INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 7 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania w 2013 r. ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2012 r. do Izby Skarbowej w Łodzi został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania w 2013 r. ze zwolnienia podmiotowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 30 października 2012 r.) w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego, pytania oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca od roku 1998 prowadzi działalność gospodarczą, ostatnio sklasyfikowaną jako usługi – rachunkowo księgowe, doradztwo podatkowe. Uprawnienia do świadczenia tych usług to wpis na listę doradców podatkowych. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT.

Jednakże faktyczne wykonywane usługi to kompleksowa obsługa księgowo – rachunkowa przedsiębiorców na podstawie stałych umów, wyłącznie w następującym zakresie:

• prowadzenie PKPiR oraz ewidencji przychodów;

• rejestr zakupów i sprzedaży VAT i sporządzanie na ich podstawie deklaracji VAT;

• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia;

• obliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz stosownych informacji i deklaracji na podstawie ksiąg podatkowych;

• prowadzenie listy płac oraz deklaracji ZUS;
  
  

Poza kompleksową obsługa księgową stałych klientów Wnioskodawca nie udziela indywidualnych porad podatkowych i nie świadczy żadnych usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie podpisuje sporządzanych deklaracji i informacji.

W tej sytuacji Zainteresowany uważa, że wykonywanie czynności są usługami księgowymi i nie spełniają wymogów stosowanych dla pojęcia doradztwa.

Wnioskodawca nadmienia, że przewidywane obroty w roku bieżącym nie przekroczą 150 tys. zł. W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że od 1.01.2013 roku będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług – i to jest przedmiot pytania.

W przeświadczeniu Wnioskodawcy zaklasyfikowanie danych usług do doradztwa nie może się opierać na tym kto je wykonuje, ale co faktycznie wykonuje. To że nie wszystkie usługi wykonywane przez doradców podatkowych powinny być opodatkowane VAT potwierdza między innymi pismo M. F. z 17.07.1997 r. PP3-8228-618/AK oraz liczne interpretacje wydane w ostatnim okresie czasu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od 01.01.1998 r.

Usługi jakie wykonuje i nadal będzie wykonywał zaklasyfikowane są według PKWiU z 2008 r. w grupie 69.20.2, a co za tym idzie Wnioskodawca uważa, że nie będzie wykonywał czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r., jak i wskazanych w poz. 12 i 13 załącznika do rozporządzenia MF z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca nie będzie podpisywał deklaracji w imieniu klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w świetle przedstawionych faktów, wskazujących że Wnioskodawca wykonuje wyłącznie kompleksowe usługi rachunkowo – księgowe, łącznie ze sporządzaniem deklaracji podatkowych wynikających z prowadzonych ksiąg podatkowych i ewidencji (bez ich podpisywania), które to czynności Zainteresowany wykonuje w oparciu o uprawnienia doradcy podatkowego może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ustawy z 11.03.2004 o podatku od towarów i usług począwszy od 01.01.2013 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie w zakresie kompleksowych usług rachunkowo – księgowych, które szczegółowo Zainteresowany opisał we wniosku, nie może być uznane za czynności doradztwa, a co za tym idzie nie może uniemożliwiać ze skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług (pod warunkiem spełnienia kryterium wielkości obrotów).

Nie dyskwalifikuje Wnioskodawcy również fakt posiadania uprawnień doradcy podatkowego, gdyż wiąże się to jedynie z posiadaniem określonej wiedzy pozwalającej na wykonywanie tych usług.

W chwili gdy Zainteresowany rozpoczynał prowadzenie tego rodzaju działalności, wystąpienie o wpis na listę doradców podatkowych był, w przypadku Wnioskodawcy, jedyną drogą do wykonywania tej pracy.

Prawo podatkowe jest autonomiczne i posiada własne definicje pojęć w nim stosowanych, nie posiada jednak definicji doradztwa. Wobec tego nie należy stosować tu wprost pojęć stworzonych dla specjalistycznych potrzeb innych ustaw np. ustawy o doradztwie podatkowym, gdyż jest tu tylko zbieżność semantyczna.

Należy raczej użyć definicji ogólnych, powszechnie stosowanych, a taką daje słownik języka polskiego według którego doradztwo to udzielanie porad, opinii, wskazywanie kierunków postępowania. W wykonywanych przez Wnioskodawcę czynnościach tego rodzaju elementy nie występują.

Ponadto pogląd Zainteresowanego potwierdza zaklasyfikowanie wykonywanych usług do grupy statystycznej 69.20.2 – według PKWiU z 2008 r. natomiast doradztwo podatkowe to grupa 69.20.3. Co prawda w grupie 69.20.31 występuje – doradztwo podatkowe i sporządzanie deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw – ale dotyczy wyłącznie deklaracji sporządzonych na odrębne zlecenie, a deklaracje sporządzane w ramach usług kompleksowych i wynikające z prowadzonych ksiąg i ewidencji mieszczą się w grupie 69.20.2.

W przekonaniu Wnioskodawcy liczy się głównie treść wykonywanych usług, a nie to kto je wykonuje. Pismo MF z 17.07.1997 r. PP3-8228-618/AK oraz szereg innych interpretacji podatkowych i wyroków sądowych potwierdzają stanowisko Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 – art. 8 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Natomiast pod poz. 13 załącznika do ww. rozporządzenia wymieniono usługi prawnicze.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2011 Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni, biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 art. 76a ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ostatnio sklasyfikowaną jako usługi – rachunkowo księgowe, doradztwo podatkowe. Uprawnienia do świadczenia tych usług to wpis na listę doradców podatkowych. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. Jednakże faktycznie Wnioskodawca wykonuje usługi kompleksowej obsługi księgowo – rachunkowej przedsiębiorców na podstawie stałych umów, wyłącznie w następującym zakresie:

• prowadzenie PKPiR oraz ewidencji przychodów;

• rejestr zakupów i sprzedaży VAT i sporządzanie na ich podstawie deklaracji VAT;

• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia;

• obliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz stosownych informacji i deklaracji na podstawie ksiąg podatkowych;

• prowadzenie listy płac oraz deklaracji ZUS;
  
  

Poza kompleksową obsługa księgową stałych klientów Wnioskodawca nie udziela indywidualnych porad podatkowych i nie świadczy żadnych usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie podpisuje sporządzanych deklaracji i informacji. Usługi jakie wykonuje i nadal będzie wykonywał zaklasyfikowane są według PKWiU z 2008 r. w grupie 69.20.2, a co za tym idzie nie będzie wykonywał czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r., jak i wskazanych w poz. 12 i 13 załącznika do rozporządzenia MF z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku. Wnioskodawca nie będzie podpisywał deklaracji w imieniu klientów.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielać porad prawnych, natomiast będzie świadczyć kompleksowe usługi rachunkowo – księgowe, w ramach których sporządza deklaracje podatkowe, to począwszy od 01.01.2013 r. może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego wyżej art. 113 ust. 11 ustawy, w związku z art. 113 ust. 1.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym zapytaniem należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.