Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB2.4510.35.2017.2.EK
z 18 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów sporządzenia ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku (pkt a) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

1. Sp. z o.o. zajmuje się działalnością deweloperską, tj. budową i sprzedażą lokali mieszkalnych i niemieszkalnych.
2. W listopadzie 2015 r. Sp. z o.o. – jako inwestor – rozpoczął realizację nowego przedsięwzięcia deweloperskiego, tj. budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami i handlem oraz halą garażową.
3. W dniu 23.11.2015 r. Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką lub Inwestorem) zawarła umowę cywilnoprawną z osobą fizyczną, której powierzono pełnienie funkcji kierownika budowy na opisanym powyżej przedsięwzięciu deweloperskim. Osoba ta posiada odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń oraz jest członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Osoba ta posiada również obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wymagane przepisami obowiązującego prawa.
4. Dnia 8.08.2016 r. na realizowanym przedsięwzięciu deweloperskim, podczas betonowania zewnętrznej ściany parteru budynku, doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzona została konstrukcja murowa budynku sąsiedniego stojącego na granicy sąsiedniej działki, co spowodowało częściowe zawalenie się ściany tego sąsiedniego budynku. Powyższe zdarzenie podmiot poszkodowany (zwany dalej Poszkodowanym) zgłosił do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (zwanym dalej PINB), który polecił Spółce niezwłocznie wykonać ekspertyzę techniczną dotyczącą aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku. Ekspertyza ta wskazała, że przyczyną zawalenia się ściany sąsiedniego budynku było przekroczenie stanu granicznego nośności części ściany na skutek poziomego parcia mieszanki betonowej. Dodatkowo w ekspertyzie wskazano, że na odcinku, na którym ściana zawaliła się, po dokonaniu odkrywek przez eksperta, stwierdzono zamurowanie starych otworów okiennych bez zastosowania odpowiedniego przewiązania, co niewątpliwie przyczyniło się do osłabienia nośności tej ściany w tym miejscu.
5. Tego samego dnia, tj. 8.08.2016 r., kierownik budowy podjął decyzję o wstrzymaniu betonowania zewnętrznej ściany parteru budynku. W dniu 9.08.2016 r. kierownik budowy podjął decyzję o wstrzymaniu robót budowlanych na całej budowie.
6. Prawidłowa technologia robót, którą należało zastosować podczas betonowania ściany parteru budynku polegała na zastosowaniu szalunku traconego, następnie ułożeniu wymaganej normą grubości izolacji termicznej i dopiero na tak przygotowaną przegrodę, wylanie mieszanki betonowej. Tymczasem, przed przystąpieniem do robót związanych z betonowaniem ściany parteru okazało się, że odległość od ściany sąsiedniego budynku była na tyle nieduża, że – w ocenie kierownika budowy – nie było możliwości zastosowania szalunku traconego bez pocienienia wymaganej normą grubości izolacji termicznej, stąd bez uzgodnienia tego z inwestorem, projektantem i inspektorem nadzoru, kierownik budowy polecił wykonać jedynie docelową warstwę ocieplenia (opierając ją bezpośrednio na ścianie sąsiedniego budynku, bez zastosowania szalunku traconego), do której następnie rozpoczęto wylewanie mieszanki betonowej. Z uwagi na parcie mieszanki betonowej, doszło do uszkodzenia konstrukcji murowej sąsiadującego budynku, poprzez zawalenie się do wnętrza części ściany tego budynku.
7. Dnia 8.09.2016 r. pomiędzy Spółką a Poszkodowanym zostało zawarte porozumienie, w którym Spółka zobowiązała się wykonać we własnym zakresie i na własny koszt wszelkie prace zabezpieczające, rozbiórkowe i przywracające uszkodzony budynek do stanu sprzed jego uszkodzenia.
8. Dnia 12.09.2016 r. kierownik budowy podjął decyzję o wznowieniu prac na budowie.
9. Na okoliczność powstałej szkody w dniu 6.10.2016 r. kierownik budowy, po przeanalizowaniu przyczyn zaistniałego zdarzenia przy udziale przedstawicieli Inwestora, inspektora nadzoru, projektanta, przyjął na siebie całkowitą i samodzielną odpowiedzialność za zaistnienie i naprawienie szkody, składając w tym celu stosowne pisemne oświadczenie.
10. W dniu 7.10.2016 r. kierownik budowy złożył oświadczenie, w którym na podstawie art. 518 par. 1 pkt 3) Kodeksu cywilnego wyraził zgodę na naprawienie uszkodzonego budynku staraniem i na koszt Spółki oraz wyraził zgodę na wstąpienie przez Spółkę w prawo dochodzenia od jego ubezpieczyciela wypłaty odpowiedniego odszkodowania z tytułu zaistnienia i naprawienia ww. szkody.
11. Spółka zgłosiła zaistniałą szkodę w celu likwidacji do towarzystwa ubezpieczeniowego, które wystawiło kierownikowi budowy polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W chwili obecnej towarzystwo ubezpieczeniowe analizuje przekazane przez Spółkę dokumenty dotyczące szkody. Towarzystwo Ubezpieczeniowe do dnia dzisiejszego nie podjęło jeszcze decyzji ani o wypłacie odszkodowania, ani o jego ewentualnej wysokości.
12. W związku z zaistniałym zdarzeniem Spółka poniosła następujące koszty:
    1. koszt sporządzenia – na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego – ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku;
    2. koszt transportu (tam i z powrotem), sprzątania i wynajmu kontenera socjalnego podstawionego podmiotowi poszkodowanemu na czas dokonywania przez Spółkę naprawy uszkodzonego budynku (uszkodzony budynek uniemożliwiał przebywanie w nim pracowników Poszkodowanego);
    3. koszty przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu pierwotnego obejmujące w szczególności: koszty zakupu materiałów niezbędnych do dokonania naprawy, koszty zakupu nowego umeblowania (istniejące umeblowanie zostało zniszczone przez zawaloną ścianę), koszty usług firm wykonawczych, którym zlecono wykonanie robót budowlanych, wykończeniowych, dekarskich, elektrycznych na uszkodzonym obiekcie.
13. W związku z zaistniałym zdarzeniem podmiot Poszkodowany nie poniósł żadnych kosztów związanych z naprawieniem zaistniałej szkody, wszelkie koszty z tym związane poniosła Spółka.
    
    

Ponadto w piśmie z 18 kwietnia 2017 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku wyjaśniono, co następuje:

(1) Pytanie Organu:

Wobec kogo i na podstawie jakich przepisów prawa Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie o naprawienie zaistniałej szkody?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wobec Spółki o naprawienie zaistniałej szkody na podstawie następujących przepisów:

1. art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego: prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Działanie kierownika budowy, z racji powierzonych mu przez Spółkę czynności, rodzi odpowiedzialność Spółki za jego działanie wobec osób trzecich, dlatego też Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wobec Spółki o naprawienie zaistniałej szkody.
2. art. 415 Kodeksu cywilnego: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
3. art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego: Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
   
   

(2) Pytanie Organu:

Na podstawie jakich przepisów prawa pomiędzy Spółką a Poszkodowanym zostało zawarte porozumienie, w którym Spółka zobowiązała się wykonać własnym staraniem i na własny koszt wszelkie prace zabezpieczające, rozbiórkowe i przywracające uszkodzony budynek do stanu sprzed jego uszkodzenia?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Porozumienie zawarte pomiędzy Spółką a Poszkodowanym, w którym Spółka zobowiązała się wykonać własnym staraniem i na własny koszt wszelkie prace zabezpieczające, rozbiórkowe i przywracające uszkodzony budynek do stanu sprzed jego uszkodzenia zostało zawarte na podstawie art. 435 § 1, art. 415 oraz art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego.

(3) Pytanie Organu:

Jakie okoliczności świadczą o tym, że zaistniała szkoda nie wynikała z zaniedbań czy braku należytej staranności Spółki oraz kierownika budowy?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, następujące okoliczności świadczą o tym, że zaistniała szkoda nie wynikała z zaniedbań czy braku należytej staranności Spółki oraz kierownika budowy:

1. Spółka powierzyła pełnienie funkcji kierownika budowy osobie posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń, osobie będącej członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, posiadającej obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, a zatem osobie spełniającej wszelkie wymagania wynikające z obowiązujących przepisów prawa, niezbędne dla pełnienia przez nią funkcji kierownika budowy na realizowanym przez Spółkę przedsięwzięciu deweloperskim.
2. analiza doświadczenia zawodowego osoby kierownika budowy na stanowisku zarówno kierownika budowy jak i kierownika projektu na innych inwestycjach realizowanych przez tą osobę dla innych podmiotów, w ocenie Spółki, pozwoliła założyć, że jest on osobą o odpowiednich kwalifikacjach, wiedzy i doświadczeniu dla powierzenia mu pełnienia funkcji kierownika budowy na inwestycji realizowanej przez Spółkę;
3. Spółka ustanowiła na budowie inspektora nadzoru inwestorskiego, do powołania którego zobowiązana została w decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej dla przedmiotowej inwestycji. Inspektor nadzoru inwestorskiego w procesie budowlanym pełni rolę kontrolną nad kierownikiem budowy. Inspektor nadzoru inspektorskiego ustanowiony przez Spółkę to osoba posiadająca odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi, będąca członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, posiadająca obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, posiadająca niezbędną wiedzę oraz kwalifikacje, a zatem osoba spełniająca wszelkie wymagania wynikające z obowiązujących przepisów prawa, niezbędne dla pełnienia przez nią funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego.
4. Kierownik budowy decydując się na wykonanie robót w sposób opisany w pkt 6 stanu faktycznego założył, że ściana konstrukcyjna budynku sąsiedniego jest wykonana w sposób prawidłowy, z odpowiednimi przewiązaniami (ściana była otynkowana z zewnątrz, mur i przewiązania były zakryte) i że betonując ścianę parteru stopniowo, warstwami po ok. 70 cm, oddziaływanie wylewanej mieszanki betonowej na ścianę budynku sąsiedniego będzie jedynie krótkotrwałe (docelowo, po związaniu się betonu ściana parteru w żaden sposób nie oddziaływałaby na ścianę budynku sąsiedniego). W pkt 4 opisu stanu faktycznego zawarto informację, że w ekspertyzie sporządzonej na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wskazano, że w budynku sąsiednim, na odcinku, na którym ściana zawaliła się, po dokonaniu odkrywek przez eksperta, stwierdzono zamurowanie starych otworów okiennych bez zastosowania odpowiedniego przewiązania, co niewątpliwie mogło przyczynić się do osłabienia nośności tej ściany w tym miejscu. Osłabienie nośności ściany budynku sąsiedniego na skutek braku zastosowania odpowiednich przewiązań, niewątpliwie zmniejszyło wytrzymałość tej ściany na tym odcinku, przez co ściana ta nie wytrzymała naporu mieszanki betonowej i ostatecznie uległa uszkodzeniu.
   
   

(4) Pytanie Organu:

Jak w kontekście stwierdzenia, że: Zaistniała szkoda nie była wynikiem celowego działania Spółki oraz kierownika budowy, nie wynikała też z ich zaniedbań, czy braku należytej staranności należy odczytać informację, że: bez uzgodnienia tego z Inwestorem, projektantem i inspektorem nadzoru, kierownik budowy polecił wykonać jedynie docelową warstwę ocieplenia (opierając ją bezpośrednio na ścianie sąsiedniego budynku, bez zastosowania szalunku traconego), do której następnie rozpoczęto wylewanie mieszanki betonowej. Z uwagi na parcie mieszanki betonowej, doszło do uszkodzenia konstrukcji murowej sąsiadującego budynku, poprzez zawalenie się do wnętrza części ściany tego budynku (pkt 6 opisu sprawy) oraz, że: na okoliczność powstałej szkody w dniu 6.10.2016 kierownik budowy, po przeanalizowaniu przyczyn zaistniałego zdarzenia przy udziale przedstawicieli Inwestora, inspektora nadzoru, projektanta, przyjął na siebie całkowitą i samodzielną odpowiedzialność za zaistnienie i naprawienie szkody, składając w tym celu stosowne pisemne oświadczenie (pkt 9 opisu sprawy)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Kierownik budowy – zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane (art. 12), to osoba pełniąca samodzielną funkcję techniczną w budownictwie. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy Prawo budowlane: za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uważa się działalność związaną z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, a w szczególności działalnością obejmującą (...) kierowanie budową lub innymi robotami budowlanymi. Oznacza to, że kierownik budowy posiadający odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe, gwarantowane zdobytym wykształceniem, praktyką zawodową i zdanym egzaminem, uzyskał – z mocy obowiązującego prawa budowlanego – prawo do pełnienia samodzielnej funkcji, czyli prawo do samodzielnego decydowania, prawo do decydowania na własną odpowiedzialność. Osoba pełniąca samodzielną funkcję sama odpowiada za skutki własnych decyzji, do podejmowania których ma prawo zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy Prawo budowlane.

Stwierdzenie Spółki, że: Zaistniała szkoda nie była wynikiem celowego działania Spółki oraz kierownika budowy, nie wynikało też z ich zaniedbań, czy braku należytej staranności w kontekście informacji, że: bez uzgodnienia tego z Inwestorem, projektantem i inspektorem nadzoru, kierownik budowy polecił wykonać jedynie docelową warstwę ocieplenia (opierając ją bezpośrednio no ścianie sąsiedniego budynku, bez zastosowania szalunku traconego), do której następnie rozpoczęto wylewanie mieszanki betonowej. Z uwagi na parcie mieszanki betonowej, doszło do uszkodzenia konstrukcji murowej sąsiadującego budynku, poprzez zawalenie się do wnętrza części ściany tego budynku (pkt 6 opisu sprawy) oraz, że: na okoliczność powstałej szkody w dniu 06.10.2016 r. kierownik budowy, po przeanalizowaniu przyczyn zaistniałego zdarzenia przy udziale przedstawicieli Inwestora, inspektora nadzoru, projektanta, przyjął na siebie całkowitą i samodzielną odpowiedzialność za zaistnienie i naprawienie szkody, składając w tym celu stosowne pisemne oświadczenie (pkt 9 opisu sprawy) miało na celu podkreślenie, że kierownik budowy miał prawo do samodzielnego, tj. bez konsultacji z innymi podmiotami, podjęcia decyzji o zastosowaniu – w zaistniałej sytuacji – określonej technologii prowadzenia robót.

(5) Pytanie Organu:

Czy Towarzystwo Ubezpieczeniowe podjęło już decyzję o wypłacie odszkodowania i jego wysokości? – w przypadku odpowiedzi twierdzącej należy wskazać, jakie okoliczności i argumenty zostały podniesione w uzasadnieniu tej decyzji.

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Towarzystwo Ubezpieczeniowe w swojej decyzji z 15.02.2017 r. poinformowało o przyznaniu Spółce odszkodowania w związku z zaistniałym zdarzeniem. Odszkodowanie zostało przyznane w kwocie, której wysokość została przez Spółkę zakwestionowana.

W swojej decyzji z 15.02.2017 r. Towarzystwo Ubezpieczeniowe stwierdziło, co następuje (cytuję):

1. Odszkodowanie przyznano na podstawie Generalnej Umowy Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej Inżynierów Budownictwa Członków Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa nr (...) z dnia (...) w oparciu o weryfikację wykonaną przez powołanego przez nasze Towarzystwo eksperta.
2. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału pozwala ustalić, że przyczyną powstania szkody było nieprawidłowe pełnienie funkcji kierownika budowy przez Ubezpieczonego (tj. kierownika budowy – uzupełnienie Spółki). Powyższe prowadzi do wniosku, iż spełnione zostały przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej Ubezpieczonego (tj. kierownika budowy – uzupełnienie Spółki) oraz udzielającego ochrony ubezpieczeniowej Y S.A.
3. Odnosząc się do wysokości zgłoszonego roszczenia należy stwierdzić, że koszt wykonania robót naprawczych przedstawiony w postaci kalkulacji kosztów podmiotów wykonujących różne zakresy prac naprawczych związanych z usunięciem szkody został zweryfikowany do bezspornej kwoty X zł netto (...).
4. Za zasadne w całości uznano roszczenie w zakresie kosztu ekspertyzy technicznej, zgodnie z przedstawioną fakturą VAT nr Y w kwocie Z zł netto (mowa tu jest o ekspertyzie technicznej dotyczącej stanu technicznego uszkodzonego budynku – uzupełnienie Spółki).
   
   

W dniu 15.02.2017 r. na rachunek bankowy Spółki wpłynęło odszkodowanie od Towarzystwa Ubezpieczeniowego w kwocie X+Z.

W dniu 9.03.2017 r. Spółka złożyła odwołanie od decyzji Towarzystwa Ubezpieczeniowego z 15.02.2017 r., w którym kwestionuje wysokość przyznanego odszkodowania.

(6) Pytanie Organu:

Jakie dalsze kroki podejmie Spółka w sytuacji, gdy Towarzystwo Ubezpieczeniowe odmówi wypłaty odszkodowania z tytułu zaistnienia i naprawienia szkody, w szczególności w kontekście stwierdzenia, że kierownik budowy przyjął na siebie całkowitą i samodzielną odpowiedzialność za zaistnienia i naprawienie szkody, składając w tym celu stosowne pisemne oświadczenia (pkt 9 opisu sprawy).

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Towarzystwo Ubezpieczeniowe w swojej decyzji z 15.02.2017 r. uznało, iż spełnione zostały przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej Towarzystwa Ubezpieczeniowego jako udzielającego ochrony ubezpieczeniowej za ubezpieczonego, tj. kierownika budowy. Towarzystwo Ubezpieczeniowe podjęło decyzję o wypłacie odszkodowania. Kwota przyznanego Spółce odszkodowania stanowi jedynie część kwoty odszkodowania, o wypłatę którego wnioskowała Spółka.

W dniu 9.03.2017 r. Spółka złożyła odwołanie od decyzji Towarzystwa Ubezpieczeniowego z 15.02.2017 r., kwestionując wysokość przyznanego odszkodowania.

W dniu 10.04.2017 r. Towarzystwo Ubezpieczeniowe poinformowało, że w powyższej sprawie trwa postępowanie reklamacyjne oraz ze względu na konieczność analizy podniesionych przez Spółkę w piśmie z 9.03.2017 r. zarzutów przez eksperta z dziedziny budownictwa, Towarzystwo Ubezpieczeniowe udzieli odpowiedzi na reklamację w terminie 60 dni od dnia jej otrzymania. W sytuacji, gdy odpowiedź Towarzystwa Ubezpieczeniowego w zakresie kwoty odszkodowania, będąca efektem trwającego postępowania reklamacyjnego, będzie dla Spółki niesatysfakcjonująca Spółka z dużym prawdopodobieństwem skieruje sprawę na drogę postępowania sądowego przeciwko ww. Towarzystwu Ubezpieczeniowemu.

(7) Pytanie Organu:

Wskazanie związku przyczynowo-skutkowego między wydatkami poniesionymi przez Spółkę z tytułu: a) sporządzenia ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku, b) transportu, sprzątania i wynajmu kontenera socjalnego podstawionego podmiotowi poszkodowanemu na czas dokonywania przez Spółkę naprawy, c) przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu pierwotnego; a osiągnięciem przez Spółkę przychodu, zabezpieczeniem lub zachowaniem jego źródła a więc przedstawienie jaki jest ich wpływ, znaczenie i cel dla osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Ad. a)

W protokole z 9.08.2016 r. sporządzonym na okoliczność kontroli uszkodzonego budynku przeprowadzonej w dniu 8.08.2016 r. przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (PINB), PINB nakazał kierownikowi budowy wstrzymanie robót w obrębie ścian parteru budowanego budynku, zakazał Poszkodowanemu użytkowania uszkodzonego budynku, a także zobowiązał Spółkę do niezwłocznego wykonania i dostarczenia do PINB ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku. Bez sporządzenia tej ekspertyzy Spółka (a także PINB, do którego należało dostarczyć opinię) nie dysponowałaby informacjami umożliwiającymi Spółce wznowienie (wstrzymanych czasowo) prac na budowie. Ponosząc koszt ekspertyzy technicznej Spółka działała w celu osiągnięcia przychodu – bez informacji wynikających z tej ekspertyzy nie byłoby możliwe wznowienie prac na budowie i tym samym Spółka nie osiągnęłaby w przyszłości przychodu ze sprzedaży wybudowanych lokali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Spółkę:

1. koszty sporządzenia – na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego – ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku;
2. koszt transportu (tam i z powrotem), sprzątania i wynajmu kontenera socjalnego podstawionego podmiotowi poszkodowanemu na czas dokonywania przez Spółkę naprawy uszkodzonego budynku;
3. koszty przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu pierwotnego obejmujące w szczególności: koszty zakupu materiałów niezbędnych do dokonania naprawy, koszty zakupu nowego umeblowania (istniejące umeblowanie zostało zniszczone przez zawaloną ścianę), koszty usług firm wykonawczych, którym zlecono wykonanie robót budowlanych, wykończeniowych, dekarskich, elektrycznych na uszkodzonym obiekcie;

Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem kosztem uzyskania przychodu jest taki wydatek, który łącznie spełnia następujące przesłanki:

1. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
2. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
4. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika oraz jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
5. został właściwie udokumentowany.
   
   

Ad. 1.

Zaistniała szkoda pozostaje niewątpliwie w bezpośrednim związku z działalnością prowadzoną przez spółkę – to prowadzenie przedsięwzięcia deweloperskiego przez Spółkę przyczyniło się do powstania szkody w majątku podmiotu trzeciego, tj. Poszkodowanego. Działanie kierownika budowy, z racji powierzonych mu przez Spółkę czynności, rodzi odpowiedzialność Spółki za jego działanie wobec osób trzecich (wyrok SA w Krakowie z 13.06.2014 r., I ACA 531/14).

Ad. 2.

Spółka naprawiając szkodę działała w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Brak naprawienia przez Spółkę wyrządzonej szkody mogłoby przyczynić się do powstania opóźnień w realizacji inwestycji, mogących skutkować opóźnieniem terminu przekazania mieszkań klientom Spółki, a to z kolei mogłoby narazić Spółkę na obowiązek zapłaty klientom kar umownych z tytułu opóźnienia (umowy zawarte z klientami przewidują kary umowne w sytuacji opóźnienia przez Spółkę terminu oddania lokalu), a w skrajnej sytuacji mogłoby nawet skutkować odstąpieniem klienta od zawartej ze Spółką umowy.

Dodatkowo Spółka, naprawiając szkodę, miała na uwadze chęć utrzymania na rynku dobrego wizerunku Spółki jako firmy solidnej, odpowiedzialnej i rzetelnej. Ewentualne odesłanie Poszkodowanego z żądaniem naprawienia szkody bezpośrednio do kierownika budowy jako osoby odpowiedzialnej za powstanie szkody, mogłoby przyczynić się do powstania konfliktu pomiędzy Spółką i Poszkodowanym, który wyrażając swoje niezadowolenie z zaistniałej sytuacji mógłby zdyskredytować Spółkę na rynku deweloperskim jako firmę niesolidną, nierzetelną, nieodpowiedzialną (tzw. czarny PR), co w skutek tej antyreklamy mogłoby odbić się negatywnie na sprzedaży mieszkań w przedmiotowej inwestycji (zmniejszenie tempa sprzedaży czy konieczność obniżenia ceny na skutek zmniejszonego popytu).

Dodatkowo w sytuacji otrzymania odszkodowania przez Spółkę od Towarzystwa Ubezpieczeniowego, które wystawiło kierownikowi budowy polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, z momentem jego otrzymania Spółka osiągnie przychód, który zostanie zaliczony do przychodów podatkowych.

Ad. 3.

Wśród kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są wymienione koszty poniesione przez podatnika na naprawienie szkód w cudzym majątku spowodowanych funkcjonowaniem przedsiębiorstwa podatnika. Zaistniała szkoda nie była wynikiem celowego działania Spółki oraz kierownika budowy, nie wynikała też z ich zaniedbań, czy braku należytej staranności.

Ad. 4.

Koszty związane z naprawieniem szkody zostały pokryte ze środków finansowych Spółki. Jeżeli Spółka otrzyma odszkodowanie z tytułu zaistnienia i naprawienia szkody, otrzymane odszkodowanie w pełni zaliczy do przychodów podatkowych.

Ad. 5.

Koszty związane z naprawieniem szkody zostały udokumentowane fakturami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów sporządzenia ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku (pkt a) jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty uzyskania przychodu są drugim obok przychodów elementem konstrukcyjnym dochodu, który stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym (art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oba te elementy są częściami tego samego stosunku prawno-podatkowego składającego się na zobowiązanie podatkowe.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.

Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w listopadzie 2015 r. Spółka – jako inwestor – rozpoczęła realizację nowego przedsięwzięcia deweloperskiego.

23.11.2015 r. Spółka zawarła umowę cywilnoprawną z osobą fizyczną, której powierzono pełnienie funkcji kierownika budowy.

8.08.2016 r. na realizowanym przedsięwzięciu deweloperskim, podczas betonowania zewnętrznej ściany parteru budynku, doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzona została konstrukcja murowa budynku sąsiedniego stojącego na granicy sąsiedniej działki, co spowodowało częściowe zawalenie się ściany tego sąsiedniego budynku. Powyższe zdarzenie podmiot poszkodowany zgłosił do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który polecił Spółce niezwłocznie wykonać ekspertyzę techniczną dotyczącą aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku. Ekspertyza ta wskazała, że przyczyną zawalenia się ściany sąsiedniego budynku było przekroczenie stanu granicznego nośności części ściany na skutek poziomego parcia mieszanki betonowej. Dodatkowo w ekspertyzie wskazano, że na odcinku, na którym ściana zawaliła się, po dokonaniu odkrywek przez eksperta, stwierdzono zamurowanie starych otworów okiennych bez zastosowania odpowiedniego przewiązania, co niewątpliwie przyczyniło się do osłabienia nośności tej ściany w tym miejscu.

Tego samego dnia kierownik budowy podjął decyzję o wstrzymaniu betonowania zewnętrznej ściany parteru budynku, w dniu następnym kierownik budowy podjął decyzję o wstrzymaniu robót budowlanych na całej budowie.

8.09.2016 r. pomiędzy Spółką a Poszkodowanym zostało zawarte porozumienie, w którym Spółka zobowiązała się wykonać we własnym zakresie i na własny koszt wszelkie prace zabezpieczające, rozbiórkowe i przywracające uszkodzony budynek do stanu sprzed jego uszkodzenia.

Jak wyjaśniono w piśmie uzupełniającym, Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wobec Spółki o naprawienie zaistniałej szkody na podstawie:

1. art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego: prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Działanie kierownika budowy, z racji powierzonych mu przez Spółkę czynności, rodzi odpowiedzialność Spółki za jego działanie wobec osób trzecich, dlatego też Poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wobec Spółki o naprawienie zaistniałej szkody.
2. art. 415 Kodeksu cywilnego: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
3. art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego: Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
   
   

12.09.2016 r. kierownik budowy podjął decyzję o wznowieniu prac na budowie.

Na okoliczność powstałej szkody w dniu 6.10.2016 r. kierownik budowy, po przeanalizowaniu przyczyn zaistniałego zdarzenia przy udziale przedstawicieli Inwestora, inspektora nadzoru, projektanta, przyjął na siebie całkowitą i samodzielną odpowiedzialność za zaistnienie i naprawienie szkody, składając w tym celu stosowne pisemne oświadczenie.

7.10.2016 r. kierownik budowy złożył oświadczenie, w którym na podstawie art. 518 § 1 pkt 3) Kodeksu cywilnego wyraził zgodę na naprawienie uszkodzonego budynku staraniem i na koszt Spółki oraz wyraził zgodę na wstąpienie przez Spółkę w prawo dochodzenia od jego ubezpieczyciela wypłaty odpowiedniego odszkodowania z tytułu zaistnienia i naprawienia ww. szkody. Spółka zgłosiła zaistniałą szkodę w celu likwidacji do towarzystwa ubezpieczeniowego, które wystawiło kierownikowi budowy polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

W związku z zaistniałym zdarzeniem Spółka z o.o. poniosła m.in. koszt sporządzenia – na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego – ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro zatem wydatek w postaci sporządzenia ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku nie znajduje się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, to tym samym może być oceniany jedynie pod kątem spełnienia przesłanek pozytywnych wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ww. wydatek musi zatem spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 tej ustawy.

Z treści ww. przepisu wynika, że warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego poniesienie, cel takiego poniesienia w postaci osiągnięcia przychodów oraz związek kosztów z przychodami, przy czym przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak choćby jednej z nich dyskwalifikuje dany wydatek jako koszt uzyskania przychodu.

Koszt poniesiony to koszt niewątpliwie faktycznie zrealizowany, tj. taki który podatnik jest w stanie udokumentować. Z kolei poniesienie wydatku tylko wtedy może skutkować powstaniem kosztu uzyskania przychodu, jeżeli działanie to jest nakierowane na osiągnięcie przychodu. Nie można jednak działania „w celu” utożsamiać z „celowością” działania, ponieważ przepisy podatkowe tym pojęciem się nie posługują, a równocześnie o tym, co jest celowe w prowadzonej działalności decyduje podmiot ją prowadzący.

W ocenie tut. Organu o tym, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu można mówić wówczas, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, iż przysparzać one będą konkretne przychody podatkowe lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem czy też zmniejszeniem.

Jak wynika z przedstawionych informacji, bez sporządzenia ekspertyzy Spółka (a także PINB, do którego należało dostarczyć opinię) nie dysponowałaby informacjami umożliwiającymi Spółce wznowienie (wstrzymanych czasowo) prac na budowie. Ponosząc koszt ekspertyzy technicznej Spółka działała w celu osiągnięcia przychodu – bez informacji wynikających z tej ekspertyzy nie byłoby możliwe wznowienie prac na budowie i tym samym Spółka nie osiągnęłaby w przyszłości przychodu ze sprzedaży wybudowanych lokali.

Jednocześnie dla kwalifikacji podatkowej poniesionego przez Spółkę wydatku istotne jest określenie, czy zaistniała szkoda nie była wynikiem celowego działania Spółki oraz kierownika budowy, czy nie wynikała z zaniedbań lub braku należytej staranności.

Jak wskazuje Wnioskodawca, o tym, że zaistniała szkoda nie wynikała z zaniedbań czy braku należytej staranności Spółki oraz kierownika budowy świadczą następujące okoliczności:

1. Spółka powierzyła pełnienie funkcji kierownika budowy osobie posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń, osobie będącej członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, posiadającej obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, a zatem osobie spełniającej wszelkie wymagania wynikające z obowiązujących przepisów prawa, niezbędne dla pełnienia przez nią funkcji kierownika budowy na realizowanym przez Spółkę przedsięwzięciu deweloperskim.
2. analiza doświadczenia zawodowego osoby kierownika budowy na stanowisku zarówno kierownika budowy jak i kierownika projektu na innych inwestycjach realizowanych przez tą osobę dla innych podmiotów, w ocenie Spółki, pozwoliła założyć, że jest on osobą o odpowiednich kwalifikacjach, wiedzy i doświadczeniu dla powierzenia mu pełnienia funkcji kierownika budowy na inwestycji realizowanej przez Spółkę.
3. Spółka ustanowiła na budowie inspektora nadzoru inwestorskiego, do powołania którego zobowiązana została w decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej dla przedmiotowej inwestycji. Inspektor nadzoru inwestorskiego w procesie budowlanym pełni rolę kontrolną nad kierownikiem budowy. Inspektor nadzoru inspektorskiego ustanowiony przez Spółkę to osoba posiadająca odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie do kierowania robotami budowlanymi, będąca członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, posiadająca obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, posiadająca niezbędną wiedzę oraz kwalifikacje, a zatem osoba spełniająca wszelkie wymagania wynikające z obowiązujących przepisów prawa, niezbędne dla pełnienia przez nią funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego.
4. Kierownik budowy decydując się na wykonanie robót w sposób opisany w pkt 6 stanu faktycznego założył, że ściana konstrukcyjna budynku sąsiedniego jest wykonana w sposób prawidłowy, z odpowiednimi przewiązaniami (ściana była otynkowana z zewnątrz, mur i przewiązania były zakryte) i że betonując ścianę parteru stopniowo, warstwami po ok. 70 cm, oddziaływanie wylewanej mieszanki betonowej na ścianę budynku sąsiedniego będzie jedynie krótkotrwałe (docelowo, po związaniu się betonu ściana parteru w żaden sposób nie oddziaływałaby na ścianę budynku sąsiedniego). W pkt 4 opisu stanu faktycznego zawarto informację, że w ekspertyzie sporządzonej na polecenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wskazano, że w budynku sąsiednim, na odcinku, na którym ściana zawaliła się, po dokonaniu odkrywek przez eksperta, stwierdzono zamurowanie starych otworów okiennych bez zastosowania odpowiedniego przewiązania, co niewątpliwie mogło przyczynić się do osłabienia nośności tej ściany w tym miejscu. Osłabienie nośności ściany budynku sąsiedniego na skutek braku zastosowania odpowiednich przewiązań, niewątpliwie zmniejszyło wytrzymałość tej ściany na tym odcinku, przez co ściana ta nie wytrzymała naporu mieszanki betonowej i ostatecznie uległa uszkodzeniu.
   
   

Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, że poniesione przez Spółkę koszty sporządzenia ekspertyzy technicznej dotyczącej aktualnego stanu technicznego uszkodzonego budynku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie zauważyć należy, że jednoznaczne przesądzenie o charakterze przedmiotowego kosztu może nastąpić w wyniku postępowania dowodowego. Tut. Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ jest bowiem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Z tego też względu, niniejsza interpretacja odnosi się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowego kosztu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo informuje się, że w pozostałym zakresie wniosku (pkt b i c) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.