Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.212.2019.1.AG
z 3 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z przychodów podatkowych wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, finansowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z przychodów podatkowych wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, finansowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”), prowadzącym działalność w zakresie wytwarzania energii i ciepła oraz pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł.

Do produkcji energii i ciepła Wnioskodawca wykorzystuje bloki energetyczne. Obecnie Spółka eksploatuje 11 takich bloków.

Narodowe…(dalej: „N.”) prowadzi program polegający na opracowaniu nowatorskich technologii umożliwiających dokonanie istotnej zmiany charakterystyki pracy bloków energetycznych klasy 200 MWe opalanych węglem kamiennym lub węglem brunatnym (dalej: „Program Bloki 200+” lub „Program”).

Zamierzonym rezultatem prowadzonego Programu jest opracowanie innowacyjnej, referencyjnej, testowej, nowatorskiej, niskonakładowej technologii zmiany reżimów pracy bloków energetycznych, rozumianej jako zbiór rozwiązań technicznych zmierzających do zmiany podstawowych paramentów pracy i utrzymania bloków energetycznych, dostosowujących je do nowych wymagań i określonego reżimu pracy z większą zmiennością obciążenia i uruchomień, a także zbiór rozwiązań organizacyjnych prawnych i biznesowych (dalej łącznie: „Metoda”).

Według Regulaminu Programu, Program Bloki 200+ składa się z następujących faz:

• Faza I – obejmująca przygotowanie projektu Metody;
  

• Faza II – obejmująca przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych w skali laboratoryjnej, mających na celu doprowadzenie do osiągnięcia Metody;
  

• Faza III – obejmująca przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych w skali rzeczywistej (w ramach prototypu), mających na celu weryfikację możliwości zastosowania opracowanej Metody w rzeczywistym środowisku pracy bloków energetycznych.
  
  
  

Zgodnie z Regulaminem Programu, Program Bloki 200+ finansowany jest ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, realizowany w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, w ramach poddziałania 4.1.3.

Program Bloki 200+ adresowany jest do uczelni wyższych bądź instytutów naukowych, jak również przedsiębiorców wykonujących prace remontowo-budowlane bloków energetycznych (dalej: „Wykonawcy”). W ramach Programu, na podstawie umowy zawartej z N., regulującej zasady wykonania i finansowania prac w Programie Bloki 200+, poszczególni Wykonawcy współpracują z podmiotami trzecimi – operatorami bloków energetycznych, opracowując projekt technologii umożliwiającej modernizację pracy takich bloków.

W związku z realizacją Programu, Spółka zadeklarowała chęć współpracy z jednym z Wykonawców, podpisując umowę o zachowaniu poufności oraz promesę wykonania przez Wykonawcę prac na bloku energetycznym nr 4, eksploatowanym przez Wnioskodawcę (dalej: „blok”).

Środki trwałe składające się na blok zostały ujęte w podatkowej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę.

Jak przewiduje Regulamin Programu Bloki 200+, na podstawie oceny wyników zrealizowanych przez poszczególnych Wykonawców prac, do Fazy III Programu zakwalifikowane zostanie ścisłe grono Wykonawców. Zakładając, że Wykonawca, z którym Spółka wstępnie zadeklarowała chęć współpracy, zostanie dopuszczony do Fazy III Programu, podejmie na rzecz Spółki m.in. następujące prace:

• wdrożenie opracowanej Metody na bloku;
  

• dokonanie fizycznych dostaw materiałów, maszyn, urządzeń;
  

• wykonanie prac budowlanych na bloku;
  

• przeprowadzenie testów modernizowanego bloku;
  

• uruchomienie zmodernizowanego bloku.
  

Środki finansowe na przeprowadzenie wyszczególnionych powyżej prac przekazane zostaną Wykonawcy przez N. Wykonawca współpracujący ze Spółką nie otrzyma od Spółki wynagrodzenia z tytułu wykonywanych prac.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanych przez Spółkę w ramach Programu nieodpłatnych świadczeń opisanych w zdarzeniu przyszłym, finansowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanych przez Spółkę w ramach Programu nieodpłatnych świadczeń jako finansowanych ze środków organizacji międzynarodowych, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa CIT”).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, przychodem podlegającym opodatkowaniu jest m.in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ustawa CIT nie zawiera definicji „nieodpłatnego świadczenia”. Zgodnie jednak z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt. FPS 9/02 przez pojęcie nieodpłatnego świadczenia należy rozumieć „(...) wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w szeregu wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym m.in. w wyroku z dnia 17 lipca 2018 r., sygn. akt. II FSK 135/17, w wyroku z dnia 20 września 2017 r., sygn. akt II FSK 2217/15 oraz w wyroku z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1133/15.

W związku z powyższym, otrzymane w ramach Programu Bloki 200+ świadczenia w postaci opisanych w zdarzeniu przyszłym prac modernizacyjnych bloku, z tytułu których Spółka nie uiści wynagrodzenia, stanowić będą nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że nie stanowią przychodów takie nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenia, które:

• są finansowane lub współfinansowane ze środków: budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, agencji rządowych, agencji wykonawczych lub pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, i jednocześnie
  

• są finansowane lub współfinansowane z powyższych źródeł w ramach rządowych programów.
  
  
  

Wnioskodawca pragnie wskazać, że źródłem finansowania otrzymanych w ramach Programu Bloki 200 + świadczeń są środki z budżetu Unii Europejskiej.

Tym samym, Program Bloki 200+ finansowany jest ze środków organizacji międzynarodowych, co odpowiada źródłom wskazanym w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT.

Jednocześnie, Program Bloki 200+ realizowany jest w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój.

Ideą Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój jest wspieranie prowadzenia badań naukowych, rozwój nowych, innowacyjnych technologii oraz działania na rzecz podnoszenia konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw. Program ma na celu pobudzenie innowacyjności polskiej gospodarki, poprzez zwiększenie nakładów prywatnych na działalność badawczo-rozwojową oraz kreowanie popytu przedsiębiorstw na innowacje i prace badawczo-rozwojowe.

Program Operacyjny Inteligentny Rozwój 2014-2020 został przyjęty uchwałą Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2014 r. oraz zatwierdzony przez Komisję Europejską decyzją z dnia 12 lutego 2015 r.

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczność, że program ten został przyjęty uchwałą Rady Ministrów wskazuje na rządowy charakter Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój. Należy bowiem wskazać, że przepisy ustawy CIT nie definiują jakie programy rządowe objęte są zakresem art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT. W konsekwencji, w ocenie Spółki przez „rządowy program” należy rozumieć każdy program, który przyjęty został przez Radę Ministrów, a nie tylko taki, który w swej nazwie zawiera przymiotnik „rządowy”.

Tym samym, Program Operacyjny Inteligentny Rozwój w ramach którego realizowany jest Program Bloki 200+, stanowi program rządowy.

W konsekwencji, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym obie przesłanki z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT zostaną spełnione.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT beneficjent nieodpłatnego świadczenia nie wykazuje przychodu, jeżeli środki na jego sfinansowanie pochodzą ze źródeł określonych w tym przepisie i zostały przyznane w ramach rządowego programu. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, analizowany przepis nie ogranicza zastosowania określonego w nim wyłączenia od tego, od jakiego podmiotu otrzymano nieodpłatne świadczenie. Jednocześnie, art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT nie wskazuje wprost, że odnosi się wyłącznie do bezpośrednich beneficjentów nieodpłatnych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, decydujące znaczenie ma zatem wyłącznie to, czy dane świadczenie było finansowane lub współfinansowane ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych oraz czy finansowanie to (bądź współfinansowanie) nastąpiło w ramach rządowego programu. Zdaniem Spółki, wyłączenie przychodów, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT, dotyczy szerokiego grona beneficjentów korzystających ze świadczeń mających źródło finansowania w środkach publicznych.

Pogląd taki w zbliżonych stanach faktycznych wyrażony został m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.49.2017.1.AG oraz
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 października 2013 r., nr IPTPB3/423-285/13-2/MF.
  
  
  

W interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.49.2017.1.AG organ podatkowy uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika:

„Zdaniem Wnioskodawcy, analizowany przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie ogranicza zastosowania określonego w nim zwolnienia od tego, od jakiego podmiotu otrzymano dane świadczenie. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy, dla zastosowania tego przepisu decydujące znaczenie ma to, czy dane świadczenie było finansowane lub współfinansowane ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych oraz finansowanie/współfinansowanie to nastąpiło w ramach programu rządowego. Analizowane zwolnienie odnosi się bowiem do szerokiego grona odbiorców korzystających ze świadczeń mających źródło w finansowaniu budżetowym. Dla wyłączenia z przychodu nieodpłatnie otrzymanych praw do nakładów przez Spółkę nie ma więc znaczenia, że to M. (a nie Spółka) na podstawie zawartej umowy otrzymała środki finansowe w ramach wskazanego powyżej programu operacyjnego”.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, bez znaczenia pozostaje fakt, że umowa, na podstawie której dojdzie do otrzymania przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń w ramach Programu, została zawarta z Wykonawcą (z którym Spółka wstępnie zadeklarowała chęć współpracy), nie zaś bezpośrednio z N., prowadzącym Program Bloki 200+.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez Spółkę w ramach Programu nieodpłatne świadczenia nie będą stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy CIT, gdyż są finansowane ze środków organizacji międzynarodowej – budżetu Unii Europejskiej, w ramach rządowego programu jakim jest Program Operacyjny Inteligentny Rozwój.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.