Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.191.2019.3.MF
z 12 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym 21 oraz 26 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy wydatki poniesione przez spółkę komandytową na nabycie towarów, bonów towarowych, wycieczek itp., które będą przedmiotem sprzedaży premiowej za cenę 1 zł brutto za sztukę (zgodnie z regulaminem sprzedaży premiowej) będą stanowiły u komplementariusza (spółki z o.o.) koszty uzyskania przychodów jako koszt własny sprzedaży (koszt bezpośredni), proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach w spółce komandytowej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy przychodem komplementariusza (spółki z o.o.) podlegającym opodatkowaniu proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach w spółce komandytowej z tytułu sprzedaży towarów lub bonów towarowych oraz wycieczek, po symbolicznej cenie 1 zł brutto za sztukę w ramach prowadzonej akcji promocyjnej, będzie kwota faktycznie należna pomniejszona o należny podatek VAT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez spółkę komandytową na nabycie towarów, bonów towarowych, wycieczek itp., które będą przedmiotem sprzedaży premiowej za cenę 1 zł brutto za sztukę (zgodnie z regulaminem sprzedaży premiowej) będą stanowiły u komplementariusza (spółki z o.o.) koszty uzyskania przychodów jako koszt własny sprzedaży (koszt bezpośredni), proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach w spółce komandytowej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, czy przychodem komplementariusza (spółki z o.o.) podlegającym opodatkowaniu proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach w spółce komandytowej z tytułu sprzedaży towarów lub bonów towarowych oraz wycieczek, po symbolicznej cenie 1 zł brutto za sztukę w ramach prowadzonej akcji promocyjnej, będzie kwota faktycznie należna pomniejszona o należny podatek VAT.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.191.2019.2.MF, 0115-KDIT3.4011.195.2019.3.DP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21 oraz 26 czerwca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowani są wspólnikami spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, natomiast komandytariuszami są osoby fizyczne. Spółka prowadzi działalność hurtową w zakresie materiałów budowlanych. W warunkach silnej konkurencji na rynku, Spółka podejmuje ustawicznie działania marketingowe zmierzające do zwiększenia jej rozpoznawalności oraz sprzedawanych przez Spółkę towarów, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów lub przynajmniej do podtrzymania popytu na dotychczasowym poziomie. Działania marketingowe również wpływają pozytywnie na budowanie relacji z kontrahentami, na ich lojalność, a co za tym idzie na wygenerowanie większego zysku. W celu wsparcia prowadzonej sprzedaży, Spółka zamierza zorganizować w przyszłości akcję promocyjną, w ramach której po spełnieniu określonych w regulaminie akcji warunków, jej uczestnicy będą mogli zakupić przedmioty sprzedaży premiowej za symboliczną cenę 1 zł brutto za sztukę.

Szczegółowe zasady uczestnictwa w tych akcjach określone zostaną w regulaminie promocji określającym w szczególności:

• do kogo będą skierowane akcje promocyjne,
• w jakim okresie akcje będą przeprowadzone,
• zakupy jakich towarów będą objęte promocją,
• jaki poziom zrealizowanych i odpowiednio udokumentowanych zakupów towarów oferowanych przez Spółkę da możliwość nabycia określonych przedmiotów po promocyjnej cenie 1 zł brutto za sztukę.
  
  

Spółka zamierza skierować akcję promocyjną do Wykonawców usług budowlanych zaopatrujących się w towary oferowane przez Spółkę. Pod pojęciem „Wykonawca” Spółka rozumie podmiot prowadzący działalność gospodarczą (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne jak i jednostki organizacyjne nie będące osobą prawną w rozumieniu kodeksu cywilnego) w zakresie usług budowlanych, który nabywa i wykorzystuje w swojej działalności towary oferowane przez Spółkę. Uczestnictwo w akcjach promocyjnych (zgodnie z regulaminem promocji) polegać będzie na gromadzeniu punktów naliczanych za zakup określonych towarów w określonej wysokości. Za zgromadzenie określonej ilości punktów, uczestnik promocji będzie mógł nabyć za 1 zł brutto za sztukę przedmioty sprzedaży premiowej obejmujące m.in. rzeczowe artykuły przemysłowe, bony towarowe, wycieczki turystyczne itp., zawarte w katalogu towarów oferowanych do sprzedaży premiowej za cenę 1 zł brutto za sztukę.

Reasumując, możliwość zakupu nagród rzeczowych w cenie 1 zł brutto za sztukę w ramach sprzedaży premiowej stanowić będzie jedną z form uatrakcyjnienia oferowanej sprzedaży, jak również będzie miała na celu umocnienie więzi handlowych Spółki z jej kontrahentami i nabywcami towarów Spółki. Możliwość zakupu przedmiotu sprzedaży premiowej po cenie 1 zł brutto ma spowodować wzrost sprzedaży oferowanych przez Spółkę towarów, a co za tym idzie - wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów. Działania te podejmowane są tylko i wyłącznie w celu zwiększenia sprzedaży i atrakcyjności produktów Spółki, pozyskania nowych kontrahentów (nabywców towarów Spółki) oraz utrzymania określonej pozycji na rynku. Pozostają zatem w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Spółkę. W przypadku planowanej przez Spółkę akcji promocyjnej, pomiędzy Spółką a nabywcami nagród nie będzie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT, tj. powiązania rodzinne lub kapitałowe. Należy zaznaczyć, iż w związku z zakupem towarów przeznaczonych do sprzedaży premiowej, Spółka zamierza odliczać VAT naliczony zgromadzony na fakturach VAT dokumentujących ww. transakcję w momencie jej dokonania.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 18 czerwca 2019 r.):

1. Czy wydatek poniesiony przez spółkę komandytową na nabycie towarów, bonów towarowych, wycieczek itp., które będą przedmiotem sprzedaży premiowej za cenę 1 zł brutto za sztukę (zgodnie z regulaminem sprzedaży premiowej) będą stanowiły u komplementariusza (spółki z o.o.) koszty uzyskania przychodów jako koszt własny sprzedaży (koszt bezpośredni), proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach w spółce komandytowej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy przychodem komplementariusza (spółki z o.o.) podlegających opodatkowaniu proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach w spółce komandytowej z tytułu sprzedaży towarów lub bonów towarowych oraz wycieczek, po symbolicznej cenie 1 zł brutto za sztukę w ramach prowadzonej akcji promocyjnej, będzie kwota faktycznie należna pomniejszona o należny podatek VAT?
   

(pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 3)

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., winno być: Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., zwana dalej: „Ustawą o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowo, jak wskazuje art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W świetle cytowanych regulacji, aby dany wydatek mógł być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu. Z powyższych przepisów wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego. Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła tego przychodu. Należy ustalić, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Sprzedaż premiową należy utożsamiać z transakcją, w ramach której obok sprzedaży towaru lub usług dochodzi do wydania nabywcy premii (rabatu) w postaci możliwości zakupienia danego dobra po obniżonej cenie (1 zł brutto). Jej konstrukcja oparta jest na założeniu, że każdemu klientowi spełniającemu określone warunki wynikające z ustalonego regulaminu. np. kupującemu określony towar lub towar o określonej wartości albo korzystającemu z określonych usług, stwarzana jest możliwość nabycia towaru po obniżonej cenie w ramach sprzedaży premiowej.

W analizowanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) spółka komandytowa organizuje sprzedaż premiową, w której nagrodami są rzeczowe artykuły przemysłowe, bony towarowe, wycieczki turystyczne i inne artykuły dostępne w ramach prowadzonej sprzedaży premiowej. Oczywistym jest, że szansa nabycia określonych dóbr po tak obniżonej cenie, tj. za 1 zł brutto skłania klientów do zakupów u danego sprzedawcy, czyli pozwala na pozyskanie nowych nabywców, ponadto pozwala na utrwalenie współpracy z dotychczasowymi kontrahentami. Nie powinno budzić wątpliwości, że powoduje to też zwiększenie obrotów.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane z zakupem towarów, które będą sprzedawane zgodnie z regulaminem sprzedaży premiowej za 1 zł brutto za sztukę, będzie można uznać w całości za koszty uzyskania przychodów, ponieważ:

1. działania w ramach sprzedaży premiowej będą mieć charakter motywacyjny, a tym samym będą związane z pozyskaniem klienta i uzyskaniem większego przychodu.
   
2. wydatki te będą udokumentowane
   
   • regulaminem sprzedaży premiowej,
   • dokumentacją potwierdzającą spełnienie warunku niezbędnego dla możliwości zakupu towaru będącego przedmiotem sprzedaży premiowej.
   • potwierdzeniem odebrania towaru będącego przedmiotem sprzedaży premiowej,
   • wystawionym dokumentem sprzedaży w kwocie brutto 1 zł za sztukę.
   
   
   

W związku z powyższym, wydatki poniesione przez spółkę komandytową na zakup towarów, które następnie będą przedmiotem sprzedaży premiowej w kwocie 1 zł brutto za sztukę, będą mogły być uznane za koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w dacie ich sprzedaży proporcjonalnie do prawa udziału w zyskach.

Zdaniem Zainteresowanych prawidłowość przedstawionego stanowiska została potwierdzona m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 grudnia 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-466/15-4/AO oraz z 18 sierpnia 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-231/15-2/JG, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 września 2015 r., Znak: IPP86/4510-90/15-3/AK.

Ad. 2

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1 ww. ustawy, po odliczeniu m.in. darowizn. Art. 7 ust. 1 i 2 Ustawy o CIT wskazuje natomiast, że przedmiotem opodatkowania podatkiem CIT jest dochód, tj. nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania; w przypadku, gdy koszty uzyskania przychodów są większe niż suma przychodów, różnica stanowi stratę.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1 Ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Powyższe oznacza, że w przypadku planowanej przez Spółkę komandytową sprzedaży premiowej, przychodem na gruncie przywołanej ustawy będzie cena określona w umowie z danym klientem. Dotyczy to zatem przypadku, gdy klient skorzysta z oferowanej przez Spółkę komandytową sprzedaży premiowej, tj. dokona zakupów pozwalających na zgromadzenie odpowiedniej ilości punktów, co przełoży się na możliwość nabycia za 1 zł brutto m.in. rzeczowych artykułów przemysłowych, bonów towarowych, wycieczek turystycznych i innych artykułów dostępnych w ramach prowadzonej sprzedaży premiowej.

Zainteresowany będący stroną postępowania podkreśla, iż cytowana regulacja art. 14 ust. 1 Ustawy o CIT wskazuje m.in., że w przypadku, gdy cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej, organy podatkowe określają przychód w wartości rynkowej danych towarów. Zdaniem ww. Zainteresowanego, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) nie występują okoliczności uzasadniające oszacowanie przychodu w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej towarów. Jak zaznaczono bowiem w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) głównym warunkiem uzyskania określonych towarów przez klientów w ramach organizowanej sprzedaży premiowej będzie osiągnięcie przez tych klientów określonej wartości zakupów. Tylko spełnienie tego warunku pozwoli na zaoferowanie przedmiotowych towarów w ramach organizowanej promocji.

Zdaniem Zainteresowanego będącego stroną postępowania, intencja Spółki komandytowej, tj. organizowanie wspominanych promocji przyczyni się do zwiększenia wolumenu sprzedaży, a zakup stanie się atrakcyjniejszy z punktu widzenia klienta, który będzie mógł otrzymać określone produkty objęte promocją w cenach znacznie niższych w stosunku do ich cen rynkowych. W konsekwencji, w takim przypadku brak jest podstaw do szacowania przychodu z tytułu sprzedaży premiowej, gdyż w opisanym powyżej modelu istnieje biznesowe uzasadnienie obniżenia ceny proponowanych towarów poniżej ich wartości rynkowej.

Dodatkowo, ww. Zainteresowany zwraca uwagę, że zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody uważa się należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji bonifikaty i skonta. W efekcie, należy odwołać się do definicji słownikowej tych pojęć, zgodnie z którą bonifikata (rabat) to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi, podczas gdy skonto to procentowa zniżka od ustalonej ceny towaru przyznawana nabywcy, gdy płaci gotówką za towar objęty sprzedażą kredytową lub ratalną, albo wnosi opłatę przed ustalonym terminem (Słownik PWN).

Jak zaznaczono powyżej, Spółka planuje wdrożyć model sprzedaży premiowej, w ramach którego dzięki przekroczeniu określonej wartości sprzedaży klient uzyska rabat, co przełoży się na możliwość nabycia za 1 zł brutto wymienionych powyżej artykułów (rzeczowych artykułów przemysłowych, bonów towarowych, wycieczek turystycznych). Odnosząc powyższe do przywołanego brzmienia art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT w takim przypadku przychodem Spółki będzie przychód po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat, czyli w tym przypadku przyznanych rabatów,

Zdaniem Spółki, przychód ten wyniesie 0,81 zł za sztukę i wystąpi na dzień wydania rzeczy. Przychód ten należy doliczyć do pozostałych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zainteresowany będący stroną postępowania zaznacza, że podobne stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne organów podatkowych, w tym interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 grudnia 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-466/15-5/AO, oraz z 18 sierpnia 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-231/15-3/JG, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 lipca 2016 r., Znak: IPPB6/4510-344/16-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że z okoliczności przedstawionych we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Zainteresowani są wspólnikami Spółki komandytowej. W warunkach silnej konkurencji na rynku, Spółka komandytowa podejmuje ustawicznie działania marketingowe zmierzające do zwiększenia jej rozpoznawalności oraz sprzedawanych przez nią towarów, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów lub przynajmniej do podtrzymania popytu na dotychczasowym poziomie. Działania marketingowe również wpływają pozytywnie na budowanie relacji z kontrahentami, na ich lojalność, a co za tym idzie na wygenerowanie większego zysku. W celu wsparcia prowadzonej sprzedaży, ww. Spółka zamierza zorganizować w przyszłości akcję promocyjną, w ramach której, po spełnieniu określonych w regulaminie akcji warunków, jej uczestnicy będą mogli zakupić przedmioty sprzedaży premiowej za symboliczną cenę 1 zł brutto za sztukę.

Szczegółowe zasady uczestnictwa w tych akcjach określone zostaną w regulaminie promocji określającym w szczególności:

• do kogo będą skierowane akcje promocyjne,
• w jakim okresie akcje będą przeprowadzone,
• zakupy jakich towarów będą objęte promocją,
• jaki poziom zrealizowanych i odpowiednio udokumentowanych zakupów towarów oferowanych przez Spółkę da możliwość nabycia określonych przedmiotów po promocyjnej cenie 1 zł brutto za sztukę.
  
  

Spółka zamierza skierować akcję promocyjną do „Wykonawców usług budowlanych zaopatrujących się w towary oferowane przez Spółkę”, (tj. osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osób prawnych jak i jednostek organizacyjnych nie będących osobą prawną w rozumieniu kodeksu cywilnego) w zakresie usług budowlanych, którzy nabywają i wykorzystują w swojej działalności towary oferowane przez Spółkę. Uczestnictwo w akcjach promocyjnych (zgodnie z regulaminem promocji) polegać będzie na gromadzeniu punktów naliczanych za zakup określonych towarów w określonej wysokości. Za zgromadzenie określonej ilości punktów, uczestnik promocji będzie mógł nabyć za 1 zł brutto za sztukę przedmioty sprzedaży premiowej obejmujące m.in. rzeczowe artykuły przemysłowe, bony towarowe, wycieczki turystyczne itp., zawarte w katalogu towarów oferowanych do sprzedaży premiowej za cenę 1 zł brutto za sztukę.

Możliwość zakupu przedmiotu sprzedaży premiowej po cenie 1 zł brutto ma spowodować wzrost sprzedaży oferowanych przez Spółkę komandytową towarów, a co za tym idzie - wzrost osiąganych przez tą Spółkę przychodów. Działania te podejmowane są tylko i wyłącznie w celu zwiększenia sprzedaży i atrakcyjności produktów Spółki, pozyskania nowych kontrahentów (nabywców towarów Spółki komandytowej) oraz utrzymania określonej pozycji na rynku. Pozostają zatem w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę komandytową działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Spółkę komandytową. W przypadku planowanej przez Spółkę komandytową akcji promocyjnej, pomiędzy Spółką, a nabywcami nagród nie będzie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT, tj. powiązania rodzinne lub kapitałowe.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 updop.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych o których mowa w art. 16 ust. 1 updop ma charakter zamknięty.

Wydatki na zakup wskazanych we wniosku towarów, które następnie będą przedmiotem sprzedaży premiowej w kwocie 1 zł brutto za sztuk, nie zostały wymienione w katalogu określonym w art. 16 ust. 1 updop, wydatków nie stanowiących koszt uzyskania przychodu. Z tej tez przyczyny co do zasady wydatki te mogą zostać zaliczone przez Zainteresowanych w ciężar kosztów podatkowych.

W tym miejscu wykazać należy, iż celem prowadzenia działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku. Każdy przedsiębiorca ma jednak prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym zbycie towaru w ramach sprzedaży premiowej po promocyjnej cenie 1 zł, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Ustawodawca przewidział również sytuacje, w których wystąpią okoliczności powodujące, że podatnicy nie osiągną dochodu lecz wygenerują straty z działalności gospodarczej, co potwierdza regulacja art. 7 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W obowiązującym systemie prawnym funkcjonuje zasada swobody umów przewidziana w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.), zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tym samym generalnie strony mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki wynikające z zawieranych umów. Co do zasady przedsiębiorca sam decyduje, jakie ceny stosuje w obrocie gospodarczym. Założeniem działalności gospodarczej jest osiągnięcie zysku. W działalności handlowej przedsiębiorca uzyskuje zysk poprzez zastosowanie marży handlowej, która jest jednym z elementów ceny sprzedaży. Cena ta ma zapewnić pokrycie kosztów własnych zakupu towarów bądź wytworzenia produktów i uzyskanie rentowności sprzedaży. Co do zasady przedsiębiorca również decyduje jak kształtować cenę produktów w prowadzonej akcji promocyjnej towarów, czym dostosowuje swoją strategię gospodarczą do wymagań rynku i klientów.

Zauważyć przy tym należy, że ocena podania w umowie sprzedaży ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej może być dokonana tylko w toku postępowania podatkowego, bądź kontrolnego.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wysokości przychodów ze zbycia wskazanych we wniosku towarów w ramach akcji promocyjnej wskazać należy, iż jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 updop. Zgodnie z art. 12 ust 4 pkt 9 updop, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Z tego też względu zgodzić się należy z Zainteresowanymi, że ustalając wysokość przychodu z tytułu zbycia towarów w ramach akcji promocyjnej uprawnieni będą do pomniejszenia tego przychodu o kwotę równowartości należnego podatku od towarów i usług.

Nie sposób natomiast zgodzić się z Zainteresowanymi, że w ramach akcji promocyjnej zbycie towaru za 1 zł stanowi bonifikatę, albowiem w tym przypadku nie dochodzi do sytuacji, w której ustalona pierwotnie dla klientów wyższa cena ulega obniżeniu. W przypadku wskazanym w opisie cena ta ustalona jest na poziomie 1 złotego i nie ulega dalszej obniżce. Zauważyć bowiem należy, że jak wskazano w Nowym Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 – bonifikata to „zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy”. Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Natomiast skonto to „procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem”. Powyższe jednakże pozostaje bez wpływu na meritum stanowiska Zainteresowanych.

Biorąc zatem pod uwagę zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz w jego uzupełnieniu, przychodem wspólników Spółki komandytowej będzie cena zbycia towarów w ramach akcji promocyjnej, tj. kwota faktycznie należna Spółce pomniejszona o należny podatek od towarów i usług.

Jednocześnie Zainteresowani będą uprawnieni do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków z tytułu nabycia towarów zbywanych w ramach ww. akcji, pod warunkiem, że będą w stanie wykazać, że ich poniesienie spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 updop, tzn., że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy czym do rozliczenia przychodów i kosztów Zainteresowani zobowiązani będą stosować zasady wynikające z art. 5 ust. 1 updop, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić przy tym należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.