Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.147.2019.1.WR
z 27 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 20189 r. (data wpływu 27 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia właściwej stawki akcyzy dla dodatków dozowanych do benzyn silnikowych oraz określenia właściwej stawki akcyzy dla dodatków dozowanych do olejów napędowych -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia właściwej stawki akcyzy dla dodatków dozowanych do benzyn silnikowych oraz określenia właściwej stawki dla dodatków dozowanych do olejów napędowych.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz dystrybucja paliw silnikowych.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego oraz posiada zezwolenie na prowadzenie działalności, jako zarejestrowany odbiorca.

W toku swojej działalności Spółka dokonuje i zamierza dokonywać krajowego nabycia benzyn silnikowych, które zgodnie z Nomenklaturą Scaloną (dalej: „CN”) obowiązującą od 01.01.2019 są klasyfikowane do kodów CN 2710 12 45, CN 2710 12 49 (dalej: „benzyny silnikowe”) i olejów napędowych o kodach CN 2710 19 43, CN 2710 20 11 (dalej: „oleje napędowe”), a także wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych zaklasyfikowanych do kodu CN 3811 90 00, stanowiących dodatki do benzyn silnikowych oraz olejów napędowych (dalej: „dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych”). Jednocześnie Spółka nadmienia, iż wyżej wskazane paliwa nabywane przez Spółkę zgodnie z Nomenklaturą Scaloną obowiązującą do 31.12.2018 klasyfikowane były do kodów: benzyny silnikowe CN 2710 11 45, CN 2710 11 49, oleje napędowe CN 2710 19 41.

Spółka informuje, iż benzyny silnikowe oraz oleje napędowe, do których dodawane są wyroby akcyzowe zaklasyfikowane do kodu CN 3811 90 00, spełniają określone w przepisach wymagania jakościowe.

Rzeczone nabycia wewnątrzwspólnotowe dokonywane są w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, na podstawie posiadanego przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności, jako zarejestrowany odbiorca.

Dokonując nabyć wewnątrzwspólnotowych dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych Spółka wie, w jakich celach rzeczone dodatki zostaną zużyte. Oznacza to, iż Spółka już w momencie dokonywania nabycia wewnątrzwspólnotowego jest w stanie stwierdzić, czy dodatki nabywane wewnątrzwspólnotowo będą zużyte, jako domieszki do benzyn silnikowych czy też jako domieszki do olejów napędowych.

Nabywane wewnątrzwspólnotowo dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych magazynowane są przez Spółkę w bazach paliwowych, gdzie przeprowadzany jest proces produkcji paliw silnikowych. Rzeczony proces produkcji polega na zmieszaniu dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych z benzynami silnikowymi oraz olejami napędowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwymi stawkami podatku akcyzowego dla dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych są stawki akcyzy dla benzyn silnikowych i olejów napędowych, do których są one dodawane, tzn.:

• w przypadku, gdy dodatki dozowane są do benzyn silnikowych, właściwą dla nich stawką podatku akcyzowego będzie stawka dla benzyn silnikowych, tzn. stawka podatku akcyzowego określona w art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy akcyzowej?
• w przypadku, gdy dodatki dozowane są do olejów napędowych, właściwą dla nich stawką podatku akcyzowego będzie stawka dla olejów napędowych, tzn. stawka podatku akcyzowego określona w art. 89 ust. 1 pkt 6 Ustawy akcyzowej?
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż właściwymi stawkami podatku akcyzowego dla dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych są stawki akcyzy dla benzyn silnikowych i olejów napędowych, do których są one dodawane, tzn.:

• w przypadku, gdy dodatki dozowane są do benzyn silnikowych, właściwą dla nich stawką podatku akcyzowego będzie stawka dla benzyn silnikowych, tzn. stawka podatku akcyzowego określona w art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy akcyzowej,
• w przypadku, gdy dodatki dozowane są do olejów napędowych, właściwą dla nich stawką podatku akcyzowego będzie stawka dla olejów napędowych, tzn. stawka podatku akcyzowego określona w art. 89 ust. 1 pkt 6 Ustawy akcyzowej.
  
  

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

Art. 86 ust. 1 pkt Ustawy akcyzowej stanowi katalog wyrobów energetycznych. Zgodnie z jego treścią: „Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
   
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
   
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
5. objęte pozycją CN 3403;
   
6. objęte pozycją CN 3811;
   
7. objęte pozycją CN 3817;
   
8. oznaczone kodami CN 3826 00 10 i 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane, jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
   
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane, jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.”
    
    

Z przytoczonego powyżej art. 86 ust. 1 pkt 6 Ustawy akcyzowej wynika, zatem, iż będące przedmiotem niniejszego wniosku dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych klasyfikowane do kodu CN 3811 90 00 stanowią wyroby energetyczne.

Stawki podatku akcyzowego od wyrobów energetycznych zostały określone w art. 89 Ustawy akcyzowej.

W art. 89 ust. 1 pkt 1-6 i 9-13 Ustawy akcyzowej wskazano stawki akcyzy dla wyrobów energetycznych w zależności między innymi od ich klasyfikacji do kodów CN, co stanowi w tym przypadku główne kryterium. Ustawodawca nie przewidział jednak stawki podatku akcyzowego dla wyrobów energetycznych klasyfikowanych do kodu CN 3811 90 00. Ponadto, dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych nie stanowią „biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczonych do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN”, dla których właściwa stawka podatku akcyzowego została określona w art. 89 ust. 1 pkt 8 Ustawy akcyzowej.

Art. 89 ust. 1 Ustawy akcyzowej zawiera również pkt 14-15, określające stawki akcyzy właściwe dla pozostałych paliw silnikowych i pozostałych paliw opałowych, niewymienionych wprost w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy akcyzowej.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej, paliwami silnikowymi są „wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych”. Art. 86 ust. 3 ustawy akcyzowej definiuje z kolei paliwa opałowe: „Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.”

Z brzmienia przytoczonych powyżej definicji wynika, iż dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych nie są ani paliwami silnikowymi, ani paliwami opałowymi, ponieważ nie stanowią one wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych ani do napędu silników spalinowych ani do celów opałowych. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych są jedynie substancjami uszlachetniającymi dodawanymi do benzyn silnikowych i olejów napędowych. Ponadto, posiadają inny skład chemiczny i inne właściwości fizyczne. Ich użycie, jako samoistne paliwo silnikowe czy też paliwo opałowe nie jest możliwe.

Z kolei art. 89 ust. 2 ustawy akcyzowej określa stawkę akcyzy w wysokości 0 zł, obowiązującą w określonych przypadkach, dla wyrobów energetycznych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, innych niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy akcyzowej. Co prawda kod CN, do którego zaklasyfikowane są dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych znajduje się pod pozycją 24a w treści załącznika nr 2 do Ustawy akcyzowej. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż w treści rzeczonego przepisu ustawodawca zastrzegł możliwość zastosowania stawki 0 zł jedynie w przypadkach, gdy rzeczone wyroby energetyczne przeznaczone są do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

Ustawodawca przewiduje stawkę 0 zł dla wyrobów energetycznych również w art. 89 ust. 2c ustawy akcyzowej, zgodnie z którego brzmieniem: „Stawka akcyzy na wyroby energetyczne niewymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł”. Możliwość opodatkowania stawką 0 zł dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych wyklucza już na wstępie w tym przypadku fakt, iż kod CN 3811 90 00 został wymieniony w pozycji nr 24a w treści załącznika nr 2 do Ustawy akcyzowej.

W konsekwencji z brzmienia przytoczonych powyżej art. 89 ust. 1, 2 i 2c Ustawy akcyzowej nie można bezpośrednio wywnioskować stawki podatku akcyzowego właściwej dla dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych.

Kwestia stawki podatku akcyzowego właściwej dla dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych poruszona została jednak w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51, dalej: „Dyrektywa energetyczna”). Dyrektywa energetyczna określa wspólne zasady opodatkowania wyrobów energetycznych akcyzą na terenie Unii Europejskiej, zaś przepisy wewnętrzne obowiązujące w poszczególnych państwach członkowskich mają za zadanie implementowanie norm prawnych wynikających z rzeczonej Dyrektywy do prawa krajowego. W konsekwencji przepisy krajowe regulujące opodatkowanie wyrobów energetycznych podatkiem akcyzowym powinny być zgodne z przepisami Dyrektywy energetycznej.

Art. 2 ust. 1 lit. f Dyrektywy energetycznej stanowi, iż wyroby klasyfikowane do pozycji CN 3811 znajdują się w katalogu wyrobów energetycznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 3 Dyrektywy energetycznej: „Oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane, jako paliwo silnikowe, lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego.”

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega, zatem wątpliwości, iż zgodnie z przytoczonym powyżej art. 2 ust. 3 Dyrektywy energetycznej, dla dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych właściwe są stawki podatku akcyzowego dla benzyn silnikowych i olejów napędowych, do których są one dodawane.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w Postanowieniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał”) z dnia 5 lutego 2015 r. w sprawie C 275/14, wydanym na podstawie wniosku złożonego w trybie prejudycjalnym przez Naczelny Sąd Administracyjny. Przedmiot rozważań Trybunału stanowiła kwestia dotycząca zasad opodatkowania podatkiem akcyzowym w Polsce, a konkretnie zasad opodatkowania akcyzą dodatków do paliw silnikowych i olejów opałowych klasyfikowanych do kodu CN 3811. Sprawa rozstrzygnięta przez Trybunał dotyczyła, zatem kwestii odnoszących się do przepisów polskiej Ustawy akcyzowej, a konkretnie zasad opodatkowania wyrobów energetycznych analogicznych do tych, które wykorzystywane są w procesach produkcyjnych przez Wnioskodawcę (tzn. wyrobów energetycznych klasyfikowanych do kodu CN 3811, wykorzystywanych, jako dodatki). Trybunał uznał, iż z brzmienia art. 2 ust. 3 Dyrektywy energetycznej wynika, że ustawodawca Unii Europejskiej zamierzał potraktować dodatki dodawane do paliw silnikowych w taki sam sposób jak paliwa silnikowe, niezależnie od natury tych dodatków, wyłącznie z uwagi na fakt, iż są one dodawane do tychże paliw, tak by poddać je tej samej regulacji podatkowej, co same paliwa. Ostatecznie Trybunał stwierdził w tym zakresie niezgodność polskiej Ustawy akcyzowej z przepisami Dyrektywy energetycznej. W konsekwencji należy uznać, iż implementacja Dyrektywy energetycznej do przepisów Ustawy akcyzowej w ramach stawki akcyzy właściwej dla wyrobów energetycznych takich jak przykładowo dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych jest nienależyta, w związku z czym należy przyznać pierwszeństwo jej regułom.

Ponadto, w oparciu o przytoczone powyżej stanowisko Trybunału, Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) dnia 25 czerwca 2015 r. wydał wyrok o sygnaturze I FSK 482/15. W rzeczonym wyroku NSA uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz zaskarżoną interpretację indywidualną uznając, iż „za zasadne należy uznać zarzuty kasacyjne dotyczące dokonania przez Sąd pierwszej instancji nieprawidłowej wykładni prawa materialnego w związku z bezzasadnym przyjęciem, że brak jest podstaw do stwierdzenia niezgodności krajowych regulacji z prawem unijnym (wadliwej implementacji art. 2 ust. 3 akapit drugi Dyrektywy), a w konsekwencji zasadne jest opodatkowanie dodatków do paliw silnikowych oznaczonych kodem CN 3811 według jednolitej stawki z art. 89 ust. 1 pkt 14 u.p.a., a nie według stawki, którą objęte jest paliwo, do którego dany dodatek jest dodawany (tj. „paliwo równoważne”). Wyrażając w tym względzie pogląd sprzeczny z wykładnią art. 2 ust. 3 akapit drugi Dyrektywy dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości sąd pierwszej instancji naruszył ten przepis w sposób wskazywany w skardze kasacyjnej. Bezzasadnie sąd też uznał, że oznaczone kodem CN 3811 dodatki do paliw silnikowych są paliwem, naruszając w związku z tym art. 86 ust. 2 oraz art. 89 ust. 1 pkt 14 u.p.a., właśnie do paliw (a nie dodatków do nich) się odnoszące”.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, iż analogiczna kwestia była już przedmiotem wielu interpretacji indywidualnych, które potwierdziły stanowisko Spółki. Przykładowo są to interpretacje indywidualne o następujących sygnaturach: IPPP3/4513-69/15-2/MC, IPPP3/443-257/11/15-7/S/SM, IBPP4/4513-125/16/BP, IPPP3/4513-83/16-4/MC, 0111-KDIB3-3.4013.263.2017.l.MK, 0111-KDIB3- 3.4013.282.2017.2. MK.

Wnioskodawca pragnie również ponownie podkreślić, co zostało przedstawione w części odnoszącej się do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, iż już w momencie dokonywania nabyć wewnątrzwspólnotowych dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych Spółka jest w stanie określić, czy rzeczone dodatki będące przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego będą stanowić domieszki do benzyn silnikowych czy też domieszki do olejów napędowych. W praktyce, zatem nie występują sytuacje, w których Spółka mogłaby błędnie określić stawki podatku akcyzowego dla dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych, tzn. dodatkom do benzyn silnikowych przypisać stawkę akcyzy właściwą dla olejów napędowych i na odwrót.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, a także fakt, iż przepis Dyrektywy energetycznej odnoszący się do opodatkowania dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych nie został zaimplementowany do polskiej Ustawy akcyzowej, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że stawka podatku akcyzowego mająca zastosowanie do produktów Spółki, tzn. dodatków do benzyn silnikowych i olejów napędowych powinna zostać określona zgodnie z art. 2 ust. 3 Dyrektywy energetycznej. Oznacza to, iż dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych powinny zostać opodatkowane akcyzą według stawki, jaka stosowana jest wobec wyrobów, do których są one dodawane, tzn.:

• w przypadku, gdy dodatki dozowane są do benzyn silnikowych, właściwą dla nich stawką podatku akcyzowego będzie stawka dla benzyn silnikowych, tzn. stawka podatku akcyzowego określona w art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy akcyzowej,
• w przypadku, gdy dodatki dozowane są do olejów napędowych, właściwą dla nich stawką podatku akcyzowego będzie stawka dla olejów napędowych, tzn. stawka podatku akcyzowego określona w art. 89 ust. 1 pkt 6 Ustawy akcyzowej.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach na gruncie obowiązujących w tym czasie przepisów i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.