 15c ust. 12 i 13 ustawy o PDOP zdefiniowane zostały odpowiednio pojęcia kosztów finansowania dłużnego i przychody o charakterze odsetkowym. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tymi odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Jednocześnie, w art. 15 ust. 8, 9 i 10 ustawy o PDOP przewidziano odmienne uregulowanie odnoszące się do długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

Odmienność uregulowania polega na tym, że: 1) przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej oraz 2) dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów dla celów obliczenia tzw. podatkowej EBITDA.

Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

II. Projekt realizowany przez Wnioskodawcę

1. Wprowadzenie
   Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej uregulowanie ustawy o PDOP, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: stan faktyczny/zdarzenie przyszłe), realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o PDOP i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji. Poniżej Wnioskodawca przedstawia uzasadnienie tego stanowiska.
   
2. Realizacja koncesji jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej.
   Jak wyjaśniono na wstępie, przedmiotem umowy koncesji, która będzie zawarta przez Wnioskodawcę z jednostką samorządu terytorialnego będzie zaprojektowanie, sfinansowanie, wybudowanie, eksploatacja i utrzymanie ogólnodostępnych, płatnych, podziemnych obiektów parkingowych wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Biorąc pod uwagę, iż jak wskazano w preambule zamiarem koncesjodawcy jest doprowadzenie do wybudowania wielopoziomowych obiektów parkingowych podziemnych na terenie miasta, przeznaczonych dla potrzeb obsługi mieszkańców miasta oraz innych użytkowników dróg publicznych, a także, że obiekty parkingowe pozwolą na zmniejszenie liczby miejsc parkingowych na powierzchni i tym samym doprowadzą do podwyższenia standardów świadczenia usług parkingowych w centrum miasta, a także poprawy warunków komunikacji, należy stwierdzić, iż projekt ten jest w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 9 ustawy o PDOP. Zapewnienie takich obiektów parkingowych należy do zadań jednostki samorządu terytorialnego, gdyż zaspakaja zbiorowe potrzeby wspólnoty w rozumieniu ustawy o samorządzie gminnym. Na fakt, iż projekt jest w ogólnym interesie publicznym wskazuje też, przewidziane w umowie koncesji, zobowiązanie koncesjonariusza do ciągłego świadczenia usług parkingowych wraz z uwzględnieniem szczególnie dostępnych miejsc osobom niepełnosprawnych oraz osobom posiadającym adres zamieszkania lub zameldowania w granicach strefy buforowej danej lokalizacji obiektu parkingowego.
   Odnosząc się do pozostałych elementów definicji długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, jak wyjaśniono wcześniej, po wybudowaniu ogólnodostępnych obiektów parkingowych. Wnioskodawca uzyska wyłączne prawo do ich eksploatacji. Prawo do eksploatacji będzie stanowiło u Wnioskodawcy znaczący składnik aktywów. Jednocześnie, ogólnodostępne obiekty parkingowe będą stanowiły znaczący składnik aktywów po stronie jednostki samorządu terytorialnego, na co wskazuje co najmniej pozostawanie obiektów parkingowych we własności koncesjodawcy przez cały okres obowiązywania umowy koncesji, które będą ujawnione w ewidencji majątkowej koncesjodawcy oraz będą podlegały amortyzacji zgodnie z przepisami prawa.
   Z powyższego wynika, iż realizacja przedmiotu koncesji stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o PDOP, gdyż stanowi projekt służący dostarczeniu (tj. wybudowaniu) eksploatacji i utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.
   
3. Projekt spełniający warunki zlokalizowania w państwie członkowskim UE
   Jak wyjaśniono powyżej, odmienne uregulowanie przewidziane w art. 15c ust. 8, 9 i 10 ustawy o PDOP, dotyczy nie wszystkich długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, lecz tylko takich które spełniają dodatkowe cztery warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o PDOP, tj.:
   1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
   
   
   2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
   3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
   4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktyczny/zdarzeniu przyszłym), wszystkie powyżej wskazane warunki zostaną spełnione. Wnioskodawca będący wykonawcą projektu, czyli koncesjonariuszem zobowiązanym do wybudowania, eksploatacji i utrzymania ogólnodostępnych obiektów parkingowych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie w Polsce, tj. państwie członkowskim Unii Europejskiej. Także aktywa, których projekt dotyczy (tj. ogólnodostępne obiekty parkingowe oraz prawo do ich eksploatacji) są zlokalizowane albo też wykonywane w całości na terytorium Polski. Koszty finansowania zewnętrznego wykazywane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przez Wnioskodawcę wykazywane będą w całości w Polsce. Podobnie, dochodowy osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu realizacji projektu (tj. z tytułu zaprojektowania, wybudowania, eksploatacji i utrzymania ogólnodostępnych obiektów parkingowych) będą w całości osiągane w Polsce.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż wszystkie warunki dotyczące długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o PDOP będą w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym), spełnione. Z tej przyczyny dla celów stosowania u Wnioskodawcy przepisu art. 15c ustawy o PDOP zastosowanie znajdzie szczególne uregulowanie art. 15c ust. 8 i 9 ustawy o PDOP, tj. przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego Wnioskodawca nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

Zdaniem Wnioskodawcy realizację opisanego powyżej przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o PDOP i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie nadmienić należy, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe albowiem jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, zawrze z jednostką samorządu terytorialnego umowę koncesji na roboty budowlane, zamiarem koncesjodawcy jest doprowadzenie do wybudowania wielopoziomowych obiektów parkingowych podziemnych na terenie miasta, przeznaczonych dla potrzeb obsługi mieszkańców oraz innych użytkowników dróg publicznych. Obiekty parkingowe, pozwolą na zmniejszenie liczby miejsc parkingowych na powierzchni i tym samym doprowadzą do podwyższenia standardów świadczenia usług parkingowych w centrum miasta, a także poprawy warunków komunikacji, co oznacza, że aktywa, których dotyczą roboty znajdują się w Polsce.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.