2017.07.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.92.2017.2.MK
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem – data wpływu 5 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął, uzupełniony pismem – data wpływu 5 lipca 2017 r. do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako: Spółka lub Spółka produkcyjna) jest producentem z branży przemysłu ciężkiego (m.in. przyczep, naczep, zabudów i urządzeń oraz konstrukcji stalowych). Wnioskodawca wchodzi w skład grupy kapitałowej o międzynarodowym charakterze (dalej: Grupa) i jest jedynym podmiotem produkcyjnym Grupy.

Grupa jest certyfikowanym partnerem dla jednego z globalnych producentów m.in. samochodów ciężarowych, ciągników siodłowych oraz autobusów z siedzibą w Szwecji (dalej: Kluczowy Kontrahent). Rynek skandynawski jest głównym rynkiem zbytu produktów Grupy.

Zgodnie z przyjętym w Grupie modelem działalności, Wnioskodawca sprzedaje produkty do podmiotu powiązanego z siedzibą w Norwegii, który to z kolei realizuje sprzedaż do ostatecznych odbiorców (dalej: Spółka handlowa), w tym do Kluczowego Kontrahenta. Ponadto, Spółka dokonuje również sprzedaży produktów do podmiotów niepowiązanych. Zarówno sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę do Spółki handlowej, jak i do podmiotów niepowiązanych odbywa się pod tą samą marką, tj. XXX.

Kluczowy Kontrahent jest organizatorem cyklicznego wydarzenia branżowego, które ma miejsce zimą w Skandynawii (dalej: Wydarzenie branżowe).

Wśród zaproszonych na Wydarzenie branżowe osób znajdują się m.in. dziennikarze z prasy branżowej, przedstawiciele firm transportowych, kontrahenci.

W ramach Wydarzenia branżowego prezentowane są samochody ciężarowe oraz ciągniki siodłowe Kluczowego Kontrahenta, w tym także wyposażone w produkty Spółki, np. specjalistyczne zabudowy, przeznaczone do pracy na budowie i w terenie.

Ponadto, prezentowane oraz testowane są również walory użytkowe pojazdów wynikające m.in. z wyposażenia niektórych pojazdów w produkty Spółki.

Tym samym promowana jest również marka, pod którą wykonuje działalność gospodarczą Spółka produkcyjna (logo Grupy znajduje się na zabudowach, przyczepach, naczepach i innych urządzeniach zamontowanych na niektórych pojazdach). Udział Grupy w Wydarzeniu biznesowym jest podyktowany chęcią dotarcia do większej grupy klientów i innych podmiotów działających w branży transportowej w celu utrwalenia wizerunku marki, przedstawienia oferowanych produktów obecnym i nowym kontrahentom.

Tym samym Celem uczestniczenia przez Grupę w Wydarzeniu branżowym jest:

kształtowanie popytu na towary oferowane przez Grupę oraz Spółkę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania;
rozpowszechnianie informacji o produktach oferowanych przez Grupę oraz Spółkę, ich zaletach i możliwościach, a także informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia;
pozyskanie nowych kontrahentów, zacieśnienie współpracy z obecnymi i pomoc potencjalnym klientom w podjęciu decyzji o rozpoczęciu współpracy;
identyfikowanie produktów oferowanych przez Grupę oraz Spółkę - tworzenie i umacnianie ich znajomości na rynku;
prezentowanie oferty, podniesienie wiedzy na temat produktów oferowanych przez Spółkę, zapoznanie z właściwościami sprzedawanych produktów i ich obsługą, nawiązanie i utrzymanie kontaktów z partnerami rynkowymi;
przekazanie fachowej wiedzy na temat produktu, co zwiększa jego szanse na rynku, a w im większej ilości miejsc zostanie on użyty, tym większe zaufanie będą budziły produkty Spółki.

W związku z udziałem w Wydarzeniu branżowym Grupa ponosi wydatki, wśród których należy wyróżnić: opłatę za udział, za przygotowanie stoiska Grupy, a także wydatki na kamizelki odblaskowe i opaski na głowę oraz koszty noclegów i inne wydatki związane w wyjazdem na Wydarzenie branżowe pracowników Grupy.

Przyjęty przez Grupę sposób rozliczeń zakłada, że Spółka handlowa w pierwszej kolejności ponosi całość wydatków związanych z udziałem w wydarzeniu branżowym, następnie jednak połowa tych kosztów jest refakturowana na Spółkę produkcyjną.

Możliwe, że Wydarzenie branżowe, w którego kosztach partycypuje Spółka, będzie miało miejsce również w kolejnych latach podatkowych.

W uzupełnieniu wniosku – w piśmie z dnia 3 lipca 2017 r. Spółka doprecyzowując stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe wskazała, że:

do wydatków, które ponosi (będzie ponosiła) Grupa w Wydarzeniu branżowym należy zaliczyć:
wydatki na hotel (noclegi) dla pracowników z działu sprzedaży reprezentujących Grupę podczas Wydarzenia branżowego,
opłata wstępna warunkująca możliwość udziału w Wydarzeniu branżowym ponoszona na rzecz organizatora Wydarzenia branżowego,
opłaty za przygotowanie stoiska promocyjnego (targowego) Grupy,
kamizelki odblaskowe (w celu zapewnienia widoczności podczas Wydarzenia branżowego) oraz opaski na głowę/czapki (jako upominki dla potencjalnych klientów);

Ponadto, nie istnieje formalny dokument (umowa w formie pisemnej), który regulowałby zasady ponoszenia kosztów udziału w Wydarzeniu branżowym i ich podziału pomiędzy Spółką handlową a Spółką produkcyjną (Wnioskodawcą).

Niemniej na podstawie wewnętrznych ustaleń w Grupie oraz mając na uwadze funkcjonujący w Grupie model prowadzenia działalności produkcyjnej oraz handlowej przyjęto, że koszty udziału w Wydarzeniu branżowym są (i w przyszłości miałyby być) podzielone w Grupie w taki, że zarówno Spółka handlowa, jak i Spółka produkcyjna partycypują w tych kosztach po połowie, przy czym Spółka handlowa w pierwszej kolejności ponosi całość wydatków związanych z udziałem w wydarzeniu branżowym, następnie jednak połowa tych kosztów jest refakturowana na Spółkę produkcyjną.

Powyższy sposób rozliczeń wynika z tego, że obie Spółka handlowa i Spółka produkcyjna wykonują swoją działalność pod tą samą marką i obie są zainteresowane zwiększeniem ilości zamówień ze strony klientów ostatecznych. Potencjalny wzrost zamówień w Spółce handlowej, który może wystąpić w wyniku uczestnictwa Grupy w Wydarzeniu branżowym, przyczyni się również do zwiększenia wolumenu produkcji w Spółce produkcyjnej, a tym samym wzrost jej przychodów.

Tym samym, w opinii Spółki racjonalne jest ponoszenie przez nią połowy kosztów uczestnictwa w Wydarzeniu branżowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z Wydarzeniem branżowym, które Spółka produkcyjna ponosi lub będzie ponosiła w przyszłości, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z Wydarzeniem branżowym, które Spółka produkcyjna ponosi lub będzie ponosiła w przyszłości, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

I. Wydatki na Wydarzenia branżowe jako koszt uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Oznacza to, że wszelkie poniesione wydatki, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych wprost w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile tylko pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Tym samym, o ile spełniają powyższe warunki oraz zostały prawidłowo i rzetelnie udokumentowane, podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztami uzyskania przychodów są tym samym wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów (nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki związane z Wydarzeniem branżowym, które Spółka produkcyjna ponosi lub będzie ponosiła na podstawie refaktury od Spółki handlowej, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, gdyż spełniają one przesłanki wskazane w art. 15 ustawy o PDOP.

Jednocześnie, wydatki ponoszone przez Spółkę, zdaniem Spółki, będą stanowiły koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie). Koszty pośrednio związane z przychodami są kosztami których nie można przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Wydatki poniesione przez Spółkę, o których mowa we wniosku, należy zaliczyć do kosztów pośrednich. Nie przekładają się one bowiem wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Powyższe oznacza, że dla celów podatkowych koszty takie będą rozpoznawane zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT.

I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, „Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą".

Z kolei art. 15 ust. 4e ustawy o CIT stanowi, że „Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów."

Z powyższych przepisów wynika, iż koszty, które nie pozostają w bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT..

Mając na uwadze powyższe, wydatki ponoszone przez Spółkę Spółka powinna rozpoznawać na podstawie wskazanych powyżej przepisów w momencie poniesienia, tj. w momencie ich ujęcia w księgach rachunkowych jako kosztu na podstawie odpowiednich dowodów księgowych.

Zaprezentowanie produktów Spółki w Wydarzeniu branżowym jest jednym z działań podejmowanych przez Spółkę zmierzających do wzrostu przychodów ze sprzedaży oferowanych produktów. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, celem uczestniczenia przez Grupę w Wydarzeniu branżowym jest m.in.:

kształtowanie popytu na towary oferowane przez Grupę oraz Spółkę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania;
rozpowszechnianie informacji o produktach oferowanych przez Grupę oraz Spółkę, ich zaletach i możliwościach, a także informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia;
pozyskanie nowych kontrahentów, zacieśnienie współpracy z obecnymi i pomoc potencjalnym klientom w podjęciu decyzji o rozpoczęciu współpracy;
identyfikowanie produktów Spółki z marką - tworzenie i umacnianie ich znajomości na rynku;
prezentowanie oferty, podniesienie wiedzy na temat produktów oferowanych przez Spółkę, zapoznanie z właściwościami sprzedawanych produktów i ich obsługą, nawiązanie i utrzymanie kontaktów z partnerami rynkowymi;
przekazanie fachowej wiedzy na temat produktu, co zwiększa jego szanse na rynku, a w im większej ilości miejsc zostanie on użyty, tym większe zaufanie będą budziły produkty Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy udział w Wydarzeniu branżowym i związane z tym koszty mieszczą się zatem w pojęciu reklamy i promocji. Służą bowiem identyfikowaniu oferowanych przez Spółkę produktów z firmą (marką), pod którą Spółka wykonuje działalność gospodarczą, zwiększając ich rozpoznawalność oraz zachęcając do ich nabycia.

Z uwagi na to, że ustawa o PDOP nie definiuje pojęć reklamy i promocji, konieczne jest odwołanie się do znaczenia tych wyrażeń, jakie jest im przypisywane w języku powszechnym. Tym samym zgodnie z Internetowym Słownikiem PWN przez „reklamę" należy rozumieć działania kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu (...).

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia (...). Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarza przychylną opinię o oferowanych produktach.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy wniosku spełniają definicję reklamy i promocji. Należy mieć bowiem na uwadze, że niektóre pojazdy Kluczowego Kontrahenta wyposażone są w produkty Spółki, np. w specjalistyczne zabudowy, tym samym promowana jest firma (marka), pod którą wykonuje działalność gospodarczą Wnioskodawca (logo znajduje się na zabudowach, przyczepach, naczepach i innych urządzeniach zamontowanych na niektórych pojazdach biorących udział w Wydarzeniu branżowym).

Z uwagi na powyższe, skoro wydatki dotyczące Wydarzenia branżowego mają charakter reklamowy promocyjny produktów podatnika, to na gruncie ustawy o PDOP wydatki te mogą być zaliczone się do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

II. Brak ujęcia w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Dokonując kwalifikacji wydatków na gruncie PDOP jako kosztów reklamy czy też kosztów o charakterze reklamowym lub promocyjnym, należy mieć na uwadze wykładnię funkcjonalną, uwzględniającą zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą.

Jak bowiem przyjmuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, to co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej (tak przykładowo NSA w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11).

W konsekwencji, mając na uwadze charakter Wydarzenia branżowego, jego miejsce oraz czas trwania, a także przebieg i cel, nie powinno budzić wątpliwości, że koszty opłat za udział oraz za przygotowanie stoiska Grupy, a także wydatki na kamizelki odblaskowe i opaski na głowę oraz koszty noclegów i inne wydatki związane z podróżami pracowników Grupy, należy zaliczyć do niezbędnych wydatków związanych z uzyskiwanym przychodem z tytułu sprzedaży produktów Spółki. Wynika to z tego, że Spółka jako producent jest beneficjentem Wydarzenia branżowego, co może przekładać się na wzrost zainteresowania jej produktami, a tym samym ich większą sprzedaż.

Planowane wydatki będą służyły realizacji celu, jakim będzie promocja i reklama firmy (marki), pod którą Spółka wykonuje działalność gospodarczą, zapoznaniem potencjalnych i obecnych kontrahentów z aktualną ofertą, negocjacją warunków dotychczasowych umów lub zawarcie nowych, co w konsekwencji ma posłużyć zwiększaniu sprzedaży Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP nie znajdzie zastosowania w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym zastosowania, bowiem wydatki związane z Wydarzeniem branżowym, których celem jest m.in. podniesienie wiedzy na temat produktów oferowanych przez Spółkę, zapoznanie potencjalnych i obecnych kontrahentów z właściwościami sprzedawanych produktów nie noszą znamion wydatków o charakterze reprezentacyjnym.

Wydatki te służą realizacji celu uczestnictwa w Wydarzeniu branżowym i mają charakter reklamowy i promocyjny, a nie celom reprezentacyjnym. Wydatki te nie służą bowiem wykreowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, lecz zwiększeniu przychodów ze sprzedawanych produktów.

Jednocześnie przyjęty przez Grupę sposób rozliczania wydatków związanych z uczestnictwem w Wydarzeniu branżowym jest uzasadniony tym, że Spółka jako producent prezentowanych w jego trakcie produktów jest beneficjentem, co może przekładać się na wzrost zainteresowania jej produktami, a tym samym ich większą sprzedaż.

W konsekwencji, wydatki związane z Wydarzeniem branżowym należy zaliczyć do standardowych kosztów partycypacji w takim przedsięwzięciu, których celem jest przekazanie jak najszerszemu gronu odbiorców informacji na temat produktów oferowanych przez Spółkę. Tym samym nie sposób uznać, że wydatki związane z Wydarzeniem branżowym, które Spółka produkcyjna ponosi lub będzie ponosiła w przyszłości na podstawie refaktury stanowią koszty reprezentacji, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych.

III. Podsumowanie

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z Wydarzeniem branżowym, które Spółka produkcyjna ponosi lub będzie ponosiła w przyszłości, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika;
został właściwie udokumentowany,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Generalnie należy więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

W kontekście pojęcia „koszty uzyskania przychodu” podnieść należy, że omawiana ustawa nie zawiera przy tym legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 omawianej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również pojęć: „źródła przychodów”, „zachowanie źródła przychodów", „zabezpieczenie źródła przychodów. Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”; „przyczyna czegoś”; synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;
„zachować”, „zachowywać” oznacza „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności", „podtrzymać, utrzymać coś”;
„zabezpieczać”, „zabezpieczyć” to „zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", „uczynić bezpiecznym”, „zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie”, „uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś”, „zapobiec niszczeniu czegoś” (http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Natomiast zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł są działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.

Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony - co oczywiste - w ramach prowadzonej działalności ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Natomiast tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów.

Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło (dojdzie) do poniesienia omawianych wydatków.

Jak podkreśla Wnioskodawca, jest producentem z tzw. branży przemysłu ciężkiego (m.in. przyczep, naczep, zabudów i urządzeń oraz konstrukcji stalowych), który wchodzi w skład grupy kapitałowej o międzynarodowym charakterze i jest jedynym podmiotem produkcyjnym Grupy. Grupa jest certyfikowanym partnerem dla jednego z globalnych producentów m.in. samochodów ciężarowych, ciągników siodłowych oraz autobusów z siedzibą w Szwecji – tzw. Kluczowego Kontrahenta. Zgodnie z przyjętym w Grupie „modelem działalności”, Wnioskodawca sprzedaje produkty do podmiotu powiązanego z siedzibą w Norwegii, który to z kolei realizuje sprzedaż do ostatecznych odbiorców - Spółka handlowa, w tym do Kluczowego Kontrahenta.

Kluczowy Kontrahent jest organizatorem cyklicznego wydarzenia branżowego, które ma miejsce zimą w Skandynawii (dalej: Wydarzenie branżowe). Wśród zaproszonych na Wydarzenie branżowe osób znajdują się m.in. dziennikarze z prasy branżowej, przedstawiciele firm transportowych, kontrahenci.

W ramach Wydarzenia branżowego prezentowane są samochody ciężarowe oraz ciągniki siodłowe Kluczowego Kontrahenta, wśród których niektóre wyposażone są w produkty Spółki, np. specjalistyczne zabudowy, przeznaczone do pracy na budowie i w terenie.

Celem wydarzenia jest promocja samochodów ciężarowych oraz ciągników siodłowych Kluczowego Kontrahenta poprzez przedstawienie, jak pojazdy te poruszają się w trudnych warunkach pogodowych i drogowych, w tym po zaśnieżonych lub oblodzonych szosach, a także poza nimi. Ponadto, prezentowane oraz testowane są również walory użytkowe pojazdów wynikające m.in. z wyposażenia niektórych pojazdów w produkty Spółki. Tym samym promowana jest również marka, pod którą wykonuje działalność gospodarczą Spółka produkcyjna (logo Grupy znajduje się na zabudowach, przyczepach, naczepach i innych urządzeniach zamontowanych na niektórych pojazdach).

Do wydatków, które ponosi (będzie ponosiła) Grupa w Wydarzeniu branżowym należą: wydatki na hotel (noclegi) dla pracowników z działu sprzedaży reprezentujących Grupę podczas Wydarzenia branżowego, opłata wstępna warunkująca możliwość udziału w Wydarzeniu branżowym ponoszona na rzecz organizatora Wydarzenia branżowego, opłaty za przygotowanie stoiska promocyjnego (targowego) Grupy, kamizelki odblaskowe (w celu zapewnienia widoczności podczas Wydarzenia branżowego) oraz opaski na głowę/czapki (jako upominki dla potencjalnych klientów);

Wnioskodawca wskazał, że nie istnieje formalny dokument (umowa w formie pisemnej), który regulowałby zasady ponoszenia kosztów udziału w Wydarzeniu branżowym i ich podziału pomiędzy Spółką handlową a Spółką produkcyjną (Wnioskodawcą). Niemniej na podstawie wewnętrznych ustaleń w Grupie oraz mając na uwadze funkcjonujący w Grupie model prowadzenia działalności produkcyjnej oraz handlowej przyjęto, że koszty udziału w Wydarzeniu branżowym są (i w przyszłości miałyby być) podzielone w Grupie w taki, że zarówno Spółka handlowa, jak i Spółka produkcyjna partycypują w tych kosztach po połowie, przy czym Spółka handlowa w pierwszej kolejności ponosi całość wydatków związanych z udziałem w wydarzeniu branżowym, następnie jednak połowa tych kosztów jest refakturowana na Spółkę produkcyjną.

W ocenie Wnioskodawcy racjonalne jest ponoszenie przez nią połowy kosztów uczestnictwa w Wydarzeniu branżowym.

Odnosząc powyższe do, bardzo ogólnie wskazanych, kosztów stanowiących przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej, tj. kwot wypłacanych zagranicznej spółce w Grupie (w międzynarodowej grupie kapitałowej) – tj. wydatki na noclegi dla pracowników z działu sprzedaży reprezentujących Grupę podczas Wydarzenia branżowego, opłatę wstępną ponoszona na rzecz organizatora Wydarzenia branżowego, opłaty za przygotowanie stoiska promocyjnego (targowego) Grupy, kamizelki odblaskowe oraz opaski na głowę/czapki, jako upominki dla potencjalnych klientów – należy stwierdzić, że tego rodzaju koszty nie zostały – co do zasady – objęte katalogiem wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę ostatnią kategorie wydatków (związanych z „ponoszeniem”) zauważyć należy, że stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji”, „reklama” „marketing” można – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo PWN 2002 r. oraz http://sjp.pwn.pl/lista.php?co=reprezentacja) pojęcie to ma różnorodne znaczenia i oznacza:

«grupę osób występującą w czyimś imieniu»
«reprezentowanie kogoś lub czegoś»
«grupę zawodników reprezentującą w zawodach barwy swojego kraju, klubu lub miasta».

Natomiast pojęcie „reprezentować” to

«występować i działać w czyimś imieniu»
«być wyrazicielem czegoś, np. jakichś poglądów, idei lub wartości

- (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl/lista.php?co=reprezentOWA%C6).

W odniesieniu do reklamy całokształtu działalności firmy można zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowanej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo. Podobnie jak w przypadku reprezentacji, tak również w odniesieniu do reklamy, brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia. Zatem punktem wyjścia do analizy pozostaje, słownikowe, potoczne rozumienie tego terminu. I tak, np. według Słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., Tom III s. 37), reklamą jest „rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi”. Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Z tych względów istotnym staje się rozgraniczenie wydatków ponoszonych na reprezentację od wydatków ponoszonych na inne, niekiedy bardzo zbliżone sfery ich działalności. Chodzi tu zwłaszcza o wydatki na tzw. cele reklamowe. Z punktu widzenia przepisów podatkowych ma to bowiem zasadnicze znaczenie, gdyż w obowiązującym stanie prawnym, o ile wydatki na reklamę – co do zasady - podlegają odliczeniu od przychodów (według ogólnej klauzuli z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy), tak koszty reprezentacji zostały całkowicie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy).

Ocena rzeczywistego charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, reklamowy czy marketingowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i charakteru podjętych działań przez dany podmiot.

Podsumowując, możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków, mające miejsce w związku i imprezą branżową, jak wskazano – do kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od kwestii spełniania przez nie tzw. przesłanki celowości, określonej w art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Zatem dla ich kwalifikacji podatkowej kluczowe znaczenie ma ocena, czy są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz mające zastosowanie w niniejszej sprawie przepisy prawa podatkowego - w tym ogólne przesłanki determinujące zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy oraz specyfikę działalności Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Spółka nie ma podstaw do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, wskazanych wydatków wypłacanych tzw. ostatecznemu odbiorcy, tj. zagranicznej spółce w Grupie (w międzynarodowej grupie kapitałowej) z tytułu zorganizowanego cyklicznego wydarzenia branżowego przez tzw. Kluczowego Kontrahenta – i jako takie nie będą poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Wprawdzie nie można wykluczyć, że działania podjęte na „rynkach lokalnych” przez zagraniczną spółkę handlową – tj. promocja samochodów ciężarowych oraz ciągników siodłowych Kluczowego Kontrahenta poprzez przedstawienie, jak pojazdy te poruszają się w trudnych warunkach pogodowych i drogowych, w tym po zaśnieżonych lub oblodzonych szosach, a także poza nimi - mogą przyczynić się– w sposób bardzo pośredni – do wzrostu poziomu „przychodów” Wnioskodawcy, poprzez potencjalnie możliwe zwiększenie zamówień na produkowane przez niego „specjalistyczne zabudowy”, jednakże jest to zbyt odległy związek przyczynowy, by mówić o spełnieniu przesłanki celowości ustanowionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, wykluczyć należy możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów „cudzych” wydatków poniesionych niejako „w sensie ekonomicznym”, kierując się charakterem, zakresem podjętych działań „biznesowych” i formą zbudowanej struktury kapitałowej.

Z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego nie wynika, żeby Spółkę z tym zagranicznym podmiotem gospodarczym, któremu zamierza wypłacać omawiane „zwroty”, wiązały jakieś umowy zobowiązujące ją do wypłaty środków, o których mowa w przedmiotowym wniosku. Brak podstaw prawnych i jasnych przesłanek ekonomicznych stanowi o braku możliwości zaakceptowania przyjętego modelu rozliczeń w grupie kapitałowej, a w konsekwencji – o braku możliwości zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Ponadto, z tak udokumentowanych wydatków winno wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Spółka nie podała żadnego powodu, dla którego, jako podmiot gospodarczy decyduję się na taki a nie inny sposób rozliczeń - nie przedstawiła żadnej racjonalnej analizy kryteriów ekonomicznych (decydujących o zakresie i wysokości podziału wydatków) jakie stały się podstawą dla „ponoszenie przez nią połowy kosztów uczestnictwa w tzw. wydarzeniu branżowym” („na podstawie wewnętrznych ustaleń w Grupie oraz mając na uwadze funkcjonujący w Grupie model prowadzenia działalności produkcyjnej oraz handlowej przyjęto…”).

A przecież nie można pominąć okoliczności, że przedmiotowe wydatki, które – co jest bezsporne – kształtują wynik finansowy zagranicznego podmiotu gospodarczego i mogą mieć wpływ na sposób dokonywanych przez niego rozliczeń o charakterze publicznoprawnym, które obowiązują w innych państwach.

Ponadto, brak racjonalnego uzasadnienia, opartego na obiektywnych przesłankach ekonomicznych, że wypłata – zwrot wydatków dla tzw. Kluczowego Kontrahenta, który produkuje samochody ciężarowe oraz ciągniki siodłowe, i który w ramach wydarzenia branżowego prezentuje ich walory użytkowe - ma wpływ na osiągnięcie przez Wnioskodawcę przychodów, bądź też zabezpieczenie źródła przychodów z tytułu sprzedaży przyczep, naczep, zabudów i urządzeń oraz konstrukcji stalowych tylko z uwagi na okoliczność, że „logo Grupy znajduje się na zabudowach, przyczepach, naczepach i innych urządzeniach zamontowanych na niektórych pojazdach”.

Tym samym za możliwością zaliczenia przedmiotowych „zwracanych” wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie przemawia twierdzenie Wnioskodawcy, że ww. wydatki są ponoszone przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów – związek ten jest zbyt odległy i nie oczywisty – nie znajduje bezpośredniego przełożenia na przychody Wnioskodawcy.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym wypłata przez Wnioskodawcę „zwrotu” na rzecz zagranicznej spółki z grupy kapitałowej - nie spełnia podstawowej przesłanki określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, nie ma możliwości potrącania tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że - wydatki związane z tzw. wydarzeniem branżowym, które Spółka produkcyjna ponosi lub będzie ponosiła w przyszłości, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe odpowiedź dotycząca części zapytania - czy ww. wydatki „…będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia?” – stała się bezprzedmiotowa.

Jednocześnie powyższa ocena podatkowo-prawna omawianych wydatków w żadnym stopniu nie oznacza, że zanegowana została racjonalność działania Spółki i wyboru określonego sposobu prowadzenia polityki budowania polityki sprzedaży, czy działań o charakterze promocyjnym czy marketingowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin