Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.82.2019.2.JS
z 16 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy na Spółce będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku VAT w ramach przemieszczenia ołowiu z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski;
  

• opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce, sprzedaży akumulatorów w postaci półproduktów pomiędzy PPUH a Spółką;
  

• opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce, sprzedaży akumulatorów pomiędzy Spółką a Y;
  

• prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę akumulatorów w postaci półproduktów;
  

• ustalenia czy zbycie i wywóz akumulatorów poza terytorium Unii Europejskiej przez Spółkę w ramach ich sprzedaży na rzecz kontrahentów z krajów trzecich winno być traktowane jako eksport towarów, który winien być opodatkowany stawką podatku VAT w wysokości 0%;
  

• prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego od importu ołowiu, który następnie stał się odpadem na skutek procesu produkcyjnego
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy na Spółce będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku VAT w ramach przemieszczenia ołowiu z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski;
  

• opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce, sprzedaży akumulatorów w postaci półproduktów pomiędzy PPUH a Spółką;
  

• opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce, sprzedaży akumulatorów pomiędzy Spółką a Y;
  

• prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę akumulatorów w postaci półproduktów;
  

• ustalenia czy zbycie i wywóz akumulatorów poza terytorium Unii Europejskiej przez Spółkę w ramach ich sprzedaży na rzecz kontrahentów z krajów trzecich winno być traktowane jako eksport towarów, który winien być opodatkowany stawką podatku VAT w wysokości 0%;
  

• prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego od importu ołowiu, który następnie stał się odpadem na skutek procesu produkcyjnego.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania oznaczonego jako pytanie nr 6 wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) należy do grupy A, w skład której wchodzi również m.in. PPUH (dalej: „PPUH”) oraz Y (dalej: „Y”). Spółka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in.: sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, produkcja baterii i akumulatorów, demontaż wyrobów zużytych, odzysk surowców z materiałów segregowanych, konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do nich, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych.

Działalność Spółki koncentruje się głównie na sprzedaży hurtowej akumulatorów, zdobywaniu nowych kontrahentów, zarządzaniu siecią sprzedaży oraz marketingu.

Z punktu widzenia Polskiej Klasyfikacji Działalności, przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest działalność sklasyfikowana w grupie PKD 27.20.Z – Produkcja baterii i akumulatorów, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2007 r. nr 251, poz. 1885).

Obecnie Spółka jest w trakcie pozyskiwania od organów celnych pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego. Schemat planowanych transakcji w ramach przedmiotowej procedury przedstawia się następująco. Spółka będzie podmiotem, który uzyska pozwolenie na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego. W ramach tej procedury Spółka będzie przemieszczać z kraju trzeciego na terytorium Polski surowiec w postaci ołowiu. Spółka będzie podmiotem zgłaszającym przywóz surowca, a jej dane podane zostaną na dokumentach celnych. Cywilnoprawnym właścicielem ołowiu będzie PPUH. Na terenie Polski surowiec będzie wykorzystywany przez PPUH do produkcji akumulatorów. Następnie akumulatory te zbywane będą przez PPUH na rzecz Spółki.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał, że proces produkcji gotowych akumulatorów jest procesem wieloetapowym. Spółka będzie nabywać od PPUH akumulatory w postaci półproduktów, tj. nie będą to akumulatory gotowe do użytku. Wnioskodawca w celu wykończenia akumulatora (nabytego jako półprodukt) do produktu gotowego, zrealizuje kolejne etapy produkcji akumulatora takie jak m.in. zalewanie elektrolitem, formowanie akumulatorów i ewentualne doładowanie, prace konfekcyjne. Następnie naładowane akumulatory będą transportowane na linię produkcyjną, gdzie kolejno przejdą: proces odgazowania, wyrównywania elektrolitu, test poziomu elektrolitu, zakręcanie akumulatora, testy elektryczne, test szczelności, mycie, suszenie, etykietowanie, paletyzowanie.

Po zakończeniu przez Spółkę przedmiotowych czynności powstanie gotowy akumulator. Następnie wystąpią dwa scenariusze. W pierwszym scenariuszu Spółka sprzeda gotowe akumulatory na rzecz kontrahentów z krajów trzecich. W konsekwencji, akumulatory (jak również ołów wykorzystany do ich produkcji) zostaną wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej. Wraz z wywozem zostanie zamknięta procedura uszlachetniania czynnego, a Spółka uzyska komunikat IE599. W odniesieniu do przemieszczonego na terytorium Polski (a następnie wywiezionego) ołowiu nie powstanie obowiązek uiszczenia należności celnych.

W drugim scenariuszu Spółka sprzeda gotowe akumulatory na terytorium Polski na rzecz Y, a następnie Y sprzeda je na rzecz kontrahentów z krajów trzecich. W tym przypadku Spółka rozliczy procedurę uszlachetniania czynnego na podstawie zgłoszenia wywozowego dokonanego przez Y. Y będzie wpisana do pozwolenia Spółki na procedurę uszlachetniania czynnego jako podmiot kończący proces uszlachetniania, tj. zgłaszający towar do procedury wywozu. Y otrzyma komunikat IE599 w ramach zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego i wywozu akumulatorów do krajów trzecich. W odniesieniu do przemieszczonego na terytorium Polski (a następnie wywiezionego) ołowiu nie powstanie obowiązek uiszczenia należności celnych.

Dodatkowo, w ramach produkcji akumulatorów powstaną również odpady z ołowiu, które zostaną zbyte przez PPUH na terenie Polski, na rzecz podmiotów trzecich. W odniesieniu do przedmiotowych odpadów powstanie dług celny i obowiązek zapłaty cła.

Spółka powzięła wątpliwość jakie skutki w podatku VAT będą miały opisane powyżej transakcje.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Ad. 1

1. PPUH na dzień dokonania sprzedaży akumulatora w postaci półproduktu na rzecz Wnioskodawcy będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, dalej: „ustawa o VAT”), u którego sprzedaż nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT.
2. Wnioskodawca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.
   
   

Ad. 2

1. Wnioskodawca na dzień dokonania sprzedaży akumulatora (produktu gotowego) na rzecz Y będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT.
2. Y będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT.
   
   

Ad. 3

Wnioskodawca pod pojęciem kontraktu wielostronnego rozumie umowy, których stroną są co najmniej trzy podmioty. Wnioskodawca wskazał, że będzie łączyła go umowa z Y oraz z nabywcami z krajów trzecich, jednak będą to umowy dwu- a nie wielostronne.

Ad. 4

Na obecnym etapie prowadzone są negocjacje z potencjalnymi dostawcami surowców, więc Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać konkretnych nazw dostawców. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że krajami siedziby dostawców surowca będą Rosja i/lub Białoruś. Ze strony grupy A stroną umowy na dostawę surowca będzie PPUH (dalej: PPUH).

Ad. 5

Jak zostało wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej właścicielem (nabywcą) ołowiu po przemieszczeniu na terytorium Polski będzie PPUH.

Ad. 6

Organizacja transportu oraz odpowiedzialność jest uzależniona od warunków umowy. Na tym etapie, ze względu na prowadzone negocjacje z potencjalnymi dostawcami surowców, Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać kto będzie organizował transport i kto będzie odpowiedzialny za transport (będzie to albo Wnioskodawca lub dostawca surowców).

Ad. 7

Wnioskodawca wskazał, że w umowach nie ma konieczności rozliczania się z zużytego ołowiu z odbiorcami końcowymi. Rozliczenie się z zużytego ołowiu jest elementem zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego, które będzie wykonywane wg tzw. współczynników produktywności (metoda uzgodniona z Urzędem Celnym).

Ad. 8

Towar będzie przemieszczany przez Wnioskodawcę, ponieważ wyłącznie Wnioskodawca będzie posiadać pozwolenie na realizację procedury uszlachetniania czynnego.

Ad. 9

Procesowi uszlachetniania czynnego poddawane będą następujące towary:

Ad. 10

Proces uszlachetniania czynnego będzie przeprowadzać Wnioskodawca. Szczegółowy opis realizacji procedury będzie wyglądać zgodnie z poniższym opisem: Wnioskodawca importuje surowce (jest Organizatorem i posiadaczem pozwolenia na procedurę uszlachetniania czynnego), których właścicielem jest PPUH i obejmuje je procedurą uszlachetniania czynnego;

• Wnioskodawca przekazuje surowce do PPUH jako transfer w ramach pozwolenia (na podstawie dokumentów wewnętrznych);
  

• PPUH produkuje z otrzymanego surowca półprodukty (tj. akumulatory suche – kod PKWiU: 27.20.21.0 i płyty akumulatorowe – kod PKWiU: 24.43.21.0 i sprzedaje je do Wnioskodawcy;
  

• Wnioskodawca wykonuje końcowe etapy produkcji (uszlachetniania);
  

• Wnioskodawca sprzedaje gotowe akumulatory i/lub płyty akumulatorowe do klienta końcowego dokonując zgłoszenia wywozowego i zamyka procedurę (pierwszy scenariusz opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) lub Wnioskodawca sprzedaje gotowe akumulatory Y, który dokonuje zgłoszenia wywozowego umożliwiającego Wnioskodawcy zamknięcie procedury. Przy czym dostawa następuje bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy do klienta końcowego spoza UE (akumulatory nie są przemieszczane pomiędzy magazynami Wnioskodawcy i Y, dostawa następuje bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy do klienta końcowego spoza UE – organizatorem transportu będzie Y. Koszty transportu ponosi Y lub odbiorca końcowy w zależności od warunków umowy) – drugi scenariusz. W drugim scenariuszu Y zostanie wpisany do pozwolenia Wnioskodawcy jako podmiot kończący proces uszlachetniania, tj. zgłaszający towar do procedury wywozu.
  
  

Ad. 11

Procedura uszlachetniania czynnego nie zostanie zakończona w sposób uproszczony (tj. w sposób, o którym mowa w art. 324 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 2015/2477 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny).

Ad. 12

Od surowca w postaci ołowiu nie będą pobierane opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze.

Ad. 13

W związku z pytaniem tut. Organu o następującej treści: „Który z podmiotów, tj. Wnioskodawca czy PPUH poniesie koszty związane z przemieszczeniem przez Wnioskodawcę z kraju trzeciego na terytorium Polski surowca w postaci ołowiu?” Wnioskodawca wskazał, że koszty związane z przemieszczeniem surowca w postaci ołowiu z kraju trzeciego na terytorium Polski są uzależnione od warunków umowy z potencjalnymi dostawcami a PPUH. Na tym etapie, ze względu na prowadzone negocjacje z potencjalnymi dostawcami surowców, Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać kto będzie ponosił te koszty.

Ad. 14

Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy koszty związane z przemieszczeniem przez Wnioskodawcę z kraju trzeciego na terytorium Polski surowca w postaci ołowiu będą uwzględniane w całościowej cenie sprzedawanych przez Wnioskodawcę gotowych akumulatorów? Jeżeli nie, to należy wskazać, na którym etapie procesu produkcji akumulatorów koszty te będą uwzględniane w cenie i przez który z podmiotów?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że pomimo tego, że nie będzie ponosił kosztów związanych z przemieszczeniem surowca w postaci ołowiu z kraju trzeciego na terytorium Polski, to uwzględni je w całościowej cenie sprzedawanych przez Wnioskodawcę gotowych akumulatorów. Ze względu na to, że PPUH (dalej: PPUH) uwzględni te koszty w cenie sprzedaży akumulatora suchego do Wnioskodawcy (przy założeniu, że PPUH poniesie te koszty wg warunków umowy).

Ad. 15

Stosowanie dwóch scenariuszy jest decyzją biznesową spółek z grupy. Y w ramach grupy A pełni rolę dystrybutora i posiada odpowiednie zaplecze techniczne, kadrowe i know-how, aby prowadzić handel z określonymi krajami trzecimi (m.in. Bliskiego Wschodu). Zaplecza takiego, w odniesieniu do niektórych krajów (chodzi tu w szczególności o znajomość języków obcych przez pracowników spółek), nie posiada Wnioskodawca i dlatego spółki zdecydowały się o konieczności wprowadzenia dwóch scenariuszy sprzedaży produktów gotowych.

Ad. 16

Proces produkcji gotowych akumulatorów, tj. od momentu przemieszczenia na terytorium Polski do momentu wywozu z terytorium Polski jest uzależniona od występującej sezonowości sprzedaży. Poza sezonem (tj. I i II kwartał roku kalendarzowego) proces ten może zająć od 2 tygodni do nawet 6 miesięcy, w sezonie (tj. III i IV kwartał roku kalendarzowego) proces ten zajmuje od 2-wóch do 3-ech tygodni.

Ad. 17

W związku z pytaniem tut. Organu o następującej treści: „W przypadku pierwszego scenariusza opisanego we wniosku należy wskazać, na terytorium którego kraju nastąpi zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego nastąpi na terytorium Polski.

Ad. 18

Na pytanie tut. Organu o treści: „W przypadku drugiego scenariusza opisanego we wniosku należy wskazać, na terytorium którego kraju nastąpi zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego?” Zainteresowany odpowiedział, że zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego nastąpi na terytorium Polski.

Ad. 19

Intencją Wnioskodawcy jest, aby przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokona dostawy gotowych akumulatorów, posiadać dokument w którym urząd celny potwierdzi wywóz tych akumulatorów poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca jest świadomy skutków podatkowych ewentualnych opóźnień w otrzymaniu takich dokumentów, jednak zakłada, że będzie to sytuacja wyjątkowa.

Ad. 20

Klasyfikacja PKWiU jest następująca:

1. dla surowca w postaci ołowiu: 24.43.11.0;
2. dla akumulatora w postaci półproduktu: 27.20.21.0 – Wnioskodawca doprecyzował, że określenie półprodukt we wniosku o wydanie interpretacji zostało użyte dla podkreślenia, że przedmiot sprzedaży pomiędzy PPUH a X nie jest całkowicie gotowym akumulatorem, ale wymaga jeszcze dokonania określonych czynności technologicznych (opisanych we wniosku), aby powstał gotowy akumulator. Wnioskodawca podaje symbol PKWiU dla gotowego akumulatora, ponieważ zgodnie z Zasadami Metodycznymi PKWiU pod pojęciem produktu rozumie się wyroby, zaś pod pojęciem wyrobów rozumie się m.in. półfabrykaty, jeśli występują w obrocie;
3. dla akumulatora jako produktu gotowego: 27.20.21.0;
4. dla odpadów z ołowiu: 38.11.58.0.
   
   

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem niniejszej interpretacji są również płyty akumulatorowe, dla której klasyfikacja PKWiU to 24.43.21.0.

Ad. 21

Kod Nomenklatury Scalonej CN jest następujący:

Ad. 22

Akumulator w postaci półproduktu nie jest towarem wymienionym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Akumulator (jako produkt gotowy) nie jest towarem wymienionym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Ad. 23

Dostawa akumulatora w postaci półproduktu, produktu gotowego oraz odpadu z ołowiu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ani w art. 122 ustawy o VAT.

Ad. 24

Zgodnie z odpowiedzią do pytania numer 10, Wnioskodawca nie jest właścicielem/nabywcą surowca w postaci ołowiu. Jest natomiast Organizatorem i posiadaczem pozwolenia na procedurę uszlachetniania czynnego. Właścicielem/nabywcą jest PPUH, dla którego nabywany surowiec będzie służył do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Ołów będzie wykorzystywany przez cywilnoprawnego właściciela (PPUH) do produkcji akumulatorów, które następnie będą sprzedawane do Wnioskodawcy w postaci półproduktu, które z kolei po wykończeniu przez Wnioskodawcę będą sprzedawane w ramach czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na Spółce będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku VAT w ramach przemieszczenia ołowiu, z którego wyprodukowano akumulatory, z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski?
2. Czy sprzedaż akumulatorów w postaci półproduktów pomiędzy PPUH a Spółką będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce?
3. Czy sprzedaż akumulatorów pomiędzy Spółką a Y będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce?
4. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca, to czy Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia akumulatorów w postaci półproduktów?
5. Czy zbycie i wywóz akumulatorów poza terytorium Unii Europejskiej przez Spółkę w ramach ich sprzedaży na rzecz kontrahentów z krajów trzecich winno być traktowane na gruncie podatku VAT jako eksport towarów, który przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o VAT, winien być opodatkowany stawką 0% VAT?
6. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego od importu towarów w odniesieniu do ołowiu, który następnie stał się odpadem na skutek procesu produkcyjnego i jako odpad jest sprzedawany na terytorium kraju przez PPUH, co wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku VAT w ramach przemieszczenia ołowiu (za wyjątkiem ołowiu, który stał się odpadem i został zbyty na terenie Polski), z którego wyprodukowano akumulatory, z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski. W odniesieniu do ołowiu nie powstanie bowiem dług celny, a zatem nie powstanie również obowiązek podatkowy w podatku VAT.
2. Sprzedaż akumulatorów w postaci półproduktów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.
3. Sprzedaż akumulatorów pomiędzy Spółką a Y będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce.
4. Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia akumulatorów w postaci półproduktów. Nabycie to będzie bowiem związane z działalnością opodatkowaną Spółki, tj. późniejszym eksportem gotowych akumulatorów do krajów trzecich bądź ich opodatkowaną sprzedażą na rzecz Y.
5. Zbycie i wywóz akumulatorów poza terytorium Unii Europejskiej w ramach ich sprzedaży na rzecz kontrahentów z krajów trzecich przez Spółkę winno być traktowane na gruncie podatku VAT jako eksport towarów. Przy założeniu spełnienia warunków formalnych określonych w ustawie o VAT, będzie on opodatkowany stawką 0% VAT.
6. Sprzedaż odpadów na terenie Polski spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w VAT z tytułu importu towarów (w odniesieniu do ołowiu, który następnie stał się odpadem). Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia przedmiotowego podatku VAT.
   
   

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. import towarów na terytorium kraju. Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 7 ustawy o VAT przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne uprawnione do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury odprawy czasowej, w tym również osoby, na które zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury.

Analiza zacytowanych dotychczas przepisów wskazuje, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, podatnikiem podatku VAT z tytułu przywozu ołowiu z terytorium państw trzecich na terytorium kraju będzie Wnioskodawca. To bowiem Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego, której przedmiotem będzie ołów. Do ustalenia pozostaje zatem jedynie okoliczność czy oraz kiedy powstanie w tym zakresie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11. W tym miejscu należy zaznaczyć, że istotą procedury uszlachetniania czynnego jest to, że wobec towarów obejmowanych przedmiotową procedurą nie pobiera się należności celnych przywozowych oraz innych należności określonych w innych przepisach. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego „Procedura uszlachetniania czynnego pozwala na uniknięcie konieczności zapłaty cła (i innych należności przywozowych w związku z samym przywiezieniem towaru na terytorium kraju). Jeżeli po wykonaniu zaplanowanych czynności towary zostaną wywiezione poza terytorium kraju, wówczas opłaty przywozowe nie będą należne, a obowiązek podatkowy w VAT w imporcie towarów w ogóle nie powstanie.” (VAT Michalik, 2018, wyd. 14, Legalis).

W myśl przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, dług celny oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonych dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego.

Tym samym, mając na uwadze, że w odniesieniu do towarów (tj. ołowiu z którego wyprodukowane zostaną akumulatory i który nie stanie się odpadem) objętych przez Wnioskodawcę procedurą uszlachetniania czynnego nie powstanie dług celny, nie powstanie również obowiązek podatkowy w podatku VAT. Spółka nie będzie zatem obowiązana do zapłaty podatku VAT w ramach towarów przywiezionych, przetworzonych, a następnie wywiezionych z terytorium kraju, objętych procedurą uszlachetniania czynnego. W sprawie nie będą również zachodzić wyjątki określone w ust. 10a i 11 art. 19a ustawy o VAT (nie zajdą bowiem szczególne przypadki zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego IM/EX ani nie będą pobierane opłaty wyrównawcze ani opłaty o podobnym charakterze).

Podsumowując, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku VAT w ramach przemieszczenia ołowiu, z którego wyprodukowano akumulatory (za wyjątkiem ołowiu, który stał się odpadem i został zbyty na terenie Polski), z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski. W odniesieniu do ołowiu nie powstanie bowiem dług celny, a zatem nie powstanie również obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Ad. 2

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ocenie Wnioskodawcy transakcja pomiędzy PPUH a Spółką będzie spełniała definicję dostawy towarów, a zatem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju na zasadach ogólnych. PPUH przeniesie bowiem na Wnioskodawcę prawo do dysponowania akumulatorami w postaci półproduktów jak właściciel. Bez znaczenia w ocenie Wnioskodawcy pozostaje fakt, że ołów użyty do produkcji akumulatorów jest towarem objętym procedurą uszlachetniania czynnego. Ustawa o VAT nie przewiduje bowiem wyjątków w tym zakresie. Skoro zatem spełniona jest dyspozycja przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, to transakcja winna być potraktowana jako lokalna dostawa towarów w Polsce. Prawidłowość stanowiska Spółki została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 czerwca 2011 r., nr IBPP3/443-421/11/DG.

Podsumowując, sprzedaż akumulatorów w postaci półproduktów będzie lokalną dostawą towarów w Polsce, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym podlega ona opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnego towaru.

Na marginesie powyższych rozważań Wnioskodawca wskazał, że ma on interes prawny w uzyskaniu odpowiedzi na pytanie nr 2, ponieważ transakcja sprzedaży pomiędzy PPUH a Wnioskodawcą będzie miała wpływ na ewentualny podatek VAT naliczony występujący po stronie Wnioskodawcy.

Ad. 3

Zdaniem Spółki podobnie jak w uzasadnieniu do odpowiedzi na pytanie nr 2 sprzedaż akumulatorów pomiędzy Spółką a Y będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jako lokalna dostawa towarów w Polsce.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ocenie Wnioskodawcy transakcja pomiędzy nim a Y będzie spełniała definicję dostawy towarów, a zatem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju na zasadach ogólnych. Spółka przeniesie bowiem na Y prawo do dysponowania akumulatorami jak właściciel. Bez znaczenia w ocenie Wnioskodawcy pozostaje fakt, że ołów użyty do produkcji akumulatorów jest towarem objętym procedurą uszlachetniania czynnego. Ustawa o VAT nie przewiduje bowiem wyjątków w tym zakresie. Skoro zatem spełniona jest dyspozycja przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, to transakcja winna być potraktowana jako lokalna dostawa towarów w Polsce. Prawidłowość stanowiska Spółki została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 czerwca 2011 r., nr IBPP3/443-421/11/DG.

Podsumowując, sprzedaż akumulatorów pomiędzy Spółką a Y będzie lokalną dostawą towarów w Polsce, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym podlega ona opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnego towaru.

Ad. 4

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zacytowany przepis określa jedną z podstawowych zasad systemu podatku VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku. Jeżeli zatem podmiot działający w charakterze podatnika VAT ponosi wydatki, które związane są z jego działalnością podlegającą opodatkowaniu, a ponadto nie są one wymienione w zamkniętym katalogu art. 88 ustawy o VAT, wówczas podatnikowi temu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od przedmiotowych wydatków.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym wszystkie warunki uprawniające go do odliczenia podatku VAT są spełnione. Kupując akumulatory w postaci półproduktów Wnioskodawca działa bowiem jako podatnik VAT, a zakupy te są związane z jego działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT, tj. ich późniejszą odsprzedażą na rzecz podmiotów z krajów trzecich (w tym zakresie szczegółowe uzasadnienie znajduje się w odpowiedzi na pytanie nr 5), bądź ich opodatkowaną sprzedażą na rzecz Y (w tym zakresie szczegółowe uzasadnienie znajduje się w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 3). Ponadto wydatki te nie są wymienione w art. 88 ustawy o VAT, co pozbawiałoby Wnioskodawcy prawa od odliczenia.

Prawidłowość stanowiska Spółki została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 czerwca 2011 r., nr IBPP3/443-421/11/DG, w której wskazano, że „jeżeli Wnioskodawca nabywa na terytorium kraju towary (wstępnie uszlachetnione) do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w fakturach dotyczących nabywanych towarów.”

Ad. 5

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Jednocześnie eksport został wymieniony w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT określonym w art. 5 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy transakcje dokonywane przez Spółkę polegające na zbyciu gotowych akumulatorów na rzecz nabywców z krajów trzecich będą spełniać definicję eksportu towarów, a zatem przy spełnieniu warunków formalnych określonych w ustawie o VAT będą to transakcje opodatkowane podatkiem VAT według stawki 0%.

Zdaniem Spółki bez znaczenia w tym zakresie pozostaje określenie rodzaju transakcji będących przedmiotem niniejszego wniosku z punktu widzenia prawa celnego. Co do zasady bowiem prawo celne i prawo w zakresie podatku od towarów i usług stanowią dwa odrębne reżimy, mające tylko określone prawem punkty wspólne. Skoro zatem transakcja z punktu widzenia podatku VAT spełnia wszystkie warunki uznania jej za eksport towarów, winna w taki sposób zostać rozliczona przez Spółkę. Spółka w odniesieniu do akumulatorów zbywanych i wywożonych do krajów trzecich będzie posiadać komunikaty IE599, a zatem będzie uprawniona do opodatkowania przedmiotowych transakcji według stawki VAT 0%.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 kwietnia 2012 r., nr IBPP4/443-9/13/LG. Ponadto jak wskazał WSA w Warszawie w wyroku z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. III SA/Wa 1903/12: „warunkiem uznania transakcji eksportowej za zwolnioną z VAT, a w świetle przepisów u.p.d.t.u. za podlegającą opodatkowaniu jest dokonanie transportu lub wysłanie towarów poza terytorium Wspólnoty. Oznacza to, iż rodzaj przeznaczenia celnego nie powinien mieć wpływu na uznanie czy dana transakcja stanowi eksport w rozumieniu przepisów prawa celnego czy też nie.”

Ad. 6

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Ponadto zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11. Istotą procedury uszlachetniania czynnego jest to, że wobec towarów obejmowanych przedmiotową procedurą nie pobiera się należności celnych przywozowych oraz innych należności określonych w innych przepisach. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego „Procedura uszlachetniania czynnego pozwala na uniknięcie konieczności zapłaty cła (i innych należności przywozowych w związku z samym przywiezieniem towaru na terytorium kraju). Jeżeli po wykonaniu zaplanowanych czynności towary zostaną wywiezione poza terytorium kraju, wówczas opłaty przywozowe nie będą należne, a obowiązek podatkowy w VAT w imporcie towarów w ogóle nie powstanie.” (VAT Michalik, 2018, wyd. 14, Legalis).

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż odpadów ołowianych powstałych w związku z produkcją akumulatorów przez PPUH spowoduje, że w odniesieniu do ołowiu, który następnie stał się odpadem i będzie przedmiotem sprzedaży na terenie Polski powstanie dług celny, a zatem obowiązek zapłaty cła oraz podatku VAT z tytułu importu towarów. Obowiązek zapłaty cła i podatku VAT będzie spoczywał na Wnioskodawcy. Należy podkreślić, że obowiązek ten zaktualizuje się tylko w odniesieniu do ołowiu, który nie zostanie wykorzystany do produkcji akumulatorów, które zostaną następnie wywiezione z Polski, a jedynie do ołowiu, który stanie się odpadem.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, zapłaconego od zaimportowanego ołowiu, który następnie w postaci odpadu zostanie zbyty na terenie Polski. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów kwota podatku:

1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b.
   
   

Spółka będzie w posiadaniu dokumentów celnych określających wysokość podatku VAT do zapłaty. Ponadto podatek ten będzie wykazywał związek z działalnością opodatkowaną Spółki, spełnione zatem będą wymogi określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Celem sprowadzania ołowiu na terytorium Polski jest bowiem wyprodukowanie z niego gotowych produktów w postaci akumulatorów, które następnie będą przedmiotem sprzedaży na rzecz Y lub eksportu, podlegającego opodatkowaniu VAT. Jednocześnie we wskazanym przepisie ustawodawca nie sprecyzował charakteru związku ze sprzedażą opodatkowaną i nie ograniczył go wyłącznie do związku bezpośredniego. W konsekwencji związek ten należy postrzegać szeroko, jako każdy związek zarówno bezpośredni, jak i pośredni ze sprzedażą opodatkowaną. Tylko takie rozumienie zacytowanego przepisu odpowiadać będzie podstawowej zasadzie podatku VAT jaką jest zasada neutralności.

Ponadto jak wskazał NSA w wyroku z dnia 27 stycznia 2017 r., sygn. I FSK 1269/15: „prawo odliczenia podatku naliczonego może przysługiwać nawet w braku związku z konkretną transakcją opodatkowaną, jeżeli zakup związany jest z działalnością opodatkowaną podatnika. Podatnik korzysta w takiej sytuacji z prawa do odliczenia, mimo braku bezpośredniego związku między konkretną transakcją na wcześniejszym etapie obrotu, a transakcją na późniejszym etapie obrotu, powodującymi powstanie prawa do odliczenia, jeżeli nabycie otrzymanych świadczeń zakwalifikować można do tzw. ogólnych kosztów działalności podatnika i stanowi w związku z tym element ceny dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług. Należy podkreślić, że taki koszt nie może służyć wyłącznie działalności nieopodatkowanej i powinien mieć charakter cenotwórczy, a więc wpływać na ceny oferowanych usług czy towarów. Tego rodzaju koszty mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (por. wyroki w powołanej wyżej sprawie C-98/98, pkt 31; w wyroku z 26 maja 2005 r. Kretztechnik, C-465/03, pkt 36; w sprawie C-104/12, pkt 20 dostępne j.w.).”

Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT wskazują, że prawo do odliczenia w przypadku VAT importowego nie jest uzależnione od tego, czy importer jest właścicielem towaru. W odniesieniu do prawa do odliczenia podatku VAT od importu towarów przez podmioty niebędące właścicielem towaru importowanego wypowiedział się Komitet ds. VAT podczas 94 spotkania z dnia 19 października 2011 r. Powołując się na przepisy Dyrektywy VAT tj. w szczególności przepis art. 168, art. 178 oraz 201, Komitet wskazał, że podatnikom VAT, którzy są zobowiązani zapłacić VAT z tytułu importu zgodnie z art. 201 Dyrektywy VAT, nie przysługuje prawo do odliczenia VAT wtedy, gdy spełnione są łącznie obydwa poniższe warunki:

• podatnik nie posiada prawa do dysponowania towarem jak właściciel oraz
  

• koszt towarów nie ma bezpośredniego wpływu na działalność gospodarczą tego podatnika.
  
  

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał, że koszty procedur importowych (w tym podatku VAT od importu) będą uwzględniane w całościowej cenie gotowych akumulatorów zbywanych przez Spółkę. Drugi ze wskazanych powyżej warunków nie zostanie zatem spełniony.

W konsekwencji, w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego od importu ołowiu, który następnie stał się odpadem. Przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której podatek VAT z tytułu importu ołowiu nie mógłby być odliczony przez żaden podmiot, tj. ani Wnioskodawcę ani żadną inną spółkę z grupy (gdyż dokumenty celne będą zawierały dane Wnioskodawcy). W ocenie Wnioskodawcy takie stanowisko byłoby sprzeczne z zasadą neutralności VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.