2018.05.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.184.2018.1.AM
z 14 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w procesie Połączenia (takie jak: opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe), będą stanowiły dla Wnioskodawcy (jako Spółki Przejmującej) podatkowe koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w procesie Połączenia (takie jak: opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe), będą stanowiły dla Wnioskodawcy (jako Spółki Przejmującej) podatkowe koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej również jako: „Spółka Przejmująca”) jest aktualnie spółką osobową działającą w formie spółki komandytowo-akcyjnej, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W najbliższym czasie (tj. w 2018 r.) Wnioskodawca zamierza dokonać przekształcenia swojej formy prawnej ze spółki komandytowo-akcyjnej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 551 i nast. ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz.1577; dalej jako: „k.s.h.”).

Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka Przejmowana”), posiadając całość udziałów w jej kapitale zakładowym. Spółka Przejmowana jest spółką kapitałową, działającą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Po przeprowadzeniu opisanej wyżej procedury przekształcenia, Wnioskodawca (działając już w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) w wyniku działań restrukturyzacyjnych grupy kapitałowej planuje połączenie ze Spółką Przejmowaną w trybie przepisu art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h., tj. przez przeniesienie całego majątku przejmowanej spółki kapitałowej (tj. Spółki Przejmowanej) na Wnioskodawcę (dalej jako: „Połączenie”).

W wyniku Połączenia dojdzie do ustania bytu prawnego Spółki Przejmowanej, której majątek zostanie przeniesiony na Wnioskodawcę. Na skutek Połączenia, kapitał zakładowy Wnioskodawcy nie zostanie podwyższony poprzez utworzenie nowych udziałów, które zostałyby objęte przez dotychczasowego wspólnika Spółki Przejmowanej (tj. przez Spółkę Przejmującą). W rezultacie, w wyniku rozważanego Połączenia nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki Przejmującej, gdyż planowane Połączenie dotyczy przejęcia przez spółkę dominującą (tj. przez Wnioskodawcę) swojej spółki zależnej (tj. Spółki Przejmowanej). Powyższe powoduje, że w istocie rzeczy nie wystąpi tutaj jakakolwiek nadwyżka majątku otrzymanego przez Wnioskodawcę, jako wspólnika ponad nominalną wartość udziałów przyznanych udziałowcom Spółki Przejmowanej.

Planowana operacja Połączenia polegająca na fuzji (połączeniu) Wnioskodawcy (jako Spółki Przejmującej) oraz Spółki Przejmowanej poprzez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej, doprowadzi do istotnego uproszczenia (zintegrowania) oraz uzyskania wewnętrznej spójności struktury grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca, skutkującego m.in. koncentracją majątku, obniżeniem (redukcją) kosztów działalności oraz racjonalizacją prowadzonej działalności. Koszty prowadzonej działalności zostaną obniżone (zredukowane) w szczególności poprzez spowodowany Połączeniem, brak konieczności prowadzenia odrębnej obsługi księgowo-rachunkowej dla Spółki Przejmowanej, czy też odpadnięciem konieczności ponoszenia kosztów m.in. z tytułu utrzymywania rachunku bankowego (itp.).

W toku procesu Połączenia Spółka może ponieść następujące wydatki związane z Połączeniem: opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w uwarunkowaniach przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. w związku z planowanym Połączeniem, po stronie Wnioskodawcy powstanie dochód (przychód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?
Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w procesie Połączenia (takie jak: opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe), będą stanowiły dla Wnioskodawcy (jako Spółki Przejmującej) podatkowe koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w procesie Połączenia (takie jak opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne. opłaty sądowe i opłaty skarbowe), będą stanowiły dla Wnioskodawcy (jako Spółki Przejmującej) podatkowe koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej jako ustawa CIT): „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

W rezultacie do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Rzecz jest bowiem w tym, że konstrukcja powołanego przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że zaprezentowane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki, tj. wydatki poniesione przez Spółkę Przejmującą w procesie Połączenia spółek takie jak opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe, nie są bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Należy je zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów gdyż nie jest możliwe przypisanie ich do określonych przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT: „Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą”. W myśl natomiast art. 15 ust. 4e ustawy CIT: „Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w licznych wypowiedziach organów podatkowych, sformułowanych w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Jako przykład można w tym miejscu wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 czerwca 2014 r. nr IBPB1/2/423-322/14/ MS.

W rezultacie odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca (Spółka Przejmująca) będzie uprawiony do ujęcia w podatkowych kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych w procesie Połączenia, takich jak opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe. Wydatki te będą stanowiły dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka Przejmowana), posiadając całość udziałów w jej kapitale zakładowym. Wnioskodawca, działając po przekształceniu swojej formy prawnej jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w wyniku działań restrukturyzacyjnych grupy kapitałowej planuje połączenie ze Spółką Przejmowaną w trybie przepisu art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, dalej: „KSH”), tj. przez przeniesienie całego majątku przejmowanej spółki kapitałowej (tj. Spółki Przejmowanej) na Wnioskodawcę (dalej jako: „Połączenie”). W wyniku Połączenia dojdzie do ustania bytu prawnego Spółki Przejmowanej, której majątek zostanie przeniesiony na Wnioskodawcę.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu ze źródła przychodów istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów, zachowania źródła przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów ze źródła przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami ze źródła przychodów, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Natomiast dla rozstrzygnięcia momentu ujęcia kosztów uzyskania przychodów podstawowe znaczenie ma ustalenie, czy dany wydatek ma pośredni, czy też bezpośredni związek z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Kosztami będą, zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów, bądź usług.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Jednocześnie istotne znaczenie ma również określenie momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów. Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest przede wszystkim ocena charakteru związku przyczynowego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w art. 15 ust. 4, 4b-4d.

W myśl art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) – w myśl art. 15 ust. 4d updop są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zasady łączenia spółek kapitałowych regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych. Stosownie do treści art. 491 § 1 KSH, spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

Artykuł 492 § 1 KSH stanowi z kolei, że połączenie może być dokonane:

przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie),
przez zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (łączenie się przez zawiązanie nowej spółki).

W tym miejscu wskazać należy, że z podatkowego punktu widzenia w przypadku połączenia spółek istotne jest, czy połączenie to nastąpiło z, czy też bez podwyższenia kapitału zakładowego. Kodeks spółek handlowych przewiduje bowiem taką możliwość, stanowiąc w art. 515 § 1 KSH, że połączenie może być przeprowadzone bez podwyższenia kapitału zakładowego, jeżeli spółka przejmująca ma udziały lub akcje spółki przejmowanej albo udziały lub akcje nabyte lub objęte, zgodnie z przepisami art. 200 lub art. 362 oraz w przypadkach, o których mowa w art. 366.

Regulacja ta istotna jest o tyle, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, do przychodów nie zalicza się m.in. przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 updop wynika, że wartość wkładów zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, nie spełniają bowiem zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego.

Oznacza to, że koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio zorientowane były na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika natomiast, że na skutek Połączenia, kapitał zakładowy Wnioskodawcy nie zostanie podwyższony poprzez utworzenie nowych udziałów, które zostałyby objęte przez dotychczasowego wspólnika Spółki Przejmowanej (tj. przez Spółkę Przejmującą). W rezultacie, w wyniku rozważanego Połączenia nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki Przejmującej, gdyż planowane Połączenie dotyczy przejęcia przez spółkę dominującą (tj. przez Wnioskodawcę) swojej spółki zależnej (tj. Spółki Przejmowanej). Powyższe powoduje, że w istocie rzeczy nie wystąpi tutaj jakakolwiek nadwyżka majątku otrzymanego przez Wnioskodawcę, jako wspólnika ponad nominalną wartość udziałów przyznanych udziałowcom Spółki Przejmowanej.

Odnosząc zatem powyżej przytoczone regulacje prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, wydatków poniesionych w procesie Połączenia (takich jak: opłaty związane z ogłoszeniem planu połączenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, opłaty notarialne, opłaty sądowe i opłaty skarbowe). Powyższe wydatki związane są z ogólnym funkcjonowaniem Spółki i nie są bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Zatem na mocy art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącalne w dacie ich poniesienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin