Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.332.2017.1.KP
z 19 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 27 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla pracowników i członków ich rodzin - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla pracowników i członków ich rodzin.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

„X” Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest podmiotem działającym w ramach Grupy X, która opracowuje produkty i usługi mające ułatwić życie osobom cierpiącym na dolegliwości o osobistym i intymnym charakterze. Zważywszy, że Wnioskodawca jako pracodawca jest zobowiązany do objęcia pracowników opieką zdrowotną medycyny pracy i pokrycia kosztów takich świadczeń, w tym celu Wnioskodawca zawarł umowę opieki medycznej z podmiotem uprawnionym do świadczenia kompleksowych usług medycznych (w tym w szczególności z zakresu medycyny pracy). Przedmiotem tej umowy jest udzielanie opieki medycznej pracownikom Wnioskodawcy (zwanych w umowie Osobami Uprawnionymi Głównymi) i/lub członkom ich rodzin (zwanych w umowie Osobami Uprawnionymi), w zakresie następujących programów świadczeń:

1. Pojedynczy Specjalistyczny Plus;
2. Partnerski Specjalistyczny Plus;
3. Rodzinny Specjalistyczny Plus;
4. Pojedynczy Specjalistyczny Szpitalny;
5. Partnerski Specjalistyczny Szpitalny;
6. Rodzinny Specjalistyczny Szpitalny.

Programy: Pojedynczy Specjalistyczny Plus, Partnerski Specjalistyczny Plus oraz Rodzinny Specjalistyczny Plus obejmują swym zakresem następujące świadczenia:

1. Medycyna pracy,
2. Hot Line i Pogotowie Ratunkowe,
3. Ambulatoryjna pomoc doraźna podstawowa,
4. Opieka podstawowa,
5. Ambulatoryjna pomoc doraźna specjalistyczna,
6. Wszyscy specjaliści,
7. Specjalistyczne procedury ambulatoryjne,
8. Fizjoterapia,
9. Profilaktyka osobista - szczepienia przeciwko grypie,
10. Ratownictwo medyczne - szkolenia,
11. Opieka w miejscu zachorowania - 4 wizyty ze wskazań medycznych.

Programy: Pojedynczy Specjalistyczny Szpitalny, Partnerski Specjalistyczny Szpitalny oraz Rodzinny Specjalistyczny Szpitalny obejmują swym zakresem oprócz świadczeń wymienionych powyżej dodatkowo następujące świadczenia:

1. Wypadkowa opieka w szpitalu i transport sanitarny,
2. Opieka w szpitalu podstawowa,
3. Stomatologia M.,
4. Opieka w podróży ... .

Udział w ww. programie (dalej: „pakiet medyczny”) przez pracownika może mieć charakter:

• indywidualny (tj. pracownik uczestniczy jako Osoba Uprawniona Główna),
• partnerski (tj. pracownik bierze udział jako Osoba Uprawniona Główna wraz z jedną Osobą| Uprawnioną) lub
• rodzinny (tj. pracownik uczestniczy jako Osoba Uprawniona Główna wraz z pozostałym Osobami Uprawnionymi).

Cena pakietu medycznego różni się w zależności od tego czy korzystającym jest tylko pracownik czy oprócz pracownika obejmuje jego małżonka i dzieci, czy też partnera życiowego pracownika (dalej: „członkowie rodziny pracownika”). W ramach wybranego pakietu medycznego, takie same świadczenia przysługują zarówno pracownikowi, jak i członkom rodziny pracownika.

Wnioskodawca zdecydował o zapewnieniu pracownikom możliwości nieodpłatnego korzystania wybranego pakietu medycznego, mając na uwadze chęć pozyskiwania najlepszych fachowców oraz zmotywowania pracowników do pracy.

W związku z powyższym Wnioskodawca pokrywa koszty pakietów medycznych. Pakiety medyczne finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Pracownik nie jest obciążany ceną wybranego przez niego pakietu medycznego. Jednak wartość pakietu medycznego dla pracownika oraz rodziny pracownika finansowana przez Wnioskodawcę jest w odpowiedniej kwocie przyporządkowywana do poszczególnych pracowników i kwalifikowana przez Wnioskodawcę jako przychód pracownika ze stosunku pracy, od którego odprowadzane są zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup pakietów medycznych dla pracowników, jak i członków rodzin pracowników wskazanych w opisie stanu faktycznego, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych dla pracowników, finansowane przez Wnioskodawcę, stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zarówno w przypadku, gdy pakietem objęty jest pracownik, jak również w sytuacji gdy elementem pakietu medycznego są świadczenia medyczne dla członków rodzin pracowników.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. z., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (po wyłączeniu wydatków zastrzeżonych w ustawie) są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie wydatki, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w| jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów bądź źródła ich uzyskania, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika, na co wskazuje praktyka, należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające z nimi w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Co do zasady kosztami uzyskania przychodów są m.in, tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe koszty mogą również obejmować wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych na rzecz pracowników, ponieważ są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Za „koszty pracownicze” można uznać także wydatki dotyczące zakupu pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem jest związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodzin nie partycypowaliby w nabytych pakietach medycznych).

Jednakże w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku. Nie ulega wątpliwości, że wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników oraz członków ich rodzin zostały poniesione przez Wnioskodawcę w trosce o swoich pracowników i ich rodziny. W istocie wpływa to na zwiększenie motywacji pracowników do pracy, gdyż pakiety wpływają na lojalność wobec pracodawcy i tym samym budują wizerunek pracodawcy, jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale również o członków rodzin swoich pracowników. To z kolei skutkuje wyższą efektywnością oraz rzutuje na zmniejszenie rotacji pracowników. Zapewnienie możliwości nieodpłatnego korzystania z pakietów medycznych pozwala także na uatrakcyjnienie ofert pracy i pozyskanie nowych pracowników, w tym najlepszych fachowców. Jest to narzędzie jakie Wnioskodawca wykorzystuje by zachęcić fachowców do aplikowania do pracy u Wnioskodawcy. Powyższe czynniki, w konsekwencji, mogą wpływać na wysokość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów.

Taka inwestycja w ocenie Wnioskodawcy przekłada się również na zmniejszenie absencji pracowników z powodu chorób/konieczności opieki na chorymi członkami rodzin poprzez zapewnienie im i członkom ich rodzin profilaktyki zdrowotnej, a także ułatwienie dostępu do specjalistycznego leczenia, przez co nie muszą zwalniać się z pracy na kilka godzin, aby skorzystać ze świadczeń finansowanych z NFZ. Usługi medyczne związane z pakietami medycznymi zapobiegają również pojawianiu się u pracowników oraz u członków ich rodzin długotrwałych chorób. W ten sposób Wnioskodawca wpływa na skrócenie czasu absencji swoich pracowników, gdyż w przypadku choroby np. dziecka, pracownicy muszą angażować swój czas oraz środki na ich opiekę przez co Wnioskodawca jest narażony na nieobecność pracowników w pracy. Jest to także sposób na motywowanie pracowników i związanie ich z Wnioskodawcą.

Przedmiotowe wydatki stanowią zatem przejaw i wyraz starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jego pracowników oraz ich najbliższych osób, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery w miejscu pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego odpowiednio przyporządkowana wartość pakietu medycznego dla pracownika oraz jego najbliższych finansowana przez Wnioskodawcę jest kwalifikowana przez Wnioskodawcę jako przychód pracownika ze stosunku pracy, od którego odprowadzane są zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca przyznając pracownikowi uprawnienie do korzystania z opieki medycznej członków jego rodziny traktuje związane z tym koszty jako formę dodatkowego wynagrodzenia za pracę. Ponieważ taka forma gratyfikacji pracownika, zdaniem Wnioskodawcy, wpływa na efektywność jego pracy, przywiązanie do pracodawcy i zaangażowanie, zmniejszenie absencji chorobowej - to tym samym wpływa też na wyniki finansowe Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup pakietów medycznych, (w ramach których są zawarte świadczenia zarówno dla pracowników, jak i członków ich rodzin, spełniają) przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zatem stanowią one koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy. W szczególności koszty te nie stanowią wydatków Wnioskodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i które z woli ustawodawcy są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych np. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 2 grudnia 2016 r., znak: 0461-| ITPB3.4510.549.2016.1.KP;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 10 kwietnia 2015 r., znak: IBPBI/2/4510-58/15/IŻ; w dniu 6 listopada 2015 r., znak: IBPB-1 -3/4510-299/15/TS oraz w dniu 29 lutego 2016 r., znak: IBPB-1-1/4510-284/15/ESZ;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 31 lipca 2015 r., znak: IPPB5/4510-561/15-2/AK; w dniu 5 listopada 2015 r., znak: IPPB5/4510-898/15-4/MR; w dniu 17 grudnia 2015 r., znak IPPB5/4510-1148/15-2/BC oraz w dniu 14 lutego 2017 r., znak: 1462-IPPB5.4510.1102.2016.2.BC; Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 r., znak: ILPB3/4510-1-55/16-4/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

1. został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zdecydował o wprowadzeniu pakietów medycznych dla pracowników spółki oraz członków ich rodzin mając na uwadze chęć pozyskiwania najlepszych fachowców oraz zmotywowania pracowników do pracy. Wnioskodawca wskazuje, że zapewnienie pracownikom możliwości nieodpłatnego korzystania z wybranego pakietu medycznego, przyczynia się do zmniejszenia absencji pracowników z powodu chorób/konieczności opieki nad chorymi członkami rodzin poprzez zapewnienie im i ich członkom profilaktyki zdrowotnej. Ponadto wprowadzone pakiety wpływają na lojalność wobec pracodawcy i tym samym budują wizerunek pracodawcy, jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale również o członków rodzin swoich pracowników. To z kolei skutkuje wyższą efektywnością oraz rzutuje na zmniejszenie rotacji pracowników. Zapewnienie możliwości nieodpłatnego korzystania z pakietów medycznych pozwala także na uatrakcyjnienie ofert pracy i pozyskanie nowych pracowników, w tym najlepszych fachowców. Jest to narzędzie jakie Wnioskodawca wykorzystuje by zachęcić fachowców do aplikowania do pracy u Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe czynniki, mogą wpływać na wysokość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na dofinansowanie pakietów ubezpieczenia medycznego pracowników oraz członków ich rodzin stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią źródeł prawa i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.