Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.98.2017.1.EN
z 31 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2017 r. (data wpływu do Organu 7 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. zajmuje się działalnością deweloperską, tj. budową i sprzedażą lokali mieszkalnych i niemieszkalnych. W listopadzie 2015 r. Wnioskodawca - jako Inwestor - rozpoczął realizację nowego przedsięwzięcia deweloperskiego tj. budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami i handlem oraz halą garażową. Ponadto w listopadzie 2015 r. Wnioskodawca (dalej również: „Spółka” lub „Inwestor”) zawarł umowę cywilno-prawną z osobą fizyczną, której powierzono pełnienie funkcji kierownika budowy na opisanym powyżej przedsięwzięciu deweloperskim. Osoba ta posiada odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno- budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń oraz jest członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Osoba ta posiada również obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wymagane przepisami obowiązującego prawa.

Dnia 8 sierpnia 2016 r. na realizowanym przedsięwzięciu deweloperskim, podczas betonowania zewnętrznej ściany parteru budynku, doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzona została konstrukcja murowa budynku sąsiedniego stojącego na granicy sąsiedniej działki, co spowodowało częściowe zawalenie się ściany tego budynku. Powyższe zdarzenie podmiot poszkodowany (zwany dalej: „Poszkodowanym”) zgłosił do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (zwanym dalej: „PINB”), który polecił Spółce niezwłocznie wykonać ekspertyzę techniczną dotyczącą aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku. Ekspertyza ta wskazała, że przyczyną zawalenia się ściany sąsiedniego budynku było przekroczenie stanu granicznego nośności części ściany na skutek poziomego parcia mieszkanki betonowej. Dodatkowo w ekspertyzie wskazano, że na odcinku, na którym ściana zawaliła się, po dokonaniu odkrywek przez eksperta, stwierdzono zamurowanie starych otworów okiennych bez zastosowania odpowiedniego przewiązania, co niewątpliwie przyczyniło się do osłabienia nośności tej ściany w tym miejscu.

Tego samego dnia, tj. 8 sierpnia 2016 r., kierownik budowy podjął decyzję o wstrzymaniu betonowania zewnętrznej ściany parteru budynku, a 9 sierpnia 2016 r., podjął decyzję o wstrzymaniu robót budowlanych na całej budowie.`

Prawidłowa technologia robót, którą należało zastosować podczas betonowania ściany parteru budynku polegała na zastosowaniu szalunku traconego, następnie ułożeniu wymaganej normą grubości izolacji termicznej i dopiero na tak przygotowaną przegrodę, wylanie mieszanki betonowej. Tymczasem, przed przystąpieniem do robót związanych z betonowaniem ściany parteru okazało się, że odległość od ściany sąsiedniego budynku była na tyle nieduża, że – w ocenie kierownika budowy - nie było możliwości zastosowania szalunku traconego bez pocienienia wymaganej normą grubości izolacji termicznej, stąd bez uzgodnienia tego z Inwestorem, projektantem i inspektorem nadzoru, kierownik budowy polecił wykonać jedynie docelową warstwę ocieplenia (opierając ją bezpośrednio na ścianie sąsiedniego budynku, bez zastosowania szalunku traconego), do której następnie rozpoczęto wylewanie mieszkanki betonowej. Z uwagi na parcie mieszkanki betonowej, doszło do uszkodzenia konstrukcji murowej sąsiadującego budynku, poprzez zawalenie się do wnętrza części ściany tego budynku.

Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wobec Spółki o naprawienie zaistniałej szkody na podstawie następujących przepisów prawa:

1. art. 435 § 1 Kodeksu Cywilnego: prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Działanie kierownika budowy, z racji powierzonych mu przez Spółkę czynności, rodzi odpowiedzialność Spółki za jego działanie wobec osób trzecich, dlatego też Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wobec Spółki o naprawienie zaistniałej szkody.
2. art. 415 Kodeksu Cywilnego: kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
3. art. 363 § 1 Kodeksu Cywilnego: naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
   
   

Dnia 8 września 2016 r., pomiędzy Spółką a Poszkodowanym zostało zawarte porozumienie, w którym Spółka zobowiązała się wykonać we własnym zakresie i na własny koszt wszelkie prace zabezpieczające, rozbiórkowe i przywracające uszkodzony budynek do stanu sprzed jego uszkodzenia. Porozumienie to zostało zawarte na podstawie art. 435 § 1, art. 415 oraz art. 363 § 1 Kodeksu Cywilnego.

Dnia 12 września 2016 r., kierownik budowy podjął decyzję o wznowieniu prac na budowie.

Na okoliczność powstałej szkody 6 października 2016 r. kierownik budowy, po przeanalizowaniu przyczyn zaistniałego zdarzenia przy udziale przedstawicieli Inwestora, inspektora nadzoru, projektanta, przyjął na siebie całkowitą i samodzielną odpowiedzialność za zaistnienie i naprawienie szkody, składając w tym celu stosowne pisemne oświadczenie.

W dniu 7 października 2016 r., kierownik budowy złożył oświadczenie, w którym na podstawie art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego wyraził zgodę na naprawienie uszkodzonego budynku staraniem i na koszt Spółki oraz wyraził zgodę na wstąpienie przez Spółkę w prawo dochodzenia od jego ubezpieczyciela wypłaty odpowiedniego odszkodowania z tytułu zaistnienia i naprawienia ww. szkody.

Spółka zgłosiła zaistniałą szkodę w celu likwidacji do towarzystwa ubezpieczeniowego, które wystawiło kierownikowi budowy polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Towarzystwo Ubezpieczeniowe w swojej decyzji z lutego 2017 r. uznało, iż spełnione zostały przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej towarzystwa ubezpieczeniowego, jako udzielającego ochrony ubezpieczeniowej za ubezpieczonego, tj. kierownika budowy.

W swojej decyzji Towarzystwo Ubezpieczeniowe stwierdziło, co następuje: Odszkodowanie przyznano na podstawie Generalnej Umowy Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej Inżynierów Budownictwa Członków Polskiej Izby Inżynierów budownictwa nr [...] z dnia [...] w oparciu o weryfikację wykonaną przez powołanego przez nasze Towarzystwo eksperta.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału pozwala ustalić, że przyczyną powstania szkody było nieprawidłowe pełnienie funkcji kierownika budowy przez Ubezpieczonego [tj. kierownika budowy - uzupełnienie Spółki]. Powyższe prowadzi do wniosku, iż spełnione zostały przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej Ubezpieczonego [tj. kierownika budowy - uzupełnienie Spółki] oraz udzielającego ochrony ubezpieczeniowej.

Towarzystwo Ubezpieczeniowe podjęło decyzję o wypłacie odszkodowania na rzecz Spółki i ostatecznie wypłaciło odszkodowanie w pełnej wysokości.

W związku z zaistniałym zdarzeniem Wnioskodawca poniósł następujące koszty:

1. koszt sporządzenia, na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku. W zakresie możliwości zaliczenia kosztów sporządzenia tej ekspertyzy do kosztów uzyskania przychodów Spółka uzyskała korzystną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 18 maja 2017 r., Znak: 3063-ILPB2.4510.35.2017.2.EK,
2. koszty utrzymania Poszkodowanemu dotychczasowej funkcji produkcyjno-stolarskiej uszkodzonego obiektu w postaci przede wszystkim: kosztów wynajmu kontenera socjalnego podstawionego Poszkodowanemu na czas dokonywania przez Spółkę naprawy uszkodzonego budynku (uszkodzony budynek został wyłączony z użytkowania a Poszkodowany musiał mieć zapewnione miejsce, w którym mógłby kontynuować swoją działalność przez czas naprawy budynku), kosztów transportu tego kontenera (tam i z powrotem),
   
3. koszty przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu pierwotnego obejmujące w szczególności: koszty zakupu materiałów niezbędnych do dokonania naprawy, koszty zakupu nowego umeblowania (istniejące umeblowanie zostało zniszczone przez zawaloną ścianę), koszty usług firm wykonawczych, którym zlecono wykonanie robót budowlanych, wykończeniowych, dekarskich, elektrycznych na uszkodzonym obiekcie.
   
   

W związku z zaistniałym zdarzeniem podmiot Poszkodowany nie poniósł żadnych kosztów związanych z naprawieniem zaistniałej szkody, wszelkie koszty z tym związane poniosła Spółka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy poniesione koszty:

1. utrzymania Poszkodowanemu dotychczasowej funkcji produkcyjno-stolarskiej uszkodzonego obiektu w postaci: kosztów wynajmu kontenera socjalnego podstawionego Poszkodowanemu na czas dokonywania przez Spółkę naprawy uszkodzonego budynku (uszkodzony budynek został wyłączony z użytkowania a Poszkodowany musiał mieć zapewnione miejsce, w którym mógłby kontynuować swoją działalność przez czas naprawy budynku), kosztów transportu tego kontenera (tam i z powrotem),
2. przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu pierwotnego obejmujące w szczególności: koszty zakupu materiałów niezbędnych do dokonania naprawy, koszty zakupu nowego umeblowania (istniejące umeblowanie zostało zniszczone przez zawaloną ścianę), koszty usług firm wykonawczych, którym zlecono wykonanie robót budowlanych, wykończeniowych, dekarskich, elektrycznych na uszkodzonym obiekcie,

Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane we wniosku koszty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”).

Zatem kosztem uzyskania przychodu jest taki wydatek, który łącznie spełnia następujące przesłanki:

1. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
2. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 updop,
4. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika oraz jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
5. został właściwie udokumentowany.
   
   

Zaistniała szkoda pozostaje niewątpliwie w bezpośrednim związku z działalnością prowadzoną przez spółkę - to prowadzenie przedsięwzięcia deweloperskiego przez Spółkę przyczyniło się do powstania szkody w majątku podmiotu trzeciego tj. Poszkodowanego. Działanie kierownika budowy, z racji powierzonych mu przez Spółkę czynności, rodzi odpowiedzialność Spółki za jego działanie wobec osób trzecich (wyrok SA w Krakowie z 13 czerwca 2014 r., sygn. akt I ACA 531/14).

Zaistniała szkoda spowodowała, że część budynku Poszkodowanego została wyłączona z użytkowania zgodnie z protokołem z kontroli obiektu budowlanego przeprowadzonej przez PINB dnia 9 sierpnia 2016 r. Wyłączoną z użytkowania część budynku Poszkodowany - do dnia wystąpienia zdarzenia - czynnie wykorzystywał na stolarnię, warsztat oraz pomieszczenie socjalne (Poszkodowany przygotowywał tam dekoracje sceniczne, które wykorzystywał w swoich przedstawieniach).

Zgodnie z art. 363 § 1 oraz art. 361 § 2 Kodeksu Cywilnego naprawienie szkody obejmuje – w granicach normalnego związku przyczynowego - straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z tym przepisem Spółka nie tylko zobowiązana była pokryć Poszkodowanemu koszty przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu pierwotnego ale również Spółka zobowiązana była - na czas naprawy uszkodzonego budynku - utrzymać Poszkodowanemu dotychczasową funkcję tego obiektu, tj. funkcję produkcyjno-stolarską (i dokonała tego poprzez wynajem na swój koszt, z transportem tam i z powrotem, kontenera socjalnego).

Spółka ponosząc ww. koszty działała w celu osiągnięcia przychodów i jednocześnie w celu zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka, naprawiając szkodę, miała na uwadze chęć utrzymania na rynku dobrego wizerunku Spółki, jako firmy solidnej, odpowiedzialnej i rzetelnej. Profesjonalizm działania oraz przyjmowanie odpowiedzialności za skutki swoich działań ma wpływ na renomę firmy, jej sposób oceniania przez konkurencję oraz przez potencjalnych klientów. Brak szybkiego i sprawnego naprawienia szkody, brak zminimalizowania Poszkodowanemu uciążliwości związanych z zaistniałym zdarzeniem, mogłoby przyczynić się do powstania konfliktu pomiędzy Spółką i Poszkodowanym, który wyrażając swoje niezadowolenie mógłby zdyskredytować Spółkę na rynku deweloperskim jako firmę niesolidną, nierzetelną, nieodpowiedzialną (tzw. czarny PR) co w skutek tej antyreklamy mogłoby odbić się negatywnie na zaufaniu potencjalnego klienta do Spółki jako dewelopera i mogłoby negatywnie wpłynąć na sprzedaż mieszkań w przedmiotowej inwestycji (poprzez zmniejszenie tempa sprzedaży, czy konieczność obniżenia ceny na skutek zmniejszonego popytu). Tym samym Spółka mogłaby nie osiągnąć spodziewanego przychodu lub mogłaby osiągnąć go ale w wysokości zdecydowanie niższej od zakładanej.

Dodatkowo brak szybkiego i sprawnego naprawienia szkody, brak zminimalizowania Poszkodowanemu uciążliwości związanych z zaistniałym zdarzeniem, uniemożliwiłoby szybkie wznowienie (czasowo wstrzymanych) prac na budowie i tym samym mogłoby przyczynić się do powstania opóźnień w realizacji inwestycji, mogących skutkować opóźnieniem terminu przekazania lokali klientom Spółki, a to z kolei mogłoby narazić Spółkę na obowiązek zapłaty klientom kar umownych z tytułu opóźnienia (umowy zawarte z klientami przewidują kary umowne w sytuacji opóźnienia przez Spółkę terminu oddania lokalu), a w skrajnej sytuacji mogłoby nawet skutkować odstąpieniem klienta od zawartej ze Spółką umowy. Tym samym Spółka mogłaby w ogóle nie osiągnąć przychodów ze sprzedaży wybudowanych lokali (gdyby na skutek opóźnienia w oddaniu lokalu klient odstąpił od umowy zakupu lokalu od Spółki) lub też osiągnęłaby je ale w wysokości mniejszej od zakładanej (gdyby Spółka musiała zapłacić klientowi karę za opóźnienie w oddaniu lokalu).

Wśród kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, nie są wymienione koszty poniesione przez podatnika na naprawienie szkód w cudzym majątku spowodowanych funkcjonowaniem przedsiębiorstwa podatnika. Zaistniała szkoda nie była wynikiem celowego działania Spółki oraz kierownika budowy, nie wynikała też z ich zaniedbań, czy braku należytej staranności.

Zdaniem Spółki następujące okoliczności świadczą o tym, że zaistniała szkoda nie wynikała z zaniedbań, czy braku należytej staranności Spółki oraz kierownika budowy:

1. Spółka powierzyła pełnienie funkcji kierownika budowy osobie posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń, osobie będącej członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, posiadającej obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, a zatem osobie spełniającej wszelkie wymagania wynikające z obowiązujących przepisów prawa, niezbędne dla pełnienia przez nią funkcji kierownika budowy na realizowanym przez Spółkę przedsięwzięciu deweloperskim,
2. analiza doświadczenia zawodowego osoby kierownika budowy na stanowisku zarówno kierownika budowy jak i kierownika projektu na innych inwestycjach realizowanych przez tą osobę dla innych podmiotów, w ocenie Spółki, pozwoliła założyć, że jest on osobą o odpowiednich kwalifikacjach, wiedzy i doświadczeniu dla powierzenia mu pełnienia funkcji kierownika budowy na inwestycji realizowanej przez Spółkę,
3. Spółka ustanowiła na budowie inspektora nadzoru inwestorskiego, do powołania którego zobowiązana została w decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej dla przedmiotowej inwestycji. Inspektor nadzoru inwestorskiego w procesie budowlanym pełni rolę kontrolną nad kierownikiem budowy. Inspektor nadzoru inspektorskiego ustanowiony przez Spółkę to osoba posiadająca odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi, będąca członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, posiadająca obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, posiadająca niezbędną wiedzę oraz kwalifikacje, a zatem osoba spełniająca wszelkie wymagania wynikające z obowiązujących przepisów prawa, niezbędne dla pełnienia przez nią funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego,
4. Kierownik budowy decydując się na wykonanie robót w wyżej opisany sposób założył, że ściana konstrukcyjna budynku sąsiedniego jest wykonana w sposób prawidłowy, z odpowiednimi przewiązaniami (ściana była otynkowana z zewnątrz, mur i przewiązania były zakryte) i że betonując ścianę parteru stopniowo, warstwami po ok. 70 cm, oddziaływanie wylewanej mieszkanki betonowej na ścianę budynku sąsiedniego będzie jedynie krótkotrwałe (docelowo, po związaniu się betonu ściana parteru w żaden sposób nie oddziaływałaby na ścianę budynku sąsiedniego). W opisie stanu faktycznego zawarto informację że w ekspertyzie sporządzonej na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wskazano, że w budynku sąsiednim, na odcinku, na którym ściana zawaliła się, po dokonaniu odkrywek przez eksperta, stwierdzono zamurowanie starych otworów okiennych bez zastosowania odpowiedniego przewiązania, co niewątpliwie mogło przyczynić się do osłabienia nośności tej ściany w tym miejscu. Osłabienie nośności ściany budynku sąsiedniego na skutek braku zastosowania odpowiednich przewiązań, niewątpliwie zmniejszyło wytrzymałość tej ściany na tym odcinku, przez co ściana ta nie wytrzymała naporu mieszkanki betonowej i ostatecznie uległa uszkodzeniu.
   
   

Należy zwrócić uwagę, że kierownik budowy jest osobą umocowaną do podejmowania autonomicznych decyzji w procesie budowlanym, ma prawo do samodzielnego, tj. bez konsultacji z innymi podmiotami, podjęcia decyzji o zastosowaniu - w zaistniałej sytuacji - określonej technologii prowadzenia robót. Kierownik budowy - zgodnie z przepisami Ustawy Prawo Budowlane (art. 12 tej ustawy) to osoba pełniąca samodzielną funkcję techniczną w budownictwie. Zgodnie z art. 12 ust. l ustawy Prawo Budowlane: za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uważa się działalność związaną z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, a w szczególności działalnością obejmującą [...] kierowanie budową lub innymi robotami budowlanymi. Oznacza to, że kierownik budowy posiadający odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe, gwarantowane zdobytym wykształceniem, praktyką zawodową i zdanym egzaminem, uzyskał - z mocy obowiązującego prawa budowlanego - prawo do pełnienia samodzielnej funkcji, czyli prawo do samodzielnego decydowania, prawo do decydowania na własną odpowiedzialność. Osoba pełniąca samodzielną funkcję sama odpowiada za skutki własnych decyzji, do podejmowania których ma prawo zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy Prawo Budowlane.

Koszty związane z naprawieniem szkody zostały pokryte ze środków finansowych Spółki. Spółka ponadto otrzymała odszkodowanie z tytułu zaistnienia i naprawienia szkody, otrzymane odszkodowanie zostało zaliczone do przychodów podatkowych.

Koszty związane z naprawieniem szkody zostały udokumentowane fakturami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, że stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do możliwości zaliczenia otrzymanego od Towarzystwa Ubezpieczeniowego odszkodowania do przychodów podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.