Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.78.2018.1.AM
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2018 r. (data wpływu 23 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania farmy wiatrowej za projekt z zakresu infrastruktury publicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania farmy wiatrowej za projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka L. Sp. z o.o. (dalej: L., Podatnik, Wnioskodawca) jest właścicielem jednej farmy wiatrowej zlokalizowanej na terenie Gminy P. składającej się z 8 turbin wiatrowych o łącznej mocy 20 MW.

Budowę farmy wiatrowej realizowała spółka K. Sp. z o.o. w latach 2011-2012. L. w roku 2016 połączył się z K. Sp. z o.o.; L. był podmiotem przejmującym i tym samym wszedł we wszelkie prawa i obowiązki K. Sp. z o.o. – w tym samym stał się stroną pożyczek i kredytu udzielonych na sfinansowanie inwestycji.

Aktualnie L. jest stroną 2 pożyczek i kredytu, udzielonych na sfinansowanie budowy farmy wiatrowej:

• pożyczki udzielonej przez konsorcjum S. – I. Ltd. spółce L. z dnia 23.02.2011,
  

• pożyczki udzielonej przez konsorcjum S. – I. Ltd. spółce K. z dnia 12.04.2011,
  

• kredytu bankowego udzielonego przez konsorcjum D. S.A. oraz R. z dnia 17.02.2011.
  
  
  

Spółka I. Limited jest rezydentem cypryjskim, S. AB szwedzkim, a banki udzielające kredytu – są rezydentami polskimi.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzi zespół zorganizowanych aktywów, które łącznie są niezbędne do prowadzenia działalności polegającej na produkcji energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jak: generator prądotwórczy, wieże, gondole turbin wiatrowych, fundamenty, sieć SN, linia kablowa 110 kV, sieć teletechniczna, stacja abonencka, place montażowe, transformatory, wirniki turbin wiatrowych, przekładnie turbin wiatrowych, liczniki zielonej energii, maszty odgromowe ogrodzenie, mosty szynowe, system odwodnienia, sieć uziemień, drogi wewnętrzne oraz drogi dojazdowe. Wartość księgowa brutto zespołu środków trwałych tworzących farmę wiatrową wynosi około 100 mln PLN. Zgodnie z założeniami Wnioskodawcy, farma funkcjonować będzie do roku 2037.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w analizowanym stanie faktycznym farma wiatrowa jako projekt może zostać uznana za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W świetle treści art. 15c ust. 8-10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej jako: ustawa CIT), przy ustalaniu wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będą miały znaczenia koszty finansowania dłużnego wynikające z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej”. Projekt ten będzie musiał jednak spełniać przesłanki określone w przepisach art. 15c ust. 10 ustawy CIT; między innymi projekt ten będzie musiał służyć dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będącego w ogólnym interesie publicznym.

Nowe przepisy rodzą szereg wątpliwości praktycznych związanych z ich wykładnią i stosowaniem:

• ustawa nie wskazuje, które aktywa, o których mowa w art. 15c ust. 10 ustawy CIT będą uznawane za „znaczące”,
  

• ustawa nie wskazuje, jaki podmiot dokonywać będzie wyboru lub oceny, czy realizowana inwestycja jest projektem „będącym w ogólnym interesie publicznym”.
  
  
  

W ocenie Wnioskodawcy farma wiatrowa, którą wybudował poprzednik prawny Spółki, która ponosi aktualnie wydatki z tytułu odsetek z tytułu kredytu/pożyczek zaciągniętych na jej sfinansowanie winna być kwalifikowana jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

Wskazują na to między innymi następujące elementy:

1. Projekt z zakresu infrastruktury publicznej
   
   

Pojęcie infrastruktury publicznej nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym. Pojęcie to też nie jest jednoznaczne na gruncie wykładni językowej – nie wiadomo bowiem, czy chodzi o projekt finansowany ze środków publicznych czy o projekt służący dobru publicznemu, zaspokajający potrzeby społeczeństwa takie jak między innymi dostęp do mediów.

W ocenie Wnioskodawcy, rozumienie infrastruktury publicznej w pierwszym znaczeniu, tj. jako infrastruktury finansowanej ze środków publicznych nie ma sensu w kontekście omawianego przepisu, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skarb Państwa, jednostki budżetowe i wiele innych agend finansujących „inwestycje publiczne” są instytucjami zwolnionymi podmiotowo z podatku dochodowego od osób prawnych. W samym przepisie mówi się również o dochodach uzyskiwanych ze zrealizowanego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, co wskazuje że przepis obejmuje również projekty o charakterze komercyjnym.

Infrastruktura to materialno-techniczne wyposażenie danego terytorium w powszechne urządzenia transportowe, komunikacyjne, telekomunikacyjne, osadnicze, oświatowe, energetyczne, wodne, ochrony zdrowia itp.

Termin infrastruktura wywodzi się z zestawienia dwóch słów łacińskich – infra i struktura, które razem tłumaczyć można jako podukład. Podukład ten w charakterze „użyteczności publicznej” oznacza pewien zbiór instytucji, obiektów czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni wraz z historycznie ukształtowanymi wewnętrznymi i zarazem charakterystycznymi relacjami zachodzącymi między poszczególnymi jego elementami (Kupiec L., Gołębiowska A., Truskolaski T. (2005), Gospodarka przestrzenna, t. 7, Infrastruktura ekonomiczna, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok).

Zapewnienie dostępu do energii elektrycznej stanowi jedną z podstawowych i powszechnych potrzeb obok np. dostaw wody, gazu, ciepła, odbioru ścieków, usług w zakresie telekomunikacji, zapewnienia transportu poprzez utrzymanie sieci dróg publicznych i kolejowych itd. Stanowi to także jeden z podstawowych obowiązków organów administracji, szczególnie tej szczebla samorządowego. Wytwarzanie energii np. poprzez budowę farmy wiatrowej zaopatrujących daną miejscowość lub większy obszar w energię elektryczną, w ocenie Wnioskodawcy, służy celowi publicznemu. Jeżeli zatem „cel publiczny” to „cel dotyczący ogółu, służący ogółowi, przeznaczony (dostępny) dla wszystkich” to zarówno przesyłanie energii mieści się w tej definicji (potwierdzają to np. przepis art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami – Wnioskodawca otrzymał też w związku z budową linii kablowej (przesyłowej) decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego), jak również produkcja energii elektrycznej.

Elementami infrastruktury energetycznej są urządzenia do wytwarzania, przesyłu i odbioru energii. Na farmę wiatrową należącą do Wnioskodawcy składają się zarówno elementy wytwórcze prądu (turbiny) jak i linie przesyłowe. Ustawa w art. 15c ust. 10 ustawy CIT, ani żadnym innym przepisie nie wyłącza możliwości korzystania z wyłączenia z reżimu niedostatecznej kapitalizacji projektów z zakresu infrastruktury publicznej realizowanych w celach komercyjnych przez przedsiębiorstwa prywatne. Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy, projekt budowy farmy wiatrowej wraz z linią kablową należy uznać za projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

2. Trwałość projektu
   
   

Planowany okres eksploatacji farmy wiatrowej wynosi 25 lat – jest to zdecydowanie projekt o charakterze długookresowym.

3. Wartość projektu
   
   

W świetle art. 15c ust. 10 ustawy CIT, projekt ma służyć dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów. Biorąc pod uwagę wartość księgową farmy wiatrowej (około 100 mln PLN) należy uznać, że jest to projekt dotyczący znaczącego składnika aktywów.

4. Interes publiczny
   
   

Realizacja projektu ma być „w ogólnym interesie publicznym”. Ustawodawca w żaden sposób nie zdefiniował kryteriów pozwalających uznać, czy dany projekt jest czy nie jest „w ogólnym interesie publicznym”.

Zgodnie z dokumentem przyjętym przez Radę Ministrów dnia 10.11.2009 r. „Polityka energetyczna Polski do 2030 roku”, który został opracowany przez Ministerstwo Gospodarki - jednym z podstawowych kierunków polskiej polityki energetycznej jest rozwój wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Główne cele w zakresie rozwoju wykorzystania OZE to między innymi wzrost udziału odnawialnych źródeł energii w finalnym zużyciu energii do co najmniej 15% w 2020 roku. Zgodnie z dokumentem pozytywnym efektem rozwoju OZE jest zmniejszenie emisji CO2 oraz zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego, poprzez między innymi zwiększenie dywersyfikacji źródeł energii – Energy mix.

W ocenie Wnioskodawcy budowa farmy wiatrowej stanowi realizację przedsięwzięcia będącego w ogólnym interesie publicznym. Tak jak wskazano w „Polityce energetycznej Polski do roku 2030”, państwo wspiera rozwój OZE, która ma zapewnić dywersyfikację źródeł energii, większe bezpieczeństwo energetyczne kraju, oraz pozwala Polsce wywiązać się z odpowiedniego wskaźnika zużycia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

W ocenie L. farma wiatrowa jest projektem wieloletnim (a więc długoterminowym) o znaczącej wartości (około 100 mln PLN) realizującym ważny interes publiczny, zgodny z Polityką energetyczną Polski. Spełniając kryteria przewidziane w art. 15c ust. 10 ustawy CIT, L. Sp. z o.o. jest uprawniona do wyłączenia przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, kosztów finansowania dłużnego związanego z realizacją projektu. Dodatkowo Spółka zaznacza, że w analizowanym stanie faktycznym spełnione są warunki, o których mowa w art. 15c ust. 8 ustawy CIT (tj. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w Polsce, aktywa których dotyczy projekt znajdują się w Polsce, dochody są osiągane w całości w Polsce, a odsetki w Szwecji, na Cyprze oraz w Polsce).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej jako: ustawa nowelizująca) nastąpiła nowelizacja przepisów ograniczających wysokość zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odsetek (kosztów finansowania dłużnego).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.) podatnicy, o którym mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Warunkiem koniecznym stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wystąpienie u danego podatnika nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad osiągniętymi przez podatnika w danym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu, przychodami o charakterze odsetkowym.

W myśl art. 15c ust. 3 przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Z kolei w art. 15c ust. 12 i 13 ustawy o PDOP zdefiniowane zostały odpowiednio pojęcia kosztów finansowania dłużnego i przychody o charakterze odsetkowym. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Jednocześnie prawodawca zastrzegł w art. 15c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

Zgodnie z art. 15c ust. 9 powołanej ustawy dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym (art. 15c ust. 10).

Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt b) Dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r., której implementacja jest podstawą zmian w przepisach, państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania ust. 1 nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych na: pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii. Na użytek akapitu pierwszego lit. b) długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. W przypadku, gdy zastosowanie ma akapit pierwszy lit. b), ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika, a wszelkie wyłączone nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego nie są wliczane do nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego grupy względem stron trzecich, o których mowa w ust. 5 lit. b).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka L. Sp. z o.o. (dalej: L., Podatnik, Wnioskodawca) jest właścicielem jednej farmy wiatrowej zlokalizowanej na terenie Gminy P. składającej się z 8 turbin wiatrowych o łącznej mocy 20 MW.

Budowę farmy wiatrowej realizowała spółka K. Sp. z o.o. w latach 2011-2012. L. w roku 2016 połączył się z K. Sp. z o.o.; L. był podmiotem przejmującym i tym samym wszedł we wszelkie prawa i obowiązki K. Sp. z o.o. – w tym samym stał się stroną pożyczek i kredytu udzielonych na sfinansowanie inwestycji.

Wobec powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w analizowanym stanie faktycznym farma wiatrowa jako projekt może zostać uznana za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pojęcie infrastruktury publicznej nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Również wykładnia językowa nie daje w tym zakresie jednoznacznych wyników.

Dla rozstrzygnięcia analizowanej sprawy należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późń. zm.).

Stosownie do art. 6 ust. 2 celami publicznymi w rozumieniu powołanej ustawy jest budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Na tle powyższego przepisu w orzecznictwie sądów administracyjnych wykształcił się pogląd, zgodnie z którym art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie pozwała na zaliczenie budowy urządzeń wytwarzających energię do inwestycji celu publicznego, gdyż taki charakter mają jedynie inwestycje polegające na budowie i utrzymaniu urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej.

Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II OSK 1529/15 z dnia 18 maja 2016 r.: „Nie można bowiem pomijać tego, że w aktualnym stanie prawnym ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym elektrownie wiatrowe nie są zaliczane do urządzeń, o których mowa w art. 6 pkt 2 ugn”.

Jednocześnie jak zauważył również NSA w wyroku z 3 listopada 2010 r. (II OSK 1412/09) o publicznym charakterze inwestycji polegającej na budowie elektrowni wiatrowej nie może przesądzać fakt zakupu przez Zakład Energetyczny energii wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii i wprowadzenia jej do sieci, bowiem produkcja energii elektrycznej jest produkcją taką samą jak produkcja innych towarów, a celem każdego producenta towarów jest wprowadzenie ich do sprzedaży. Z przyczyn wyżej podanych w rozpoznawanej sprawie rzeczą inwestora będzie udowodnienie, że realizacja przedmiotowej inwestycji nie służy wyłącznie interesowi prywatnemu, lecz ma znaczenie lokalne lub ponadlokalne.

Tym samym, w analizowanym stanie faktycznym budowa elektrowni wiatrowej nie może być uznana za inwestycję celu publicznego.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można uznać, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym projekt budowy elektrowni wiatrowej, któremu towarzyszyła budowa linii kablowej (przesyłowej) stanowi projekt z zakresu infrastruktury publicznej jest prawidłowe.

W konsekwencji, w analizowanym stanie faktycznym farma wiatrowa jako projekt nie może zostać uznana za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że z uwagi na zakres wniosku, a w szczególności postawione w nim pytanie, które wyznacza zakres żądania Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja dotyczy kwalifikacji wyłącznie farmy wiatrowej jako projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.