2013.03.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-40/13-4/KG
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2013r. (data wpływu 14 stycznia 2013r.) uzupełnione w dniu 22 lutego 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 13 lutego 2013 r. nr IPPP2/443-40/13-2/AK (skutecznie doręczonym w dniu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do usług prowadzenia ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych bez świadczenia usług doradztwa podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do usług prowadzenia ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych bez świadczenia usług doradztwa podatkowego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 lutego 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 13 lutego 2013 r. nr IPPP2/443-40/13-2/AK (skutecznie doręczonym w dniu 18 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność sklasyfikowana pod numerem 69.20.Z działalność rachunkowo – księgowa. W szczególności Wnioskodawca wykonuje następuje czynności:

księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych, wykonywane na zlecenie,
sporządzanie sprawozdań i bilansów finansowych,
przygotowywanie dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych.

Deklaracje podatkowe są sporządzane w ramach kompleksowej usługi księgowej i będą wynikać z prowadzonych ksiąg i ewidencji (grupa PKWIU 69.20.2). Spółka nie świadczy usług doradztwa podatkowego, w tym reprezentowania klientów przed organami podatkowymi, nie będzie udzielała porad i opinii podatkowych, które są przewidziane w innej grupie statystycznej (PKWIU 69.20.3).

Czynności wchodzące w zakres działalności Spółki wykonywane są przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych).

W dniu 22 lutego 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny wskazując, iż Spółka została wpisana do KRS w dniu 20 grudnia 2012 r. W 2012 roku Spółka nie świadczyła żadnych usług, tym samym nie miała żadnej sprzedaży opodatkowanej. W 2013 roku Spółka przewiduje, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzenie przez Spółkę ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych bez świadczenia usług doradztwa podatkowego podlega zwolnieniu podmiotowemu z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W § 27 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Natomiast pod poz. 13 załącznika do ww. rozporządzenia wymieniono usługi prawnicze.

Ustawa o podatku od towarów usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe.

Usługi jakie wykonuje Spółka zaklasyfikowane są według PKWiU z 2008 r. w grupie 69.20.2, a co za tym idzie nie będzie wykonywała czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r., jak i wskazanych w poz. 12 i 13 załącznika do rozporządzenia MF z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli Spółka nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielać porad prawnych, natomiast będzie świadczyć kompleksowe usługi rachunkowo - księgowe, w ramach których sporządza deklaracje podatkowe, to może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług art. 113 ust. 1 ustawy.

Takie stanowisko potwierdza wiele interpretacji Dyrektorów Izb Skarbowych. Przykładowo:

Interpretacja indywidualna z dnia 06.11.2012 r., sygn. IPTPP4/443-559/12-4/OS, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi,
Interpretacja indywidualna z dnia 07.01.2011 r., sygn. IBPP2/443-820/10/ASz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach,
Interpretacja indywidualna z dnia 04.02.2011 r., sygn. ILPP1/443-1177/10-4/KŁ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu,
wyrok WSA w Gdańsku z 28 marca 2012 r. (sygn. akt I SA/Gd 175/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją towarów i usług, która ma aktualnie zastosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

W poz. 12 tego załącznika (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc, doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad.

Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych (…);
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy (ust. 2 powyższego przepisu).

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 powołanej wyżej ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie
–w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że świadczenie usług doradztwa wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność sklasyfikowana pod numerem 69.20.Z działalność rachunkowo – księgowa. W szczególności Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych, wykonywane na zlecenie,
sporządzanie sprawozdań i bilansów finansowych,
przygotowywanie dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż Spółka została wpisana do KRS w dniu 20 grudnia 2012 r. W 2012 roku Spółka nie świadczyła żadnych usług, tym samym nie miała żadnej sprzedaży opodatkowanej. W 2013 roku Spółka przewiduje, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150.000 zł.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, iż aktualnie obowiązujące przepisy w zakresie podatku od towarów i usług, w celu identyfikacji usług doradztwa, nie odwołują się do ich klasyfikacji według PKWiU czy też innej klasyfikacji statystycznej.

Z powyższych względów, szczególnego znaczenia nabiera szczegółowość i precyzja opisu usług, które wykonuje podatnik. W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca przedstawił zamknięty katalog czynności (usług), które zamierza wykonywać na rzecz swoich klientów, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W katalogu tym nie zostały wymienione usługi w zakresie doradztwa. Wnioskodawca świadczyć będzie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych.

Wnioskodawca podał, że usługi jakie zamierza wykonywać mieszczą się w grupowaniu PKWiU: 69.20.2 (usługi rachunkowo - księgowe). Doradztwo podatkowe zostało natomiast sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 69.20.3.

Dodatkowo Wnioskodawca stwierdził, że nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielał porad prawnych oraz że deklaracje podatkowe będą sporządzane w ramach kompleksowej usługi rachunkowo - księgowej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w zakresie świadczonych usług rachunkowo księgowych obejmujących prowadzenie ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych bez świadczenia usług doradztwa podatkowego ma prawo korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin