Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.330.2018.1.DP
z 3 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2018 r. (data wpływu 9 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, w którym momencie rabat pośredni uznać należy za koszt poniesiony, zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym momencie rabat pośredni uznać należy za koszt poniesiony, zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania w Polsce. Spółka prowadzi księgi rachunkowe (handlowe).

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja przypraw. Spółka podpisuje umowy o współpracę z podmiotami pełniącymi rolę dystrybutorów (dalej: „Dystrybutorzy”), którzy nabywają od Spółki wyprodukowane przez nią towary. Następnie Dystrybutorzy odsprzedają towary wyprodukowane i nabyte od Spółki do punktów handlowych (dalej: Sklepy).

Spółka udziela rabatów pośrednich Sklepom, które są uzależnione od wysokości dokonanej sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę. Spółka nie sprzedaje i nie będzie sprzedawała ani świadczyła usług na rzecz Sklepów w sposób bezpośredni, a w konsekwencji Spółka nie będzie wystawiać faktur VAT dokumentujących wykonanie usług bądź sprzedaży towarów na rzecz Sklepów. Spółka wystawia i będzie wystawiać faktury VAT jedynie na rzecz Dystrybutorów w związku z nabywaniem przez nich od Spółki towarów.

Celem opisanego wyżej działania Spółki jest motywowanie Sklepów do bardziej aktywnej sprzedaży produktów Spółki, poprzez uatrakcyjnienie warunków zakupu produktów Spółki (zwrot części ceny zapłaconej przez Sklep w formie rabatu pośredniego) proporcjonalnie do wielkości zakupu lub sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę, co wpływać będzie na zwiększenie sprzedaży Spółki, a w konsekwencji w sposób pośredni na zwiększenie przychodów Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W którym momencie rabat pośredni uznać należy za koszt poniesiony, zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodów w związku z udzieleniem rabatów pośrednich przez Spółkę powinien być zaliczony do kosztów podatkowych przez Spółkę w momencie jego poniesienia.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jakkolwiek rabaty pośrednie, które Spółka zamierza wypłacać Sklepom przysługiwać będą w związku z dokonywanymi przez Sklepy zakupami lub sprzedażą towarów wyprodukowanych przez Spółkę to należy jednak podkreślić, iż Spółka nie sprzedaje tych produktów bezpośrednio do Sklepów. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie rabatu pośredniego wypłaconego Sklepom z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że wypłacane przez Spółkę na rzecz Sklepów rabaty pośrednie stanowić będą koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy CIT - koszt pośredni, potrącany w dacie jego poniesienia.

Mając na uwadze stanowisko powszechnie akceptowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z 27 września 2012 r. sygn. akt II FSK 253/11, odnośnie rozumienia pojęcia „dzień poniesienia kosztu” jako dnia, na który ujęto (zaksięgowano) dany koszt w zapisie bilansowego konta kosztowego, w ocenie Wnioskodawcy, koszty z tytułu wypłacanych rabatów pośrednich stanowić będą koszt uzyskania przychodów w dacie, na którą dokonano ich ujęcia na bilansowym koncie kosztowym, stosownie do art. 15 ust. 4d w związku z ust. 4e Ustawy CIT.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, np.:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. IPPB5/423-1136/12-3/RS,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. IPPB5/4510-222/15-4/KS,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-321/15-3/AO,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2016 r., sygn. IPPB6/4510-43/16-2/AG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej także: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ponadto, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem sytuacji gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny czyli nie został podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła albo może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji przypraw. Towary wyprodukowane przez Wnioskodawcę nabywane są przez Dystrybutorów, z którymi współpracuje Wnioskodawca, a następnie odsprzedawane są do punktów handlowych - Sklepów.

Spółka udziela Sklepom rabaty pośrednie, lecz nie sprzedaje i nie będzie sprzedawała ani świadczyła usług na rzecz Sklepów w sposób bezpośredni, a w konsekwencji Spółka nie będzie wystawiać faktur VAT dokumentujących wykonanie usług bądź sprzedaży towarów na rzecz Sklepów. Celem opisanego wyżej działania Spółki jest motywowanie Sklepów do bardziej aktywnej sprzedaży produktów Spółki, co wpływać będzie na zwiększenie sprzedaży Spółki, a w konsekwencji w sposób pośredni na zwiększenie przychodów Spółki.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, w którym momencie rabat pośredni uznać należy za koszt poniesiony, zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę dotyczące wypłacanego przez nią na rzecz Sklepów rabatu pośredniego, należy kwalifikować do kosztów „pośrednich”, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty „pośrednie”) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Dokonując kwalifikacji podatkowej opisanych kosztów wskazać należy, że z przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jasno wynika, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (…).

Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych zasady prowadzenia tej ewidencji zostały określone w ustawie o rachunkowości.

Wobec powyższego, wskazanie w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach prowadzonych w oparciu o uregulowania ww. ustawy o rachunkowości.

Podsumowując, za dzień poniesienia kosztu podatkowego należy rozumieć dzień, na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych jako koszt.

Odnosząc zatem przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy do powyższych uwarunkowań prawnych, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy Organ zwraca uwagę, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.