2017.12.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.275.2017.1.JP
z 13 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania, jako kosztów uzyskania przychodów wydatków opisanych we wniosku poniesionych na zorganizowanie konferencji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania jako kosztów uzyskania przychodów wydatków opisanych we wniosku poniesionych na zorganizowanie konferencji

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej także: „Spółka”) obchodziła niedawno rocznicę 25-lecia działalności. Z tej okazji Spółka zorganizowała konferencję, podczas której została przedstawiona historia Spółki, jej dotychczasowe dokonania oraz zamierzenia i plany na przyszłość. Konferencja służyła też, jako okazja do wymiany poglądów i doświadczeń związanych z rynkiem handlu węglem, zarówno przez producentów jak i odbiorców. Podczas konferencji gościom zapewniono poczęstunek, w tym napoje alkoholowe oraz występ artystyczny. Na konferencję zostali zaproszeni kontrahenci spółki, przedstawiciele i właściciele firm, z którymi Spółka stale współpracuje. Konferencja nie miała charakteru ogólnodostępnego i obowiązywały zaproszenia imienne. Konferencja odbywała się w hotelu zlokalizowanym w pobliskim mieście. Hotel zapewnił salę oraz przygotowanie poczęstunku. W ramach konferencji był oferowany jej niektórym uczestnikom nocleg.

W związku z opisanym wydarzeniem spółka poniosła następujące wydatki:

koszty organizacji (naliczone przez hotel, w którym odbywała się konferencja),
koszty nagłośnienia, które służyło zarówno osobom zabierającym głos jak i występowi artystycznemu,
występ artystyczny.

Podczas konferencji odbyły się prelekcje dotyczące zapisów uchwał antysmogowych, projektu ustawy o jakości paliw stałych, perspektyw rozwoju rynku komunalno-bytowego. Prelekcje te były prowadzone przez członków zarządu oraz pracowników Spółki. W prelekcjach brali też udział przedstawiciele firm zewnętrznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zorganizowanie konferencji stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki, opisane w niniejszym wniosku stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa PDOP”), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Rozpatrując poniesione wydatki na tym tle należy jednoznacznie stwierdzić, iż spełniają one ustawową przesłankę do uznania ich za koszt uzyskania przychodu, gdyż ich związek zarówno z uzyskaniem przychodu jak i zabezpieczeniem źródła przychodu jest oczywisty. Konferencja pozwoliła na omówienie problemów branży handlu węglem, w tym kwestii związanych z planowanymi zmianami przepisów prawa dotyczących używania węgla, jako paliwa do ogrzewania w gospodarstwach domowych i przemyśle.

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP zawarł katalog wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Zgodnie z zapisem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy PDOP nie stanowią kosztu uzyskania przychodu koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepis ten odnosi się do tej grupy wydatków, która stanowi wydatki o charakterze reprezentacyjnym i żadnym innym, co oznacza, iż wydatek, który ma inne cechy stanowić winien koszt uzyskania przychodu.

Bardzo trafnie zagadnienie „reprezentacji” opisał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 31 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3994/14. Zdaniem Sądu:

,,Reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takim znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma znaczenia.
Kosztem reprezentacji jest wydatek, którego wyłącznym lub dominującym celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu firmy, czy wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Z tego względu ocena wydatku pod kątem wypełnienia tak pojmowanych przesłanek reprezentacji wymaga szczegółowej oceny w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. Wykluczenie natomiast danego wydatku z kosztów reprezentacji wymaga oceny, czy spełnia on kryterium celu, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem czy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Wypełnienie kryterium celu oznacza zaliczenie przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Uczczenie rocznicy powstania Spółki nie było, w tym przypadku, przejawem chęci uwypuklenia zasobności. Fakt, iż Spółka istnieje na tak trudnym rynku od 25 lat świadczy jedynie o trafności podejmowanych przez Zarząd decyzji i konsekwencji w realizacji celu gospodarczego. W żaden sposób nie można stwierdzić, że wyłącznym lub dominującym celem organizacji konferencji było stworzenie pozytywnego obrazu Spółki, jako kontrahenta, a co za tym idzie poniesione wydatki nie służyły celom reprezentacyjnym lub cel taki został zrealizowany niejako „przy okazji”, co sytuuje poniesione wydatki poza wyłączeniem zapisanym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy PDOP. Organizacja konferencji dała niepowtarzalną możliwość zgromadzenia w jednym czasie i miejscu przedstawicieli branży, w której działa Wnioskodawca dając tym samym rzadką możliwość do wymiany poglądów, doświadczeń i zacieśnienia współpracy, czemu miała służyć i służyła atmosfera stworzona w czasie konferencji, uzyskana dzięki sposobie jej organizacji włączając w to chociażby występ artystyczny.

W świetle opisanego stanu faktycznego można stwierdzić, iż organizacja konferencji nie miała na celu stworzenia innego od rzeczywistego obrazu Wnioskodawcy, a jedynie miała podkreślić, iż obchodzona rocznica udowadnia, iż można funkcjonować na trudnym rynku obrotu węglem przez ćwierć wieku dzięki właściwym, opartym na przesłankach ekonomicznych, relacjom z kontrahentami, a planowanie przyszłych przedsięwzięć jest możliwe jedynie w ścisłej współpracy z dostawcami i odbiorcami Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 upodp, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem sytuacji gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty),
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie został wymieniony w art. 16 updop.

Podkreślić należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca – Sp. z o.o., obchodził niedawno rocznicę 25-lecia działalności. Z tej okazji Spółka zorganizowała konferencję, podczas której została przedstawiona została historia Spółki, jej dotychczasowe dokonania oraz zamierzenia i plany na przyszłość. Konferencja służyła też, jako okazja do wymiany poglądów i doświadczeń związanych z rynkiem handlu węglem, zarówno przez producentów jak i odbiorców. Podczas konferencji gościom zapewniono poczęstunek, w tym napoje alkoholowe oraz występ artystyczny. Na konferencję zostali zaproszeni kontrahenci spółki, przedstawiciele i właściciele firm, z którymi Spółka stale współpracuje. Konferencja nie miała charakteru ogólnodostępnego i obowiązywały zaproszenia imienne. Konferencja odbywała się w hotelu zlokalizowanym w pobliskim mieście. Hotel zapewnił salę oraz przygotowanie poczęstunku. W ramach konferencji był oferowany jej niektórym uczestnikom nocleg.

W związku z opisanym wydarzeniem spółka poniosła następujące wydatki:

koszty organizacji (naliczone przez hotel, w którym odbywała się konferencja),
koszty nagłośnienia, które służyło zarówno osobom zabierającym głos jak i występowi artystycznemu,
występ artystyczny.

Na tle przedstawionych okoliczności rozpatrywanej sprawy i obowiązujących przepisów prawnych odnoszących się do wnioskowanego zagadnienia należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W celu prawidłowej interpretacji cytowanego przepisu należy podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się przede wszystkim dyrektywę prymatu wykładni językowej. Stoi za tym ochrona podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne (np. podatki) nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa. Oznacza to, że wykładnia językowa, tj. reguły języka powszechnego, języka prawnego i prawniczego mają pierwszeństwo przed wykładnią systemową lub funkcjonalną. Jednak najmocniejszym argumentem o poprawności interpretacji danej normy prawnej jest okoliczność, że wykładnia językowa, systemowa i funkcjonalna dają zgodny wynik. Powyższe zastrzeżenia służą wykazaniu metod wykładni stosowanych przez tut. Organ ze względu na fakt, że w updop nie sformułowano definicji, ani też dodatkowych wskazówek, według których należy ustalać w odniesieniu do występujących w praktyce działalności gospodarczej wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów, które konkretnie z nich – stanowiąc reprezentację – podlegałyby wyłączeniu z kosztów dla celów podatkowych.

Istotnym jest również zwrócenie uwagi na budowę omawianego przepisu w kontekście konstrukcji samego podatku dochodowego od osób prawnych. Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 1 updop, za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągniecie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile, jak wynika z art. 15 ust. 1, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust. 1. W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 updop przyjąć trzeba kryterium celu poniesionego kosztu. Cel wydatku jest podstawą dokonywania jego oceny z punktu widzenia kosztów podatkowych. Kryterium celu wiąże się z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotnym jest więc, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzona działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego rezultatu – osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła – co jednak nie oznacza, że ten cel zostanie faktycznie osiągnięty. Z kolei art. 16 ust. 1 updop zawiera zamknięty katalog kosztów (wydatków, odpisów, rezerw) nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. To zaś oznacza, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Przy czym, konstrukcja omawianego przepisu polega na tym, że co do zasady wszystkie wymienione w nim wydatki nie stanowią kosztów podatkowych, lecz po spełnieniu określonych warunków lub w ramach konkretnie ustalonych limitów, niektóre z nich tym kosztem są. W konsekwencji należy przyjąć, że art. 16 ust. 1 updop zawiera nie tylko katalog wyłączeń, ale niektóre jego punkty stanowią niezależną od art. 15 ust. 1 updop pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Przy interpretacji art. 16 ust. 1 updop należy mieć również na uwadze, że każdy wchodzący w rachubę jako koszt uzyskania przychodów wydatek (koszt), powinien być poddany dyspozycji art. 15 ust. 1 updop, pod kątem pozostawania w ogóle w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi przez podatnika. Bowiem podstawą do ustalenia, jakiego rodzaju koszty stanowią koszty uzyskania przychodów jest art. 15 ust. 1 updop.

Natomiast nieprawidłowa jest wykładnia polegająca na zastosowaniu rozumowania a contrario z negatywnego katalogu, zawartego w art. 16 ust. 1 updop, w celu ustalenia co stanowi pozytywnie koszt uzyskania przychodów, gdyż nie taki jest cel tych przepisów (art. 16 ust. 1 updop), tj. przesądzenie, co jest kosztem uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 15 ust. 1 zd. pierwsze updop należy rozumieć w ten sposób, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów), z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16, w przypadku których cel poniesienia jest bez znaczenia dla możliwości zaliczenia ich albo niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, natomiast decydujące znaczenie ma jednoznaczne wskazanie ustawodawcy, czy dany koszt jest kosztem uzyskania przychodów, czy też takim kosztem nie jest. Należy również zaznaczyć, że przepisy art. 16 ust. 1 updop stanowiące samodzielną podstawę zaliczania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, są jednocześnie przepisami o charakterze wyjątkowym, co warunkuje ich określony sposób wykładni, który zasadniczo polega na tym, że nie można ich interpretować rozszerzająco np. poprzez wnioskowania prawnicze.

Odnosząc powyższe rozważania do wywiedzenia skutków prawnych z treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i mając na względzie, że brak jest definicji ustawowej pojęcia „reprezentacja” należy wskazać, że ścisła wykładnia tego przepisu nakazuje wyłączyć z kosztów na omawianej podstawie wyłącznie literalnie tam wskazane rodzaje kosztów zaliczonych jednocześnie do reprezentacji. Natomiast nie można prowadzić wnioskowania a contrario, że każde innego rodzaju niż wymienione w tym przepisie koszty poniesione przykładowo na zakup usług gastronomicznych nie stanowiące reprezentacji – będą kosztem uzyskania przychodu, niezależnie od tego, czy wydatek ten został poniesiony w celu uzyskania przychodu, czy też nie. Jest to podstawowa konkluzja interpretacyjna omawianego przepisu. Natomiast odwołując się do etymologii terminu „reprezentacja” należy wskazać, że słowo to pochodzi z języka łacińskiego „repraesentatio” i oznacza: „wizerunek”. Zatem „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacja”, kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Należy bowiem wyjaśnić, że kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności m.in. była w przeszłości wypracowana przez orzecznictwo jako wyróżnik pojęcia „reprezentacja”.

Doprecyzowując omawiane zagadnienie należy dodać, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności itp., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając zatem, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat właśnie ich celu. Jeśli wyłącznym lub dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Należy podkreślić, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności. Oznacza to, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, w szczególności wyjaśnieniu podlega – czy w każdym przypadku wydatki na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych w trakcie spotkań z kontrahentami niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych – są kosztami reprezentacji, czy też ich zakres nie mieści się w obrębie tego pojęcia. Należy jeszcze raz wskazać, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Z kolei dokonując kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy również posłużyć się dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. Bowiem to co dawnej mogło być uznane za reprezentację, do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie, ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej i uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. Dodatkowo ze względu na konieczność indywidualnej oceny każdego przypadku ponoszenia przez podatnika tego rodzaju wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów reprezentacji – na podatniku spoczywa obowiązek szczególnej dbałości o ich udokumentowanie oraz wskazanie okoliczności im towarzyszących. Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 9 ust. 1 updop, do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towarów lub/i usług, u konkretnego dostawcy lub/i wykonawcy, za określoną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji.

Na tle przedstawionych powyżej zastrzeżeń i rozważań – oceniając wydatki związane z organizacją imprezy jubileuszu 25-lecia istnienia Spółki-Wnioskodawcy należy wziąć pod uwagę całościowy charakter tego wydarzenia. Dla prawidłowej kwalifikacji poniesionych z tego tytułu kosztów najważniejszym jest bowiem wyraźne ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z tym przedsięwzięciem. Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy należy zauważyć, że w przygotowanej przez Spółkę jubileuszowej konferencji została zorganizowana część rozrywkowo-rekreacyjna, jak w szczególności: występ artystyczny, odpowiednie nagłośnienie występu artystycznego, konsumpcja/poczęstunek połączony ze spożyciem napojów alkoholowych, zapewnienie niektórym uczestnikom noclegu w hotelu). Wprawdzie w trakcie uroczystej gali została przedstawiona historia Spółki, jej dotychczasowe dokonania oraz zamierzenia i plany na przyszłość, zapewniona też była możliwość wymiany poglądów i doświadczeń związanych z rynkiem handlu węglem zarówno przez jego odbiorców jak i producentów, czy też odbyły się prelekcje prowadzone przez członków zarządu, pracowników i przedstawicieli firm zewnętrznych dotyczące np. przepisów antysmogowych, jakości paliw stałych – to nie ulega wątpliwości (w ocenie tut. Organu), że ww. część promująca firmę została przesłonięta przez przygotowaną część konsumpcyjno-rekreacyjną i rozrywkową. Tym samym obchody jubileuszu przybrały charakter wydarzenia o cechach reprezentacyjnych. Wypada podkreślić, że osiągnięcie przez uczestników przygotowanej konferencji (byli to kontrahenci Spółki, tj. przedstawiciele i właściciele firm, z którymi Spółka współpracuje na bieżąco, zaproszeni imiennie) wiedzy i przekonań pożądanych przez Spółkę nie było uzależnione od zaoferowania przez nią części konsumpcyjno-rozrywkowej. Zaproszenie określonej grupy osób imiennie na przygotowane obchody jubileuszowe przesądziło również o reprezentacyjnym, tj. wizerunkowym charakterze imprezy. W ocenie zatem tut. Organu, po analizie całokształtu okoliczności opisanego zdarzenia należy stwierdzić, że poniesione wydatki uznaje się za wydatki o charakterze reprezentacyjnym i nie mogą one być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów. Dodatkowym argumentem na zasadność argumentacji Organu, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, że konferencja nie miała charakteru reprezentacyjnego, jest zapewnienie Wnioskodawcy, że konferencja nie miała na celu stworzenia innego od rzeczywistego obrazu Wnioskodawcy. W opinii tut. Organu prezentacja obrazu firmy ma cechy reprezentacji.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. Organ zapoznał się z powołanym przez Wnioskodawcę wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jednak z przyczyn szczegółowo wskazanych w niniejszej interpretacji, nie podziela prezentowanego w nim stanowiska, gdyż został on wydany w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin