Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.205.2019.1.PP
z 1 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opłata licencyjna za prawo do emisji kanału telewizyjnego jest kosztem uzyskania przychodu innym niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji czy ww. opłata może zostać zaliczona do kosztów w dniu jej poniesienia – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opłata licencyjna za prawo do emisji kanału telewizyjnego jest kosztem uzyskania przychodu innym niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji czy ww. opłata może zostać zaliczona do kosztów w dniu jej poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiot działalności

1. (…) Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”) jest podmiotem, którego głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie płatnej telewizji satelitarnej ze szczególnym uwzględnieniem formuły kanałów o tematyce sportowo-filmowej.


W celu prawidłowego świadczenia usług telewizyjnych Spółka udostępnia również swoim abonentom sprzęt umożliwiający prawidłowe korzystanie ze świadczonych przez Spółkę usług telewizyjnych, tj. prawidłowy odbiór nadawanego przez Spółkę sygnału telewizyjnego.

2. Niezależnie od usług telewizyjnych Spółka świadczy także usługi telekomunikacyjne, które jednak nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Zasady świadczenia usług abonentom

3. W ramach świadczonych usług telewizyjnych Spółka oferuje swoim klientom (dalej: „abonenci”) pakiety programów telewizyjnych na podstawie zawartych z nimi umów (dalej: „umowy abonamentowe”). Pakiety programów telewizyjnych objętych umowami abonamentowymi składają się z kilkudziesięciu kanałów telewizyjnych i różnią się od siebie w zależności od oczekiwań i potrzeb abonentów.

4. Abonenci, bez względu na to czy korzystają z danych kanałów telewizyjnych udostępnionych na podstawie umów abonamentowych, czy też z nich nie korzystają, obowiązani są do uiszczenia opłaty abonamentowej, każdorazowo wynikającej z umowy abonamentowej zawartej między Spółką a abonentem. Cena za abonament jest stałą, miesięczną kwotą i nie jest podzielona na mniejsze części przypisane do konkretnych kanałów telewizyjnych oferowanych w ramach pakietu telewizyjnego, na który zawarto umowę abonamentową.


5. Może zdarzyć się również sytuacja, iż abonent po zawarciu umowy abonamentowej, nie będzie w ogóle korzystał z kanałów telewizyjnych w ramach wykupionego pakietu lub będzie korzystał (przykładowo) tylko z jednego (kilku) kanału z pośród wielu kanałów telewizyjnych udostępnionych mu w ramach umowy abonentowej.

Bez względu na to w jakim zakresie i jak często abonent będzie korzystał z usług telewizyjnych (oferowanych mu w ramach abonamentu programów telewizyjnych), abonament za udostępniony przez Spółkę pakiet kanałów pozostaje bez zmian.

6. W ramach umów abonamentowych możliwa jest również zmiana niektórych kanałów, dodanie lub całkowite usunięcie określonego kanału z pakietu telewizyjnego określonego w umowie abonamentowej – zmiana kanału dokonywana jest przez Spółkę. Zmiana kanałów wchodzących w skład wykupionego już przez abonenta pakietu ma miejsce gdy Spółka:

1. zawiera umowę na prawo do emitowania w ramach oferowanych pakietów telewizyjnych nowego kanału telewizyjnego (w ten sposób wzbogaca ofertę świadczonych usług), lub
2. rozwiązuje umowę z podmiotem, od którego dotychczas nabywała prawa do emisji kanału telewizyjnego (przykładowo z uwagi na małą oglądalność danego kanału w porównaniu do kosztów zakupu praw do niego).
   
   

W niektórych sytuacjach gdy Spółka usuwa z pakietu jeden kanał telewizyjny, abonent może rozwiązać umowę abonamentową, jednak zasadą jest, że zmiana kanałów wchodzących w skład wykupionego przez abonenta pakietu nie skutkuje zmianą warunków umowy abonamentowej. W szczególności w obu wyżej opisanych przypadkach abonament za usługę telewizyjną płacony przez abonenta nie ulega zmianie – tj. bez względu na to czy po zmianie abonent będzie mógł korzystać z większej czy też mniejszej liczby kanałów, będzie zobowiązany do opłacania abonamentu w tej samej kwocie co przed zmianą pakietu.

Zasady nabywania praw do kanałów telewizyjnych

7. W celu prawidłowego świadczenia usług telewizyjnych Spółka produkuje własne kanały telewizyjne, jak również nabywa od podmiotów zewnętrznych prawa do transmisji kanałów telewizyjnych dystrybuowanych przez te podmioty (dalej: kontrahenci) na podstawie umów licencyjnych na rozpowszechnianie programów telewizyjnych (dalej: umowy licencyjne) na terenie Polski.

8. Umowy licencyjne zawierają ustalenia dotyczące zasad i wysokości opłat licencyjnych, które Spółka płaci na rzecz kontrahentów za prawo do dalszego udostępniania kanałów swoim abonentom w ramach oferowanych przez Spółkę pakietów.

9. Na podstawie zawartych z kontrahentami umów licencyjnych jednym ze sposobów kalkulacji opłat licencyjnych jest obliczanie wysokości tych opłat jako iloczyn stawki kwotowej oraz liczby abonentów (tzw. abonentów aktywnych), którzy w ramach zawartej umowy abonamentowej otrzymali między innymi dostęp do tego kanału telewizyjnego, bez względu na to czy ten kanał będzie użytkowany czy też nie.

Liczba abonentów ustalana jest jako średnia wielkość za dany miesiąc w ten sposób, że sumuje się stan abonentów na początek danego miesiąca ze stanem abonentów na koniec danego miesiąca i wynik dodawania podzieli przez dwa – tak obliczona średnia wartość stanowi liczbę abonentów, którzy brani są od obliczenia należności licencyjnej płaconej przez Spółkę.

10. Okresy rozliczeniowe, w których naliczane są opłaty licencyjne nie są dłuższe niż rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłata licencyjna za prawo do emisji kanału telewizyjnego w ramach pakietów oferowanych przez Spółkę, ustalana jako iloczyn stawki kwotowej oraz liczby abonentów (tzw. abonentów aktywnych), którzy w ramach zawartej umowy abonamentowej na pakiet telewizyjny otrzymali również dostęp do tego kanału telewizyjnego, bez względu na to czy ten kanał będzie użytkowany czy też nie – będzie kosztem uzyskania przychodu innym niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji będzie można zaliczyć ją do kosztów w dniu jej poniesienia?

Stanowisko Wnioskodawcy.

1.W ocenie Spółki:

opłata licencyjna za prawo do emisji kanału telewizyjnego w ramach pakietów oferowanych przez Spółkę ustalana jako iloczyn stawki kwotowej oraz liczby abonentów (tzw. abonentów aktywnych), którzy w ramach zawartej umowy abonamentowej na pakiet telewizyjny otrzymali również dostęp do tego kanału telewizyjnego, bez względu na to czy ten kanał będzie użytkowany czy też nie

– będzie kosztem uzyskania przychodu innym niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji będzie można zaliczyć ją do kosztów w dniu jej poniesienia.

2. Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.

Związek poniesionych kosztów z przychodami Spółki

3. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem, że nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

4. Nie budzi wątpliwość fakt, że wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu opłat licencyjnych są kosztem uzyskania przychodów dla celów podatkowych, gdyż są one ponoszone w celu uzyskania przychodu jak również w celu jego zachowania. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług telewizyjnych obejmujące emisja kanałów telewizyjnych na rzecz swoich klientów drogą satelitarną. W związku z tym, posiadanie jak największej ilości programów telewizyjnych leży w ekonomicznym interesie Spółki.

Mimo, iż Spółka posiada własne programy telewizyjne, które udostępnia (emituje) abonentom, to jednak w celu poprawienia konkurencyjności oferowanych usług telewizyjnych nabywa także licencje do kanałów od swoich kontrahentów. Dzięki temu Spółka posiada szerszą ofertę kanałów telewizyjnych, a w konsekwencji może dotrzeć do większej ilości potencjalnych klientów, co może przekładać się na jej wyższe przychody.

5. Ponadto, poniesione przez Spółkę koszty z tytułu opłat licencyjnych nie są wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

6. Z uwagi na fakt, iż w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie budzi wątpliwości, że wydatki z tytułu opłat licencyjnych za prawa do emisji kanałów telewizyjnych w ramach oferowanych przez Spółkę pakietów są kosztem podatkowym, Spółka chciałaby potwierdzić prawidłowość założonego przez nią sposobu rozliczania ponoszonych wydatków z tytułu opłat licencyjnych w czasie.

Pojęcie kosztów bezpośrednich i pośrednich

7. Zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
   
   
   

Po tej dacie koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, są potrącalne – stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o CIT – w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

8. Z kolei w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

9. Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, jak również kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich)
– ustawa o CIT reguluje jedynie sposób rozliczania tych kosztów na przełomie roku podatkowego.

W doktrynie wskazuje się jednak, że koszty bezpośrednie to takie koszty, w przypadku których możliwe jest ustalenie bezpośredniego związku z osiągniętym przychodem. Są to więc takie koszty, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskanych przychodów, a co więcej możliwe jest ustalenie konkretnego przychodu, którego te koszty dotyczą. Innymi słowy, koszty bezpośrednie to koszty, których poniesienie wprost generuje powstanie określonego przychodu podatkowego, czyli możliwe jest wskazanie konkretnego przychodu, który powstał dzięki poniesieniu konkretnego wydatku.

10. Z kolei – w świetle stanowisk doktryny – koszty inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów (tzw. koszty pośrednie) są to koszty, których związek z przychodami ma charakter pośredni, nie jest zatem możliwe ustalenie który koszt wygenerował który przychód. Innymi słowy, koszty pośrednie, mimo iż mają wpływ na przychody przedsiębiorstwa, nie odpowiadają bezpośrednio za powstanie żadnego konkretnego przychodu podatkowego.

11. Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika również, że Spółka ponosi koszty z tytułu opłat licencyjnych, których wysokość ustalana jest w oparciu o ilość czynnych Abonentów – wysokość opłaty licencyjnej obliczana jest jako iloczyn liczby czynnych abonentów (tj. abonentów korzystających z pakietu, do którego dodany został kanał, za który opłata jest naliczana) i określonej w umowie stawki.

12. Pomimo takiego sposobu kalkulacji opłat licencyjnych, sam fakt posiadania możliwości skorzystania przez Abonenta z konkretnego programu telewizyjnego nie oznacza, że ten program jest w rzeczywistości przez Abonenta wykorzystywany. Co więcej, nie jest możliwe sprawdzenie w jakim stopniu kanał telewizyjny, za który Spółka poniosła koszt w postaci opłaty licencyjnej (będący jednym z wielu kanałów telewizyjnych oferowanych w pakiecie wykupionym przez abonenta), wpłynął na decyzję abonenta o zawarciu umowy właśnie ze Spółką na ten konkretny pakiet, w ramach którego udostępniony został konkretny kanał telewizyjny.

W konsekwencji nie jest możliwe określenie, czy jeśli konkretny program nie byłby częścią pakietu wykupionego przez Abonenta to, czy Abonent zaniechałby wykupienia takiego Abonamentu, czy też nie – co w ocenie Spółki świadczy o braku możliwości wskazania bezpośredniego związku pomiędzy ponoszoną opłatą licencyjną a uzyskiwanym przychodem z tytułu abonamentu.

13. Programy oferowane przez Spółkę w ramach pakietów są włączone w zakres pakietów w celach zachęcenia potencjalnego klienta do zawarcia umowy abonamentowej, gdyż mało który abonent jest w stanie skorzystać ze wszystkich kanałów oferowanych przez Spółkę w ramach nabytego przez niego pakietu (biorąc pod uwagę że pakiet często obejmuje wiele programów), jednak ilość oferowanych programów może przekonać wielu klientów do zawarcia umowy.

Tak więc ponoszone opłaty z tytułu nabycia licencji na kanały telewizyjne od zewnętrznych podmiotów mają nie tyle przynieść Spółce określone przychody w związku z dodaniem do oferowanych przez Spółkę pakietów telewizyjnych także kanałów produkowanych przez podmioty zewnętrzne, co są działaniem długofalowym, nakierowanym na przyciągnięcie do Spółki coraz to nowych abonentów i utrzymaniem dotychczasowych abonentów. W związku z powyższym, charakter opłat licencyjnych ponoszonych przez Spółkę jest związany raczej z prawidłowym funkcjonowaniem Spółki w otoczeniu podmiotów konkurencyjnych, aniżeli bezpośrednim związkiem z uzyskiwanymi przychodami.

14. Co więcej, w analizowanej sytuacji nabywane od kontrahentów programy są łączone w pakiety, w których znajdują się także programy własne Spółki, za które Spółka nie ponosi żadnych opłat i nie sposób ustalić, które z programów w pakiecie spowodował powstanie określonego przychodu – innymi słowy, jeżeli w pakiecie są programy nabyte A-R (wśród których część generuje opłaty licencyjne niezależne od ilości abonentów, a część zależne od tej ilości) oraz własne S-W, to nie sposób ustalić, które koszty dotyczące nabywanych licencji do programów są związane bezpośrednio z przychodami osiąganymi ze sprzedaży tych pakietów.

15. Stanowisko prezentowane przez Spółkę, zgodnie z którym także opłaty licencyjne obliczane jako iloczyn aktywnych abonentów (czyli abonentów, którzy nabyli pakiet usług telewizyjnych, w skład którego wchodzi dany kanał telewizyjny) i stawki za abonenta aktywnego są kosztami pośrednimi potwierdza także fakt, iż zdarzają się sytuację, gdy Spółka w trakcie trwającej umowy abonamentowej zmienia kanały wchodzące w skład pakietu bez zmiany ceny za ten pakiet.

Tak więc występują sytuacje, gdy Spółka pomimo rozwiązania umowy z kontrahentem produkującym dany kanał i tym samym wycofania z oferowanego pakietu tego kanału nadal uzyskuje przychody – w niezmienionej wysokości – ze sprzedaży pakietu, w którym uprzednio był oferowany dany kanał. Powyższy przykład jednoznacznie wskazuje, że opłaty za pojedyncze kanały wchodzące w skład oferowanego pakietu, za które wynagrodzenie jest ustalane według zasad opisanych w stanie faktycznym nie są bezpośrednio związane z przychodem ze sprzedaży tych pakietów, skoro wycofanie kanału (ewentualnie dodanie nowego kanału wcześniej nie oferowanego) nie wpływa na wysokość tego przychodu.

16. Dodatkowym argumentem przemawiającym za uznaniem należności licencyjnych płaconych przez Spółkę za prawo do emisji kanałów telewizyjnych w ramach oferowanych pakietów jest fakt, że liczba abonentów czynnych – która jest podstawą do wyliczenia takiej opłaty licencyjnej

– wyliczana jest jako średnia stanu abonentów z początku i z końca okresu rozliczeniowego. Tak więc nie jest to zawsze wartość rzeczywista, lecz wartość statystyczna (średnia) ustalona dla potrzeb wyliczenia opłaty.

17. Stanowisko prezentowane przez Spółkę potwierdza szereg znanych Spółce interpretacji podatkowych. Tytułem przykładu można wskazać interpretację Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 marca 2016 roku (sygn. IBPB-1-3/4510-57/16/TS), który potwierdził, że ,,(...)opłaty licencyjne stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, gdyż nie ma możliwości powiązania ich z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów”.

18. Przedstawione przez Spółkę stanowisko potwierdził także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 25 maja 2018 roku (nr 0111-KDIB2-3.4010.77.2018.1.KK). Interpretacja dotyczyła rozliczenia w czasie opłaty licencyjnych ustalonych jako procent od wartości wyprodukowanych na podstawie licencji towarów. W oparciu o tak zarysowany stan faktyczny organ interpretacyjny stwierdził, że „opłaty licencyjne ponoszone na rzecz licencjodawcy z tytułu licencji znaków towarowych, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e updop, tj. w dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych, jako koszt bilansowy”.

19. Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że skoro koszty poniesione z tytułu opłaty licencyjnej stanowią koszty pośrednie, to w ocenie Spółki, takie koszty należy potrącić w momencie ich poniesienia – zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT .

Konkluzje:

20. Reasumując powyższe należy stwierdzić, że:

koszty ponoszone z tytułu opłaty licencyjnej, której wysokość jest uzależniona od ilości czynnych abonentów stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (tzw. koszty pośrednie)

• a w konsekwencji powinny być zaliczane do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia.
  
  

Spółka wniosła o potwierdzenie stanowiska w tej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług w zakresie płatnej telewizji satelitarnej. W ramach ww. usług Spółka oferuje abonentom pakiety programów telewizyjnych na podstawie umów abonamentowych, zawieranych z klientami. Abonenci obowiązani są do uiszczania opłaty abonamentowej, która jest stałą, miesięczną kwotą.

W celu świadczenia usług telewizyjnych Wnioskodawca produkuje własne kanały telewizyjne, jak również na podstawie zawartych umów licencyjnych nabywa od podmiotów zewnętrznych prawa do transmisji kanałów telewizyjnych na terenie Polski. Na podstawie zawartych z kontrahentami umów licencyjnych jednym ze sposobów kalkulacji opłat licencyjnych jest obliczanie tych opłat jako iloczyn stawki kwotowej oraz liczby abonentów. Okresy rozliczeniowe, w których naliczane są opłaty licencyjne nie są dłuższe niż rok.

Zgłoszona przez Spółkę wątpliwość dotyczy ustalenia, czy opłata licencyjna za prawo do emisji kanału telewizyjnego w ramach pakietów oferowanych przez Spółkę ustalana jako iloczyn stawki kwotowej oraz liczby abonentów (tzw. abonentów aktywnych), którzy w ramach zawartej umowy abonamentowej na pakiet telewizyjny otrzymali również dostęp do tego kanału telewizyjnego, bez względu na to czy ten kanał będzie użytkowany czy też nie – będzie kosztem uzyskania przychodu innym niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji będzie można zaliczyć ją do kosztów w dniu jej poniesienia.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania danego wydatku z osiąganym przychodem, ustawodawca wyróżnia dwie kategorie kosztów podatkowych:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami – ich poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, możliwe jest zatem ustalenie, kiedy i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód,
  
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Na gruncie art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W związku z powyższym należy uznać, że opłaty licencyjne stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, gdyż nie ma możliwości powiązania ich z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość tych kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów. Opłaty licencyjne są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu, dlatego też opłaty licencyjne należy zakwalifikować do kosztów pośrednich.

Moment potrącenia kosztów pośrednich wynika z art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Odpowiadając zatem na zadane we wniosku pytanie, opłata licencyjna za prawo do emisji kanału telewizyjnego w ramach pakietów oferowanych przez Spółkę, ustalana jako iloczyn stawki kwotowej oraz liczby abonentów będzie kosztem uzyskania przychodu innym niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji będzie można zaliczyć ww. opłatę do kosztów w dniu jej poniesienia.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki we wnioskowanym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.