Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.324.2017.1.PS
z 16 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółka kapitałową i zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), podlegającą w Polsce opodatkowaniu CIT od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nadawania filmów i programów telewizyjnych, w tym: seriali, telenoweli, animacji, generującą przychody podatkowe.

W związku z prowadzoną działalnością Telewizja nabywa licencje uprawniające ją do emisji filmów i programów telewizyjnych przez okres trwania licencji. Spółka nabywa przedmiotowe licencje na podstawie umów licencyjnych zawieranych m. in. z zagranicznymi podmiotami (studiami telewizyjnymi, filmowymi itd.) na emisję filmów i programów telewizyjnych. Umowa zawierana z danym podmiotem dotyczy zazwyczaj szeregu filmów lub programów telewizyjnych tj. pakietu licencji.

W większości przypadków zawarcie umowy licencyjnej jest dokumentowane w formie podpisania z kontrahentem umowy w formie pisemnej (tzw. umowa w wersji długiej według stosowanej przez Spółkę wewnętrznej terminologii). Umowa w wersji długiej jest zazwyczaj podpisywana w następstwie wcześniejszych ustaleń (tzw. umowa w wersji krótkiej według stosowanej przez Spółkę wewnętrznej terminologii). Umowa w wersji krótkiej zawiera zgodę kontrahenta na wykorzystywanie licencji przez Spółkę oraz podstawowe warunki umowy w tym tytuły nabywanych licencji, ich ceny i okresy licencji. Umowa w wersji krótkiej może przyjąć formę memorandum (tzw. deal memo), korespondencji e-mail z kontrahentem lub inną formę dokumentu ustaloną z danym dostawcą licencji. Zatem, w większości przypadków, w których dochodzi do zawarcia umowy w wersji krótkiej, Spółka dokumentuje następnie ustalenia między stronami podpisując umowę w formie pisemnej tj. umową w wersji długiej.

Za datę zawarcia umowy licencyjnej Spółka uważa datę wskazaną w komparycji (niezależnie od tego czy jest to umowa w wersji długiej czy w krótkiej). Natomiast w przypadku braku wskazania daty w komparycji, Spółka uznaje za datę zawarcia umowy późniejszą datę złożenia podpisów przez przedstawicieli stron umowy. Z kolei, w przypadku braku jakiejkolwiek daty,za datę zawarcia umowy Spółka przyjmuje datę wpływu do siedziby Spółki podpisanej umowy w wersji długiej / wpływu akceptacji warunków umowy (w tym w formie e-mail) w wersji krótkiej przez kontrahenta.

Umowy licencyjne zawierane przez Telewizję co do zasady przewidują, że płatności za poszczególne pakiety licencji będą dokonywane w ratach, a kontrahenci wystawiają na Telewizję faktury na poszczególne raty wynikające z umów. Umowy licencyjne nie zawierają przypisania poszczególnych płatności (rat) do cen poszczególnych licencji, lecz poszczególne części wynagrodzenia są określone w umowach licencyjnych jako raty na poczet łącznej ceny całego pakietu licencji objętego daną umową. Nierzadko zgodnie z harmonogramem w umowach licencyjnych pierwsze faktury wystawiane są przez kontrahentów już po rozpoczęciu okresu użytkowania części licencji.

W momencie zawarcia umowy licencyjnej licencje, do których Spółka nie nabyła jeszcze praw do emisji (tj. nie rozpoczął się jeszcze okres, w którym Spółka może emitować dany program lub film), będą prezentowane w księgach rachunkowych jako rozliczenia międzyokresowe czynne.

Następnie, w zależności od okresu poszczególnych licencji, Spółka w momencie ustalonej w umowie daty rozpoczęcia okresu poszczególnych licencji (tzw. uruchomienie licencji) ujmować będzie je jako wartości niematerialne i prawne (dalej: „Licencje-WNiP”) bądź jako zapasy – w przypadku licencji o okresie używania do jednego roku (dalej: „Licencje-Zapasy”), które następnie rozliczane będą w kosztach podatkowych (w przypadku Licencji-WNiP poprzez odpisy amortyzacyjne).

Faktury wystawiane przez kontrahentów na Spółkę na poczet rat wynagrodzenia za cały pakiet licencji (nieprzypisane do konkretnych licencji w ramach pakietu) księgowane są przez Spółkę na koncie zobowiązań. Z kolei przyszłe (niezafakturowane jeszcze przez kontrahentów) raty prezentowane są co do zasady jako rozliczenia międzyokresowe bierne lub dostawy niefakturowane.

Mając na uwadze, że rozpoczęcie okresu obowiązywania licencji następuje w oderwaniu od faktur wystawianych na poczet rat za cały pakiet licencji i nierzadko występuje sytuacja,w której licencje na poszczególne filmy i programy są oddawane do używania (rozpoczyna się okres trwania licencji) jeszcze przed wystawieniem faktury przez kontrahenta. Spółka uznaje umowę licencyjną (w wersji długiej tub krótkiej) jako dowód księgowy stanowiący podstawę do ujęcia kosztów licencji w księgach i w tym momencie, jak wskazała powyżej, co do zasady ujmuje wartość poszczególnych licencji w ramach pakietu na koncie rozliczeń międzyokresowych czynnych (przed przeksięgowaniem ich w momencie uruchomienia danej licencji na konto Licencji-WNiP albo Licencji-Zapasów). Odpowiednio, dla celów podatkowych, Spółka rozważa stosowanie do przeliczenia kosztów licencji na poszczególne filmy lub programy, których wartość wyrażona jest w umowie licencyjnej w walucie obcej, kursu średniego Narodowego Banku Polskiego (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego zawarcie umowy (umowy w wersji długiej albo umowy w wersji krótkiej,w zależności od kontrahenta; Spółka zamierza stosować kurs z daty zawarcia umowy w wersji krótkiej w przypadku gdy na moment ujęcia pierwszego zdarzenia podlegającego odzwierciedleniu w księgach rachunkowych z tytułu danej umowy licencyjnej (oddanie do użytkowania licencji na dany film / program, otrzymanie faktury, dokonanie zapłaty) umowaw wersji długiej nie została zawarta / jeszcze zawarta; natomiast, w większości przypadków, na moment dokonania pierwszego zapisu w księgach z tytułu danej umowy licencyjnej jest ona zawarta w wersji długiej i w takich przypadkach Spółka przyjmuje datę zawarcia umowy w tej formie jako datę zawarcia umowy licencyjnej).

Licencje-WNiP Spółka będzie rozliczała w kosztach podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast w przypadku Licencji-Zapasów Spółka rozważa zaliczanie do kosztów danego roku dla potrzeb podatkowych jednorazowo lub proporcjonalnie: (i) jednorazowo – w przypadku Licencji- Zapasów, których okres trwania licencji przypada na jeden rok podatkowy, natomiast (ii) w pozostałych przypadkach proporcjonalnie tj. w proporcji w jakiej pozostaje długość dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu w danym roku podatkowym do całego dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu zgodnie z umową licencyjną. Z kolei rozpoznanie przedmiotowych kosztów dla celów rachunkowych następuje proporcjonalnie według liczby emisji w danym roku w stosunku do wszystkich emisji danej Licencji-Zapasu przewidzianych do amortyzacji zgodnie z polityką rachunkowości Spółki.

Licencje-Zapasy, pomimo tego, że ich okres używania nie przekracza jednego rokuw rozumieniu 12 kolejnych miesięcy (tj. nie spełniają warunki uznania za wartości niematerialne i prawne) mogą być wykorzystywane w dwóch różnych latach podatkowych. Przy tym, długość okresu użytkowania każdej Licencji-Zapasu, w czasie którego Spółka jest uprawniona do emisji danego programu lub filmu jest określana w umowie licencyjnej. Przykładowo, okres użytkowania Licencji-Zapasu o długości używania równej 7 miesięcy, może rozpoczynać się pierwszego dnia lipca jednego roku (X) i zakończyć ostatniego dnia stycznia kolejnego roku (X+l) – w takim przypadku w ramach rozważanego podejścia Spółka zamierza rozpoznać podatkowo 6/7 łącznej kwoty kosztu licencji wynikającej z umowy jako koszt uzyskania przychodów w roku X a 1/6 łącznej kwoty kosztu licencji wynikającej z umowy jako koszt uzyskania przychodów w roku X+1.

Spółka pragnie zauważyć, że w ramach dopuszczalnego okresu użytkowania danej licencji umowa licencyjna może przewidywać również dopuszczalną liczbę emisji danego programu lub filmu. Jednakże, opłaty ponoszone przez Spółkę nie są uzależnione od tego, czy i w którym okresie Spółka dokona emisji programu – wartość danej licencji określona jest w umowie licencyjnej jedną kwotą za cały okres jej dopuszczalnego użytkowania.

W zakresie technicznego sposobu ujęcia przedmiotowych kosztów licencji w księgach,w momencie oddania danej Licencji-Zapasu do użytkowania, tj. rozpoczęcia dopuszczalnego okresu emisji zgodnie z umowa licencyjną, Spółka co do zasady będzie dokonywać przeksięgowania wartości Licencji-Zapasu z konta rozliczeń międzyokresowych czynnych w ciężar konta aktywów Licencji-Zapasów. Następnie, przedmiotowa Licencja-Zapas będzie odnoszona w koszty rachunkowe proporcjonalnie do okresu użytkowania Licencji-Zapasu w korespondencji z ww. kontem aktywów Licencji-Zapasów.

W związku ze sposobem ujmowania Licencji-Zapasów rozważanym w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka zdecydowała się potwierdzić przewidywane przez nią aspekty podatkowe w drodze uzyskania interpretacji indywidualnej będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu związanego z nabyciem Licencji-Zapasów:

• w przypadku Licencji-Zapasów, których okres trwania licencji przypada na jeden rok podatkowy – w momencie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych jako koszt na podstawie umowy licencyjnej (w wersji długiej lub w wersji krótkiej, w zależności od kontrahenta) w momencie rozpoczęcia okresu trwania („uruchomienia”) danej Licencji- Zapasu,
  

• w przypadku Licencji-Zapasów, których okres trwania licencji przypada na więcej niż jeden rok podatkowy – w proporcji w jakiej pozostaje długość dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu w danym roku podatkowym do całego dopuszczalnego okresu emisji Licencji- Zapasu zgodnie z umową licencyjną?
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu związanego z nabyciem Licencji-Zapasów:

• w przypadku Licencji-Zapasów, których okres trwania licencji przypada na jeden rok podatkowy - w momencie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych jako koszt na podstawie umowy licencyjnej (w wersji długiej lub w wersji krótkiej, w zależności od kontrahenta), w momencie rozpoczęcia okresu trwania („uruchomienia”) danej Licencji- Zapasu,
  

• w przypadku Licencji-Zapasów, których okres trwania licencji przypada na więcej niż jeden rok podatkowy – w proporcji w jakiej pozostaje długość dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu w danym roku podatkowym do całego dopuszczalnego okresu emisji Licencji- Zapasu zgodnie z umową licencyjną.
  
  
  

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Odpowiednio, za koszty uzyskania przychodów można uznać takie wydatki, które spełniają łącznie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

1. zostały poniesione przez podatnika,
2. ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów ze źródła przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
4. spełnienie ww. warunków zostało prawidłowo udokumentowane.
   
   

W świetle powyższego, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu jako kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT istotne znaczenie ma cel, w jakim dany wydatek został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodu, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Odpowiednio, aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów, nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim, a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło to przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, nie powinno ulegać wątpliwości, że koszty licencji do emisji programów i filmów ponoszone przez Spółkę niewątpliwie pozostają w związku z przychodami podatkowymi osiąganymi przez Spółkę. Natomiast w celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatami licencyjnymi, należy w pierwszej kolejności prawidłowo określić ich charakter, tj. zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami bądź jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4e za dzień poniesienia kosztu co do zasady uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu Licencji-Zapasów stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, gdyż nie ma możliwości powiązania ich z powstaniem konkretnych przychodów. Opłaty licencyjne są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu, dlatego też opłaty licencyjne związane z zakupem Licencji-Zapasów należy zakwalifikować do kosztów pośrednich.

Odpowiednio, w przypadku gdy koszty Licencji-Zapasów będą dotyczyły okresu nieprzekraczającego jednego roku podatkowego, zdaniem Wnioskodawcy, powinny być one potrącalne podatkowo w momencie ich poniesienia, tj. ujęcia jako koszt w księgach rachunkowych na podstawie umowy licencyjnej w momencie rozpoczęcia okresu trwania („uruchomienia’’) danej Licencji-Zapasu. Mając bowiem na uwadze, że rozpoczęcie okresu obowiązywania licencji następuje w oderwaniu od faktur wystawianych na poczet rat za cały pakiet licencji i nierzadko występuje sytuacja, w której licencje na poszczególne filmy i programy są oddawane do używania (rozpoczyna się okres trwania licencji) jeszcze przed wystawieniem faktury przez kontrahenta, Spółka uznaje umowę licencyjną (w wersji długiej lub krótkiej) jako dowód księgowy stanowiący podstawę do ujęcia kosztów licencji w księgach i zamierza przyjąć jednolite zasady ujmowania kosztów Licencji-Zapasów na podstawie dowodu w postaci umowy zawartej z licencjodawcą. W szczególności jest to spowodowane tym,że faktury otrzymywane przez Spółkę nie dokumentują ceny nabycia poszczególnych licencji, lecz raty na poczet całego pakietu licencji objętego daną umową. Z kolei jedynym dokumentem,w którym zawarte są wartości poszczególnych licencji, które Spółka obowiązana jest ująć w księgach, jest umowa (faktury nie zawierają wartości poszczególnych licencji). Brak przypisania faktur do wartości poszczególnych licencji uwidoczniony jest również przez fakt,że rozpoczęcie trwania części licencji często następuje jeszcze przed otrzymaniem jakichkolwiek faktur od kontrahenta - w tych przypadkach, ujęcie licencji w księgach na podstawie faktur nie byłoby w ogóle możliwe.

Ponadto, w związku z tym, że każda z faktur dokumentuje ratę na poczet całego pakietu licencji objętego daną umową licencyjną, w ocenie Spółki uzasadnione jest przyjęcie, że zapłata każdej raty stanowi w odpowiedniej części zapłatę za wszystkie licencje w ramach pakietu. W ocenie Wnioskodawcy, pomimo że kwestia ta nie jest wprost uregulowana w ustawie o CIT, celowościowo uzasadnione jest uznanie umowy licencyjnej za dowód pozwalający na zaksięgowanie wydatków w przypadku Licencji-Zapasów tj. uznanie kosztu za poniesiony na podstawie zaksięgowania Licencji-Zapasów w oparciu o umowę.

Jednocześnie, jeżeli przedmiotowy koszt dla celów rachunkowych będzie rozliczany proporcjonalnie nawet w przypadku gdy nie będzie dotyczył on więcej niż jednego roku podatkowego (np. licencja udzielona na okres 6 miesięcy od lutego do lipca danego roku, odnoszona w koszty rachunkowe co miesiąc w wysokości 1/6 całkowitej kwoty kosztu licencji), przedmiotowy koszt będzie w tym samym momencie i wysokości uznany za poniesiony i potrącalny dla celów podatkowych.

Ponadto, mając na uwadze, że w przypadku Licencji-Zapasów koszt uzyskania przychodu może dotyczyć okresu przekraczającego rok podatkowy, Wnioskodawca zwraca uwagę na art. 15ust. 4d zd. 2 ustawy o CIT. Zgodnie ze wskazanym przepisem, jeżeli koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, w takich przypadkach Spółka będzie obowiązana do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu związanego z nabyciem Licencji-Zapasu w danym roku podatkowym w wysokości wyliczonej proporcjonalnie, tj. w proporcji w jakiej pozostaje długość dopuszczalnego okresu emisji Licencji- Zapasu w danym roku podatkowym do całego dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu zgodnie z umową licencyjną. W ocenie Wnioskodawcy, w takim przypadku zasadne będzie właśnie rozliczenie proporcjonalne, ponieważ nie jest możliwe określenie, jaka część kosztu dotyczy poszczególnych lat podatkowych – w szczególności, zdaniem Wnioskodawcy takie przyporządkowanie nie byłoby zasadne w oparciu o liczbę wykorzystanych w danym roku podatkowym możliwości emisji, ponieważ opłata ponoszona jest przez Spółkę za cały okres dopuszczalnego użytkowania i jej wysokość oraz moment ponoszenia nie są uzależnione od liczby faktycznie wykorzystanych przez Spółkę możliwości emisji filmu / programu w ramach przyznanego licencją limitu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opłaty licencyjne ponoszone z tytułu zakupu Licencji-Zapasów, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, tj. Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu związanego z nabyciem Licencji-Zapasu:

• w przypadku Licencji-Zapasów, których okres trwania licencji przypada na jeden rok podatkowy – w momencie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych jako koszt na podstawie umowy licencyjnej (w wersji długiej lub w wersji krótkiej, w zależności od kontrahenta), w momencie rozpoczęcia okresu trwania („uruchomienia”) danej Licencji- Zapasu,
  

• w przypadku Licencji-Zapasów, których okres trwania licencji przypada na więcej niż jeden rok podatkowy – w proporcji w jakiej pozostaje długość dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu w danym roku podatkowym do całego dopuszczalnego okresu emisji Licencji-Zapasu zgodnie z umową licencyjną.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.