Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.298.2017.1.JBB
z 22 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 10 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej także jako „Spółka”) jest liderem polskiego rynku chemicznego i liczącym się podmiotem na rynku europejskim. Jest także spółką dominującą Grupy kapitałowej, w skład której wchodzą firmy produkcyjne, handlowe, usługowe. Przekrój produktów w zakresie firm produkcyjnych jest zróżnicowany, a jedną z grup produktów wytwarzanych w Grupie, w segmencie organicznym, są środki ochrony roślin.

W zakresie prowadzenia strategii ciągłego rozwoju i ekspansji na kolejne rynki europejskie, Wnioskodawca był zainteresowany ofertą nabycia akcji spółek chemicznych z Portugalii i Hiszpanii, które zostały wystawione do sprzedaży przez ich właściciela. Ich właścicielem była firma A. Portugal, spółka zależna od A. SA. notowanej na EURONEXT, czyli europejskiej platformie handlu giełdowego stworzonej przez giełdy paryską, amsterdamską, brukselską, do których później dołączyła też giełda w Lizbonie.

Oferta sprzedaży pojawiła się latem 2016 r. Spółki, które chciał nabyć Wnioskodawca, zajmowały się produkcją oraz sprzedażą środków ochrony roślin i suplementów dla roślin. Co jednak istotne, były one spółkami dominującymi nad kilkunastoma innymi spółkami zagranicznymi, które prowadziły działalność w wielu krajach świata (grupa A). Spółka chciała sfinansować transakcję długiem (finansowanie zewnętrzne, w tym bankowe) i środkami własnymi.

Procedura nabywania akcji w takiej sytuacji wygląda podobnie jak kupowanie na aukcji, gdzie zainteresowane podmioty składają ofertę, za ile są gotowe zakupić 100% akcji / udziałów podmiotów wystawionych przez właściciela do sprzedaży. Proces ten był prowadzony na rzecz Sprzedającego przez zewnętrznego doradcę inwestycyjnego, który narzucał potencjalnym kupującym harmonogram działań, w tym terminy składania poszczególnych ofert (niewiążących i wiążącej). W szczególności, z uwagi na napięty harmonogram, konieczne było pilne angażowanie zewnętrznych doradców z kluczowych obszarów. Kontakt ze sprzedającym był w wielu sprawach możliwy tylko za pośrednictwem doradcy, a rozmowy między stronami musiały być niejednokrotnie prowadzone za pośrednictwem doradcy inwestycyjnego Wnioskodawcy. Po wyborze Wnioskodawcy jako ostatecznego kupującego, miała być przez niego przeprowadzona jeszcze jedna, ostateczna analiza due dilligence.

Zainteresowanie Spółki zakupem akcji wynikało w ówczesnej sytuacji m in. z tego, iż badania rynku chemicznego pokazywały, że europejskie firmy chemiczne zmieniają się. Coraz częściej przeważający segment ich działalności stanowiły produkty o małym tonażu, ale wysokomarżowe. Takimi też są i były środki ochrony roślin. Co więcej, analizy rynkowe pokazywały, że zapotrzebowanie na nie miało rosnąć, w związku z nowymi wyzwaniami jakim musiała sprostać produkcja rolna na skutek m in. wzrostu liczby ludności na świecie. Środki ochrony roślin zostały więc uznane za produkty z dużą szansą rozwoju i potencjałem do generowania zysków. Wnioskodawca zakładał, że dzięki zakupowi akcji zagranicznych spółek, segment organiczny stanie się szybko drugim solidnym filarem jego biznesu. Sfinalizowanie zakupu pozwoliłoby Spółce i Grupie na znaczące zwiększenie udziałów w europejskim oraz w mniejszym stopniu w światowym rynku środków ochrony roślin (w grupie A były także spółki spoza Europy), jak również rozszerzenie portfela produktowego. Grupa, w której Spółka jest podmiotem dominującym, weszłaby też w nowy segment działalności, czyli suplementy dla roślin i zdobyłaby nowe rynki zbytu. Sam zaś Wnioskodawca, w następstwie nabycia nowych spółek (a poprzez nie, także udziałów / akcji w kolejnych), zamierzał w przyszłości czerpać przychody odsetkowe z finansowania wewnątrzgrupowego oraz świadczenia różnych usług, w tym usług wsparcia, na rzecz nowych spółek.

Zanim jednak została podjęta decyzja o złożeniu oferty zakupu akcji przez Spółkę, został podjęty szereg działań z zakresu analizy sytuacji prawnej, finansowej i biznesowej zagranicznych spółek, szans ich rozwoju pod kątem biznesowym i operacyjnym, w szczególności w powiązaniu ze strategią Grupy. Zlecone zostały także opinie prawne dotyczące analizy procesu zakupu i związanych z tym kosztów oraz procedur. Spółka musiała także przeprowadzić liczne negocjacje i analizy w zakresie możliwości uzyskania finansowania zewnętrznego ze strony banków.

W szczególności wiązały się z tym koszty i wydatki poniesione na opinie, raporty przygotowane ze strony polskich i zagranicznych firm konsultingowych (np. due dilligence finansowe, podatkowe, prawne oraz środowiskowe, analizy rynku, wsparcie przy tworzeniu modelu wyceny, doradztwo prawne przy tworzeniu umowy zakupu akcji, doradztwo inwestycyjne, itp.), koszty związane z uczestnictwem w spotkaniach z przedstawicielami właściciela spółek, z doradcami i bankami, w tym koszty podróży służbowych i noclegów osób reprezentujących Wnioskodawcę na rozmowach i w trakcie negocjacji.

Spółka chciała być pewna, że dołożyła należytych starań aby uzyskać pewność co do zasadności i racjonalności inwestycji w zakup akcji oraz że przyniesie jej to w przyszłości oczekiwane korzyści ekonomiczne i biznesowe. Chciała być także pewna przed złożeniem oferty zakupu, że uzyska w razie potrzeby finansowanie zewnętrzne (podpisane zostało z konsorcjum banków porozumienie w sprawie finansowania dłużnego w celu sfinansowania potencjalnej transakcji). Ponoszone przez Spółkę wydatki miały także na celu oszacowanie właściwej dla potrzeb oferty ceny zakupu, jako atrakcyjnej i optymalnej z punktu widzenia potencjalnych korzyści oraz efektów synergii.

Po zakończeniu przygotowań, po ofertowaniu wstępnym, na podstawie wszystkich uzyskanych informacji, zarząd Spółki podjął decyzję o złożeniu wiążącej oferty zakupu akcji spółek zagranicznych. Rada Nadzorcza Wnioskodawcy podjęła uchwałę akceptującą treść oferty oraz wyrażającą zgodę na jej złożenie, a także na podpisanie porozumienia dotyczącego finansowania. Po złożeniu wiążących ofert przez wszystkich zainteresowanych oferentów, właściciel spółek przyjął w listopadzie 2016 r. ofertę od innego podmiotu, zagranicznego funduszu inwestycyjnego, uznając ją za atrakcyjniejszą ze swojego punktu widzenia. W związku z tym, proces zakupowy po stronie Spółki został przerwany, w szczególności zakończono prace doradców w procesie. Nie oznacza to jednak, że zakończone zostały rozliczenia z doradcami. Wskazać należy, że jakkolwiek kwota poniesionych łącznie przez Wnioskodawcę wydatków i kosztów, związanych z projektem zakupu akcji zagranicznych, jest znaczna, to mając na uwadze upublicznioną cenę sprzedaży akcji, po jakiej ostatecznie została przeprowadzona transakcja zgodnie z ofertą przyjętą przez właściciela zagranicznych spółek od innego oferenta (około 456 mln Euro), nie przekracza ona 5% tej ceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może zaliczyć wydatki poniesione w związku z planowanym nabyciem akcji zagranicznych spółek i złożeniem oferty ich nabycia, do swoich kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy jest przeszkodą w zaliczeniu analizowanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów to, że właściciel spółek wybrał ofertę zakupu akcji przedstawioną przez inny podmiot?
3. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest pozytywna, to co do zasady w którym momencie (okresie) poniesione wydatki powinny obciążyć koszty uzyskania przychodów Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania pierwszego i drugiego), ma on prawo zaliczyć poniesione wydatki i koszty, związane z procesem badania spółek, których zakupem był zainteresowany, jak i koszty związane z uzyskaniem zapewnienia finansowania, poniesione w celu złożenia ostatecznie wiążącej oferty zakupu akcji, do swoich kosztów uzyskania przychodów. Zostały one bowiem poniesione przy założeniu celu osiągnięcia w przyszłości przychodów Spółki jako podatnika podatku dochodowego i podmiotu dominującego Grupy kapitałowej, dzięki rozszerzeniu działalności i rynków zbytu Grupy kapitałowej oraz znacznego poszerzenia składu tej Grupy. Spełniony jest zatem warunek przewidziany w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, a równocześnie poniesione przez Spółkę wydatki nie mieszczą się w katalogu negatywnym z art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, na przedstawioną podatkową kwalifikację opisanych w stanie faktycznym kosztów i wydatków, poniesionych w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym, nie ma wpływu fakt, że złożona przez Spółkę oferta zakupu akcji nie została przyjęta przez właściciela spółek zagranicznych. Spółka bowiem złożyła optymalną ze swojego punktu widzenia ofertę, a wybór oferty złożonej przez innego oferenta, dokonany przez właściciela był jego wolnym wyborem, na który Wnioskodawca nie miał wpływu.

Na mocy przepisów ustawy CIT, za koszty podatkowe uznać należy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 16 ustawy CIT.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy CIT. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Według Wnioskodawcy, wydatki na wszelkie badania i analizy dotyczące kondycji spółek, które potencjalnie mają zostać zakupione oraz potencjalnych efektów synergii po ich zakupie (przejęcie przez Wnioskodawcę także kontroli nad spółkami grupy A), jak również koszty związane z uczestnictwem przedstawicieli Spółki w spotkaniach z doradcami oraz wizytami w zagranicznych spółkach, są kosztami podatkowymi, nawet gdyby z uwagi na negatywny wynik analiz Spółka odstąpiła od zakupu akcji innych spółek. Tym bardziej zatem, wydatki i koszty powinny być kosztami uzyskania przychodów w sytuacji, gdy Wnioskodawca przystąpił do procesu ofertowego, a do zakupu nie doszło z uwagi na wybór innej oferty przez właściciela spółek. Nie doszło zatem w szczególności do zaniechania przez Wnioskodawcę procesu na skutek jego własnej decyzji. Wystarczającym argumentem przemawiającym za możliwością zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest zdaniem Wnioskodawcy to, że składając ofertę zakupu, Spółka liczyła na zwiększenie w przyszłości przychodów, w szczególności z tytułu finansowania udzielanego nowym podmiotom z Grupy, jak również poprzez świadczenie usług na ich rzecz, a w dalszej przyszłości również poprzez dystrybucję produktów wytwarzanych w Polsce na rynki zagraniczne.

Zlecone przez Wnioskodawcę badania, opinie i raporty, miały na celu zdiagnozowanie słabych i mocnych stron grupy A, oszacowanie możliwych efektów synergii, przeprowadzenie analiz prawnych, podatkowych, ekonomicznych, technicznych i inwestycyjnych spółek, które miały być przez niego przejęte. Przeprowadzone analizy musiały przy tym uwzględniać wpływ wypracowanych z nich wniosków na obecną i przyszłą sytuację Spółki i Grupy kapitałowej. Równocześnie, część z tych zleconych analiz i badań, doprowadziła do oszacowania optymalnej dla Spółki ceny nabycia akcji, w oparciu o którą złożono ostateczną / wiążącą ofertę zakupu. Dzięki efektom prac, których dotyczyły wydatki, możliwa była odpowiedź na pytanie jaka jest faktyczna wartość biznesu oferowanego przez Sprzedającego, czy jest to zakup ryzykowny oraz jakie korzyści odniesie Spółka i jej Grupa w zakresie przychodów, udziału w rynku, efektu synergii, itp., nabywając akcje de facto konkurentów spółek z Grupy.

Dzięki pracy wykonanej przede wszystkim przez zewnętrznych doradców, Spółka mogła należycie ocenić skutki ekonomiczne planowanego nabycia akcji i dzięki temu zminimalizować ryzyka finansowe, prawne i podatkowe związane z tą transakcją. Działania doradców na zamówienie Wnioskodawcy, polegały na ich udziale w spotkaniach, prowadzeniu korespondencji mailowej, opiniowaniu i nanoszeniu uwag na dokumenty sprzedawcy, przygotowywaniu raportów pisemnych, prezentacji multimedialnych oraz na nieograniczonej dyspozycyjności w czasie trwania projektu.

Poza wskazanymi korzyściami wymiernie oddziaływującymi na projekt nabycia akcji grupy A, Wnioskodawca oraz jego przedstawiciele, nabyli dzięki temu projektowi i współpracy z doradcami wiedzę na temat europejskich i światowych rynków produktów zbieżnych z produktami wytwarzanymi w ramach Grupy, uzyskał wiedzę o modelach biznesowych stosowanych przez konkurentów oraz o potencjałach wzrostu na analizowanych rynkach. Pozyskaną wiedzę Wnioskodawca wykorzystuje nadal, m in. przy poszukiwaniu nowych rynków zbytu oraz możliwości inwestycyjnych w obszarze środków ochrony roślin oraz nawozów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Nie można zatem oceniać „celowości poniesionych kosztów” z perspektywy czasu, ponieważ Spółka zamawiając określone usługi oraz ponosząc określone wydatki, tak w czasie trwania procesu (w szczególności na podróże służbowe), jak i po jego zakończeniu (np. wynikające z rozliczenia wynagrodzenia z doradcami), działała w określonych warunkach, kierując się ówczesnymi wnioskami, i brała pod uwagę „skutek” w postaci nabycia akcji. W czasie i warunkach podejmowania decyzji o poniesieniu wydatków na badania, analizy i raporty, a w konsekwencji o złożeniu oferty, dostępna wiedza pozwalała Wnioskodawcy zasadnie oczekiwać, że podjęte przez niego działania przyniosą oczekiwany skutek – nabycie zagranicznych spółek, rozszerzenie działalności Grupy, rynków zbytu (także dla spółek z Grupy, dzięki wykorzystaniu sieci dystrybucyjnej grupy A), a w konsekwencji zwiększenie własnych przychodów.

Oczywiście w ślad za powyższą argumentacją dotyczącą nabytych usług firm doradczych i konsultingowych, których efektem była decyzja Wnioskodawcy o złożeniu oferty zakupu, analogiczne uzasadnienie musi dotyczyć kosztów podróży służbowych, w tym spotkań biznesowych / konsultacyjnych / negocjacyjnych odbywanych przez przedstawicieli Spółki w związku z procesem. W związku z tym, że wydatki na zakup wskazanych usług obcych należy zdaniem Wnioskodawcy uznać za koszty uzyskania przychodów, to także koszty podróży służbowych związanych z procesem, należy uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki.

Także wydatkom i kosztom Spółki, poniesionym w związku z uzyskaniem zapewnienia finansowania zewnętrznego zakupu akcji, należy zdaniem Wnioskodawcy przypisać walor kosztów uzyskania przychodów. Dotyczy to tak doradztwa w tym zakresie, jak i kosztów spotkań biznesowych i podróży służbowych. Bez uzyskania bowiem bezpieczeństwa finansowego w tym zakresie i pewności co do możliwości sfinansowania przedsięwzięcia, Wnioskodawca nie podjąłby pozytywnej decyzji co do nabycia akcji zagranicznych spółek, mimo że niewątpliwie oznaczałoby to dla niego korzyści. Jako zatem element wydatków związanych z całym projektem, którego kosztowy charakter został wcześniej obszernie uzasadniony, także ten aspekt przygotowań Spółki do złożenia oferty zakupu musi się łączyć z powstaniem kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ma przy tym świadomość, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem, podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Spółka dysponuje, poza fakturami od kontrahentów, którzy wykonali analizowane usługi, materialne dowody potwierdzające ich wykonanie, jak raporty, opinie, zestawienia godzin doradztwa, dowody konsultacji mailowych, treść opiniowanych dokumentów.

Odpowiednio są także opisane wszelkie dokumenty i dowody księgowe związane z projektem złożenia oferty nabycia akcji zagranicznych spółek.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawioną argumentację, Spółka uważa, że analizowane wydatki i koszty, związane z doprowadzeniem do złożenia oferty zakupu akcji spółek zagranicznych, w tym związane z zabezpieczeniem źródeł finansowania potencjalnego zakupu, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, pomimo tego, że nie doszło faktycznie do zakupu akcji, ze względu na wybór oferty innego oferenta. Spełniają one bowiem podstawowy warunek wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy CIT – założenie osiągania / zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. Tym samym Spółka powinna mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z planowanym przedsięwzięciem, które nie zostało doprowadzone do końca, mimo że zostało przez Spółkę uznane za opłacalne. Spółka ponosiła je po to, aby podjąć decyzję, czy dane przedsięwzięcie przeprowadzić – tym samym Spółka musiała dokonać danych zakupów, gdyż były one niezbędne z punktu widzenia jej celu biznesowego (zarówno inwestycyjnego, jak i operacyjnego).

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania trzeciego), wydatki i koszty poddane analizie powyżej są kosztami pośrednio związanymi z przychodami Spółki, i należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (ujęcia / zaksięgowania w księgach podatkowych jako koszt).

Jak już wskazano wcześniej, zgodnie z ustawą CIT, za koszty podatkowe uznać należy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 16 ustawy CIT. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy CIT wskazuje, iż za koszty podatkowe nie uznaje się wydatków poniesionych na objęcie lub nabycie udziałów albo akcji w spółce, jednakże wydatki takie są kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów, czy akcji. Z powyższego przepisu wynika zatem, iż wydatki na zakup akcji mogą być – co do zasady – zaliczone do kosztów podatkowych, jednak dopiero z chwilą zbycia tych akcji. Przepis ten dotyczy jednak wyłącznie tych wydatków, bez których nabycie akcji nie byłoby prawnie skuteczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, żadne z analizowanych wcześniej wydatków, związanych z procesem analizowania i ofertowania nabycia akcji spółek zagranicznych, nie mogą być uznane za wydatki poniesione bezpośrednio na nabycie akcji. W konsekwencji, nie można ich bezpośrednio wiązać ani z potencjalnym nabyciem akcji, ani tym bardziej z momentem ich zbycia. Takie koszty jak koszty usług prawnych, konsultingowych, finansowych czy nawet koszty odsetek od kredytu, nie są konieczne do tego, aby nabycie akcji stało się prawnie skuteczne.

Są zatem kosztami pośrednio związanymi z przychodem, i mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych już w momencie ich poniesienia. W konsekwencji Spółka co do zasady nie musiałaby czekać z ujęciem wydatków jako kosztów uzyskania przychodów do momentu w którym dowiedziała się, że nie nabędzie akcji, ani tym bardziej nie musiałaby czekać z ich zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów do momentu zbycia akcji, gdyby to jej oferta została wybrana.

Stanowisko o pośrednim charakterze wydatków nie dotyczących bezpośrednio nabycia udziałów / akcji, wielokrotnie potwierdzano w interpretacjach indywidualnych, w tym w jednej, już z 2007 r. stwierdzono, że „(...) koszty związane z nabyciem udziałów w innej spółce, takie jak badania due dilligence, koszty doradztwa prawnego i ekonomicznego, mogą być uznane za poniesione w celu osiągnięcia przychodów (służące zabezpieczeniu źródła przychodów).” Z nowszych interpretacji można przywołać chociażby następujące: z 18 czerwca 2015 r., (sygn. IBPBI/2/4510-349/15/IZ), z 20 marca 2014 r. (sygn. ITPB3/423- 619/13/MK), z 31 grudnia 2014r. (sygn. IPPB3/423-812/13-2/MC).

Konkludując, koszty zakupu szeroko rozumianych usług doradczych (audyty, due dilligence, usługi doradztwa podatkowego, prawnego i finansowego, w tym dotyczące potencjalnego finansowania zakupu), jak również koszty podróży służbowych, koszty noclegów, posiłków i przejazdów przedstawicieli Spółki, ponoszone w celu sprawdzenia stanu rzeczywistego spółek oraz odbycia spotkań z doradcami, są kosztami pośrednio związanymi z przychodami Wnioskodawcy. Nie stanowią kosztów bezpośrednio warunkujących nabycie akcji (literalne brzmienie przepisu ustawy CIT – nie stanowią wydatków na objęcie/nabycie udziałów), których poniesienie pozwala na skuteczne ich nabycie. Zakup np. usług doradczych, według Wnioskodawcy, pozwala bowiem jedynie zabezpieczyć pewne aspekty związane z transakcją nabycia, jak np. opłacalność i legalność transakcji w świetle prawa cywilnego i handlowego, lecz nie są one elementem niezbędnym do przeprowadzenia transakcji. Dlatego też koszty, które nie są związane bezpośrednio z nabyciem akcji podmiotu trzeciego, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, jako związane z pozyskiwaniem nowych przychodów.

Moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe, określony został w przepisach art. 15 ust. 4, ust. 4c, ust. 4d i ust. 4e ustawy CIT.

Zgodnie z regulacjami tych przepisów, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, są co do zasady potrącalne w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody.

Z kolei koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Przy czym, za dzień poniesienia kosztu, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu. Nie dotyczy to jednak kosztów ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów – ujęcie w taki sposób w księgach nie jest wystarczające dla rozpoznania kosztu podatkowego.

Mając na uwadze przytoczone przepisy, uwzględniając przedstawiony w piśmie stan faktyczny, uznać należy, iż poniesione przez podatnika wydatki na delegacje, audyt, doradztwo prawne, ekonomiczne, finansowe lub podatkowe, itp., związane z planowanym złożeniem oferty na zakup zagranicznych akcji, należy traktować jako koszty pośrednie, związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki, i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (zaksięgowania jako koszt), po potwierdzeniu wykonania poszczególnych usług na rzecz Spółki i otrzymaniu od kontrahentów faktur (rachunków) dokumentujących ich wykonanie. W tym miejscu Wnioskodawca chciałby wskazać, że ze względu na to, że cały projekt toczył się pod koniec roku 2016, większość rozliczeń z doradcami przypadła na początek 2017 r. W 2016 r. na niezafakturowaną część wydatków została utworzona rezerwa, nie zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu CIT za 2016 r.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, mając na względzie powyżej przytoczoną zasadę oraz okoliczności projektu, w szczególności kosztami uzyskania przychodów roku 2017 będą koszty usług wykonanych dla Wnioskodawcy w 2016 r., ale zafakturowanych przez kontrahentów dopiero w 2017 r., po zakończeniu ustaleń co do zakresu potwierdzonych i zaakceptowanych przez Spółkę świadczeń. Wydatki zaś zafakturowane na Wnioskodawcę w 2016 r. oraz koszty delegacji odbytych w 2016 r., związanych z projektem, mogą być kosztami podatkowymi 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.